🍁بیان آیه 1⃣ سوره مسد🍁 تبت يدا ابى لهب و تب1⃣ ✳️تفسیرالمیزان 🔹(تب) و (تباب) بنابر آنچه #جوهرى معنى كرده به معناى #خسران و #هلاكت است. و #راغب آن را به #دوام خسران معنا كرده. #بعضى هم گفته اند به معناى #خيبت و #نوميدى است. بعضى ديگر آن را به معناى #تهى_دستى از همه #خيرها دانسته اند. 🍁🍁🍁🍁🍁 ولى - به طورى كه #ديگران هم گفته اند - همه اين معانى #نزديك به همند، و بنابر اين كلمه (#يد) در آيه نيز به معناى لغويش نيست، بلكه #كنايه است از #قدرت آدمى، چون دست در انسان عضوى است كه #مقاصدش به وسيله آن انجام مى شود، و #بيشتر كارهاى آدمى را به دست او #نسبت مى دهند، و تباب و #خاسر_شدن دست به معناى بى #نتيجه شدن اعمال آدمى ، و بلكه نتيجه #معكوس دادن آن است، و يا به عبارت ديگر به معناى #باطل شدن اعمال او و به نتيجه نرسيدن آن است، به طورى كه زحماتش #هدر رود و مورد استفاده اش قرار نگيرد، اين معناى #تباب دست انسان بود. و معناى تباب خود آدمى، #خسران او در #نفس و #حاق ذاتش است، به طورى كه از #سعادت دائميش #محروم شود، و اين همان هلاكت #دائمى او است. 🍁🍁🍁🍁🍁 پس اينكه فرمود: (تبت يدا ابى لهب و تب) #معنايش در حقيقت (#تب ابولهب) است، و اين #نفرينى به او به هلاكت خودش و بطلان و بى #اثر گشتن #توطئه هايى است كه به منظور #خاموش كردن نور #نبوت مى كرد، و يا #قضايى است از خداى تعالى به اين هلاكت و #بطلان توطئه ها. 🍁🍁🍁🍁🍁 و اين #ابولهب كه مورد نفرين و ياقضاى حق تعالى قرار گرفته، #فرزند_عبدالمطلب و #عموى رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) است، كه #سخت با رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) دشمنى مى كرد و در #تكذيب گفته ها و دعوت او و نبوتش و در آزار و اذيتش #اصرار مى ورزيد، و در اين راه از هيچ گفته و عملى #فروگذار نمیكرد، و او همان كسى بود كه وقتى رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) او و ساير #عشيره_اقربين خود را براى #اولين بار دعوت كرد، با كمال بى شرمى در #پاسخش گفت (تبا لك - خسران و هلاكت بر تو باد) و اين سوره #نازل شد و گفتار او را به خودش #رد كرد كه خسران و هلاكت بر او باد.

📺 #قدرت و انواع آن ( زور - مال - پاداش و تنبیه - اقناعو ارضاع ) eitaa.com/maaref66 - Gap.im/maaref66

💥 امتحانِ #حضرت_سلیمان، کمتر از امتحانِ #حضرت_ایوب نیست. امتحان در وقت #قدرت، آسان‌تر از امتحان در وقت #تنگنا نیست. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «ابتلای انسان دو جور است؛ گاهی به انسان آبرو و کرامت ظاهری می‌دهند و مردم برای کسی نشست و برخاست می‌کنند. گاهی‌اوقات هم انسان در تنگنا قرار می‌گیرد. هر دوی این حالت‌ها، امتحان است؛ هیچ فرقی نمی‌کند. کسی نباید فکر کند "امتحان به تنگنا" سخت‌تر از "امتحان به قدرت" است. دشوار است آدم بگوید امتحان حضرت ایوب سخت‌تر از امتحان حضرت سلیمان است؛ نه، معلوم نیست. آن‌جایی که خدا می‌خواهد امتحان بگیرد و آدم باید از عقبات عبور کند، خیلی دشوار است؛ چه با #امکانات باشد چه با #محرومیت. این اشتباه انسان‌ها است که امکانات را علامت تکریم نهایی خدای متعال و این سخت‌گیری را علامت توهین و تحقیر می‌دانند. اگر مدار تحقیر و تجلیل، این شود، انسان نه از امکانات می‌تواند استفاده کند و نه از سختی‌ها. انسان باید متوجه شود که این‌ها، دو بستر است و در هر دو بستر، راهی به‌سوی مقصد که قرب خدای متعال و رضوان و پنجره‌ای به‌سوی عوالم غیب هست، وجود دارد و مسیر حرکت انسان به سوی خدای متعال، در دل هر دو صحنه گشوده می‌شود؛ چه در اوج #ثروت باشی چه در #سختی. حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: من تعجب می‌کنم از مؤمن که چه وجود مبارکی است؛ اگر همه حکومت دنیا را به او بدهند ضرر نمی‌کند و در این دنیا راه خودش را پیدا می‌کند؛ اگر هم او‌ را با مقراض و قیچی قطعه‌قطعه‌اش کنند، باز هم ضرر نمی‌کند. هم در آن سختی راه خودش را پیدا می‌کند و هم در آن راحتی. مؤمن همیشه این‌طور است و در هر دوی آن شرایط، راهی به‌سوی خدای متعال می‌بیند؛ با خود این‌ها کاری ندارد.»