#سلام_مولای_مهربانم♥️ صبحی دیگر رسید و من در انتظار دیدار شما چشم می‌گشایم و پنجره دل می‌گشایم به سوی امید و نور... و دلم لبریز است از شوق صبح موعود، لحظه دیدار، و به پایان رسیدن لحظه های انتظار... #اللهم_عجل_لوليڪ_الفرج🌤

سلام بر آنان که مشتاقانه ندا سر می‌دادند سوی دیار عاشقان، سوی خدا می‌رویم به « کربلا » می‌ رویم ...💔 #سلام_بر_شهیدان #صبحتون_شهدایی

🔻امام سجاد علیه‌السلام: 🔸هرکس به خاطر خدا به زیارت امام حسین علیه‌السلام برود، خدا او را مثل یک نوزاد، از گناه خارج می‌کند. فرشته‌ها بدرقه‌اش می‌کنند و با چترى از بال‌‏هایشان، بر سرش سايه مى‌‏افكنند تا آنگاه كه به نزد خانواده‌اش بازگردد. فرشتگان آمرزش او را از خدا می‌خواهند و رحمت آسمانی از هر سو او را می‌گیرد. فرشته‌ها به او ندا می‌دهند: درود و پاکیزگی بر تو باد و بر آنکه زیارتش کردی! و خانواده‌اش (در غیاب او) حفظ می‌شوند. 🔹 مَنْ زَارَهُ يُرِيد بِهِ وَجهَ اللَّهِ أَخرَجَهُ اللَّهُ مِن ذُنُوبِهِ كَمَوْلُودٍ وَلَدَتهُ أُمُّه و شَيَّعَتهُ الْمَلَائِكَةُ في مَسِيرِهِ فَرَفرَفَت عَلَى رَأْسهِ قَد صَفُّوا بِأَجْنِحَتهِمْ عَلَيهِ حَتَّى يَرْجِعَ إِلى أَهْلِهِ و سَأَلَتِ الملائكةُ الْمَغفِرَةَ لَه مِن رَبِّهِ و غَشِيَتْه الرَّحمَةُ مِنْ أَعْنَانِ السَّمَاءِ و نَادَتهُ الْمَلَائِكَة طِبْتَ و طابَ مَن زُرتَ و حُفِظَ في أَهْلِهِ 📚کامل الزیارات، ص۱۴۵.

#مادرانه 💔دری که سالهای سال بازه! 🔷مادری اینجا چشم به راهه تا قامت رعنای جوانش را ببیند... 🌷شهید احمد خلیلی 🌤«اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج»🌤

‍ ‍ ◾️عنایات اباعبدالله علیه السلام به مشتاقانی که به زیارت اربعین نرفتند(۳) نکته‌ی دیگری هم که شاید باز خوب است به آن توجّه کنیم این است؛ که ببینید این زیارت ظاهری که ما از وطن خودمان حرکت می کنیم، راهی طی می کنیم و بالاخره به کربلای معلّی مشرّف می‌شویم و وارد حرم اباعبدالله عليه‌السّلام می شویم و در حرم آن حضرت عرض سلامی به محضر آن بزرگوار داریم، گرچه بسیار بزرگ است، بسیار عظیم است، بسیار گرانبهاست، امّا بدانیم، این مجاز است. این زیارت مجازی است. ↩️ زیارت حقیقی دیدار خود اباعبدالله الحسین عليه‌السّلام است. حرم حضرت، در حقیقت، قلب مؤمن است. القلب حرم الله. قلب مؤمن حرم خدا و حرم اولیای خداست. فرمودند: فی قلوب من والاه قبره. قبر اباعبدالله در قلوب اهل ولایت است. در قلوب اهل محبّت است. زائر حقیقی زائری است که از مجاز عبور کند و به حقیقت راه پیدا کند. از این عالم ظاهر و عالم کثرت، توشه‌ای بگیرد برای اینکه به عالم حقیقت راه پیدا کند. برای اینکه خود اباعبدالله الحسین عليه‌السّلام را دیدار و ملاقات کند. عرض کردم این به معنای این نیست که خدایی ناکرده تشرّف به کربلای معلّی و حرم اباعبدالله عليه‌السّلام را کوچک بشماریم؛ بسیار عظیم است. امّا اعظم از این، دیدار خود اباعبدالله است؛ ملاقات و زیارت آن حضرت در حرم دل است. و حالا اگر اینگونه نگاه کنیم، ممکن است این تعبیر را هم کنیم؛ که خدای متعال برای اینکه ما را از قنطره و پل مجاز عبور دهد و به وادی حقیقت رهنمون شود، مانع این اشتغال ما به مجاز شد تا راه را باز کند و به ما به حقیقت نائل شویم؛ این هم یک تعبیر. ↩️ همه ی اینها نشان می دهد که عطای بزرگی پشت این عدم موفقیّت برای تشرّف است در عین شور و علاقه و عشقی که به این تشرّف وجود دارد. و ان‌شاءالله خدای متعال توفیق دهد که انسان اهل غفلت نشود. غافل نشود. هیچ چیزی او را از مقصد غافل نکند. چه معصیت چه طاعت؛ غفلت موجب محرومیّت عظیم است. و غفلت در محضر بسیار خسارت بارتر از غفلت در غیبت است. در بحث زیارت عرض کردیم، در همین زیارت ظاهری که اگر زائر در حرم اهل‌بیت عليهم‌السّلام حواسش جای دیگری باشد، چقدر زشت است. حجّت خدا حواسشان به ماست و ما خدایی ناکرده در ذهن و فکرمان و دلمان، جای دیگری هستیم. قطعاً غفلت موجب محرومیّت خواهد شد؛ خدا نکند که محرومیّت ظاهری ما، اثر غفلت ما باشد. البته برای دوستان شایسته و وارسته‌ی ما غفلت از جنبه‌های ظاهری و دنیوی نیست که متاسفانه بعضاً وجود دارد که افراد برای تجارت، سیاحت، استراحت یا برای هر چیز دیگری به سفرهای زیارتی می روند، به حج می روند، به عمره می روند، اعتاب مقدّسه می‌روند، که آن دیگر خیلی خسارت است. آن غفلت در جنبه‌های دنیوی، و گاهی اوقات همانطور که عرض کردم، غفلت در جنبه‌های معنوی هم ممکن است برای زائری پیش بیاید و آن غفلت یقیناً خسارت بار است؛ یقیناً تبعات محرومیّت را در پی می آورد. ادامه دارد... 🎤 استاد مهدی طیب

#مسابقه_روایتگری_اربعین #دلنوشته عنوان: "در مسیر عشق: قدم‌هایی که دل را جلا می‌دهد" بسم الله الرحمن الرحیم چمدانم را بستم، اما نمی‌دانستم که با قلبی پر خواهم برگشت. راهی شدم به سوی سرزمینی که عطر شهادت می‌داد، به سوی کربلا، به سوی حسین (ع). اولین قدم که بر خاک عراق گذاشتم، انگار دنیا رنگ دیگری گرفت. هوا پر بود از بوی اسپند و صدای صلوات. چشم که می‌چرخاندی، می‌دیدی جمعیتی را که همه یک دل و یک صدا، "لبیک یا حسین" می‌گفتند. پیاده‌روی شروع شد. هر قدم، انگار سبک‌تر می‌شدم. خستگی معنا نداشت. پاهایم درد می‌کرد اما دلم، دلم پر می‌کشید برای رسیدن. در طول مسیر، موکب‌هایی دیدم که با عشق برپا شده بودند. مردمانی از هر نژاد و زبان، دست در دست هم، خدمت می‌کردند. یک روز تصمیم گرفتم در یکی از این موکب‌ها خدمت کنم. وقتی دست‌هایم را به کار گرفتم تا غذایی آماده کنم، حس کردم قلبم لبریز از عشق شده. هر لقمه‌ای که آماده می‌کردم، انگار برای حضرت زینب (س) آماده می‌کردم. چه حس شیرینی بود وقتی زائری خسته را می‌دیدم که با لبخند تشکر می‌کرد. شب‌ها، وقتی صدای نوحه و زیارت در فضا می‌پیچید، اشک بی‌اختیار بر گونه‌هایم جاری می‌شد. یاد مصیبت‌های اهل بیت (ع) که می‌افتادم، دلم می‌خواست تمام دردهایشان را به جان بخرم. در این سفر، معنای واقعی ایثار را دیدم. پیرمردی را دیدم که کفش‌های زائران را می‌شست و می‌بوسید. جوانی را دیدم که آخرین قرص نانش را با لبخند به دیگری تعارف می‌کرد. زنی را دیدم که با وجود درد پا، دیگران را ماساژ می‌داد. وقتی به حرم رسیدم، حس کردم تمام وجودم می‌لرزد. ضریح را که دیدم، انگار تمام غم‌های عالم بر دلم نشست. اما همزمان، آرامشی عجیب وجودم را فرا گرفت. دعا کردم، گریه کردم، خندیدم. حس می‌کردم سبک شده‌ام، انگار تمام گناهانم شسته شده بود. برگشتن سخت بود. دل کندن از آن فضای معنوی، از آن حس و حال، از آن عطر و بو. اما می‌دانستم که این سفر، تازه آغاز راه است. قول دادم که این حس را، این عشق را با خودم به شهر و دیارم ببرم. حالا که برگشته‌ام، هر روز با یاد آن لحظات زندگی می‌کنم. هر وقت دلم می‌گیرد، یاد قدم‌هایی می‌افتم که در راه حسین (ع) برداشتم. یاد نگاه‌های پر از مهر زائران، یاد دست‌های پینه بسته خادمان، یاد صدای "یا حسین" که در گوشم زنگ می‌زند. اربعین برایم فقط یک سفر نبود، یک تحول بود. یاد گرفتم که چطور عاشق باشم، چطور خدمت کنم، چطور ببخشم. یاد گرفتم که زندگی، یعنی قدم برداشتن در مسیر عشق، یعنی دل سپردن به راهی که حسین (ع) نشانمان داده. حالا هر روز، با امید دیدار دوباره، زندگی می‌کنم. و می‌دانم که این مسیر عشق، هرگز پایان نخواهد یافت. چرا که عشق به حسین (ع)، عشقی است که هر لحظه تازه‌تر می‌شود. یا حسین (ع)... ✍ سعید سپاهی ۳۰ساله ازمشهدمقدس

#مسابقه_روایتگری_اربعین #عکاسی اقای حسین جوانبخت ۴۷ساله ازخراسان جنوبی

؛﷽ 🔵#سلام_منجی_دلها 🍁محراب لحظه‌های دعايت چه ديدنی‌ست قرآن بخوان چقدرصدايت شنيدنی‌ست... 🍁آقا بگو قرار شما با خدا كی است؟ آياحيات ما به زمانت رسيدنی‌ست؟

؛﷽ 🔵حدیث روز امام على عليه السلام: دل هاى پاك بندگان، نظرگاه هاى خداوند سبحان است. پس هر كه دلش را پاك سازد خداوند به آن بنگرد 📚غررالحكم حدیث ۶۷۷۷

عنایات اباعبدالله علیه‌السّلام به مشتاقانی که به زیارت اربعین نرفتند(۱) ◾️💔 دل شکسته‌ای داریم، قلب محزونی داریم، هم به مناسبت مصائب آل الله در اربعین حسینی عليه‌السّلام و هم به مناسبت محرومیّت از زیارت اربعین اباعبدالله الحسین عليه‌السّلام که فضیلت فوق‌العاده عظیمی دارد. به این مناسبت دو سه نکته‌ را اشاره می‌كنم. گمان می‌كنم گره از این مشکل در ذهن ما باز كند. ♥️‌نکته اوّل: چرا از دید منفی نگاه کنیم و بگوییم حضرت عنایتش را از ما دریغ کرده؛ ما اینگونه دلمان پر می زند برای اینکه در اربعین به آستان حسینی عليه‌السّلام مشرّف باشیم و حضرت این توفیق را به ما ندادند؟! چرا نگاه منفی داشته باشیم؟! تمام این محبّتی که ما نسبت به اباعبدالله الحسین عليه‌السّلام داریم، و اینکه دلمان پر می‌كشد برای تشرّف به آستان اباعبدالله الحسین عليه‌السّلام، همه‌ي اینها بازتابی است از محبّتی که اباعبدالله الحسین عليه‌السّلام به ما دارند. می‌دانيم که از جانب بزرگ محبّت آغاز می‌شود. و آنچه که در قلب کوچک از محبّت احساس می‌شود بازتاب شعاع محبّتی است که ابتدا از آن بزرگ تابیده و آغاز شده بر آینه دل مؤمن و حالا به سوی آن مبدا دارد برمی‌گردد. قطعا محبّتی که ما به اباعبدالله الحسین عليه‌السّلام داریم، قابل مقایسه با محبّتی که آن حضرت نسبت به دوستانشان دارند، نیست. آن محبّت اعظم است. از او حبّ حقیقی است و از ما تحبّب است. بنابراین چنین تعبیر تلخی نکنیم. ↩️ آیا نمی‌توان اینگونه نگاه کرد؟ که خب سال‌ها دوستان حضرت با پای پیاده با آن عشق و صفا، با آن شور و سوز، در اربعین به محضر اباعبدالله الحسین عليه‌السّلام مشرّف می‌شدند؛ و حالا امسال حضرت فرموده باشند که من قصد دارم به بازدید شما بیایم. امسال دیگر شما نیایید، من به دیدار شما خواهم آمد. آیا تشرّف ما و زیارت ما بزرگتر است یا عنایت اباعبدالله؟ و اینکه آن حضرت به ما بفرمایند که بر جای خودتان بنشینید و منتظر باشید که من به دیدار شما بیایم. و واقعیّت همین است. اینگونه اگر نگاه کنیم، دیگر آن معنای تلخ را نخواهد داشت. اگر موفّق به تشرّف نشديم، بدانیم که کار دست خدا و اولیای خداست. این عوامل ظاهری‌اي که در این عالم اسباب و مسبّبات هست، با دید توحیدی هیچ کاره‌اند. این را بارها با هم بحث کردیم، گفت‌وگو كرده‌ايم که در این عالم غیر خدا احدی کاره‌اي نیست. احدی مؤثّر نیست. بنابراین هیچ‌یک از عواملی که در جنبه‌هاي عالم کثرت، ذهن ما را به خود مشغول می‌كند، در عالم وحدت اصلاً وجود ندارد. اگر بدانیم که این خدا بود و این ولیّ اعظم خدا بود که رفتن ما را مانع شد، آن وقت با آن حسن ظن که نسبت به خدا و اولیای خدا داریم، این عدم موفقیّت در رفتن را تعبیر مثبت خواهیم کرد. و همان تعبیری که عرض کردم. فرمودند این همه شما به دیدار ما آمدید، حالا شما بنشینید تا ما به دیدار شما بیاییم؛ بازدید شما را پس دهیم. ↩️ گاهی اوقات عبد چنان مشغول فعل، عبادات، طاعات، ریاضات و زیارات خودش می‌شود، که حواسش از آن مقصد و مقصود پرت می‌شود. از آن مقصد و مقصود غافل می‌شود. درواقع فاعلیّت عبد، حجابی می شود که خدا و اولیای خدا را دیگر نمی‌تواند ببیند. اینجاست که خدا و اولیای خدا برای اینکه این عبد را از این محرومیّت نجات دهند، امکان فعل را از او سلب می‌كنند. به او می‌گويند این همه تقلّا کردي، این همه هر سال بلند شدی به سرزمین عراق آمدی و از نجف تا کربلا با پای پیاده راه را طی کردی و به #زیارت_اربعین آمدی، خيلي غرق فعل خودت هستي؛ خیلی داري این کار خودت را می‌بيني. ما را دیگر نمی‌بيني. خود پیاده‌روي اربعین برایت موضوعیّت پیدا کرده است. فاعلیّت ما را در این کار خودت نمی‌بيني؛ خودت را فاعل می‌بيني؛ خودت را مؤثّر می‌بيني. اینجاست که در احادیث قدسی هم هست، که خدای متعال فرمود که من توفیق این عمل را به صورت ظاهر از این عبد می‌گيرم تا این عبد از حجاب فاعلیّت خودش نجات پیدا کند. و بتواند من را ببیند، بتواند اولیای من را ببیند. فاعلیّت من را در عالم ببیند. فاعلیّت خودش حجاب شده برای دیدن فاعلیّت من. اگر او فاعل است من فعّال هستم. فاعلیّتش او را از فعّال بودن من غافل کرده است. و برای اینکه این غفلت را از او بگیرم، و او را از این حجاب نجات دهم، برای مدّتی امکان فعل را برای او سلب می‌كنم. و آن وقت هست که من را خواهد دید. بنابراین اگر از این منظر هم نگاه کنیم، می‌بينيم که عنایت ویژه‌اي است. ادامه دارد.... 🎤 استاد مهدی طیب

#مسابقه_روایتگری_اربعین #عکاسی خانم صفری ازاصفهان

#مسابقه_روایتگری_اربعین #عکاسی اقای کاظمی ازارومیه

#مسابقه_روایتگری_اربعین #عکاسی خانم مهدیه مرادی نیاازخوزستان

#مسابقه_روایتگری_اربعین #عکاسی خانم مهدیه مرادی نیاازخوزستان

✨ یادت نرود همیشه فردایی هست در قلب کویر آب گوارایی هست گر موج زند جهان ز نامردی‌ها نومید نباش، عزیز زهرایی هست #اللّٰھـُــم‌عجِّل‌لِوَلیڪَ‌الفَرَجـْـ🦋

امام صادق علیه السلام: 🔹قالَ... لِمَنْ جَهَّزَ إِلَيْهِ وَ لَمْ يَخْرُجْ لِعِلَّةٍ قَالَ يُعْطِيهِ اَللَّهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ مِثْلَ أُحُدٍ مِنَ اَلْحَسَنَاتِ وَ يُخْلِفُ عَلَيْهِ أَضْعَافَ مَا أَنْفَقَ وَ يَصْرِفُ عَنْهُ مِنَ اَلْبَلاَءِ مَا قَدْ نَزَلَ فَيُدْفَعُ فَيُحْفَظُ فِي مَالِهِ ... 🔸كسى كه خودش به دلیلی نمى‌تواند به زيارت حسین (علیه السلام) برود ولى فرد ديگرى را مجهّز ساخته و به زيارت بفرستد در مقابل هر يك درهمى كه خرج كرده خداوند متعال به قدر كوه احد از حسنات به او می‌دهد و چند برابر هزينه‌اى را كه متحمل شده برايش باقى مى‌گذارد و نيز بلاهائى كه نازل شده را از وى دور مى‌گرداند و مال و دارائى وى را حفظ‍‌ و نگهدارى مى‌فرمايد. 📚 وسائل الشیعة (باب الرابع عشر) جلد ۱۴ صفحه ۴۸۲

❤️ شکـــر کنید و بهـــره ببرید.... ۞ حاج محمد اسماعیل دولابی: همان‎طور که در ظاهر، خداوند راه #کربلا را چند وقت باز می‎کند تا مؤمنین بهره‎مند شوند و چند وقت می‎بندد تا قدر بدانند و شاکر شوند، در دل هم خداوند همین کار را می‎کند؛ چند روز بسط و گشایش و چند روز قبض و گرفتگی ایجاد می‎کند. چند روز حال عبادت دارید و چند روز از عبادت و نماز خودتان خوشتان نمی‎آید. اگر دیدید حال عبادت ندارید، خیلی شلوغ نکنید و صابر باشید چون خدا که صانع و پرورنده‎ی ماست، برای رشد دادن ما این کار را کرده است. ↩️ وقتی هم راه باز شد و کار روی دور افتاد، شکر کنید و بهره ببرید. 📘مصباح الهدی ص۲۰۱

‍ ◾️عنایات اباعبدالله علیه السلام به مشتاقانی که به زیارت اربعین نرفتند(۲) توفیق بزرگی بود، خیلی هم لذّت بخش بود که هر سال دوستان حضرت، عاشقانه راه سفر #عتبات را در پیش می گرفتند و با شیدایی و شور از نجف تا به کربلا با پای پیاده می رفتند، گرما را تحمّل می كردند، راه طولانی دشوار را بر خود هموار می كردند، با پاهای پر آبله، با سختی و خستگی خودشان را برای #روز_اربعین به کربلا می رساندند و خدمت حضرت عرض سلامی داشتند.امّا خود این فعل برخی را غافل کرد و خدای متعال برای اینکه این غفلت را از بین ببرد و آن حقیقت را نشان دهد، این عنایت را کرد، این امکان تشرّف را به طور موقّت گرفت و بعد ان شاءالله بعد از اینکه انسان از این غفلت نجات پیدا کرد، فاعلیّت خدا و اولیای خدا را دید، دوباره خدای متعال راه را باز خواهد کرد. قبلاً هم برایتان اشاره کرده ام که در دعای ابوحمزه ثمالی، امام سجّاد عليه السّلام به خدای متعال عرضه می دارند که خدایا! تو بر خود حجابی نکشیده اي که خلق تو را نبینند. و مانعی بین تو و خلق وجود ندارد. انّک لا تحتجب عن خلقک الا ان تحجبهم الاعمال دونک. جز این نیست که عمل آنها حجاب شده است برای دیدار تو. آنها چنان غرق عمل، ذکر، خلوت نشيني، عبادات، چهلّه نشيني، ریاضات و ... شده اند که غافل شدند. ان تحجبهم الاعمال دونک. و خدا این امکان عمل را می گيرد و در این چه عنایت بزرگی است. انسان را از حجاب فاعلیّت نجات می دهد تا خود خدا و اولیای خدا را ببیند. ادامه دارد.... 🎤 استاد مهدی طیب

#مسابقه_روایتگری_اربعین #فیلم اقای کاظمی ازارومیه

#مسابقه_روایتگری_اربعین #فیلم اقای موسوی از روستای کوشک آباد مشهد

#مسابقه_روایتگری_اربعین #عکاسی نرگس قراباغی ازهمدان

#مسابقه_روایتگری_اربعین #عکاسی نازنین فاطمه قراباغی ازهمدان

#مسابقه_روایتگری_اربعین #عکاسی خانواده قراباغی ازهمدان

✨ساعت ۸ به وقت امام هشتم✨ دوست دارم غزلسرايی را در حريم تو دلربايی را دوست دارم شبی طواف كنم دور آن گنبد طلایی را من هميشه سپرده‌ام به شما اين دِلِ خستهٔ كذايی را زودتر تا ضريح خود برسان اين قدمهای انتهايی را از عنايات و لطفهاى شماست گر گرفتيم كربلايی را جان من از گدای خويش مگير هرگز اين كِسوَتِ گدایی را السلام علیک یاامام رئوف یاامام رضاجانم😍✋ اللهّمَ صَلّ عَلے عَلے بنْ موسَے الرّضا المرتَضے الامامِ التّقے النّقے و حُجّّتڪَ عَلے مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثرے الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ ڪثیرَةً تامَةً زاڪیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَـہ ڪافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلے اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِڪَ

یا امام رضا سلام❤️ #امام_رضا