❤️‍🔥🕊 من می‌روم ز کوی تو و #دل نمی‌رود این زورقِ شکسته ز ساحل نمی‌رود گویند: دل ز #عشق تو برگیرم ای دریغ... کاری که خود ز دستِ من و دل نمی‌رود...! #شفیعی_کدکنی   🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸معرفت و خودشناسی

‍ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ🕊❤️‍🔥 در سیرِ طلب رهرُوِ کویِ دلِ خویشم چون شمع ز خود رفتم و در منزلِ خویشم جز خویشتنم نیست پناهی که در این بحر گردابِ نفَسْ‌باخته‌ام، ساحلِ خویشم در خویش سفر می‌کنم از خویش چو دریا دیوانه‌ی دیدارِ حریمِ دلِ خویشم بر شمع و چراغی نظرم نیست درین بزم آب گُهرم، روشنیِ محفلِ خویشم در کوی جنون می‌روم از همت عشقش دلباخته‌ی راهبرِ کامل خویشم... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ🕊❤️‍🔥 #شفیعی_کدکنی 🎙#استاد_شجریان 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی

🖋 : #گون 📝 شعر : #شفیعی_کدکنی 🔸سه تار : #کیوان_ساکت 📣 گوینده : #ژاله_صادقیان 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 به کجا چنین شتابان ؟ گون از نسیم پرسید دل من گرفته زینجا هوس سفر نداری ز غبار این بیابان ؟ همه آرزویم اما چه کنم که بسته پایم به کجا چنین شتابان ؟ به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم سفرت به خیر !‌ اما تو و دوستی خدا را چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی به شکوفه ها به باران برسان سلام ما را #محمدرضا_شفیعی_کدکنی 🌺 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی

💫🕊 چون بمیرم _ای نمی‌دانم که_ باران کن مرا در مسیرِ خویشتن         از رهسپاران کن مرا خاک و باد و آتش و آبی کزان بِسْرشتی‌ام          وا مَگیر از من،       روان در روزگاران کن مرا آب را، گیرم به قدرِ قطره‌ای، در نیمروز         بر گیاهی،             در کویری،             بار و باران کن مرا باد را همرزمِ طوفان کن    که بیخ ظلم را بر کَنَد از خاک      و باز از بی‌قراران کن مرا زآتشم شور و شراری            در دلِ عشّاق نِه زین قِبَل      دلگرمیِ انبوهِ یاران کن مرا     خوش ندارم زیرِ سنگی جاودانْ خفتنْ خموشْ     هرچه خواهی کُن                   ولی...       از رهسپاران کن مرا       #شفیعی_کدکنی 🎼گروه شَروِند و علی زند وکیلی 🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه مطالب عرفانی

✨ به گاه دلتنگی بخوان به نام گل سرخ، در صحاری شب، که باغ‌ها همه بیدار و بارور گردند بخوان، دوباره بخوان، تا کبوتران سپید به آشیانه‌ی خونین دوباره برگردند. بخوان به نام گل سرخ، در رواق سکوت، که موج و اوج طنینش ز دشت‌ها گذرد؛ پیام روشن باران، ز بام نیلی شب، که رهگذار نسیمش به هر کرانه برد. ز خشک سال چه ترسی! – که سد بسی بستند: نه در برابر آب، که در برابر نور و در برابر آواز و در برابر شور … در این زمانه عسرت، به شاعران زمان برگ رخصتی دادند که از معاشقه‌ی سرو و قمری و لاله سرودها بسرایند ژرف تر از خواب زلال تر از آب. تو خامشی، که بخواند؟ تو می‌روی، که بماند؟ که بر نهالک بی‌برگ ما ترانه بخواند؟ از این گریوه به دور، در آن کرانه ببین: بهار آمده، از سیم خاردار گذشته. حریق شعله گوگردی بنفشه چه زیباست! هزار آینه جاریست هزار آینه اینک به همسرایی قلب تو می‌تپد با شوق زمین تهی است ز رندان؛ همین تویی تنها! که عاشقانه ترین نغمه را دوباره بخوانی. بخوان به نام گل سرخ و عاشقانه بخوان! حدیث عشق بیان کن بدان زبان که تو دانی #شفیعی_کدکنی #کنج_اهل_دل 🌺🌻💛🍃🕊💚🌹 @maarefat11 🌸🌸🌸🌸کانال معرفت و خودشناسی گنجینه معارف