این را نه در دفاع از شخص کاندیدای پاکدست و متّقی انتخابات، بلکه در دفاع از شخصیت یکی از کارگزاران موثر این روزهای نظام درنظر بگیرید؛ که به عنوان مهره کلیدی شورای‌عالی‌امنیت‌ملی نقش زیادی در تصمیم‌های مهم این تقابل منطقه‌ای دارد. مثل خیلی از موثران خاموش دیگر. ناجوانمردانه می‌گویند « پس مرد سایه کجاست»«جلیلی هم شهامت این کارها را دارد؟». واقعا حیف کارگزاران و کهنه‌سربازهای انقلاب است که در جدل‌های کودکانه خرج شوند. سعید جلیلی هم در اوایل دهه‌نود، در اوج قدرت و سودای امپراطوری تکفیری‌ها و کشتارهایشان و در روزهایی که اسراییل شدیدا حریم‌هوایی سوریه را نقض می‌کرد شجاعانه و مردانه به دمشق رفت و دلگرمی مقاومت شد. مثل امروز آقای قالیباف عزیز. او سال‌هاست که نشان شهامتش را به زانوی راست خود بسته و دنبال خود می‌کشد. اقدامات شجاعانه و سفرهای خط‌شکن این‌روزهای مسئولان، حاصل دمیده‌شدن روح مطهر انقلاب‌اسلامی در پیکر آن‌هاست. حاصل مجموعه نظام‌فکری انقلاب است. و انقلاب بود که آن‌ها را اینطور شجاع کرد. اقدامات تاریخ‌ساز امروز را به کنش‌های فردی اشخاص تقلیل ندهیم و کارگزاران خوب نظام را مفت نسوزانیم. حیف‌اند. «مهدی مولایی»

🖥 حضور آیت‌الله میرباقری در برنامه تلویزیونی #جریان (شبکه یک سیما) 🔍 موضوع: بلا و ابتلا سرنوشت جبهه حق 🗓 دوشنبه، ۲۳ مهرماه ۱۴‌۰۳، ساعت ۲۰ ☑️ @mirbaqeri_ir

در طول تاریخ، همیشه نبردهای اساسی بین تمدن‌های مختلف علاوه بر ساحت میدان و رزم فیزیکی، یک ساحت وسیع و عمیق نظری و ایدئولوژیک هم داشته که از چشم محققان نکته‌سنج‌ غافل نمانده. نبردها و لشکرکشی‌های بزرگ تاریخ‌ هرگز حاصل «اتفاق‌‌ها» نبودند. هرگز حاصل پیشروی جزئی یک ارتش در خاک کشور مقابل نبودند. هرگز حاصل سوءقصد به‌جان یک رئیس‌جمهور یا نخست‌وزیر یا حاصل انفجار دو برج تجاری نبودند. نبردهای تاریخ‌ساز همیشه یک پیشینه و عقبه فکری، فلسفی و تمدنی دارند. حالا در تقابل بین جبهه حق با جبهه شیاطین و صهیونیسم، آیت‌الله میرباقری به‌عنوان یک نظریه‌پرداز اسلامی، با سلسله جلسات مهم تبیینی در برنامه تلویزیونی جریان بنیادهای فکری و نظری این تقابل را ترسیم میکنند. جنگ، فقط بمباران و موشک‌پرانی و قتال فیزیکی نیست. بدون اشراف و تسلط بر این مبانی‌ نظری، تحلیل واقعیات میدانی نبرد، دشوار و غیرممکن خواهد بود. «مهدی مولایی»

ورای از تحلیل‌های خرد و جزئی تحلیلگران درباره وقایع منطقه،«آیت‌الله میـرباقــری» این‌ روزها مشغول ترسیم یک افق دید کلان و سراسر امید و واقع‌نگری درباره این نبرد تاریخی هستن. حتما گوش بدین تا علاوه بر واقعیات میدان، با پیشینه فکری و نظری این تقابل هم آشنا بشید. فوق‌العاده!

«خیمه‌ات سوخت، دلم سوخت؛ همه عالم سوخت!» یادداشت صبح امروز روزنامه جوان. https://www.javanonline.ir/fa/news/1257575

رویشان نمی‌شود تئوریسین‌های کفر را تمجید کنند، تئوریسین‌های مقاومت را تخریب می‌کنند. پایه‌های نظامی مقاومت را در بیروت و ضاحیه می‌زنند؛ پایه‌های تئوریک مقاومت را در «هم‌میهن» و «سازندگی»!

چندسال قبل که تلوزیون‌های صهیونیستی مارش پیروزی نواختند و خانه ویران شده یحیی را نشان دادند که تلّی از آوار بود و خبر ترور موفق او را روی پخش ویژه بردند، یحیی یک ساعت بعد به خانه ویران شده‌اش برگشت و روی مبل شکسته‌ای نشست و با لبخندی تحقیرآمیز، گوشه لب کج کرد و عکس یادگاری گرفت. من آن روز شیفته شجاعت یحیی شدم. او لاتی را تا درجه آخرش پر کرده بود. بعدها که یک عکس هالیوودی مردانه‌ هم از او منتشر شد که دست روی کلت کمری‌اش برده بود و داشت بیرونش میکشید، انگار ابرمرد خیالی ایام نوجوانی را در واقعیت دیده بودم. چقدر اسطوره‌ای بود. نمیشد حتی توی چشم‌هاش نگاه کنی. یحیی شاید کسی بود که بیشترین خبرهای جعلی درباره ترور او منتشر شد. اسرائیلی‌ها در له‌له یافتن اثری از او، بارها شایعه ترورش را مطرح می‌کردند تا بلکه از رصد واکنش‌ها، چیزی دست‌گیرشان شود. او رسما نامرئی بود. فلسطینی‌ها می‌گویند یحیی حتی سایه نداشت. می‌گویند از دیوارها می‌گذشت. تو بگو روح بود. پشت ابرمردان همیشه افسانه می‌سرایند. ابرقهرمان پسر‌های فلسطینی. شیرمرد پچ‌پچه‌های دخترکان غزه. امّید مردان و زنان جنگ‌زده. دلشان گرم بود به تونل‌های زیر پایشان که یحیی از آنجا می‌گذرد. حالا می‌گویند روح فلسطینی، ابرمرد نامرئی غزه، نه در پستوی تونل‌ها، که روی زمین شهید شده. نزدیک تانک‌های اسرائیلی. لباس رزم بر تن. خشاب بسته بر فانوسقه. چفیه بر شانه. سلاح بر کف. حالا جوان‌های فلسطینی پشت‌به‌پشت سیگار می‌سوزانند و به یک‌جا خیره می‌شوند و می‌گویند یحیی با مرگش پله آخر لاتی را هم برداشت. باز تحقیرشان کرد. که من روی زمین بودم. بین نیروهای تحت‌امرم. و نیم‌خیز، سلاح بر دوش توی پس‌کوچه‌ها می‌دویدم. شما کجایید؟ یحیی تحقیرکننده بزرگ‌شد. تحقیرکننده زندگی‌کرد و تحقیرکننده رفت. ما قصه یحیی را سال‌ها برای بچه‌هایمان تعریف خواهیم کرد. «مهدی مولایی»

ما قصه یحیی را سال ها برای بچه‌هایمان تعریف خواهیم کرد.. #یحیی_سنوار #مقاومت #یحیی_السنوار #رادیوز 📝 نویسنده: مهدی مولایی 🎙 گوینده: زینب رضوی 📻 @Radioz_Ir 🇮🇷 @irsto_ir صدای #نسلی‌نو 👆

دانش‌‌آموزهای خلاق و فعال قم، خودجوش و دلسوزانه بقدر امکانات و توان خودشون پشت مقاومت ایستادن و فعالیت می‌کنن. خوشحالم برای این نسل و امیدوارم که نسل بزرگترها هم آماده نقش‌آفرینی‌ به اندازه امکانات خودشون بشن ان شاءالله.

نمیدانم هیچ‌وقت روضه شنیده بودی یا نه یحیی. هیچ‌وقت در آن ۲۳ سال حبس، با شیعه‌ای هم‌بند بوده‌ای که شبانه توی گوشت روضه پچ‌پچ کند یا نه. یا در روزهای سخت مبارزه فرصت و امکان شنیدن روضه‌ای برایت فراهم شد یا نه. این تنها در مقتل خویش نشستن؛ این خاک‌آلودگی، این خون‌آلود ولی مقتدرانه به دشمن نگاه کردن، در فکر بی‌پناهی خانواده بودن، این تکیه بر تکه‌ای چوب زدن و این هلهله سپاهی مجهز و مست بر سر پیکر مردی نیم‌لخت و تنها، فرداً وحیداً، ما را به یاد روضه می‌اندازد. روضه میدانی چیست یحیی؟ به ما گفته‌اند هرچه دیدید یاد روضه کنید. ذبح گوسفند حتی. تو آن روز، روضه بودی یحیی. می‌گویند ابتدای کودکی‌ات، «پناهجو» بوده‌ای، بعد «سرباز» شده‌ای، بعد «اسیر» شده‌ای، و بعد «رهبر». دیگران می‌گویند تو حالا بعد از رهبری، اسطوره شده‌ای. چگوارا شده‌ای. سوپرمن شده‌ای. من اما این نگاه لعنتی دنیا زده و این تحلیل مادی را دوست‌ندارم. اسطوره شدن برای ماها نیست. اسطوره‌‌ها این‌دنیایی‌اند. تا ابد اینجا ماندگارند. افتخارشان هم این است که تا ابد اینجا ماندگار شده‌اند. مجاهدان موحد اما، در آخرین مقصدشان و در آخرین نمود این‌دنیایی‌شان، بالاخره «روضه» می‌شوند. خدا صحنه را چینش می‌کند، عوامل را به‌خط می‌کند، نفس‌ها را حبس و نگاه‌ها را خیره میکند تا در واپسین لحظات حیات یک مجاهد، او را روضه کند. او را ذره‌ای شبیه به محبوب‌ترین بنده‌اش کند. مجاهدان حق، روضه می‌شوند. در پشت فرودگاه بغداد، یا کوهپایه‌های مه‌آلود ورزقان، یا طبقه زیرین ساختمانی در ضاحیه یا حالا در ساختمان نیم‌خرابه‌ متروکه‌ای در غزه. رمز ماندگاری شما، اسطوره‌شدن نیست. روضه‌شدن است. که برای روضه حرارتی در قلوب مردم است که هرگز سرد نمی‌شود. ما اینجاییم؛ و تو سلام ما را به اولین روضه زخمی تاریخ برسان. آقای سنوار. «مهدی مولایی»

در ایران، جمعیت میلیونی در پرتهدید ترین زمان و مکان شانه‌به‌شانه هم می‌ایستند و پشت امام خود «اللهم‌انصرالاسلام‌والمسلمین» زمزمه می‌کنند؛ زنان گوشواره‌هاشان را باز میکنند و توی پاکت می‌گذارند و رویش می‌نویسند «برسد به دست حزب‌الله»؛ مردان خانه‌هاشان را می‌فروشند، ماشین‌شان را آگهی می‌کنند و عایدی محصولات کشاورزی‌شان را صرف مقاومت می‌کنند. هرکه هرچه دارد وسط آورده؛ همزمان اما در مصر _ کشور دیوار به دیوار غزه_ که مدعی مهد قرآن جهان اسلام است کنسرت صدهزار نفری برگزار می‌کنند و صدای موسیقی را تا آنجایی بالا می‌برند که صدای استغاثه فلسطین را نشنوند. و همزمان در عربستان، مدعی زعامت جهان‌ اسلام و حرمین، هفته مد ریاض را برگزار می‌کنند و مدل‌های لخت‌وعور اروپایی را برای رژه فحشا به‌خط می‌کنند و آب از لب‌و‌لوچه شهروندان عشرت‌طلب‌شان آویزان می‌کنند. امروز اسلام علاوه بر حاکمان بی‌غیرت، از تعداد زیادی ملت‌های بی‌غیرت هم رنج می‌برد. امام( ره) به درستی فرموده بود که: «من با جرأت مدعى هستم که ملت ایران و توده میلیونى آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن على مى‌باشند.»

بلندپروازها مراقب بال‌وپرشان باشند! یادداشت صبح امروز روزنامه جوان درباره جزایر سه‌گانه و زیاده‌گویی خرده‌کشورهای عربی https://www.javanonline.ir/005HYo