💐🎗بسم الله‌ الرحمن الرحیم🎗💐 🔰#مجتهد_شبستری و #انکار_نزول_دین_از_سوی_خداوند (4) ⭐️ تبیین دیدگاه شبستری در انکار نزول دین وحیانی شبستری ابتدا در دو مقاله کوتاه «اگر داعش از فقیهان بپرسد» و «مبناهای تئوریک داعش»، این ادعا را مطرح کرد که این «پیش‌فهم» یا «پیش‌فرض» که قرآن و حدیث حاوی نظام‌های ثابت سیاسی، اجتماعی و . . . می‌باشند، و فقه سیاسی ناشی از آن، برای جهان اسلام بن‌بست‌های خطرناکی به وجود آورده است. وی معتقد است تنها راه خروج از آن بن‌بست‌ها بهرسمیت شناختن اعلامیه جهانی حقوق بشر ١٩۴٨ از سوی فقیهان اسلام است. اما پذیرش اعلامیه جهانی حقوق بشر با مانعی سترگ به‌نام دینی وحیانی نازل‌شده از سوی خداوند روبروست. اعلامیه جهانی حقوق بشر منشوری است ساخته دست بشر و محصول عقل جمعی کسانی که در سال 1948م گرد هم آمده، آن را تدوین کردند. حال اگر دین اسلام، پیامی آسمانی از سوی خداوند متعال باشد، دیگر نمی‌توان دستاورد بشری حقوق بشر را بر آن مقدم کرد یا با آن در هم آمیخت. شبستری به درستی متوجه این بن‌بست معرفتی در پیشنهادش مبنی بر رسمیت بخشید به اعلامیه حقوق بشر است. به‌گفته وی: «در جهان اسلام این قبیل پیش‌نهادها همیشه با این پرسش روبرو شده که اگر دین اسلام حاوی نظام‌های ثابت و ابدی نیست، پس چرا این دین از سوی خدا نازل شده است؟ دین خداوند که قابل کم و زیاد کردن نیست. تا فقیهان مجاز باشند التزام به حقوق بشر عصری را از مقتَضیات مسلمان زیستن اعلام کنند؟ دین اسلام از سوی خدا آمده، اما حقوق بشر عصری «برساخته» انسان‌های قرن بیستم است، چگونه می‌توان یک برساخته انسانی را به پیام آسمانی دین اسلام اضافه کرد؟!» این پرسش در واقع یک استفهام انکاری است و مفاد آن این است که یک برساختۀ انسانی مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر یا هر دستاورد جزئی یا معرفتی یا هر آیین عملی دست‌ساز بشری هرگز نمی‌تواند هم‌طراز یا برتر از پیام آسمانی نازل‌شده از جانب خداوند باشد. دین الهی که مشتمل بر دو بخش کلی باورهای اعتقادی و مقررات عملی متناسب با آن است، برآمده از صفات ذاتی و فعلی خداوند همچون علم و خیرخواهی نامتناهی است، اما دستاوردهای بشری برآمده از دانش ناقص انسان‌ها و در معرض دخالت خودخواهیها و رذائل اخلاقی متصدیان آن‌هاست. از این رو، در فرض وجود چنین دینی، استناد به یافته‌های انسانی و در یک رتبه نشاندن آن دو خلاف عقل است. شبستری معتقد است پرسش یادشده، پرسشی بسیار مهم است، اما یک مبنای مشهور، ولی ناصواب دارد: «آن مبنا این است که دین اسلام از سوی خداوند نازل شده است و آنچه از سوی خدا آمده، قابل اصلاح و تجدیدنظر نیست. صاحب این قلم [یعنی شبستری] می‌خواهد بداند این مبنا که بسیار به آن استناد می‌شود و در گذشته و در عصر حاضر مایه مشکلات و گرفتاری‌های فراوان در کشورهای اسلامی گشته، از کجا پیدا شده است و چقدر اعتبار دارد؟» حاصل آن که، شبستری در دو مقاله پیشین خود، در گام نخست، یکی از بن‌بست‌های خطرناک جهان اسلام را شناسایی کرده که عبارت است از اعتقاد به وجود نظام‌های ثابت سیاسی و اجتماعی در اسلام. و در گام دوم راه برون‌شد از این بن‌بست را معرفی کرده است. و به‌زعم وی، تنها راه خروج از بن‌بست عبارت است از بهرسمیت شناختن اعلامیه جهانی حقوق بشر از سوی فقیهان مسلمان. اما راه‌حل شبستری برای برون‌شد از این بن‌بست با یک اشکال بنیادین مواجه است. آن اشکال این است که نمی‌توان دستاوردی بشری چون اعلامیه جهانی حقوق بشر را بر دین آسمانی اسلام مقدم کرد. از این رو، وی در مقاله آیا خداوند دین نازل کرده است؟ درصدد پاسخ به این مسئله است. پاسخ وی به اشکال آن است که بر اساس آیات قرآن کریم، خداوند نه دین اسلام و نه هیچ دین دیگری را نازل نکرده است. ادامه دارد... __________________________ ✍️ کانال مهدی عبدالهی عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران 🇮🇷 👉 🆔 @MAbdullahi

💐🎗بسم الله‌ الرحمن الرحیم🎗💐 🔰#مجتهد_شبستری و #انکار_نزول_دین_از_سوی_خداوند (5) ⭐️ استدلال شبستری بر انکار نزول دین وحیانی به‌گفته شبستری، طبق شمارش محمد فؤاد عبدالباقی در کتاب المعجم المفهرس لألفاظ القرآن الکریم، واژه دین در ٩٠ آیه قرآن کریم وجود دارد. در این آیات تعبیرات زیر برای دین بهکار رفته است: «دین حق» (در مقابل دین باطل)، «روز دین» (روز قیامت)، «دینی که فقط برای خداوند است»، «دینی که خداوند به آن راضی شده»، «دینی که خداوند آن را برگزیده»، «دین اکراه‌بردار نیست»، «دیِن مقبول نزد خدا»، «دین خداوند»، «طعن در دین»، «دین باید فقط برای خدا باشد»، «برادری دینی»، «یاری کردن دیگران در کار دین»، «دین قیّم»، «تفقّه در دین»، «دین فطرت»، «دیِن تسلیم شدن در برابر خدا»، «دین مَلِک»، «خداوند در دین حرج قرار نداده است»، «اقامه دین»، «قتال برای دین»، «تشریع دین»، «توصیه خداوند به دین»، «تکذیب دین»، «تکذیب روز دین»، «پسندیده‌ترین دین»، «برگرداندن از دین»، «تبعیت از دین»، «غلو در دین»، «اکماِل دین»، «به سخره گرفتن دین»، «مبدّل کردن دین»، «دین مشرکان و دین محمد (ص)»، «از دین برگشتن (ارتداد)»، «فریب خوردن در دین»، «دین خود را بازیچه کردن». در کنار این تعبیرات که پاره‌ای از آن‌ها بیش از یک‌بار در قرآن آمده، در ٨ آیه از آیات قرآن از انسان‌ها خواسته شده دین را برای خدا خالص گردانند: «مُخلِصیَن لَه الِدِّین» اما مسئله اساسی از منظر شبستری آن است که در قرآن حتی یک آیه وجود ندارد که بگوید دین اسلام یا هر دین دیگر از سوی خدا نازل شده است. واژۀ دین در قرآن به آن واقعیت پایدار در عالم انسان‌ها اشاره می‌کند که همیشه به نام دین قابل اشاره و منشأ اثر بوده است و نه به واقعیتی که از عالم غیب به سوی انسان‌ها می‌آید. این واقعیت، راه و روشی است که انسان‌ها در ارتباط با خداوند یکتا و بی‌همتا یا در ارتباط با خدایان آن را برمی‌ساخته‌اند و در اعتقاد و عمل به آن ملتزم می‌شده‌اند. البته این برساخته بودن هیچ ربطی به موهوم بودن یا باطل بودن ندارد. علم، فلسفه و هنر هم برساخته‌های انسانی‌اند، اما نه موهوم‌اند و نه باطل، بلکه واقعی و ارزشمندند. آنچه گویندۀ قرآن از مخاطبان خود می‌خواهد خالص کردن دیِن موجود نزد انسان‌ها برای خداوند است و نه قبول کردن دین نازل شده از سوی خدا. بدین ترتیب، اگر دین از جانب الهی نازل نشده، بلکه مانند فلسفه، علم و هنر یک برساخته انسانی است، بیآن‌که مشکل معرفتی پیش آید، می‌توان این برساخته انسانی را در عصر حاضر در عین حفظ اخلاص دین برای خداوند، با بهرسمیت شناختن حقوق بشر و التزام عملی به آن غنی‌تر ساخت و بن‌بست‌های نظری سیاسی و غیرسیاسی برآمده از این برساخته را گشود. آخر کلام آن که، به‌اعتقاد شبستری نه‌تنها افکار فقیهان و متکلمان سنتی، بسیاری از افکار نواندیشان دینی نیز در دام این مبنای ناصواب افتاده‌اند. به‌نظر وی، تعبیرات و پرسش‌هایی چون تفکیک فهم دین از خود دین، دین در لوح محفوظ، دین برای چه آمده است؟، اگر دین قابل تغییر است، پس به چه درد می‌خورد؟، قلمرو دین تا کجاست؟، دین فقط تعبد است و مسلمان نمی‌تواند حقوق بشر را بپذیرد، دین برای انسان است یا انسان برای دین؟، دین تنها در آنجا مداخله می‌کند که عقل به آنجا راه ندارد، سنت ظرف است و دین مظروف، تفکیک گوهر دین از صدف دین، تفکیک ذاتیات و عرضیات دین، احکام دین باید اخلاقی باشد چون دین برساختۀ خداوند است که در آثار نواندیشان و روشن‌فکران دین‌دار همگی بر این مبنا استوار است که دین مجموعه‌ای نازل‌شده از سوی خداست. ادامه دارد... __________________________ ✍️ کانال مهدی عبدالهی عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران 🇮🇷 👉 🆔 @MAbdullahi

خطر غربزده ها در کلام حضرت امام خمینی: ما از شر رضاخان و محمدرضا خلاص شدیم؛ لیکن از شر تربیت‌یافتگان غرب و شرق به این زودی‌ها نجات نخواهیم یافت. اینان برپادارندگان سلطه ابرقدرت‌ها هستند و سرسپردگانی هستند که با هیچ منطقی خلع سلاح نمی‌شوند. __________________________ ✍️ کانال مهدی عبدالهی عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران 🇮🇷 👉 🆔 @MAbdullahi

سخنرانی افشاگرانه دکتر محمدصادق کوشکی استاد دانشگاه تهران درباره غربزدگی برخی مسؤلان کشور __________________________ ✍️ کانال مهدی عبدالهی عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران 🇮🇷 👉 🆔 @MAbdullahi

💐 بسم الله‌ الرحمن الرحیم 💐 🔰 #مجتهد_شبستری و #انکار_نزول_دین_از_سوی_خداوند (6) ⭐️ نقد دیدگاه شبستری در انکار نزول دین وحیانی نبوت و رسالت پیامبران در نظام اندیشه قرآن فهم حقیقت قرآن ارتباط تناتنگی با درک ما از نقش پیامبر دارد. در واقع، مسئله اصلی بحث همین است که چه نسبتی میان قرآن و پیامبر برقرار است. آیا پیامبر، دریافت‌کننده قرآن از خداوند متعال است، یا خود آفرینش‌گر آن است. جناب شبستری در اثبات مدعای خود، تنها بر برخی از آیات ناظر به دین (به‌مثابه محتوای قرآن) تمرکز کرده است، اما روشن است که ارائه تصویری درست از حقیقت قرآن بر پایه سخنان خود قرآن، بدون توجه به جایگاه نبوت و رسالت امکان‌پذیر نیست. بر همین اساس، در مقام نقد مدعای شبستری، ابتدا نگاهی کوتاه خواهیم انداخت بر تصویری که قرآن از جایگاه و حقیقت انبیاء و رسولان ارائه می‌کند تا نسبت ایشان با آنچه به عنوان کتاب مقدس ارائه می‌کنند، روشن شود. قرآن کریم در آیات فراوانی از دسته‌ای از انسان‌های برگزیده با عنوان «نبیّ» یا «رسول» یاد می‌کند. کلمه «نبیّ» به همراه مشتقاتش در مجموع هشتاد بار و «رسالت» و هم خانواده های آن، بیش از سیصد بار در کتاب الهی درباره پیامبران به کار رفته اند. بررسی معنای لغوی این دو واژه و جهت به‌کارگیری آن‌ها برای پیامبران توسط قرآن کریم روشن‌گری بسیاری برای بحث ما دارد. در معناشناسی لغوی واژه «نبیّ» سه احتمال وجود دارد که مشهورترین آن‌ها این است که «نبیّ» از ریشه «نبأ» به معنای خبر مهم یا مطلق خبر است. پس نبی به کسی گفته می‌شود که دارای خبر (مهمی) باشد. بر این اساس، به این دسته خاص از انسان‌ها بدان جهت نبی یا پیامبر گفته می‌شود که خبرگیرنده از خداوند و خبردهنده به مردم میباشند. نبی کسی است که خبرهایی الهی دارد که دیگران از آن بی اطلاع اند. تلقی عموم مردم نیز از نبوت اين است كه بعضى از افراد بشر واسطه ميان خداوند و ساير افراد بشر هستند، به اين نحو كه دستورات خداوند را از او گرفته، به مردم ابلاغ مى‏كنند. از دیگر واژه هایی که در قرآن کریم برای اشاره به پیامبران الهی به کار رفته، واژه «رسول» و مشتقات آن مثل «مُرسَل»، «رُسُل» و «مُرسَلون» است. «ارسال» در عربی به معانی متعددی همچون مسلط گرداندن، رها کردن، اهمال و راهی کردن به‌کار میرود. اما به‌اعتقاد متخصصان زبان عربی، این واژه در بحث ارسال پیامبران از سوی خداوند، به معنای روانه کردن و برانگیختن میباشد؛ چرا که خداوند، پیامبران خود را به سوی مردم روانه کرده است. پس رسول کسی است که برای ادای رسالتی فرستاده میشود. رسول یعنی فرستاده. واژه نبی در قرآن کریم، تنها در مورد صنف خاصی از انسان¬ها به کار رفته است، اما واژه های رسول، مُرسَل و رُسُل درباره غیر انبیاء نیز به کار رفته اند. با این حال، پر کاربردترین مورد استفاده این واژگان، اختصاص به پیامبران الهی دارد که بیش از 300 بار در این مورد استعمال شده اند. رسول کسی است که دارای رسالتی است و از طرف کسی به سوی دیگری فرستاده میشود. خدا «مُرسِل» است، مردم «مُرسَل الیهم» و انبیاء نیز «رسول» یا «مُرسَل» هستند. در واقع، کلمه «پیامبر» در فارسی، ترجمه «رسول» است. معناشناسی واژگان «نبی» و «رسول» این حقیقت را آشکار می‌کنند که پیامبران الهی واسطه پیام‌رسانی میان خداوند متعال و مردم هستند. نبی پیام‌هایی را به‌طور مستقیم یا باواسطه از خداوند دریافت می‌کند و مأمور به ابلاغ آن پیام‌ها به مردم است. در ادبیات قرآن، به این فرآیند دریافت پیام از خداوند یا به خود آن پیام «وحی» گفته می‌شود. مسئله عصمت پیامبر و فرشتگان وحی نیز که به شدت در قرآن بر آن تأکید شده است، برای تأمین این حقیقت است که پیام هدایت الهی بیهیچ کم و کاست و بدون هر گونه تغییری، درست آن گونه که خداوند نازل فرموده است، به دست مردم برسد: «عالِمُ الْغَيبِ فَلايُظهِرُ عَلى‏ غَيبِهِ أَحَداً إِلاَّ مَنِ ارتَضى‏ مِن رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسلُكُ مِن بَينِ يَدَيهِ وَ مِن خَلفِهِ رَصَداً لِيَعلَمَ أَنْ قَد أَبلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِم . . . » (جن، 26-28) خداوند با ارسال کتب به‌وسیله پیامبران قصد راه‌نمایی مردم دارد، از این رو، وسائط انتقال این پیام باید همگی معصوم باشند. و خداوند در این مسئله سر سوزنی مسامحه نمی‌کند و به‌صراحت اعلام می‌دارد که اگر پیامبر که فرستاده ویژه و بنده برگزیده او از میان همه انسان‌هاست، در این میان کوتاهی کند و اندکی محتوای وحی الهی را تغییر دهد، با او به شدیدترین شکل ممکن برخورد خواهد کرد: «تَنزيلٌ مِن رَبِّ العالَمينَ وَ لَو تَقَوَّلَ عَلَينا بَعضَ الأَقاويلِ لَأَخَذنا مِنهُ بِاليَمينِ ثُمَّ لَقَطَعنا مِنهُ الوَتينَ» (الحاقۀ، 43-46) اگر سخنی را به دروغ به ما نسبت میداد، او را به قدرت می‌گرفتیم و رگ قلبش را قطع می‌کردیم.

ممکن است گفته شود، شبستری با انکار تلقی رایج از فرستادن دین از سوی خداوند، همین تلقی مشهور از حقیقت نبوت و رسالت را نیز انکار می‌کند، اما مدعای این نوشتار آن نیست که چنین برداشتی میان دین‌شناسان شهرت دارد، بلکه مدعا آن است که آنچه گفتیم تصویر قرآنی از حقیقت نبوت و رسالت است. ذکر آیات مربوط به نبوت و رسالت به‌درازا می‌انجامد. تنها تورقی اندک در صفحات قرآن کریم به‌روشنی خواننده آن را به حقیقت آنچه گفتیم، دلالت می‌کند. بی‌آن‌که هیچ نیازی به استناد به کلمات متکلمان و سایر دین‌شناسان باشد، با مراجعه مستقیم به قرآن کریم می‌توان به‌روشنی به این حقیقت پی برد که این کتاب مقدس از انسان‌هایی سخن می‌گوید که واسطه میان خداوند و مردم‌اند. اینان بندگان برگزیده خدایند که با دریافت حقایقی ویژه از خداوند مأمور رساندن این حقایق به سایر مردم هستند. ادامه دارد... __________________________ ✍️ کانال مهدی عبدالهی عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران 🇮🇷 👉 🆔 @MAbdullahi

🔺رهبر معظم انقلاب ✅ بعضی ها در فضای فتنه، این جمله را : «كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ» بد میفهمند و خیال میکنند معنایش این است که وقتی فتنه شد و اوضاع مشتبه شد، بکش کنار! ✅ این معنایش این است که به هیچ وجه فتنه گر نتواند از تو استفاده کند؛ از هیچ راه! «ِ لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ» نه بتواند سوار بشود، نه بتواند تو را بدوشد؛ مراقب باید بود! ⚠️حرف نزدن، خودش کمک به فتنه است. در فتنه همه بایستی روشنگری کنند... سالروز نهم دی ماه روز مبارزه با فتنه گرامی باد __________________________ ✍️ کانال مهدی عبدالهی عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران 🇮🇷 👉 🆔 @MAbdullahi

سخنان مهم حضرت آیت الله ربانی گلپایگانی درباره اهمیت فلسفه، معرفت شناسی و هرمنوتیک برای طلاب، 25 آذر 98 __________________________ ✍️ کانال مهدی عبدالهی عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران 🇮🇷 👉 🆔 @MAbdullahi

💐 بسم الله‌ الرحمن الرحیم 💐 🔰 معرفی اجمالی #حضرت_آیت_الله_علی_ربانی_گلپایگانی از اساتید سرشناس فلسفه و کلام اسلامی حضرت استاد آیت الله على ربانى گلپايگانى (1334-گلپایگان) در سال ۱۳۵۳ وارد حوزه علمیه گردید و از محضر اساتید گرانقدری همچون حضرات آیات تبریزی، سبحانی، حسن‌زاده آملی، نوری همدانی، انصاری شیرازی و مظاهری و … بهره برد. ❄️ استاد آیت‌الله علی ربانی گلپایگانی از شاگردان قدیمی حضرت آیت‌الله العظمی سبحانی دام ظله و مورد عنایت ویژه معظم له هستند و سالهاست به عنوان شخصیت محوری مرکز تخصصی کلام اسلامی حوزه علمیه قم در پیشبرد امور آموزشی و پژوهشی آن مرکز، نقش آفرینی میکنند. ایشان سالهای متمادی است که به تدریس مباحث کلامی در سطوح مختلف اشتغال دارند و چند سالی است خارج کلام را با موضوع مباحث جدید کلامی در مدرسه فیضیه تدریس می‌کنند. بسیاری از فضلای حوزوی صاحب نظر در مباحث کلامی از خوشه چینان محضر ایشان بوده اند. گستردگی دانسته های علمی، انسجام و روش مندی دیدگاهها، نگرش انتقادی، دقت و پژوهش اجتهادى، توجه به نيازهاى جامعه اسلامى معاصر و اهتمام به مباحث نوین کلامی از جمله ویژگیهای علمی این استاد فرزانه است. 📚 حضرت استاد تألیفات متعددی در حوزه علم کلام و عقاید اسلامی دارند که برخی نیز در شمار کتب درسی حوزه علمیه قرار دارند. شاید بتوان گفت اشتغال اصلی ایشان در حال حاضر، مدیریت علمی دانشنامه کلام اسلامی است که تاکنون دو مجلد از آن توسط مؤسسه امام صادق علیه السلام به زیور طبع آراسته گشته است. برخی از آثار حضرت استاد بدین شرح است: 1. معرفت دينى از منظر معرفت‌شناسى؛ 2. دين و دولت؛ 3. تحليل و نقد پلوراليسم دينى؛ 4. فرق و مذاهب كلامى؛ 5. الإلهيات في مدرسة أهل‌البيت(ع)؛ 6. نقد نظريه بسط تجربه نبوى؛ 7. ريشه‌ها و نشانه‌هاى سكولاريسم؛ 8. جامعيت و كمال دين؛ 9. نقد مبانى سكولاريزم؛ 10. كلام تطبيقى؛ 11. درآمدى به شيعه‌شناسى؛ 12. #هرمنوتيك_و_منطق_فهم_دين؛ 13. إيضاح الحكمة ( ترجمه و شرح بداية الحكمة)؛ 14. وحى نبوى (بررسى نقش پيامبر در پديده وحى)؛ 15. نقد آراى هرمنوتيكى مجتهد شبسترى؛ 16. ایضاح المراد فی شرح کشف المراد (شرحی تحقیقی بر کشف المراد علامه حلی) 17. محاضرات فی الإلهیات (کتاب درسی حوزه در رشته کلام که تلخیص پژوهش سترگ حضرت آیت الله سبحانی در کلام اسلامی است.) دوام توفیقات حضرت استاد را از محضر ربوبی خواستاریم! __________________________ ✍️ کانال مهدی عبدالهی عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران 🇮🇷 👉 🆔 @MAbdullahi

__________________________ ✍️ کانال مهدی عبدالهی عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران 🇮🇷 👉 🆔 @MAbdullahi

بسم الله الرحمن الرحیم کانال درسها و نوشته های استاد عبدالهی راه اندازی شد 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻 👇🏻 @AbdulahiTeach