حالا هیکاپ در یک دوراهی قرار می‌گیرد، همان دوگانگی که در کل اثر حاکم است. می‌تواند اژدها را بکشد و قلبش را به پدر تقدیم، شایستگی‌اش را به همه اثبات و به سنت‌ها بعنوان یک وایکینگ عمل کند. یا اینکه برخلاف راه اجدادش اژدها را آزاد و به آنچه می‌خواهد عمل کند. و نهایتا گور بابای هرچه وایکینگ‌ و سنت است.

خط داستان شکل می‌گیرد. پدر عقایدش را به پسر تحمیل می‌کند و می‌گوید: تو هم یکی باش مثل همه، قبوله؟ هیکاپ هنوز جسارت(وقاحت) ایستادن در روی پدر را ندارد و عقاید خود را پنهان می‌کند. پس میگوید: قبوله.

هیکاپ #تابو_شکنی را به اوج خود میرساند، و درحالی دارد به ریش هرچه وایکینگ‌ و سنت است می‌خندد، می‌خواهد با اژدها دوست شود.

دوگانگی بیداد می‌کند. هیکاپ از طرفی بخاطر قول به پدرش مشغول یادگیری کشتن اژدهاست، و سوی دیگر بخاطر علاقه‌اش مشغول یادگیری دوستی با اژدهاست. جالب است در فیلم دو دیدگاه درباره کنترل اژدهایان(مدیریت بحران) وجود داد: یکی کشتن آنهاست، تفکر پدر هیکاپ. دوم دوستی با آنهاست، تفکر هیکاپ. انیمیشن درحال اثبات این قضیه است که روش هیکاپ خیلی خیلی خیلی بهتر است.

هیکاپ با تفکر خود(دوستی با اژدها) پیش می‌رود، و نمراتش در کلاس کشتن اژدها بالا می‌شود. تفکر پسر بر تفکر پدر و سنت‌های اجدادی درحال چربیدن است.

پدر از هرکجا بی‌خبر، از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجد، لحظه شماری می‌کند برای اینکه هیکاپ اولین اژدهای خود را بکشد. پدر نماد سنت و وایکینگ‌ها، کلاه خود مخصوص را به پسرش هدیه می‌دهد.

هیکاپ در میدان مبارزه قرار می‌گیرد، و ظاهرا کمر بسته که آبروی پدرش را جلوی همه طوری ببرد که دیگر استویک بزرگ نتواند سر بلند کند. وقتی درمقابل اژدها قرار می‌گیرد، سلاحش را به زمین می‌اندازد و در یک #تابو_شکنی بزرگ و توهین به سنت‌ها، کلاه خود که نماد وایکینگ‌ها است را به زمین می‌اندازد، و می‌خواهد به روش خود عمل کند. همه چیز خراب می‌شود، و وقتش رسیده تا هیکاپ روحیه نفاق خود را کنار بگذارد، و یکی از دو تفکر موجود را انتخاب کند، شاید وقتش رسیده علنا در روی پدر بایستد.

هیکاپ در روی پدرش می‌ایستد، استویک هم نام هیکاپ را از شناسنامه‌اش پاک می‌کند، هیکاپ اقرار می‌کند که تنها وایکینگی است که سنت‌ها را کنار گذاشته و با اژدهایان دوست شده. کم‌کم هیکاپ متوجه می‌شود، کارش زشت نیست، اگر کسی فکر می‌کند اژدهاسواری(#تابو_شکنی) زشت است، اوست که باید خود را عوض کند، نه هیکاپ.

با پایان انیمیشن سکانس کلیدی عذرخواهی پدر از پسر هم رخ می‌دهد، و قانون اساسی ٣٠٠ساله وایکینگ‌ها که اژدهاکشی است کنار گذاشته، و تفکر نوپای دوستی با اژدهای هیکاپ حاکم می‌شود.

والدین باید به این نکته توجه داشته باشند که وقتی کودکشان را پای انیمیشنی می‌نشانند، آن انیمیشن نه یک سرگرمی محض، بلکه دانشگاهی است وسیع. این آثار، کودک شما را به هرچیزی تبدیل می‌کنند، اِلّا آنچه والدین می‌خواهند و این کودک یک ضدیت با هرآنچه والدین بگوید دارد. هدف این یادداشت‌ها نقد مفصل یک انیمیشن نیست، بلکه جریان‌شناسی یک موضوع در چندین انیمیشن است. این یادداشت روایت داستان اثر و برجسته کردن بخش‌هایی از آن بود و یک نتیجه‌گیری کوچولو.