این مطلب از فرمایشات رهبری معظم انقلابه، مواظب تحلیلگران بی‌اطلاع باشیم! مسیر رو اشتباه نشون ندن! گوشمون به دهان مبارک ولی خدا باشه نه هر تحلیل‌گرِ خود فهمیده‌پنداری که مسیر تحلیل‌ش، از تخریب مسؤلین و ناامیدسازی و اتهام زدن به دیگران می‌گذره! #جنگ_روایت‌ها #جریان_تحریف

می گویند: مذاکرات "غیرمستقیم" دیگر چه صیغه ایست؟ منطق ایران روشن است. اولا ایران نمیخواهد در نمایش قدرت آمریکا تجربه تحقیر یک ملت در برابر جهان "زلنسکی" تکرار شود. ثانیا در زمان اوباما هم با حضور کاترین اشتون در ترکیه ایران و آمریکا مذاکره کردند ثالثا ایران شروطی را مطرح کرده است در موضع وزیر خارجه ما هم آمده که در صورت مثبت بودن روند مذاکره غیرمستقیم از نظر سیاسی یک گام دیگر پیش خواهد رفت‌. ترامپ در فضای کنونی جهانی نیازمند ارائه یک تصویر برنده از خود در حل پرونده ایران است. نباید با ولع و بدون طراحی دقیق در قابی قرار گرفت که ترامپ می خواهد. دانشجو ترم اول علم سیاست هم میداند: دیپلماسی آن چیزی نیست که بازیگران قدرت در برابر دوربین اعلام می‌کنند یا لااقل اگر بیان کنند هم تمام ماجرا نیست. شب گذشته ترامپ طراحی خودشان را گفت تا در فرآیند مذاکرات فضا را به نفع آمریکا تغییر دهد‌. مذاکره فقط نشستن دو نفر پشت میز نیست، همیشه آمریکایی ها از قبل مذاکره، حین مذاکره و پس از پایان مذاکره عملیات روانی می کنند. تجربه جنجال‌های رسانه ای زمان مذاکرات برجام خاطرتان بیاد. #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory

آمریکا از ایران چه میخواهد؟ استاد #شهریار_زرشناس

مذاکره، ابزار است نه هدف... مراقب باشیم، برخی نقدهای ما در این موضوع، ناخواسته تنقیص و توهین به رهبری معظمه! دغدغه داشتن همیشه مبارکه و لازم، اما بدون اشراف به موضوع و جامع ندیدن اون، ممکنه باعث ترویج ویروس بدبینی به مسؤلین بشیم و تحلیل‌مون به جای روشنگری، هول و هراس بندازه توی ذهن مخاطب و اونها رو از مسؤلین ناامید کنه و بین نظام اسلامی و اهدافش با دولت، القای دوگانگی کنه... #مثلث_شوم #مقاومت_هوشمندانه #دیپلماسی_عزت

پیام تبیینی دکتر سعید محمد در خصوص تصمیم ایران برای مذاکره ی غیر مستقیم با آمریکا سعید محمد: این تصمیم رهبری با هدف خُـرد کردن ترامپ در اذهان عمومی است. @mohafezan

گروگان‌گیری با «هسته‌ی سخت»!! 👇👇👇

اگر تا دیروز فقط اصلاح‌طلبان خود را مدعی‌العموم مردم می‌دانستند و آرزوهای‌شان را با نام «مطالبات مردمی» مطرح می‌کردند، حالا در طیفی از جریان انقلابی هم کسانی مدعی‌العموم مردم شده‌اند، مدعی‌العموم هستۀ سخت!، مدعی‌العموم حامیان نظام و مدعی‌العموم همه کسانی که حاضرند برای حفظ و بقای جمهوری اسلامی هزینه بدهند. رأی آوردن در انتخابات همیشه می‌تواند فریبنده باشد و فرد یا جریان سیاسیِ پیروز را در ورطه‌ای از غرور بیندازد که خود را مالک همه افکار عمومی بداند یا حتی با وهم آنکه اصالت بر دوقطبی مردم و حاکمیت است، در عین حضور در حاکمیت، ژست اپوزیسیونی بگیرد.  مسیری که اصلاح‌طلبان بار‌ها و بلکه همیشه آن را پیموده و می‌پیمایند. حال‌آنکه نه مردم الزاماً در برابر حاکمیت تعریف می‌شوند و نه آن‌هایی که برای حضور در دل همین حاکمیت، مردم را با خود همراه کرده‌اند، می‌توانند هم‌زمان جایگاهی در تقابل با حاکمیت برای خود تعریف کنند. فرقی هم نمی‌کند انتخابات مجلس باشد یا ریاست‌جمهوری، وَهْمِ قدرت شخصی، اهل سیاست را به‌ اشتباه و محاسبات غلط می‌رساند! از روز‌های بعد از انتخابات مجلس در سال ۱۴۰۲ جریانی را وهمِ پیروزی گرفت و آن‌ها با شعارِ تغییر ترکیب هیئت‌رئیسه‌ی مجلس، مانورِ قدرت خود را شروع کردند. گرچه در همان آغازین روز‌های شکل‌گیریِ مجلسِ جدید و عیان شدن وزن جریان‌های مختلف، دریافتند آنقدر‌ها هم که فکر می‌کردند، پیروز نبوده‌اند! این جریان، بعدتر، سراغ مدل دیگری از کنش‌گری رفت و با ادعای نمایندهٔ هستۀ سخت نظام بودن، در لفافه‌ای از مطالبه‌گری، نظام را تهدید کرد که اگر فلان نشود و بهمان نشود، هستۀ سخت نظام که حاضر است برای حفظ جمهوری اسلامی همه هزینه‌ای بدهد، از نظام ناامید می‌شود و عبور می‌کند و دیگر فاتحه‌ی نظام را باید خواند! یا در جایی دیگر به تجمعات غیرقانونی که خود همیشه منتقد آن بوده‌اند، رسمیت بخشیدند.  حتی اگر بپذیریم که هستۀ سخت و وفادار نظام الزاماً به همین افراد رأی داده _که نداده است_، آن رأی برای این بود که این افراد را نیرو‌های نظام جمهوری اسلامی و خدمت‌گزاران میهن تشخیص داد، نه اینکه آن‌ها پایگاه رأی خود را همچون سیاست اصلاح‌طلبانهٔ «فشار از بالا و چانه‌زنی از پایین»، قطبی در مقابل نظام تعریف کنند و بخواهند به پشتوانه رأی حامیان نظام، ژست‌های اپوزیسیونی بگیرند.  این قسم مواضع بیش از آنکه توصیه‌ای دلسوزانه به نظام تلقی شود، بوی گروگان‌گیری هستۀ سخت را می‌دهد تا نظام مجبور شود بدون خون و خونریزی! تن به خواسته‌های آنان دهد که شاید در نگاه اول هم خواسته‌ای به حق دیده شود. شاید هم خود را در نقش حاج کاظم آژانس شیشه‌ای تصور می‌کنند، اما او _صرف‌نظر از آنکه کارش را درست بدانیم یا غلط_ برای دفاع از هستۀ سخت _عباس_ آبرویش را به مسلخ برد و دیگران را شاهدانی اجباری قرار داد، نه آنکه هستۀ سخت را برای تحت‌فشار قرار دادن و تهدید تلویحی نظام، گروگان خود بگیرد! از قضا، هستۀ سخت، سوی مظلوم ماجراست، قشری که بی‌انتظار و بی‌توقع، هزینه می‌دهد و بعد، هر کسی از راه می‌رسد، می‌خواهد فریاد دادخواهی برای هزینه‌ای را بلند کند که آنان داده‌اند و حالا این‌ها می‌خواهند وکیل ناخوانده شوند! هستۀ سخت نظام نیازی ندارد نظام را تهدید کند یا طلبکار نظام باشد و در برابر هزینه‌ای که برای حفظ نظام داده است، مطالبه‌ای داشته باشد که خلاف مصلحت کشور باشد. اویی را که برای نظام جان می‌دهد، نباید سپر و بهانه‌ی مطالبات خود کرد یا به مسیری هدایت کرد که برای ایستادن مقابل نظامِ متبوع خود، تحریک شود. این قسم مواضع از سویی تهدید حاکمیت و از دیگر سو، تحریک هستۀ سخت است... تصویرسازیِ «بی‌تفاوت نسبت به نظام» از حامیان پروپاقرص جمهوری اسلامی، در واقع نشان‌دادن راهی به این حامیان است که آن‌ها برای خود محال می‌دانند، اما این موضع می‌گوید که همین محال هم می‌تواند مورد انتخاب قرار بگیرد و محال نباشد! از سویی دیگر، شناخت درست جمهوری اسلامی اتفاقاً باید آن‌ها را به این نتیجه برساند که این نظام را نمی‌توان با تهدید مجبور به تصمیم و اجرا کرد. در این زمینه رجوع به خاطرات اصلاح‌طلبان که خود مبدع این تز‌های چانه‌زنی و فشار بودند، می‌تواند برای این طیف سیاسی هم راهگشا باشد.  کمااینکه بالاترین انواع تهدید هم از اردوکشی خیابانی سال ۱۳۸۸ گرفته تا خانه‌نشینی شخص اول اجرایی کشور در سال ۱۳۹۰، نتوانست نظام را به رفتاری خلاف قانون یا خلاف مصلحت مجبور کند! لذا خوب است که با شناخت حدّ خود و سطح نظام، مواضعی واقع‌بینانه بگیریم، دوقطبی خطرناک ملت و دولت نسازیم و خود را مدعی‌العموم هستۀ سخت نبینیم.  ✍ کبری آسوپار

https://virasty.com/nabavian_mahmud/1744230416235809432 چند نکته در این شرايط حساس باید مورد توجه قرار بگیرد: ۱.ملت ایران همیشه اهل منطق، گفتگو و مذاکره بوده است، ۲.مذاکره فی حدنفسه نه مطلوب است و نه نامطلوب، درصورتی که با مذاکره موجب تامین منافع ملت ایران شود، مذاکره، خوب است و اگر به ضرر منافع ملت ايران باشد، بد و نادرست است، ۳.با کشور بدعهد آمریکا نمی‌توان مذاکره مستقیم داشت. ۴.در این شرايط حساس نباید گرفتار دوقطبی دفاع از مذاکره و یا رد آن شویم ۵.صرفا باید گوش به فرمان مقام معظم رهبری و نائب امام زمان علیه‌السّلام بود و نباید اختلاف کنیم چون موجب تضعیف ما خواهد شد و اطیعوا الله و رسوله ولاتنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم واصبروا ان الله مع الصابرین(انفال/۴۶)

✳️صفحه یک متفاوت پنج‌شنبه ۲۱ فروردین، روزنامه‌ی خراسان

برخی دوستان در میانه‌ی #جنگ_رسانه‌ایِ قمارباز علیه ایران، _با عرض معذرت_ حتی از اشاره‌ی او به باسنش هم برای غلبه بر رقیبِ داخلی و افزایش فالوور نمی‌گذرند! اما ما ترجیح می‌دهیم جواب ترامپ را به شلوارهای خیس تفنگداران دشمن در قایق، نزد پاسدارانِ وطن ارجاع دهیم؛ ای دوستان اندازه نگه‌دارید!!