📖 «اَللَّهُمَّ اجْعَلْنا مِنْ اَقْرَبِ مَنْ تَقَرَّبَ اِلَیْکَ، وَ اَوْجَهِ مَنْ تَوَجَّهَ اِلَیْکَ، وَ اَنْجَحِ مَنْ سَاَلَکَ وَتَضَرَّعَ اِلَیْکَ. اَللَّهُمَّ اجْعَلْنا مِمَّنْ کَاَنَّهُ یَراکَ اِلی یَوْمِ الْقِیامَهِ الَّذی فِیهِ یَلْقاکَ، وَ لا تَمُتْنا إِلاّ عَلی رِضاکَ. اَللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنا مِمَّنْ أَخْلَصَ لَکَ بِعَمَلِهِ وَ اَحَبَّکَ فی جَمِیعِ خَلْقِکَ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَ اغْفِرْ لَنا مَغْفِرَهً جَزْماً، حَتْماً، لا نَقْتَرِفُ بَعْدَها ذَنْباً، وَ لا نَکْتَسِبُ خَطیئَهً وَ لا إِثْماً اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، صَلاهً نامِیَهً دَائِمَهً زاکِیَهً مُتَتابِعَهً مُتَواصِلَهً مُتَرادِفَهً بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ» 🤲 پروردگارا ! ما را از نزدیکترین کسانی قرار ده که به تو تقرب جسته اند و از محبوبترین کسانی که به درگاه تو روی آورده‌اند و از رستگارترین کسانی که از تو درخواست کرده‌اند و دست تمنا به سویت دراز کرده اند. 🤲 خداوندا ! ما را از کسانی قرار ده که گویا در روز قیامت که به لقای تو نائل می آیند، وجود ازلی تو را درک می کنند، و در لحظه ای که از ما راضی و خشنود هستی، جان ما را بستان. 🤲 خداوندا ! ما را از کسانی قرار ده که در محضر تو با خلوص نیت عمل کرده‌اند و در میان تمامی آفریدگانت، تنها به تو عاشق گشته اند. 🤲 پروردگارا بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را شامل بخشایش قطعی و مسلم خویش بگردان به گونه‌ای که پس از آن، مرتکب هیچگونه معصیت و گناهی نگردیم. 🤲 خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، درودی بی نهایت، همیشگی، خالصانه، پی در پی و متوالی، به رحمت خویش، ای مهربانترین مهربانان 📚 بحارالانوار / مجلد ۸۷ / صفحه۳۳۸ ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

pdf خلاصه كتاب گنج پنهان

فایل پی دی اف خلاصه کتاب گنج پنهان ، فوائد #صلوات #امام_زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و علیه السلام معروف به صلوات ابوالحسن ضرّاب اصفهانی ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

#من_نهج‌البلاغه_میخوانم #هر_جمعه، یک نامه از #نهج_البلاغه ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

#نهج_البلاغه | #نامه_ها ✉️ نامه ۴۵ - نامه به عثمان بن حنيف انصارى در پرهیز از گرایش حاکم به سرمایه داران ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 🗞️ و من كتاب له عليه‌السلام إلى عثمان بن حنيف الأنصاري و كان عامله على البصرة و قد بلغه أنه دعي إلى وليمة قوم من أهلها فمضى إليها (نامه به فرماندار بصره، عثمان بن حنيف انصارى كه دعوت مهمانى سرمايه‌دارى از مردم بصره را پذيرفت در سال 36 هجرى) 📜 أَمَّا بَعْدُ يَا اِبْنَ حُنَيْفٍ فَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ رَجُلاً مِنْ فِتْيَةِ أَهْلِ اَلْبَصْرَةِ دَعَاكَ إِلَى مَأْدُبَةٍ فَأَسْرَعْتَ إِلَيْهَا تُسْتَطَابُ لَكَ اَلْأَلْوَانُ وَ تُنْقَلُ إِلَيْكَ اَلْجِفَانُ پس از ياد خدا و درود! اى پسر حنيف، به من گزارش دادند كه مردى از سرمايه‌داران بصره، تو را به مهمانى خويش فرا خواند و تو به سرعت🏃 به سوى آن شتافتى! خوردنى‌هاى رنگارنگ 🍘🍡🍫🍩🍨🍧🥧🍰 براى تو آوردند، و كاسه‌هاى🥙🍲🥗🥣🍛 پر از غذا پى در پى جلوى تو نهادند وَ مَا ظَنَنْتُ أَنَّكَ تُجِيبُ إِلَى طَعَامِ قَوْمٍ عَائِلُهُمْ مَجْفُوٌّ وَ غَنِيُّهُمْ مَدْعُوٌّ فَانْظُرْ إِلَى مَا تَقْضَمُهُ مِنْ هَذَا اَلْمَقْضَمِ فَمَا اِشْتَبَهَ عَلَيْكَ عِلْمُهُ فَالْفِظْهُ وَ مَا أَيْقَنْتَ بِطِيبِ وُجُوهِهِ فَنَلْ مِنْهُ گمان نمى‌كردم مهمانى مردمى را بپذيرى كه نيازمندانشان با ستم محروم شده، و ثروتمندانشان بر سر سفره دعوت شده‌اند، انديشه كن🤔 در كجايى‌؟ و بر سر كدام سفره مى‌خورى‌؟ پس آن غذايى كه حلال و حرام بودنش را نمى‌دانى دور بيفكن، و آنچه را به پاكيزگى و حلال بودنش يقين دارى مصرف كن أَلاَ وَ إِنَّ لِكُلِّ مَأْمُومٍ إِمَاماً يَقْتَدِي بِهِ وَ يَسْتَضِيءُ بِنُورِ عِلْمِهِ أَلاَ وَ إِنَّ إِمَامَكُمْ قَدِ اِكْتَفَى مِنْ دُنْيَاهُ بِطِمْرَيْهِ وَ مِنْ طُعْمِهِ بِقُرْصَيْهِ أَلاَ وَ إِنَّكُمْ لاَ تَقْدِرُونَ عَلَى ذَلِكَ وَ لَكِنْ أَعِينُونِي بِوَرَعٍ وَ اِجْتِهَادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سَدَادٍ آگاه باش! هر پيروى را امامى است كه از او پيروى مى‌كند، و از نور دانشش روشنى مى‌گيرد، آگاه باش! امام شما از دنياى خود به دو جامه فرسوده، و دو قرص نان رضايت داده است، بدانيد كه شما توانايى چنين كارى را نداريد؛ امّا با پرهيزكارى و تلاش فراوان و پاكدامنى و راستى، مرا يارى دهيد فَوَاللَّهِ مَا كَنَزْتُ مِنْ دُنْيَاكُمْ تِبْراً وَ لاَ اِدَّخَرْتُ مِنْ غَنَائِمِهَا وَفْراً وَ لاَ أَعْدَدْتُ لِبَالِي ثَوْبِي طِمْراً پس سوگند به خدا! من از دنياى شما طلا و نقره‌اى نيندوخته، و از غنيمت‌هاىِ آن چيزى ذخيره نكرده‌ام، بر دو جامۀ كهنه‌ام جامه‌اى نيفزودم وَ لاَ حُزْتُ مِنْ أَرْضِهَا شِبْراً وَ لاَ أَخَذْتُ مِنْهُ إِلاَّ كَقُوتِ أَتَانٍ دَبِرَةٍ وَ لَهِيَ فِي عَيْنِي أَوْهَى وَ أَوْهَنُ مِنْ عَفْصَةٍ مَقِرَةٍ بَلَى كَانَتْ فِي أَيْدِينَا فَدَكٌ مِنْ كُلِّ مَا أَظَلَّتْهُ اَلسَّمَاءُ فَشَحَّتْ عَلَيْهَا نُفُوسُ قَوْمٍ وَ سَخَتْ عَنْهَا نُفُوسُ قَوْمٍ آخَرِينَ وَ نِعْمَ اَلْحَكَمُ اَللَّهُ و از زمين دنيا حتى يك وجب در اختيار نگرفتم و دنياى شما در چشم من از دانۀ تلخ درخت بلوط‍‌ ناچيزتر است!. آرى از آنچه آسمان بر آن سايه افكنده، فدك در دست ما بود كه مردمى بر آن بخل ورزيده، و مردمى ديگر سخاوتمندانه از آن چشم پوشيدند، و بهترين داور خداست وَ مَا أَصْنَعُ بِفَدَكٍ وَ غَيْرِ فَدَكٍ وَ اَلنَّفْسُ مَظَانُّهَا فِي غَدٍ جَدَثٌ تَنْقَطِعُ فِي ظُلْمَتِهِ آثَارُهَا وَ تَغِيبُ أَخْبَارُهَا وَ حُفْرَةٌ لَوْ زِيدَ فِي فُسْحَتِهَا وَ أَوْسَعَتْ يَدَا حَافِرِهَا لَأَضْغَطَهَا اَلْحَجَرُ وَ اَلْمَدَرُ وَ سَدَّ فُرَجَهَا اَلتُّرَابُ اَلْمُتَرَاكِمُ مرا با فدك و غير فدك چه كار؟ در حالى كه جايگاه فرداى آدمى گور است، كه در تاريكى آن، آثار انسان نابود و اخبارش پنهان مى‌گردد، گودالى كه هر چه بر وسعت آن بيفزايند، و دست‌هاى گور كن فراخش نمايد، سنگ و كلوخ آن را پر كرده، و خاك انباشته رخنه‌هايش را مسدود كند وَ إِنَّمَا هِيَ نَفْسِي أَرُوضُهَا بِالتَّقْوَى لِتَأْتِيَ آمِنَةً يَوْمَ اَلْخَوْفِ اَلْأَكْبَرِ وَ تَثْبُتَ عَلَى جَوَانِبِ اَلْمَزْلَقِ من نفس خود را با پرهيزكارى مى‌پرورانم، تا در روز قيامت كه هراسناك‌ترين روزهاست در أمان، و در لغزشگاه‌هاى آن ثابت قدم باشد

وَ لَوْ شِئْتُ لاَهْتَدَيْتُ اَلطَّرِيقَ إِلَى مُصَفَّى هَذَا اَلْعَسَلِ وَ لُبَابِ هَذَا اَلْقَمْحِ وَ نَسَائِجِ هَذَا اَلْقَزِّ وَ لَكِنْ هَيْهَاتَ أَنْ يَغْلِبَنِي هَوَايَ وَ يَقُودَنِي جَشَعِي إِلَى تَخَيُّرِ اَلْأَطْعِمَةِ وَ لَعَلَّ بِالْحِجَازِ أَوْ اَلْيَمَامَةِ مَنْ لاَ طَمَعَ لَهُ فِي اَلْقُرْصِ وَ لاَ عَهْدَ لَهُ بِالشِّبَعِ من اگر مى‌خواستم، مى‌توانستم از عسل پاك، و از مغز گندم، و بافته‌هاى ابريشم، براى خود غذا و لباس فراهم آورم، امّا هيهات كه هواى نفس بر من چيره گردد، و حرص و طمع مرا وا دارد كه طعامهاى لذيذ بر گزينم، در حالى كه در «حجاز» يا «يمامه» كسى باشد كه به قرص نانى نرسد، و يا هرگز شكمى سير نخورد أَوْ أَبِيتَ مِبْطَاناً وَ حَوْلِي بُطُونٌ غَرْثَى وَ أَكْبَادٌ حَرَّى أَوْ أَكُونَ كَمَا قَالَ اَلْقَائِلُ وَ حَسْبُكَ دَاءً أَنْ تَبِيتَ بِبِطْنَةٍ وَ حَوْلَكَ أَكْبَادٌ تَحِنُّ إِلَى اَلْقِدِّ يا من سير بخوابم و پيرامونم شكم‌هايى كه از گرسنگى به پشت چسبيده، و جگرهاى سوخته وجود داشته باشد، يا چنان باشم كه شاعر گفت: «اين درد تو را بس كه شب را با شكم سير بخوابى و در اطراف تو شكم‌هايى گرسنه و به پشت چسبيده باشند

وَ لَأَدَعَنَّ مُقْلَتِي كَعَيْنِ مَاءٍ نَضَبَ مَعِينُهَا مُسْتَفْرِغَةً دُمُوعَهَا و آنقدر از چشم‌ها اشك ريزم كه چونان چشمه‌اى خشك در آيد، و اشك چشمم پايان پذيرد أَ تَمْتَلِئُ اَلسَّائِمَةُ مِنْ رِعْيِهَا فَتَبْرُكَ وَ تَشْبَعُ اَلرَّبِيضَةُ مِنْ عُشْبِهَا فَتَرْبِضَ وَ يَأْكُلُ عَلِيٌّ مِنْ زَادِهِ فَيَهْجَعَ قَرَّتْ إِذاً عَيْنُهُ إِذَا اِقْتَدَى بَعْدَ اَلسِّنِينَ اَلْمُتَطَاوِلَةِ بِالْبَهِيمَةِ اَلْهَامِلَةِ وَ اَلسَّائِمَةِ اَلْمَرْعِيَّةِ آيا سزاوار است كه چرندگان، فراوان بخورند و راحت بخوابند، و گلۀ گوسفندان پس از چرا كردن به آغل رو كنند، و على نيز همانند آنان از زاد و توشۀ خود بخورد و استراحت كند؟ چشمش روشن باد! كه پس از ساليان دراز، چهارپايان رها شده، و گلّه‌هاى گوسفندان را الگو قرار دهد طُوبَى لِنَفْسٍ أَدَّتْ إِلَى رَبِّهَا فَرْضَهَا وَ عَرَكَتْ بِجَنْبِهَا بُؤْسَهَا وَ هَجَرَتْ فِي اَللَّيْلِ غُمْضَهَا حَتَّى إِذَا غَلَبَ اَلْكَرَى عَلَيْهَا اِفْتَرَشَتْ أَرْضَهَا وَ تَوَسَّدَتْ كَفَّهَا فِي مَعْشَرٍ أَسْهَرَ عُيُونَهُمْ خَوْفُ مَعَادِهِمْ وَ تَجَافَتْ عَنْ مَضَاجِعِهِمْ جُنُوبُهُمْ خوشا به حال آن كس كه مسئوليّت‌هاى واجب را در پيشگاه خدا به انجام رسانده و در راه خدا هر گونه سختى و تلخى را به جان خريده، و به شب زنده‌دارى پرداخته است، و اگر خواب بر او چيره شده بر روى زمين خوابيده، و كف دست را بالين خود قرار داده، و در گروهى است كه ترس از معاد خواب را از چشمانشان ربوده، و پهلو از بسترها گرفته وَ هَمْهَمَتْ بِذِكْرِ رَبِّهِمْ شِفَاهُهُمْ وَ تَقَشَّعَتْ بِطُولِ اِسْتِغْفَارِهِمْ ذُنُوبُهُمْ أُولٰئِكَ حِزْبُ اَللّٰهِ أَلاٰ إِنَّ حِزْبَ اَللّٰهِ هُمُ اَلْمُفْلِحُونَ و لبهايشان به ياد پروردگار در حركت و با استغفار طولانى گناهان را زدوده‌اند: «آنان حزب خداوند، و همانا حزب خدا رستگار است فَاتَّقِ اَللَّهَ يَا اِبْنَ حُنَيْفٍ وَ لْتَكْفُفْ أَقْرَاصُكَ لِيَكُونَ مِنَ اَلنَّارِ خَلاَصُكَ پس از خدا بترس اى پسر حنيف، و به قرص‌هاى نان خودت قناعت كن، تا تو را از آتش دوزخ رهائى بخشد. ═══════❖•° 𑁍 °•❖═══════ #نهج_البلاغه_بخوانیم #نامه_۴۵ ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

.

.

.

‌.

.

.

.

#شرح_نامه ۴۵ نهج‌البلاغه #نهج_البلاغه_بخوانیم #نهج_البلاغه 👇👇👇

۱ 💬 از نامه‌هاى امام عليه السلام به عثمان بن حنيف انصارى، فرماندار بصره، است، بعد از آنكه خبر به آن حضرت رسيد كه به ميهمانى جمعى (از مرفهين) اهل بصره دعوت شده و او هم در آن ميهمانى شركت كرده است. 📜 اين نامه از نامه‌هاى بسيار مهم نهج‌البلاغه است كه درس‌هاى فراوانى به همۀ پويندگان راه حق و مخصوصاً زمامداران و مسئولان كشورهاى اسلامى مى‌دهد و شامل چند بخش است: 1. ابتدا امام عليه السلام به مخاطب خود كه عثمان بن حنيف؛ فرماندار بصره است خبر مى‌دهد كه گزارشِ شركت او در ميهمانى يكى از اشراف بصره به او رسيده است. در ضيافتى كه فقط ثروتمندان حضور داشتند و سفره‌اى پرنعمت و رنگارنگ بوده است، حضرت او را به جهت شركت در چنين ضيافتى سرزنش مى‌فرمايد. 2. در بخش دوم به او يادآور مى‌شود كه هر كَس بايد در زندگى، پيشوا و رهبرى داشته باشد. آن‌گاه زندگى خودش را به عنوان پيشوا و رهبر براى او شرح مى‌دهد كه چگونه به دو جامۀ كهنه و دو قرص نان اكتفا كرده و ثروتى نيز براى خود نيندوخته است؛ ولى تأكيد مى‌فرمايد: من انتظار ندارم كه همچون من زندگى كنى. انتظار من اين است كه ساده‌زيستى و #تقوا و پرهيزكارى را فراموش نكنى. 3. در بخش ديگرى از اين نامه به داستان فدك اشاره مى‌فرمايد و مى‌گويد: تنها چيزى كه از ثروت دنيا در دست ما بود، فدك بود كه آن را هم حسودان و دشمنان اهل‌بيت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله از دست ما گرفتند؛ هر چند من نيازى به فدك و غير فدك ندارم. پايان زندگى همگى ما #مرگ و سرانجام خانۀ ما گورى تنگ و تاريك است. 4. در بخش ديگرى به اين نكتۀ مهم اشاره مى‌كند كه ساده‌زيستى من از آن‌رو نيست كه امكان برخوردارى از مواهب مادى دنيا را ندارم، بلكه به آن دليل است كه وظيفۀ خطير رهبرى مردم را بر عهده دارم و اين موقعيت ايجاب مى‌كند كه در سختى‌ها و تلخى‌هاى زندگى با ضعيف‌ترين مردم شريك باشم؛ شبانگاه سير نخوابم در حالى كه در گوشه و كنار كشور اسلام گرسنه‌اى سر به بالين بگذارد.

.

.

.