لا ازین کار نکردیم. شاید مامان مون اجازه نده خانم! می گویم:« نگران نباشین بهتون یاد میدم. ماماناتونم با من!» به همسرم پیامک می دهم که حاج آقا را چند دقیقه دم در نگه دارد! دخترها سر و ظاهرشان را مرتب می کنند و باهم به بیرون تکیه می رویم. حاج آقا با یک ساک بزرگ کنار دیواری ایستاده و دارد با همسرم حرف می زند. به طرف شان می رویم. سلام و احوال پرسی می کنم و ماجرا را می گویم. حاج آقا با خوش رویی استقبال می کند. چند تا کتاب از توی کیفش در می آورد و به طرفم می گیرد و می گوید:« با این چند تا می تونین شروع کنین فقط برای اول کار یه ضمانت باید بذارین.» همسرم پیش قدم می شود و کارت ملی اش را به حاج آقا می دهد و معامله جوش می خورد. با دخترها می آییم توی تکیه کتاب ها را وسط تکیه پهن می کنیم. کم کم بچه ها و زن ها دورمان را می گیرند. با یکی دو نفر از دست و پا دارهایشان، صحبت می کنم و کار را می سپارم بهشان. چشمم می افتد به اسم حسین که با گِل دور تا دور پارچه های مشکی تکیه را توی بغلش گرفته، #دستم_را_به_طرفش_دراز_می_کنم و می گویم، خودت هوایشان را داشته باش حسین! #از_بند_های_اخوتی_که_گره_می_زنیم #به_وقت_شب_هشتم_محرم #تکیه_اسلام_مستضعفین #مادران_میدان @madaranemeidan