◾️برای ارتقا مهارت ارتباطی، به نوع بیان خود تنوع دهید. #فن_بیان ◽️برای جذاب کردن کلام، تکنیک‌های خاصی وجود دارد که می‌توان از آنها استفاده کرد. آن‌چه اهمیت دارد این است که خودتان باشید و این‌طور به نظر نیاید که دارید نمایش اجرا می‌کنید. کلمات همان‌طور که با خود معنایی حمل می‌کنند، حامل احساسات و عواطف ما نیز هستند. ◽️تنوع آوایی با تغییر در موارد زیر ایجاد می‌شود: ✔️ سرعت اگر تند حرف بزنید شنونده نمی‌تواند آن‌چه می‌شنود را دریافت و هضم کند. راه‌کار مناسب در اینجا، تغییر در سرعت کلام است. گاهی سرعت را زیاد کنید و سپس آن را کم کنید تا اشتیاق مخاطب برای گوش دادن به شما حفظ شود. ✔️ بلندی صدا با کم و زیاد کردن بلندی صدا، بر کلمات‌تان تاکید کنید. حتی می‌توانید در یکی دو جمله صدا را در حد زمزمه پایین بیاورید (تا جایی که هم‌چنان رسا باشد)، این کار به ایجاد توجه در مخاطب کمک می‌کند، اما مراقب باشید که بیش‌ از حد این‌ کار را نکنید. 🇮🇷 @linguiran

✅ دیگر کتاب نمی‌خوانم. داشتم به محتوایی که قرار بود توی کلاس مطرح کنم فکر می‌کردم که دیدم چند دقیقه‌ای نیست از خواب بیدار شده‌ام و چند لحظۀ بعد، روز، مثل بندِ قیچی شدۀ آسانسور یکهو افتاد توی روزمرگی و تکرار. باید خرید می‌کردم، ماشین را برای تعمیر می‌بردم، به چند جای اداری لزِج سر می‌زدم، به چندنفری زنگ می‌زدم، چند ساعت توی ترافیک می‌ماندم؛ و در آخر بخت هم یاری کرد و مهمان ناخوانده از راه رسید. ادامهٔ مطلب را در پیوند زیر بخوانید: http://bit.ly/2zlKqHp 🇮🇷 @linguiran

چرا واژه‌ٔ «بله» این‌قدر کوتاه است؟ باید طولانی می‌بود؛ با تلفظی دشوار و سخت. آن‌قدر طولانی و آن‌چنان دشوار، که در میانه‌ٔ گفتنش، فرصتی برای اندیشیدن، تردید و توقف، فراهم می‌شد. #ورا_پاولوا 🇮🇷 @linguiran

داشتم به روال زندگی عادت می‌کردم تا این‌که شنیدم معادل فارسی تلفن «دورگو» هست! #توییت_نویس 🇮🇷 @linguiran

#زبان‌آموزی تابستان که می‌شود خیلی‌ها را جوّ انگلیسی یادگرفتن می‌گیرد. خصوصاً در شرایط فعلی مملکت ما که خیلی‌ها اگر قصدِ رفتن هم نداشته باشند، لااقل آرزویش را دارند که یک نوکی به فرنگستان بزنند. حالا فرنگ هم نشد، تایلندی، آنتالیایی یا لااقل جدّه. ظریفی به شوخی می‌گفت شرایط طوری شده که درصدِ قابل توجهی از طلبه‌ها هم دوست دارند بروند خارج از کشور زندگی کنند. حالا به اسم تبلیغ یا تحصیل. البته شخصا اعتقاد دارم مردم ما عموماً تصور درست و دقیقی از زندگی در خارج کشور ندارند. مثلا فکر می‌کنند آنجا غرق خوشبختی است و مملکتِ ما غرق بدبختی. فرش قرمزی آنجا پهن است و دورتا دور کف می‌زنند و می‌گویند بیا. همه چیز رایگان است. خصوصا برای ما زلف سیاهانِ چشم قهوه‌ای. به هر حال با این کاری ندارم. ما که خوشبختانه پایمان را از اینجا بیرون نگذاشته‌ایم. نه پولش را داریم و نه پاسپورتش را. اما می‌خواهم دو تجربه‌ٔ خودم را از شکست‌‌های مکرر در زبان‌آموزی بگویم. یکی #انگیزشی و دیگری #آموزشی. بارها شده است که دانشجویان بعد از کلاس می‌آیند (خصوصاً در جلسات اول) و می‌گویند می‌خواهیم زبان یاد بگیریم؛ ‌لطفاً یک کتاب (دقت کنید: یک کتاب... دقیقا مثل ما چاق‌ها که دنبالِ این هستیم که یک چیز بخوریم لاغرمان کند) یا یک کلاس یا شیوه معرفی کنید که برویم زبان یاد بگیریم. اوایل می‌نشستم و با کلی ذوق و شوق و حرارت به آنها برنامه می‌دادم. بعد از مدتی فهمیدم که بیشتر آنها فقط جوزده شده‌اند. یک جوزدگی موقت. مثل آروغی که توی گلو گیر کرده است. بعدها هر کسی با شوق و ذوق می‌‌آمد و راهنمایی می‌خواست، می‌گفتم "آفرین. خیلی خوبه. ولی الان حالش نیست. یک ماه دیگه در فلان روز بیا که با هم حرف بزنیم." جالب آن‌که تقریباً صددرصدشان نمی‌آمدند. چون آن جوگیری خنثی شده بود. انگیزه‌ٔ شما از زبان‌آموزی باید کاملاً مشخص باشد. اینکه بدانی دقیقا دنبال چی هستید، و آن چیز هم واقعی باشد. برای همن با زبان آموزی کودکان مخالفم. بچه‌ها در یک سنی واقعاً نمی‌دانند برای چه دارند کلاس زبان می‌روند و اصلا به چه دردشان می‌خورد. فقط اصرار والدین است؛ که البته خیلی از آنها هم نمی‌دانند چرا باید فرزندشان زبان یاد بگیرد. بدترین چیز در زبان آموزی متوسط ماندن است. یه چیزی شبیه خودم. اینکه زبان‌‌آموزی را در قالب یک هدف به شدت بلندمدت تعریف کنی و به‌طور تفریحی کلاس بروی و جزوه بخوانی و فیلم ببینی. یک کار به شدت حاشیه‌ای در گوشه و کنار زندگی. بگذارید یک مثال بزنم. دوستی داشتم که از سیکل وارد حوزه شده بود و هیچ چیزی از زبان نمی‌دانست؛‌ حتی الفبای آن را. از روی اتفاق در موسسه‌ٔ آموزش انگلیسی ثبت‌نام کرد و جالب آنکه خیلی‌ها به خاطر محاسنِ بلندش او را مسخره می‌کردند. اما این دوستِ ما بی‌توجه بود. کار خودش را می‌کرد. به‌طور متوسط روزی ده ساعت. در هر بیابان، خیابان، کلاس و مهمانی او را می‌دیدی یا هدفن گوشش بود و صوت‌های آموزشی گوش می‌کرد، و یا فلش کارت دستش بود و لغت و متن حفظ می‌کرد. بله، روزی ده ساعت. و جالب آن‌که در کمتر از دو سال با همان ریش بلندش در همان موسسه شروع به تدریس کرد و بعد به سراغ زبان فرانسه و ترکی استانبولی رفت، که البته چون همان روش را در آنجا به کار نبرد شکست خورد. او حالا در خارج از کشور یا شکبه‌های خارجی‌زبان به سخنرانی می‌پردازد. این آقا می‌توانست مثل خیلی از ما با خودش بگوید که روزی نیم ساعت (آن‌هم هر وقت شد) برای زبان وقت می‌گذارم؛ در کنار بقیه‌ی کارها. نتیجه این می‌شد که بعد از ده سال زحمت و فرسودگی و خستگی، هم‌چنان یک زبان آموزِ متوسط می‌ماند که حتی در حد آب‌میوه فروش‌های میدان امام اصفهان هم انگلیسی بلد نیست، و فقط خسته شده است و بی‌میل. متوسط ماندن در زبان، بدترین حالت زبان آموزی است. به نظرم یا باید هیچی بلد نباشی یا کلا یک بازه‌ی زمانی خاص را بگذاری که پرونده‌اش را ببندی. یک‌بار برای همیشه. آن‌چه گفته شد در مورد فرایند کار است. در مورد فُرم کار و محتوای آموزشی حتما با یک استاد کاربلد، که علاوه بر دانستنِ زبان، با تکنیک‌های آموزشی نیز آشنا باشد مشورت کنید. روش‌های غلط درست مثل همین روش‌های زبان‌آموزی در آموزش و پرورش و دانشگاه است که بیست سال زبان می‌خوانی و آخرش یک جمله‌ی درست انگلیسی و عربی نمی‌توانی بگویی (گرچه در این سال‌ها اصلاحات نسبتاً خوبی صورت گرفته است). ضمناً یادگرفتن حرفه‌ها و هنرها و فنون (مثل زبان) هیچ راه میان‌بری ندارد. هیچ قرص و شربتی هم ندارد. در خواب و ماشین و با هیپنوتیزم و متاریدیدنگ واین چیزها هم به دست نمی‌آید. ممکن است صدسال دیگر رمز مغز باز شود و بشر بتواند با گذاشتنِ یک تراشه مطالبی را که می‌خواهد با بلوتوث منتقل کند و بساط دانشگاه و مدرسه از بین برود؛ اما فعلاً این خبرها نیست. باید زحمت کشید و کار کرد. #دکتر_محسن_زندی 🇮🇷 @linguiran

#چامسکی ۹۰ ساله شد. او لقب مهم‌ترین اندیشمند زنده جهان را دارد و در کتاب گینس نامش به عنوان دارنده بیشترین ارجاعات در تاریخ علوم انسانی ثبت شده است. استاد ممتازِ MIT است و آخرین دایناسور تاریخِ صد ساله زبان‌شناسیِ نوین. اما من همه این‌ها را کنار می‌گذارم و به احترام «شور زندگی» این مردِ بزرگ به پا می‌خیزم. چامسکی هنوز می‌اندیشد، می‌نویسد، در مجامع علمی سخن می‌گوید، در رسانه‌ها حضور می‌یابد، با هزاران نفر در جهان مکاتبه می‌کند، به سفرهای گوناگون می‌رود و صد البته؛ هنوز عشق می‌ورزد. او که دو سه سالی است مجددا ازدواج کرده، در سفرهایش به همراه بانوی خود دیده می‌شود و در عکس‌های گروهی لبخند رضایت همیشگی بر لبش می‌درخشد. از چامسکی باید در درجه اول #زندگی را آموخت. دستور زایشی را از کتاب‌های شاگردان او هم می‌توان فراگرفت. #دکتر_بهروز_محمودی_بختیاری 🇮🇷 @linguiran

✅ زبان، مردم‌نگاری و تعلیم‌ و تربیت: بوردیو و مطالعات جدید سواد جایگاه «زبان» در تعلیم و تربیت در دهه‌های اخیر بسیار مورد توجه بوده است و مطالعات گسترده‌ای را در این حوزه شکل داده است، چرا که همواره نقش زبان در شکل‌دهی به سیستم‌های کنش و روابط انسانی بسیار مهم بوده است. اما مطالعه زبان و ارتباط آن در تعلیم و تربیت نیز تاریخچه‌ای مخصوص به خود دارد و در ابتدا حدودا از پنجاه سال پیش تنها متاثر از مطالعات زبان‌شناختی و روان‌شناختی شکل گرفته است. ادامهٔ مطلب را در پیوند زیر بخوانید: http://anthropology.ir/article/31791.html 🇮🇷 @linguiran

قابلیت جدید گوگل می‌خواهد تلفظ صحیح کلمات را آموزش دهد. برای استفاده از این قابلیت باید عباراتی از قبیل: «how to pronounce» و پس از آن کلمه موردنظر خود را در موتور جستجوی گوگل وارد کنید تا تلفظ کلمه به شکل متنی و ساده نشان داده‌ شود. 🇮🇷 @linguiran

🔴 چرا در پیام‌های تلگرامی دل‌خوری به‌وجود می‌آید؟ حتما برای شما هم پیش آمدہ که وقتی یک پیامی را از طرف دوستان‌تان می‌خوانید دل‌خور و عصبانی شوید. در این دنیای همه‌چیز مجازی امروزی، خیلی وقت‌ها پیش آمدہ که پیام مکتوب مهمی را چه از طریق sms و چه شبکه‌های اجتماعی برای فردی فرستادہ‌ایم اما دریافت‌کنندہ پیام، با لحنی که موردنظر ما نبودہ پیام را خواندہ و برداشت نادرستی از محتوا داشته و دل‌خور شدہ است. علت این دل‌خوری‌های پیامکی درواقع نبودن #روح در این پیام‌هاست. چرا که پیام مکتوب #لحن و #زبان_بدن ندارد و وقتی شما با هر نیتی پیامی را برای کسی می‌فرستید هر چیزی ممکن است برداشت شود به جز نیت شما و گاهی ممکن است سال‌ها حتی بین دو برادر دل‌خوری و کینه در اثر این سوبرداشت‌ها ایجاد شود. ✅ درک درست پیام‌های عاطفی شامل سه بخش می‌شود: ۱- واژه‌ها %۷ ۲- لحن %۳۸ ۳- زبان بدن %۵۵ هنگامی که ما پیامکی، چه در تلگرام و چه سایر شبکه‌های اجتماعی می‌فرستیم، فقط %۷ کار را انجام دادہ‌ایم و فقط واژہ‌ها را منتقل کردہ‌ایم چرا که نه لحن داشته‌ایم و نه زبان بدن، به‌همین خاطر دریافت‌کنندہ پیام خیلی از اوقات عصبانی و دل‌خور می‌شود. پس این را همیشه به یاد داشته باشید اگر پیام مهمی برای کسی دارید حضوری یا تلفنی پیام را به وی برسانید تا از هرگونه برداشت نادرست جلوگیری شود. دکتر #علی_باغبانیان 🇮🇷 @linguiran

🔴 ناشنوایی و بحران آموزش دانش اغلب ما درباره زبان اشاره محدود و سرشار از اشتباه است. بسیاری تصور می‌کنند این زبان تقلید یا ترجمه‌ای از زبان گفتاری از طریق حرکات دست است، برخی فکر می‌کنند ناشنوایان فاقد توانایی درک موضوعات پیچیده‌اند، بعضی حتی ناشنوایان را قادر به رانندگی نمی‌دانند. چنین تصوراتی حول قوای زبانی ناشنوایان و به رسمیت نشناختن زبان اشاره عواقب نامطلوب بسیاری در زندگی و شیوه آموزش و تحصیل آنان داشته است. در این یادداشت #سارا_سیاوشی برخی تصورات مخرب و نادرست در مورد زبان اشاره را معرفی کرده، سپس به بررسی اجمالی بحران آموزشی ناشنوایان در ایران می‌پردازد. http://meidaan.com/archive/10594 🇮🇷 @linguiran

زبان بدن پیام‌ها و علایم را بخوانید و درست تصمیم بگیرید. #کاوش_حسین‌تبار 🇮🇷 @linguiran

طراحی محتوای بخش‌های اصلی مقاله 🇮🇷 @linguiran

دوست‌داشتن، موافق‌بودن، مؤدب‌بودن با هم فرق دارند. وقتی بچه بودیم، معلم از ما می‌خواست که در یک دفترچه‌ٔ کوچک، لغت‌ها را یادداشت کنیم و معنای آن لغت را بنویسیم. آن زمان به این دفترچه «دفتر لغت‌معنی» می‌گفتیم. بعدها یادگرفتیم که این لغت‌ها نه تنها معنی دارند، که بارِ عاطفی هم دارند. ادامهٔ مقاله را در پیوند زیر بخوانید: http://bit.ly/2PeApB2 🇮🇷 @linguiran

بصیرت سواد نیست، بینش است. 🔘 بصیرت یعنی این‌که بدانی ممکن است همسرِ پیامبر، در برابرِ راهِ پیامبر ایستاده باشد. 🔘 بصیرت یعنی این‌که نگاهت به شخصیت‌ها نباشد، بلکه همواره به "شاخص"ها چشم بدوزى. 🔘 بصیرت یعنی این‌که بدانی حتی مسجد می‌تواند "مسجد ضِرار" باشد و پیامبر (ص) آن را خراب کند و به زباله‌دانیِ شهر تبدیل نماید. 🔘 بصیرت یعنی این‌که قرآنِ روی نیزه تو را از قرآنِ ناطق منحرف نکند. 🔘بصیرت یعنی این‌که بدانی جانباز صفین می‌تواند قاتل حسین (ع) در کربلا باشد. 🔘 بصیرت یعنی این‌که بدانی در جنگ با فتنه نمی‌توانی آغازگر باشی، اما تا ضربه نهایی نباید از پا‌ بنشینی. 🔘 بصیرت یعنی این‌که نگذاری فتنه‌گران شیرت را بدوشند یا بر پشتت سوار شوند. 🔘 بصیرت یعنی این‌که "مالک اشتر"ها را به تندروی و "ابوموسی اشعری"ها را به اعتدال، نشناسى. 🔘 بصیرت یعنی این‌که بدانی "معاویه"ها به سست عنصرهای سپاهِ علی (ع) دل بسته‌اند. 🔘 بصیرت یعنی این‌که بدانی تاریخ، تکرار می‌شود نه با جزئیاتش؛ بلکه با خطوط کلی‌اش. _مسجد ضرارها _قرآن بر نیزه کردن‌ها _حکمیت‌ها _خشک‌مغزی‌ها _سابقه فروشی‌ها و... انتخاب با خودمان است که اهل بینش باشیم یا اهل سواد. اهل خواندن باشیم یا اهل فهمیدن. جزئیات تاریخ را بخوانیم یا خطوط کلّی آن را بدانیم... #سیداحمدرضوی 🇮🇷 @linguiran

فعل سبک در افعال مرکّب فارسی #دکتر_مهرزاد_منصوری 🇮🇷 @linguiran

🔴 رِسانه یا رَسانه ترکیب خودخوانده رسانه ملی (دست‌کم در قاب تلویزیون) می‌رود تا همه‌گیر شود. بیش‌ترین فوتبال‌گوها، فیلم‌پردازها، خبرخوان‌ها و مدیرهای رادیو و تلویزیون، واژه رِسانه را نادرست بر زبان می‌آورند و به خورد تماشاگر می‌دهند. دردا و دریغا که این نارواگویی را مدام شماری از مدرس‌ها و «استاد»های علوم ارتباط و رسانه در هم‌اندیشی‌ها و شاید در کلاس‌های درس آموزشکده‌ها و آموزشگاه‌ها، دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها می‌گویند. پس طبیعی است که در این روزگار پی‌درپی رِسانه را رَسانه بشنویم که دو مفهوم و مقصود متفاوت دارند. رَسانه rasane واژه‌ای کهن است که صاحب برهان قاطع آن را «بر وزن بهانه، حسرت و افسوس و تاسف» معنا کرده است. لغت‌نامه‌نویسان سلف و فرهنگ‌نگارهای خلف نیز کمابیش همین معنا را برای رسانه نوشته‌اند و شعرِ هزار سال پیشِ ناصر خسرو قبادیانی (۳۹۴-۴۶۷ ق) را گواه درستی تشخیص خود آورده‌اند: پدرت و برادرت و فرزند و مادر/شدستند ناچیز و گشته فسانه/ تو پنجاه سال پس از مرگ ایشان/ فسانه شنیدی و خوردی رَسانه. اما رِسانه resane به معنای وسیله پیام‌رسانی، اطلاع‌یابی و خبرگستری با پیشینه حدود ۵۰ سال در تاریخ معاصر کشورمان با رَسانه ناهمانندی آشکار دارد. بنابراین فردی که در جایگاه مدافع، به لقب‌تراشی برای صدا وسیما می‌پردازد و رِسانه ملی را با خود تخریبی رَسانه ملی ادا می‌کند نمی‌داند که معنای حرفش می‌شود: حسرت ملی، تاسف ملی، افسوس ملی و اندوه ملی. #سید_فرید_قاسمی 🇮🇷 @linguiran

نوموفوبیا کلمه‌ٔ سال ۲۰۱۸ دیکشنری کمبریج واژه‌ٔ #نوموفوبیا (Nomophobia) به‌معنای «بی‌گوشی‌هراسی» یا «هراس ناشی از همراه نداشتن یا شارژ نبودن موبایل» را واژه‌ٔ سال ۲۰۱۸ معرفی کرده که سرواژه‌ٔ این عبارت است: no mobile phone phobia به گفته‌ٔ روان‌شناسان، یکی از دلایل این اختلال، ارضا نشدن احساساتی است که در زندگی واقعی فرصت بروز پیدا نمی‌کنند و افراد تنها از تخلیه‌ٔ آن‌ها در فضای مجازی راضی می‌شوند. بنا به یک آمار تحقیقی، امروزه ۵۸ درصد مردان و ۴۷ درصد زنان به اختلال نوموفوبیا دچارند. کارشناسان دیکشنری کمبریج چهار واژه‌ٔ نوموفوبیا به‌معنای «بی‌گوشی‌هراسی»، «gender gap» به‌معنای فاصله‌ٔ جنسیتی»، «ecocide» به‌معنای «تخریب محیط زیست» و «no-platforming» به‌معنای «جلوگیری از بیان ایده و تفکر دیگران» را به‌عنوان نامزدهای نهایی واژه‌ٔ سال انتخاب کرده بودند که در نهایت «نوموفوبیا» با رأی‌گیری به‌عنوان کلمه‌ٔ سال ۲۰۱۸ انتخاب شد. منبع: bit.ly/2GOhf67 🇮🇷 @linguiran

واژه‌گزینی در عصرِ ساسانی و تاثیر آن در فارسی دری #حسن_رضایی_باغ‌بیدی 🇮🇷 @linguiran

من می‌ترسم، می‌ترسم از این‌که تمام دردها و لذت‌ها و امیدها و بیم‌هایمان خلاصه شود در اینستاگرام و تلگرام و این قبیل کشنده‌های وقت و حوصله. به‌جای این‌که بنشینی و از جهان‌سومی بودن ناله کنی، فراخ بودنت را چاره کن و به تنبلی و کم‌کاری شرقی خودت افتخار نکن. رشد و توسعۀ فردی فرمول و تکنیک عجیب‌وغریبی ندارد. در این رخوت و سستی که ماییم، اگر کمی همت کنی و مسیر گله را نروی، پا به جاده‌ای می‌گذاری که کمتر پا خورده و رو به رضایت و موفقیت است. بگذار وقت تلف‌کردن در تلگرام و اینستاگرام گریزگاه پیرترین و خسته‌ترین و شکسته‌ترین ذهن‌ها باشد. ذهن تو نباید زیرزمینی تاریک و نمناک باشد. از اینترنت با این همه وسعت و قدرت برای تکرار ناله‌های بوی ناگرفتۀ توی تاکسی استفاده نکن. ذوق و ظرافت داشته باش و آدمی باش که می‌خواهد بداند تا بتواند. #شاهین_کلانتری 🇮🇷 @linguiran

تحلیل خطاهای فارسی‌آموزان چینی زبان در جایگزینی همخوان «ل» به‌جای «ر» در گفتار و نوشتار #دکتر_مهین‌ناز_میردهقان #هادی_کرمی 🇮🇷 @linguiran

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، بِن بِلت، محقق انگلیسی میلیون‌ها کلمه را از آثار برخی نویسندگان عمدتاً انگلیسی‌زبان تجزیه کرده و از بین آنها کلمات محبوب‌شان را استخراج کرده است. روزنامه‌ٔ گاردین در گزارشی نوشته است نتیجه‌ٔ این تحقیق در کتابی با عنوان «ارغوانی کلمه‌ٔ محبوب ناباکوف است» در ماه جاری میلادی منتشر خواهد شد. بِن بِلت تحقیقش را بر اساس یک برنامه‌ٔ کامپیوتری روی آثار چندین نویسنده‌ٔ انگلیسی از جمله ولادیمیر ناباکوف، جین آستین، آگاتا کریستی، جان آپدایک، ارنست همینگوی، جیمز جویس، جان استاین‌بک و دیگر نویسندگان زنده‌ٔ امروزی انجام داده است. براساس این تحقیق کلمه‌ٔ محبوب رِی بِرَدبِری، نویسنده‌ٔ رمان معروف «فارنهایت 451»، در آثارش «دارچین» است. بِرَدبِری خود گفته است علاقه‌اش به این کلمه از وقتی به وجود آمد که در دوران کودکی به انباری مادربزرگش سر زد. او به خواندن برچسب قوطی‌ها و جعبه‌ها علاقه داشته است. در آثار بِرَدبِری علاقه‌ٔ او به دیگر ادویه‌ها را هم می‌توان دید. بلت گفته است برای نوشتن کتاب «ارغوانی کلمه‌ٔ محبوب ناباکوف است» یک برنامه‌ٔ کامپیوتری درست کرده و از طریق آن هزاران کتاب نویسنده‌‌های معروف و ستایش‌شده را تجزیه کرده است. هدف او از این کار کشف و استخراج کلمات محبوبی است که یک نویسنده آن را به صورت خاص و مکرر استفاده کرده است. این کلمه‌ٔ پرکاربرد برای ولادیمیر ناباکوف، نویسنده‌ٔ رمان‌ «لولیتا»، رنگ ارغوانی بوده است. کلماتی که در آثار آگاتا کریستی، نویسنده‌ٔ داستان‌های جنایی و معمایی، پرکاربرد بوده کاملاً به موضوعات داستانی او ارتباط داشته است. کلمات «رسیدگی»، «دلیل» و «هولناک» کلماتی هستند که در آثار کریستی پر بَسامد بوده‌اند. در قاموس زبانی چارلز دیکنز، نویسنده‌ٔ معروف بریتانیایی، کلماتی که او ترجیح می‌داده بسیار از آنها استفاده کند کلماتی هستند که با ترکیب «دل» یا «قلب» ساخته می‌شوند. دیکنز کلمه‌ٔ «به چیزی ناخن زدن» یا «کش‌ رفتن» را هم در آثارش زیاد به‌کار برده و آن را در موقعیت‌های مختلف استفاده کرده است. تحقیق بلت تنها محدود به کلمات نمی‌شود. او حتی استفاده از علامت تعجب در آثار نویسندگان را هم تجزیه تحلیل کرده است. جیمز جویس از علامت تعجب 1100 بار در هر 100 هزار کلمه استفاده کرده که نسبت به نویسندگان دیگر بسیار بیشتر بوده است. 🇮🇷 @linguiran

بررسی تطبیقی‌معنایی چند ضرب‌المثل اقتصادی در زبان فارسی و عربی و انگلیسی #عباس_ناجی_حسین‌دوست #زهره_جلالی_امیری 🇮🇷 @linguiran

مجلهٔ فارسی دانشگاه داکا، بنگلادش سال پنجم، شمارهٔ پنجم 🇮🇷 @linguiran

هر روز سه اتفاق خوشایندی که برای‌تان افتاده را بنویسید، حتی سه اتفاق کوچک. این کار را برای ۲۱ روز ادامه دهید. سه اتفاق هر روز باید مختص آن روز باشند. این کار مغز را عادت می‌دهد که بر روی مسائل مثبت تمرکز کند و برطبق تحقیقات انجام شده، چنین عادتی حتی بیشتر از حس موفقیت باعث خوشحالی شما می‌شود. 🇮🇷 @linguiran

«درس‌گفتار دکتر محمدرضا باطنی: تغییر خط» جامعه‌شناسی زبان ✅ پرسش و پاسخ https://youtu.be/9e8i7tdBhoo 🇮🇷 @linguiran

بررسی مقابله‌ای ساخت انواع صفت فاعلی در فارسی و اسم‌های فاعل در عربی از منظر ساخت‌واژی برای تدریس به غیرفارسی‌زبانان عرب #سید_عباس_ناجی_حسین‌دوست #سپیده_عبدالکریمی 🇮🇷 @linguiran

✅ چگونه فرهنگ بر آموزش آنلاین تاثیر می‌گذارد؟ پيش‌گفتار: شاگردی که وارد فضای آموزشی مجازی می‌شود، درست همانند شاگردانی که وارد محيط آموزشی رودررو (حضوری) سنتی می‌شوند، با خود بار دارد: کيفی که نشان "تجربه و آموزش پيشين" دارد و کيف ديگری که نشان "شيوه‌های يادگيری" برخود دارد. تنها با داشتن دو دست، محتويات کيف سوم، که "زبان و فرهنگ" است تا حد امکان در زوايای دو کيف قبل گنجانده شده است، مقوله‌ بعدی لباس است که همانا هويت و همانندی است. اين لباس، لباسی فرهنگی است که با رشته‌های "خود"، انتظارات، زبان و توانايی تفسيری از درون درهم تنيده شده است. گرچه چنين بافته‌هايی را برخی دانش‌آموزان ديگر [پيش‌تر] پوشيده‌اند، اما در عين حال، اين لباس حقيقاً با آن‌چه پيش‌تر مرسوم بوده است تفاوت دارد. اين لباس که بر شانه‌های دانشجويان قرار می‌گيرد، در پيشرفت او تاثير دارد اين لباس می‌تواند سبب انحراف يا سقوط او شود، يا هنگامی که سخت او را دربر گرفته باشد وی را به چالش کشاند. لباس فضای آموزشی مجازی بر خلاف لباس فضای آموزشی سنتی که مستلزم تعامل رودررو دانش‌آموزان بود، مورد توجه ساير اعضای کلاس نبود مگر آن‌که صاحب آن جزئيات آن لباس را در قالب متن به ديگران عرضه می‌کرد. اين لباس، خواه مرئی و خواه نامرئی، بخش ضروری دانش‌آموز و در نتيجه، بخشی از تجربه‌ يادگيری او در هر زمان و هر مکان است. ادامهٔ مطلب را در پیوند زیر بخوانید: https://gerdab.ir/fa/news/59/ 🇮🇷 @linguiran

چرا ایام #فاطمیه ۲۰ روز است؟ از آنجا که در زمان گذشته در نگارش متون و روایات از نقطه و اعراب استفاده نمی‌شده و در روایتی که به شهادت حضرت زهرا (سلام‌الله‌ علیها) اشاره دارد آمده است که (۷۵ یا ۹۵) روز پس از رحلت نبی مکرم اسلام این حضرت به شهادت رسیدند و در زبان عربی کلمات “سبعین و تسعین” بدون نقطه از نظر تعداد دندانه‌ها و شکل حروف یکسانند از این بابت بعضی آن را به هفتاد و بعضی دیگر به نود تعبیر کردند. 🏴 @linguiran

✅ دیدگاه کارشناسان درباره‌‌ٔ تغییرِخطِ فارسی بحث تغییر خطِ فارسی با قدمتی دست‌کم 160ساله مطرح بوده است. امروز نیز این بحث هنوز طرفدارانی دارد که معتقدند خط کنونی ما ابزار مناسبی برای نوشتن زبان فارسی در قرن بیست‌ویکم نیست. اما این موضوع مخالفان سرسختی هم دارد. به گزارش ایسنا، خط کنونی فارسی در طول تاریخ چندصدساله‌ٔ خود فراز و نشیب‌های گوناگونی را از سر گذرانده، اما تا امروز بیش‌تر فارسی‌زبانان هم‌چنان از این خط به عنوان خط اصلی برای نوشتن زبان فارسی استفاده می‌کنند. خط فارسی به‌موجب اصل پانزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز خط رسمی کشور ماست. همواره عده‌ای بر این باور بوده‌اند که خط فارسی در طول تاریخ به مشکلاتی دچار شده و به دلیل این مشکلات جواب‌گوی نیازهای فارسی‌زبانان نیست و باید آن را با خطی استاندارد جایگزین کرد. مخالفان اما معتقدند، داشتن هر مشکلی در خط فارسی راه حلی دارد و حذف خط فعلی نه تنها راه حل مناسبی نخواهد بود، بلکه خود مشکلات متعددی در فرهنگ و زبان فارسی پدید خواهد آورد. برخی از مخالفان تغییر خط فارسی نیز پیشنهاد استفاده از یک خط دوم را در کنار خط کنونی مطرح می‌کنند. ادامهٔ مطلب را در پیوند زیر بخوانید: https://www.isna.ir/news/92012005592/ 🇮🇷 @linguiran

شاهزاده‌ٔ رویای من با اسبِ سپیدِ بالدار نیامدی نیامدی نیامدی تا انقلاب شد. #مهری_کاشانی 🇮🇷 @linguiran