eitaa logo
محمد ابوی سانی | قیام🇵🇸
2هزار دنبال‌کننده
4.2هزار عکس
1.8هزار ویدیو
67 فایل
بازنشراخباروارائه تحلیل های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی مدرس حوزه و دانشگاه عضومجمع خطبای جوان کشور(مشعر) مشاور ازدواج و خانواده و مدرس دوره های خانواده متعالی عضو و مدرس دبیرخانه صالحین _«ایتا»PV @ghiam89 وقت مشاوره: 09395195885 https://virasty.com/Ghiam89
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از احمدحسین شریفی
پیکر سوخته‌ی شهدای خدمت، نیرویی پایدار برای حرکت پرشتاب خط پیشرفت و عدالت در گام دوم انقلاب شد. حضور بی‌نظیر و شگفت‌انگیز مردم تبریز و قم و تهران در تشییع سیدالشهدای خدمت نشان داد که خواب بازگشت غربگرایان و اشرافیان به عرصه مدیریت کشور تعبیر نخواهد شد. @Ahmadhoseinsharifi 🌹
سلام و عرض تسلیت 1️⃣ علوم ارتباطاتی‌ها اصطلاحی دارن؛ میگن آدما یک وقتایی می‌افتن توی حباب اطلاعاتی؛ یعنی فکر می‌کنن همه مثل خودشون فکر میکنن و نظر اونا غالبه.گ! این مشکل خصوصاً توی شبکه‌های اجتماعی شدیدتره چون این شبکه‌ها طوری طراحی شدن که مدام پست‌ها و پیام‌های هم‌نظر با خودتو ببینی. 2️⃣ علوم شناختیا، میگن حافظه ی تاریخی آدما از وقایع، عموماً توی همون ساعات و روزای اول حادثه شکل می‌گیره و تا سال‌های سال، وقتی یاد اون شخص یا مکان یا واقعه میفتن، همون حس و حال روزای اول براشون زنده میشه؛ خوب یا بد. ⬅️ غرض اینکه یک عده هستن که توی این روزهای غم ملی مون، دارن توی فضای مجازی عربده می‌زنن و شادی می‌کنن و هویت ملی رو زیر سؤال می‌برن؛ اونم طوری که القاء کنن «همه» اینطورین! از طرفی هم بعضی از هم‌وطن‌های ما هستن که توی حباب اطلاعاتی همین فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی اسیر شدن. حافظه ی تاریخی شون داره با همین تصویر شکل می‌گیره که این غم، ملی نیست و «همه» شادن! 🚫 متاسفانه، ما خیلی سخت می‌تونیم توی همون شبکه‌ها نفوذ کنیم و نجاتشون بدیم. ✅ اما یک راه داریم؛ اونم اینه که توی فضای حقیقی، این حباب رو بترکونیم و نشون بدیم اونا «همه» نیستن... 👈 حالا چی کار کنیم؟ — ساده است! هر کار جمعی ای که همبستگیِ ملی مون رو نشون بده؛ مشکی پوشیدن توی این روزا، چسبودن یک عکس پشت شیشه ماشین به عنوان یک رسانه ارزون و سیار و پرمخاطب، حلوا درست کردن و پخش کردن فردا شب جمعه و ... ⚠️ فقط یادمون نره که همین چند روز آتی رو وقت داریم برای ساختن حافظه ی تاریخی مردم مون... و الا روایت اقلیت پرهیاهویی سوار بر ذهن می‌شه که به قول سیدمرتضای آوینی: «... غرب چنین است که در عین ضعف، بیش تر از همیشه رجز می خواند تا خود را در پناه وهم حفظ کند.» ارسالی
شهید دوره ی دولت سازی ❇️یک تشییع جنازه ی متفاوت ❇️چرا با شهید رجایی و شهید بهشتی متفاوت است؟ 🔸حضور مردم در بدرقه ی شهید جمهور و همراهانش عجیب شگفتی ساز شد. اما این حضور میلیونی و چشمگیر از جهاتی با دیگر تجمعات تاریخی ملت ایران متفاوت است. 🔸مختصری مرور کنیم تا حرف نهایی: 1⃣یکم. کارگر شرکت هفت تپه می گوید گویا پدرم را از دست دادم. می گوید چندماه حقوق نمی گرفتیم تا اینکه آقای رئیسی آمد. کارگران شرکت احیاشده هپکو شعار می دادند: " سید ما به آسمان پر کشید/ناجی صنعت به شهادت رسید" هرکس به نحوی غم از دست دادن شهید جمهور را با تمام وجود حس می کند. سهمی که کم و بیش سر سفره اش احساس کرده است. لذا برخلاف گذشته و اینبار پشت سر ماشین حمل شهدای خدمت مردمی بودند که صرفا برای وجه ایدئولوژیک جمهوری اسلامی نیامده بودند و نقش این انقلاب را در توجه دادن به دنیا فهم و وجدان کردند. پیشتر هم چشیده بودند اما اینبار قله آن ها بود؛ شهید جمهور و شهید خدمت. 2⃣دوم. یکی از صفحات ضدانقلاب که از زمان مرگ مهسا علیه کشور اقدام کرده بود می نویسد: "امروز در تشییع جنازه شرکت می کنم برای عذرخواهی." بعد هم همه پست های قبلی را پاک می کند. این ماجرا منحصر هم به مخالف نیست. رقبا نیز متوجه شدند سیاست ورزی اخلاقی یعنی چه. نمونه اش آخرین سخنرانی رئیسی در جلسه هیات دولت است که تاکید می کند به حکم ولی و رهبرم غیر از وحدت عمل نمی کنم و حق خود نمی دانم اختلافات را میان مردم ببرم. 🔻خلاصه اینکه خیلی ها متوجه شدند می توان در دل سیاست رفت و از درون آن با ردای شهادت اوج گرفت و آسمانی شد. ✅اما حرف نهائی اینجاست؛ مردم ما تشییع جنازه امام را به خاطر دارند. حضرت امام تجلی آن بخش از حاکمیت بود که مردم آنرا قدسی می دانستند. لایه انقلاب و نظام اسلامی. حضور این مردم در دیگر راه پیمائی ها نیز از جمله روز قدس و جشن پیروزی انقلاب اسلامی نیز از همین دست است. مردم ما تشییع جنازه شهداء و در رأس آن شهید صاحب مکتب و سید شهیدان انقلاب، حاج قاسم سلیمانی را به چشم دیده اند. شهدای امنیت نیز برای مردم آشنا هستند. دلاورمردانی که غیرت می ورزند و مجاهدانه از کیان انقلاب و خاک و ناموس مردم دفاع می کنند. اما ماجرای شهید جمهور در سطح و لایه دیگری است. در لایه دنیای مردم و با جلوه بیشتری نسبت به امنیت. در سطح معیشت و دنیای مردم. شهید جمهور نشان داد که توجه به دنیا و خدمت رسانی مادی نیز در نظام اسلامی می تواند در قله خود رنگ شهادت بگیرد. رئیسی خدمت رسانی دنیایی را هم مقدس کرد. رفتار سیاسی و کنش حزبی را نیز تقدس بخشید. ✅خلاصه اینکه شهید جمهور با شهیدرجائی و شهید بهشتی نیز متفاوت بود. آنها شهدای دوره انقلاب و نظام سازی در مراحل 5 گانه انقلاب اسلامی اند و شهید رئیسی، شهید دوره ی دولت سازی. به همین دلیل آنها به دست دشمنان انقلاب شهید شدند و رئیسی در دل خدمت. واپسین سخن اینکه همین خون یعنی کشور با قدرت پیش می رود و حالا در دوره دولت سازی، خون هائی نیاز داشت تا چشم ها باز شود. خونی که رسانه است تا وجدان ها بیدار شود و در داخل و خارج همه بفهمند با انقلاب اسلامی می توان در اعماق دنیا رفت و از فرش به عرش رسید. چه بسا تعبیر دقیقتر اینست که فرش را نیز عرشی ساخت. همشهری
💠 سرمایه اجتماعی که در تشییع رئیس جمهور شهید دارد برای انقلاب جمع می‌شود را با صف‌بندی‌های کاذب بر سر گزینه‌های احتمالی کاندیداتوری ریاست جمهوری چهاردهم از بین نبریم. 🔰 اگر میخواهیم کاری کنیم محور اصلی‌ اش باید این باشد که روی ترویج و تبیین ویژگی‌های دولت‌داری و مردم‌داری آیت الله شهید رئیسی متمرکز شویم تا مردم از بتوانند بهترین را انتخاب کنند. ✅ فتأمل را در ایتا دنبال کنید 👇 🌐 @MH_Jamalzadeh
سایه ات مستدام آقاجان... همه نگران بغض دم «اللهم انا لانعلم منهم‌ الا خیرا»ی آقا بودند سید جان . همه نگران بودند. همه از دیشب می‌گفتند دعاکنید آقا سرنماز بغض نکند یکهو. در لحظه این فراز، همه بلند گریه کردند، تمام صف‌های قامت‌ بسته پشت شانه‌های آقا. صف‌های توی خیابان. همه بلند گریه کردند که بغض آقا توی صدای جمعیت گم شود. آقا اما بغض نکرد سید جان . در تکرار دوم و سوم هم همه مویه سر دادند. میلیون‌ها گریه بلند، برای شنیده نشدن یک بغض آرام؛ آقا اما بغض نکرد سید جان . هیچ شانه‌هایش نلرزید. کوه انگار. مشکی هم نپوشید حتی. و بر تابوت شما کمر خم نکرد حتی برای بوسه‌ای یا فاتحه‌ای. رفت و توی دفتر شخصی‌اش نشست به دیدارهای سران و سرسلامتی‌های همسایه‌ها. آقا حواسش هست سید جان . مراقب است که توی دل ما خالی نشود. بچه‌ها را بغل می‌کند. به آدم‌بزرگ‌ها میگوید هیچ‌نگران نباشید. خللی پیش نمی‌آید. سکنات او آراممان می‌کند. سید تو توی دامن کوه‌ها گم شدی، و ما تکیه بر کوهی داده‌ایم این داغ را. حالمان خوب است، کوه‌مان استوار هنوز. نگران ما نباش.💔 ✍مهدی مولایی