#شعرنوش☕️

می‌خوام‌ از عشق براتون بگم؛ مُحِب از محبوبِ خودش جدا نمیشه که... همیشه همراهشه.  :) کِششِ ساحل اگر هست، چرا کـوشش مـوج؟ جذبه‌یِ دیدنِ تو می‌کشد از هـر طرفم...🌊 اصن تا عاشق نشیم می‌تونیم حرکت کنیم در مسیر رسیدنِ به خدا؟ 🔔♥ #محفل💬

انسان وقتی استدلال و برهان به‌کار میبره، خب یک نتیجه‌ی یقینی می‌گیره... 📖 ولی هنوز ربط درونی قلب خودش رو با خداوند پیدا نکرده!🪜🌱 #هندزفری🔉

#بوکمارک -کهکشان نیستی🪐

#روزنوشت📝 ندانمت به حقیقت که در جهــان به که مانی؛ جهان و هر چه در او هست صورتند و تو جانی به پای خـویشتـن آینـد عاشقـان به کمندت؛ که هر که را تـو بگیـری ز خـویشتن برهانی من ای صبا ره رفتن به کوی دوست ندانـم تو می‌روی به سلامت سـلام من برسانی...                           •*•*•*•*• این‌که هنوز باورم نمیشه بماند. این‌که یهو دیشب دعوت شدم که برم و همه‌ی معادلاتِ نرفتنم بهم ریخت هم هم! اما اینو نمی‌فهمم چرا دلم یه جورِ عجیبی آرومه... واقعا عازمم؟! می‌نویسم براتون...🖐🏻❣️

#روزنوشت📝 •پارت اول• «سفری با تو شد آغاز که پایان نگرفت!» حکایت اشک‌ها و گریه‌ها نانوشته باقی می‌ماند. روایتِ جامانده‌ها را مگر می‌شود با واژه‌ها نوشت؟💔 عشق مفهومی انتزاعی نیست!🧮 من امروز عشق را به آغوش کشیدم و در لابلای اشک‌های چشمانِ عاشقانِ حسین دیدم. اولین برگ سفرنامه را بزنید به نامِ جاماندگانِ سفرِ عشق!🗒 بسم الله...

•پارت دوم• -خوش به حالتون... شما هم رفتید؟؟ +مگه حسینی شدن به رفتنه؟ [خیلی‌ها هر سال دارن میرن اما فقط می‌بینند کربلا رو... همین! توی جهل و دنیا و غفلت خودشون "جاموندن"] خیلی‌ها تا حالا نرفتن اما تمام قد شبیه مولاشون هستن.رفتار و حرف و اخلاق و دلشون... ایناها کربلایی هستن با پای دل! این قدم‌های جسمانیِ امثالِ بنده(حساب آدم خوبا جداست!) که امروز تو مسیر کربلاست و وقتی برمی‌گرده میفته تو مسیرِ نفس و دنیامون که فقط حجاب میشه برامون!🌫 خوشا به حالِ اونایی که دلشون امام حسینی هست و از دنیا جاموندن و به درک حقیقت انسانیت و عشق رسیدند. 🌠 پس برگ دوم سفر‌نامه رو بزن به نام جامونده‌ها از دنیا و رسیده‌ها به کربلا و حسین؛ این‌بار      با قدمِ دل!             بسم الله... #روزنوشت📝

  به‌هَـرطَریقِ‌ممکن‌که‌بود؛ افتادم‌توطریقِ‌تو تابشم‌لا‌رفیقِ‌مَن‌لارفیقِ‌تو...🫀 #هندزفری🔉        

+خانوم این کوله‌یِ شماست؟ _بعله. چطور؟ لبخندی زد و به دوست‌ش نگاه کرد. اونم سریع یه پارچه‌یِ سیاه کتیبه‌شکل درآورد و بعد هم شروع‌ کردن به دوختن روی کوله... "حسین به تو مدیونم" عبارت روی پارچه بود که به تمامِ  عالم، "عشق" رو نشون می‌داد. این‌که دوتا دختری که جامونده بودن از کاروان عشق یه کتیبه‌ی دست‌ساز رو گل‌دوزی کردن با این عبارت و راهی این سفر کردن یعنی خوووب بلدن چه جوری دلبری کنن!🌟 زیاد دیدم جامونده‌هایی که متاسفانه ادبِ عاشقی رو رعایت نکردن و به زمین و زمان بد و بیراه گفتن بابت این‌که مبتلای هجران شده بودن... اما از این عاشقانِ مودب به ادب عشق هم کم ندیدم که لحظه‌های تلخِ دوری رو با یاد و ذکر محبوب تونستن شیرین کنن!🍯💛 دوخت کتیبه که تموم شد لبخند زدن و گفتن: این به جای ما میاد کربلا... احساس کردم کوله‌ام داره از خوشحالی گریه می‌کنه! انگار به نام ارباب معتبر شده بود و احساس هویت می‌کرد. بغلشون کردم! یادم باشه چندتا ستون به یادشون قدم بردارم.... #روزنوشت📝