در کل انیمیشن ما یک دوگانگی می‌بینیم. پدر، یک آدمیزاد ستیز سنتی است. از سوی دیگر دختر، یک آدمیزاد دوست نوپا است. پدری که دوست دارد دخترش تا ابد کنارش در هتل بماند و دختری که دوست دارد به بیرون از هتل رفته و چیزهای جدیدی ببیند.

پدر از هیچ تلاشی برای اقناع دختر کوچولولواش دریغ نمی‌کند. حالا خریدن یک دهکده هیولا که چیزی نیست. میوس برای اولین بار به دهکده‌ی سینمایی پدرش می‌رود، بازیگران هم یک سکانس اکشن و ترسناک اجرا می‌کنند. تا میوس قبول کند که پدر، پربی‌راه هم نمی‌گوید، آدم‌ها خطرناک اند و بیرون از هتل امن نیست.

در ادامه می‌فهمیم که لولوخان خیلی هم باهوش نبوده، با سهل‌انگاری پای یک هیولای ترسناک(آدميزاد) را به هتل باز کرده است.

لولوخان که نمی‌خواهد هرچه پیش دخترش بافته، پنبه شود. جاناتان را شبیه یک لولو می‌کند، تا بدون جلب توجه از شرش خلاص شده و دوباره امنیت را به هتل برگرداند.

میوس بافته‌های لولوخان را باور کرده، که ناگهان چشمش به جان می‌افتد.

کم‌کم همه می‌فهمند که لولوخان چقدر لولوی ضدحال و جانی چقدر آدم باحالی است. یعنی بین لولوخان و جانی هم تضاد و دوگانگی ملموس است.

حالا فقط می‌ماند که در مقابل لولوخان، جانی و میوس دست به یکی شوند. جانی و میوس باهم همراه می‌شوند. جانی که بخاطر زندگی موزیکالش نصف دنیا را چرخیده، به میوس میگوید: اگر در این ١١٨سال عمرت، پایت را از هتل بیرون نگذاشته‌ای، نصف عمرت به فناست!

دوگانگی اصلی اثر میان لولوخان با عقاید چهارچوب دار و سنتی اش است و جانی با آزادی و رهایی اش. حالا میوس در سیر داستان باید یکی از این دو را انتخاب کند. در ادامه بین لولوخان و جانی، دوتفکر حاکم در اثر، گفتگوی تمدن‌ها شکل می‌گیرد. حاصلش هم توافقی تقریبا به نفع لولوخان است.

اما همه چیز آنطور که باید، پیش نمی‌رود، میوس قضیه کارگردانی پدرش را می‌فهمد و آدمیزاد بودن جانی هم لو می‌رود. خلاصه که همه چیز خراب می‌شود.

جاناتان با رفتنش، خنده و شادی را هم از چهره میوس می‌برد.

حالا پدری که ١١٨سال است برای محافظت از دخترش تلاش کرده، باید اقرار کند که کار درستی نکرده و همه چیز را درست کند. پس بدنبال جانی می‌رود تا او را برگرداند. در مسیر هم می‌فهمد چقدر عقایدش پوسیده است و آدم‌ها، چقدر آدم شده‌اند. پس در نطقی به جانی می‌گوید: اشتباه کرده‌ام.