🤲 ان‌شاءالله قمربنی هاشم واسطه اربعینت بشه؛ بگو #یا_باب_الحوائج #کربلا | #اربعین ╭──────๛- - - - - ┅╮ │🏴 @Mabaheeth 🥀 ╰─────────────

🏴 #دستورالعمل آیت الله #فاطمی_نیا رحمت الله علیه برای کسانیکه دستشان به زیارت حرم نمیرسه... #زیارت_جامعه_کبیره 🎧 https://eitaa.com/Nafaahat/5757 🎧 https://eitaa.com/mabaheeth/91382 ╭──────๛- - - - - ┅╮ │🏴 @Mabaheeth 🥀 ╰─────────────

چقدر نام تو زیباست؛ #حسین علیه‌السلام 🎙 محمد الجنامی #صَلَّى_اللَّهُ_عَلَیْکَ_یَا_أَبَاعَبْدِاللَّهِ #امام_حسین علیه‌السلام ╭──────๛- - - - - ┅╮ │🏴 @Mabaheeth 🥀 ╰─────────────

﮼وَ خدا هر کسی را که‌ بخواهد روزیش‌ میکند به‌ عشق‌ حُسین‌ علیه‌السلام و چه نعمتی بالاتر از #حسین علیه السلام #صَلَّى_اللَّهُ_عَلَیْکَ_یَا_أَبَاعَبْدِاللَّهِ #امام_حسین علیه‌السلام ╭──────๛- - - - - ┅╮ │🏴 @Mabaheeth 🥀 ╰─────────────

اگه مُردَم چی؟! اگه قبل اربعین چشامو بستم چی؟ اشکامو ببین... نکنه دوباره جا بمونم اربعین #صَلَّى_اللَّهُ_عَلَیْکَ_یَا_أَبَاعَبْدِاللَّهِ #امام_حسین علیه‌السلام #اربعین ╭──────๛- - - - - ┅╮ │🏴 @Mabaheeth 🥀 ╰─────────────

🎧 الان باید بودم #کربلا .... 🎙سید‌ امیر‌ احمدنیا #اللهم_ارزقنا_کربلا #زیارت_اربعین ╭──────๛- - - - - ┅╮ │🏴 @Mabaheeth 🥀 ╰─────────────

▪️تو هم ساعتی که همسایه ها میگیرن زیر تابوتم و بیا #اللهم_ارزقنا_کربلا #شب_زیارتی #شب_جمعه ╭──────๛- - - - - ┅╮ │🏴 @Mabaheeth 🥀 ╰─────────────

🏴 لبیک ✋ 🎙 حاج سیدرضا #نریمانی #اللهم_ارزقنا_کربلا #زیارت_اربعین ╭──────๛- - - - - ┅╮ │🏴 @Mabaheeth 🥀 ╰─────────────

#من_نهج‌البلاغه_میخوانم #هر_جمعه، یک نامه از #نهج_البلاغه ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

#نهج_البلاغه | #نامه_ها ✉️ نامه ۵۱ - نامه به مأموران مالیاتی در مورد نحوه جمع آورى مالیات ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 🗞️ و من كتاب له عليه‌السلام إلى عماله على الخراج مِنْ عَبْدِ اَللَّهِ عَلِيٍّ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ إِلَى أَصْحَابِ اَلْخَرَاجِ [ از بندۀ خدا على امير مؤمنان به كارگزاران جمع آورى ماليات ] 📜 أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مَنْ لَمْ يَحْذَرْ مَا هُوَ صَائِرٌ إِلَيْهِ لَمْ يُقَدِّمْ لِنَفْسِهِ مَا يُحْرِزُهَا [ پس از ياد خدا و درود. همانا كسى كه از روز قيامت نترسد، زاد و توشۀ‌اى از پيش نخواهد فرستاد ] وَ اِعْلَمُوا أَنَّ مَا كُلِّفْتُمْ بِهِ يَسِيرٌ وَ أَنَّ ثَوَابَهُ كَثِيرٌ وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ فِيمَا نَهَى اَللَّهُ عَنْهُ مِنَ اَلْبَغْيِ وَ اَلْعُدْوَانِ عِقَابٌ يُخَافُ لَكَانَ فِي ثَوَابِ اِجْتِنَابِهِ مَا لاَ عُذْرَ فِي تَرْكِ طَلَبِهِ [بدانيد مسئوليّتى را كه به عهده گرفته‌ايد اندك؛ امّا پاداش آن فراوان است، اگر براى آنچه كه خدا نهى كرد «مانند ستمكارى و دشمنى» كيفرى نبود. براى رسيدن به پاداش در ترك آن نيز عذرى وجود نداشت] فَأَنْصِفُوا اَلنَّاسَ مِنْ أَنْفُسِكُمْ وَ اِصْبِرُوا لِحَوَائِجِهِمْ فَإِنَّكُمْ خُزَّانُ اَلرَّعِيَّةِ وَ وُكَلاَءُ اَلْأُمَّةِ وَ سُفَرَاءُ اَلْأَئِمَّةِ وَ لاَ تُحْشِمُوا أَحَداً عَنْ حَاجَتِهِ وَ لاَ تَحْبِسُوهُ عَنْ طَلِبَتِهِ [در روابط‍‌ خود با مردم انصاف داشته باشيد، و در بر آوردن نيازهايشان شكيبا باشيد. همانا شما خزانه‌داران مردم و نمايندگان ملّت، و سفيران پيشوايان هستيد، هرگز كسى را از نيازمندى او باز نداريد، و از خواسته‌هاى مشروعش محروم نسازيد] وَ لاَ تَبِيعُنَّ لِلنَّاسِ فِي اَلْخَرَاجِ كِسْوَةَ شِتَاءٍ وَ لاَ صَيْفٍ وَ لاَ دَابَّةً يَعْتَمِلُونَ عَلَيْهَا وَ لاَ عَبْداً [و براى گرفتن ماليات از مردم، لباس‌هاى تابستانى يا زمستانى، و مركب سوارى، و بردۀ كارى او را نفروشيد] وَ لاَ تَضْرِبُنَّ أَحَداً سَوْطاً لِمَكَانِ دِرْهَمٍ وَ لاَ تَمَسُّنَّ مَالَ أَحَدٍ مِنَ اَلنَّاسِ مُصَلٍّ وَ لاَ مُعَاهَدٍ إِلاَّ أَنْ تَجِدُوا فَرَساً أَوْ سِلاَحاً يُعْدَى بِهِ عَلَى أَهْلِ اَلْإِسْلاَمِ فَإِنَّهُ لاَ يَنْبَغِي لِلْمُسْلِمِ أَنْ يَدَعَ ذَلِكَ فِي أَيْدِي أَعْدَاءِ اَلْإِسْلاَمِ فَيَكُونَ شَوْكَةً عَلَيْهِ [ و براى گرفتن درهمى، كسى را با تازيانه نزنيد، و به مال كسى «نمازگزار باشد، يا غير مسلمانى كه در پناه اسلام است» دست اندازى نكنيد، جز اسب يا اسلحه‌اى كه براى تجاوز به مسلمان‌ها به كار گرفته مى‌شود؛ زيرا براى مسلمان جايز نيست آنها را در اختيار دشمنان اسلام بگذارد، تا نيرومندتر از سپاه اسلام گردند ] وَ لاَ تَدَّخِرُوا أَنْفُسَكُمْ نَصِيحَةً وَ لاَ اَلْجُنْدَ حُسْنَ سِيرَةٍ وَ لاَ اَلرَّعِيَّةَ مَعُونَةً وَ لاَ دِينَ اَللَّهِ قُوَّةً [ از پند دادن به نفس خويش هيچ گونه كوتاهى نداشته، از خوشرفتارى با سپاهيان، و كمك به رعايا، و تقويت دين خدا، غفلت نكنيد ] وَ أَبْلُوا فِي سَبِيلِ اَللَّهِ مَا اِسْتَوْجَبَ عَلَيْكُمْ فَإِنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ قَدِ اِصْطَنَعَ عِنْدَنَا وَ عِنْدَكُمْ أَنْ نَشْكُرَهُ بِجُهْدِنَا وَ أَنْ نَنْصُرَهُ بِمَا بَلَغَتْ قُوَّتُنَا وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ اَلْعَلِيِّ اَلْعَظِيمِ [ و آنچه در راه خدا بر شما واجب است انجام دهيد. همانا خداى سبحان از ما و شما خواسته است كه در شكرگزارى كوشا بوده، و با تمام قدرت او را يارى كنيم، «و نيرويى جز از جانب خدا نيست ] ═══════❖•° 𑁍 °•❖═══════ ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────

📜 ترجمه فیض‌الاسلام: 🗞️ از نامه‌هاى آن حضرت عليه السّلام است به كارگردانانش كه خراجگير بودند (در آن از آزار رساندن براى گرفتن خراج و وادار نمودن به فروش چيزيكه فروشش زيان دارد نهى مى‌فرمايد): (۱) اين نامه از بندۀ خدا علىّ‌ امير مؤمنين است به باج گيران: پس از ستايش خدا و درود بر پيغمبر اكرم، هر كه از آنچه به سويش بر مى‌گردد (حساب و وارسى روز رستخيز) نترسيد، براى خود چيزى كه او را (از عذاب و كيفر) نگاه‌دارد پيش نفرستاده است، و بدانيد آنچه بانجام آن مأمور شده‌ايد اندكست و پاداش آن بسيار، و اگر نبود در آنچه خدا نهى فرموده از قبيل ستم و زياده‌روى كيفرى كه از آن بترسند در پاداش دورى از آن، چيزى است كه عذرى نيست در ترك خواستن آن (گيرم مخالفت دستور را كيفرى نبود ولى پيروى از آن را پاداشى دهند كه نمى‌توان از آن چشم پوشيد) (۲) پس با مداراة و انصاف با مردم رفتار كنيد، و بر خواهشهاشان شكيبا باشيد؛ زيرا شما خزانه‌داران رعيّت هستيد (كه بواسطۀ گرفتن خراج با جمعى سر و كار داريد، و به دستۀ ديگرى بايد ردّ كنيد و چنين كَس بايد بردبار و شكيبا باشد) و وكيل‌هاى مردم و نمايندگان پيشوايانيد (كه بوسيلۀ شما دربارۀ رعيّت دستور مى‌دهند) و كسيرا از درخواستش بخشم نياورده از مطلوبش منع نكنيد (كارش را معطّل نگذارده و بگوئيد چنين بكن چنين نكن، يا زمين را نكار يا آب از فلان جا بيرون آور، خلاصه او را سرگردان ننمائيد) (۳) هنگام باج گرفتن از مردم لباس زمستانى و تابستانى و چهار پائى كه با آن كار ميكنند و غلام را نفروشيد (اگر مالى نداشته باشد كه خراج را اداء كند آنچه بآن نيازمندند از آنها نگيريد) و البتّه كسي را براى درهمى تازيانه نزنيد، و بمال هيچيك از نمازگزاران و پيمان بسته‌ها (كه با دادن جزيه در پناه اسلامند) دست نزنيد مگر اسب و سلاحى كه بوسيلۀ آن بر مسلمانان ستم شود بيابيد؛ زيرا سزاوار نيست مسلمانان آنها را در دست دشمنان اسلام باقى گذارد تا بر او توانائى داشته باشند. (۴) و از پند و اندرز بر خودتان و نيكوئى بر لشگر و كمك بر رعيّت و توانا ساختن دين خدا خوددارى نكنيد، و در راه خدا آنچه سزاوار و بر شما واجب و لازم است بجا آوريد؛ زيرا خداوند سبحان از ما و شما خواسته كه در برابر احسان و نيكوئى او با كوشش خود او را سپاس گزاريم، و بمنتهى درجۀ توانائى خويش او را يارى كنيم، و (هر چند ما را) توانائى نيست مگر بيارى خداوند بلند قدر بزرگوار. #کلام_امیر ╭───๛- - - - - ┅╮ 📜 @Mabaheeth ╰──────────

#شرح_نامه ۵۱ نهج‌البلاغه #نهج_البلاغه_بخوانیم #نهج_البلاغه 👇👇👇

📑 ‮منظور از اصحاب خراج، مأموران جمع‌آورى خراج اراضى مفتوح العنوة است. توضيح: هنگامى كه مسلمانان بر دشمنان خود پيروز مى‌شدند زمين‌هاى آنها عملاً به ملك مسلمين در مى‌آمد؛ ولى غالباً آن را در اختيار خودشان مى‌گذاشتند و هر سال مبلغى يا مقدارى از محصول آن اراضى به عنوان مال‌الاجاره (يا ماليات) از آنها گرفته مى‌شد كه مبلغ زياد و سنگينى نبود. اين مسأله از عصر پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله با فتح خيبر آغاز شد و سپس در فتوحات ديگر اسلامى جريان يافت و قسمت عمدۀ #بیت_المال در آن زمان‌ها از همين خراج تأمين مى‌شد كه مبلغ قابل توجهى بود و تعلق به همۀ مسلمانان داشت. البته مأموران ديگرى بودند كه زكات را از مسلمانان جمع‌آورى مى‌كردند و صرف نيازهاى ارتش اسلام و قضات و فقرا و نيازمندان مى‌شد. امام عليه السلام در اين بخش از نامۀ خود بر چند امر تأكيد مى‌كند. نخست هشدار مى‌دهد كه زندگى خود را در جهان ديگر فراموش نكنيد وگرنه براى آن آمادگى پيدا نخواهيد كرد مى‌فرمايد: «اما بعد (از حمد و ثناى الهى) كسى كه از آنچه سرانجام به سوى آن مى‌رود (مرگ و قيامت) بر حذر نباشد چيزى از پيش براى خود كه او را (از بلاى آن روز) مصون دارد نمى‌فرستد»؛ (أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ‌ مَنْ‌ لَمْ‌ يَحْذَرْ مَا هُوَ صَائِرٌ إِلَيْهِ‌ لَمْ‌ يُقَدِّمْ‌ لِنَفْسِهِ‌ مَا يُحْرِزُهَا). اينكه در روايات مى‌خوانيم هوشيارترين مردم كسى است كه بيش از همه به فكر #مرگ باشد: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ‌ إِنَّ‌ أَكْيَسَكُمْ‌ أَكْثَرُكُمْ‌ ذِكْراً لِلْمَوْت» براى اين است كه تا انسان در فكر سفر آخرت نباشد وسايل اين سفر پرخطر را فراهم نخواهد كرد و دست خالى با دنيا وداع مى‌كند.

‮آن‌گاه در دومين نكته خطاب به كارگزاران خراج مى‌فرمايد: «بدانيد آنچه به آن مكلّف شده‌ايد كم است امّا ثوابش بسيار»؛ (وَ اعْلَمُوا أَنَّ‌ مَا كُلِّفْتُمْ‌ بِهِ‌ يَسِيرٌ وَ أَنَّ‌ ثَوَابَهُ‌ كَثِيرٌ). آيا منظور امام عليه السلام از اين عبارت كوشش‌هاى مربوط به جمع‌آورى خراج است يا تمام تكاليفى كه انسان‌ها دارند؟ هر دو معنا محتمل است. با توجّه به اينكه جملۀ پيشين عام بود و همۀ اعمال را شامل مى‌شد، احتمال دوم مناسب‌تر به نظر مى‌رسد و در واقع اشاره به آيات شريفۀ «وَ مٰا جَعَلَ‌ عَلَيْكُمْ‌ فِي اَلدِّينِ‌ مِنْ‌ حَرَجٍ‌» و «يُرِيدُ اَللّٰهُ‌ بِكُمُ‌ اَلْيُسْرَ وَ لاٰ يُرِيدُ بِكُمُ‌ اَلْعُسْرَ» است. آرى خداوند جواد و كريم در مقابل اعمال كوچك ما ثواب‌هاى بزرگى قرار داده است. در سومين نكته به مطلبى دربارۀ ترك ظلم اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد: «اگر ظلم و تعدّى، كه خدا از آن نهى كرده عقاب و كيفر ترس‌آورى نداشت باز براى درك ثوابِ‌ اجتنابِ‌ از آن، عذرى براى تركش باقى نمى‌ماند»؛ (وَ لَوْ لَمْ‌ يَكُنْ‌ فِيمَا نَهَى اللّٰهُ‌ عَنْهُ‌ مِنَ‌ الْبَغْيِ‌ وَ الْعُدْوَانِ‌ عِقَابٌ‌ يُخَافُ‌ لَكَانَ‌ فِي ثَوَابِ‌ اجْتِنَابِهِ‌ مَا لَاعُذْرَ فِي تَرْكِ‌ طَلَبِهِ‌). اشاره به اينكه ظلم و ستم بى‌شك كيفر شديدى دارد؛ ولى در ترك آن ثوابِ‌ فوق‌العاده‌اى است، بنابراين نه به جهت كيفرش، بلكه به موجب ثواب تركش، اگر انسان آن را ترك گويد بسيار بجاست. امام عليه السلام در كلمات قصار خود نيز شبيه همين معنا را با تعبير وسيع‌تر و جالب ديگرى بيان كرده مى‌فرمايد: «لَوْ لَمْ‌ يَتَوَعَّدِ اللّٰهُ‌ عَلَى مَعْصِيَتِهِ‌ لَكَانَ‌ يَجِبُ‌ أَلَّا يُعْصَى شُكْراً لِنِعَمِهِ‌؛ اگر خداوند تهديد به عذاب در برابر عصيانش نكرده بود باز هم واجب بود به پاس نعمت‌هايش نافرمانى نشود»

‮امام عليه السلام پس از بيان يك سلسله كليات در بخش پيشين اين نامه، در اين بخش انگشت روى جزئيات مسائل گذارده و اوامر و نواهى خاصى براى كارگزاران خراج صادر مى‌فرمايد. در آغاز چنين مى‌گويد: «حال كه چنين است انصاف را از سوى خود نسبت به مردم رعايت كنيد و در برابر نيازمندى‌هايشان (كه پاسخ گفتن به آن مشكلاتى دارد) صبر و شكيبايى به خرج دهيد، زيرا شما خزانه‌داران رعيّت و وكلاى امّت و سفيران ائمه و پيشوايان هستيد»؛ (فَأَنْصِفُوا النَّاسَ‌ مِنْ‌ أَنْفُسِكُمْ‌، وَ اصْبِرُوا لِحَوَائِجِهِمْ‌، فَإِنَّكُمْ‌ خُزَّانُ‌ الرَّعِيَّةِ‌، وَ وُكَلَاءُ‌ الْأُمَّةِ‌، وَ سُفَرَاءُ‌ الْأَئِمَّةِ‌). منظور از انصاف از سوى خود - همان‌گونه كه در روايات وارد شده است - اين است كه آنچه براى خود مى‌پسندند براى آنها بپسندند و آنچه براى خويش ناخوش مى‌دارند براى آنها ناخوش دارند. يا به تعبير ديگر همان‌گونه كه حق خود را از آنها مى‌گيرند، حقوق آنها را نيز به آنها بپردازند. در حديثى مى‌خوانيم مردى اعرابى خدمت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آمد در حالى كه پيامبر سوار بر مركب به سوى يكى از غزوات در حركت بود. آن مرد عرب ركاب پيغمبر را گرفت و عرض كرد: «يَا رَسُولَ‌ اللّٰهِ‌ عَلِّمْنِي عَمَلاً أَدْخُلُ‌ بِهِ‌ الْجَنَّةَ‌؛ اى رسول خدا! عملى به من ياد ده كه اگر انجام دهم داخل بهشت شوم». پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: «مَا أَحْبَبْتَ‌ أَنْ‌ يَأْتِيَهُ‌ النَّاسُ‌ إِلَيْكَ‌ فَأْتِهِ‌ إِلَيْهِمْ‌ وَمَا كَرِهْتَ‌ أَنْ‌ يَأْتِيَهُ‌ النَّاسُ‌ إِلَيْكَ‌ فَلَا تَأْتِهِ‌ إِلَيْهِمْ‌؛ آنچه دوست دارى مردم براى تو انجام دهند براى آنان انجام ده و آنچه دوست ندارى كه مردم دربارۀ تو انجام دهند دربارۀ آنها انجام نده». اين را فرمود و اضافه كرد: «خَلِّ‌ سَبِيلَ‌ الرَّاحِلَةِ‌؛ دست از مركب بردار و آن را به حال خود واگذار» (يعنى تمام خواستۀ تو در اين دو جمله بود). امام عليه السلام در جمله‌هاى بالا سه منصب براى عاملان خراج بيان فرمود كه اشاره به سه مسئوليت مهم آنهاست

‮در سومين نهى، آنها را از گرفتن وسايل ضرورى زندگى (و به اصطلاح مستثنيات دين) باز مى‌دارد و مى‌فرمايد: «و هرگز براى گرفتن خراج از بدهكار، لباس تابستانى يا زمستانى و يا مركبى كه با آن به كارهايشان مى‌رسند و يا برده‌اى را (كه از كمك او براى زندگى بهره مى‌گيرند) به فروش نرسانيد»؛ (وَ لَا تَبِيعُنَّ‌ لِلنَّاسِ‌ فِي الْخَرَاجِ‌ كِسْوَةَ‌ شِتَاءٍ‌ وَ لَا صَيْفٍ‌، وَ لَا دَابَّةً‌ يَعْتَمِلُونَ‌ عَلَيْهَا وَ لَا عَبْداً). اين دستور يكى از احكام كاملاً انسانى اسلام است كه اجازه نمى‌دهد حتى از بدهكاران، ضروريات زندگى آنها را براى اداى دين بستانند، بلكه اگر مال ديگرى دارد از آن بايد بهره گرفت و اگر ندارد بايد به او مهلت داد تا زمانى كه قدرت بر اداى دين خود پيدا كند

‮در چهارمين نهى مى‌فرمايد: «كسى را براى گرفتن درهمى تازيانه نزنيد»؛ (وَ لَا تَضْرِبُنَّ‌ أَحَداً سَوْطاً لِمَكَانِ‌ دِرْهَمٍ‌). به بيان ديگر به هنگام اخذ حق بيت‌المال هر گونه خشونتى ممنوع است و تجربه نشان داده كه خشونت‌ها نتيجۀ منفى در اداى ديون دارد و به عكس محبّت و ملاطفت، درآمد بيت‌المال را فزون‌تر مى‌سازد. تعبير به «درهم» ممكن است اشاره به اموال كم باشد؛ يعنى در جزئيات به مردم سخت‌گيرى نكنيد. بعضى از شارحان احتمال داده‌اند كه درهم در اينجا به معناى جنس مال است يعنى براى اخذ اموال مردم را در فشار قرار ندهيد.

امام عليه السلام در پنجمين نهى مى‌فرمايد: «هرگز به مال احدى از مردم چه مسلمان باشد و چه غير مسلمانى كه در پناه اسلام است، دست نزنيد (و آن را به تملك بيت‌المال در نياوريد) مگر اينكه اسب يا سلاحى باشد كه براى تجاوز به مسلمانان به‌كار گرفته مى‌شود (در اين صورت مى‌توانيد آن وسايل را مصادره كنيد) زيرا براى مسلمان سزاوار نيست كه چنين وسايلى را در دست دشمنان اسلام باقى بگذارد تا سبب نيرومندى آنها بر ضد مسلمانان گردد»؛ (وَ لَا تَمَسُّنَّ‌ مَالَ‌ أَحَدٍ مِنَ‌ النَّاسِ‌، مُصَلٍّ‌ وَ لَا مُعَاهَدٍ ، إِلَّا أَنْ‌ تَجِدُوا فَرَساً أَوْ سِلَاحاً يُعْدَى بِهِ‌ عَلَى أَهْلِ‌ الْإِسْلَامِ‌، فَإِنَّهُ‌ لَا يَنْبَغِي لِلْمُسْلِمِ‌ أَنْ‌ يَدَعَ‌ ذَلِكَ‌ فِي أَيْدِي أَعْدَاءِ‌ الْإِسْلَامِ‌، فَيَكُونَ‌ شَوْكَةً‌ عَلَيْهِ‌). اين جمله اشاره به منافقان و افراد نفوذى است كه مركب سوارى و سلاحى دارند و آن را در اختيار دشمنان اسلام قرار مى‌دهند در اين موارد مى‌توان اين وسايل را از آنان گرفت بى آنكه قيمت آنها پرداخته شود، چرا كه پرداخت قيمت باز هم آنها را بر تجديد همان برنامه قوّت و قدرت مى‌دهد. در واقع اين دستور نوعى مصادرۀ مشروع است كه امام عليه السلام دربارۀ افراد استثنايى اجازه داده است؛ ولى اموال ساير مسلمانان و غير مسلمانانى كه اهل ذمه هستند بايد محترم شمرده شود