#نکته_های_ناب #روز_پدر ✍استاد ابراهیم اخوی کارشناسان خانواده بر این باورند که هر زندگی خانوادگی از چهار رکن تشکیل می‌شود: پدر، مادر، فرزند و رابطه. چنانچه هر یک از این ارکان دچار مشکل در عملکرد شوند، مانند قطعه معیوب یک خودرو، حرکت زندگی را دچار مشکل نموده و چالش‌هایی را به وجود می‌آورند. با نگاهی اجمالی به آموزه‌های دینی هم می‌یابیم که تلاش دین برای ساختارسازی در خانواده در کنار کوشش برای متقاعد کردن و تمرین کردن دیگران به پذیرش ساختار فراوان به چشم می‌خورد. الگوی دین برای مدیریت یک خانواده، الگوی مهر و قدرت است و در قله هرم این الگو، پدر جای دارد. بر این اساس و به بهانه روز پدر، نکته‌هایی درباره آسیب‌های موجود در مسیر نقش پدری را با شما خوبان مرور می‌کنیم. ادامه دارد... #معرفت_افزایی_مربیان محتوای مهدوی /آذربايجان شرقی https://eitaa.com/madares_mahdavy

#نکته_های_ناب ✍ استاد ابراهیم اخوی ادامه👇 جایگاه پدر در خانواده تصوری که هریک از ما از جایگاه پدری در خانواده داریم، ممکن است متفاوت با دیگری باشد. برخی پدر را به عنوان یک منبع کسب درآمد و تامین معاش تعریف می‌کنند، عده‌ای از پدر ابهت و صلابت در ذهن‌شان تداعی می‌شود و گروهی دیگر، پدر را مدیر و راهبر زندگی می‌دانند. هر سه نقش را می‌توان برای پدر مورد توجه قرار داد و نقش پدر را در زندگی، در کنار تامین‌کنندگی نیاز اعضای خانواده به مدیریت مقتدرانه زندگی تعمیم داد. افزون بر این، پدر مظهر تقاضا از دیگران است که سبب بالندگی آنهاست و در مسابقه زیستن، قدرت‌مندترین و سخت‌کوش ترین الگو برای فرزندان است. پدر مانند یک قله مرتفع و نقشه راهی است که فرزندان را به سوی پیشرفت فرا می‌خواند. همچنین پدران تاثیر مستقیمی در ارتقای عزت نفس و خودباوری فرزندان دارند؛ به گونه‌ای که یک پدر هر قدر موفق‌تر و قابل دسترسی‌تر برای فرزندان باشد، احساس بهتری را برای آنها تولید می‌کند. پدران غایب در بسته تربیتی، غیبت پدر به دلایل شغلی و دیگر مسائل، زیان جدی به فرزندان وارد می‌کند تا جایی‌که آنها احساس می‌کنند سایر جنبه‌های زندگی پدر، اهمیت بیشتری از فرزندان دارد و به همین دلیل، به تدریج رابطه عاطفی و تربیتی سستی بین شان ایجاد می‌شود. فرزندانی که به نبودن پدر در خانواده عادت کرده‌اند، زودهنگام احساس بزرگی می‌کنند که با واقعیت هماهنگ نیست و چون انتظار خاصی از آنها در زمینه پیشرفت وجود ندارد، ممکن است در آینده دچار افت محسوسی گردند. همچنین جراحت­های ناشی از بی­توجهی عاطفی پدر و مادر، سال­ها آزارشان می­دهد. غیبت پدر، سنگینی مسئولیت فرزندان را به دوش مادرشان می‌اندازد که به مرور فرسایش روانی وی را باعث می‌شود. تلخ‌ترین بخش قصه این است که این فرزندان در جوانی جایگاهی برای پدر باز نخواهند کرد؛ زیرا معتقدند زمانی که وجودش نیاز داشتند، خبری از او نبوده و اکنون که نیازی به آن ندارند و به نبودنش عادت کرده‌اند، ضرورتی ندارد که اصرار پدر را برای همراهی بپذیرند. جابجایی نقش پدر هر یک از والدین در زندگی نقش خود را دارند و جابجایی نقش آنها سبب می‌شود عملکرد زندگی دچار اختلال گردد. پدری که در خانه می‌ماند و به نقش‌های مادری مشغول می‌شود، در ذهن فرزندان خود یک الگوی معیوب از هویت جنسیتی را ایجاد می‌کند. مادری که سعی دارد نقش پدر را ایفا کند، هم از نقش خود باز می‌ماند و هم توانایی انجام نقش پدری را نخواهد داشت. از این رو، سفارش کارشناسان تربیتی بر این است که هر کدام از والدین، به مسئولیت‌ها و نقش‌هایی که برای آنها تعریف شده، بپردازند. پدر ناسازگار وجود ناسازگاری در منزل، تخریب‌های شخصیتی برای فرزندان دارد. در خانه‌هایی که پدر و مادر به مشاجرات طولانی مدت و توهین نسبت به یکدیگر می‌پردازند، فرزندان دچار ناامیدی، اضطراب و افسردگی همراه با پرخاشگری می‌گردند. آنها امنیت روانی خود را از دست داده و منتظر فروپاشی زندگی هستند. همچنین فرزندانی که با والدین ناسازگار زندگی می‌کنند، اصول تربیتی مشخصی برای پیروی ندارند، زیرا در هر قانون تربیتی، یکی مخالف و دیگری موافق است. این فرزندان، والدین خود را افراد کودک‌صفتی تصور می‌کنند که قدرت مدیریت خویشتن را ندارند، چه رسد به آنکه بخواهند از عهده تربیت فرزندان برآیند. به همین دلیل، چنین کودکانی در زندگی به دنبال فرار از قانون و فریب دادن مراجع قدرت هستند. ادامه دارد... #معرفت_افزایی_مربیان محتوای مهدوی/آذربايجان شرقی https://eitaa.com/madares_mahdavy

#نکته_های_ناب ✍استاد ابراهیم اخوی ادامه👇 پدران بی‌مهارت در گذشته پدران همیشه مهارت بیشتری نسبت به فرزندان خود داشته‌اند، تا جایی که فرزندان مشاغل را از پدران خود یا می‌گرفتند. امروزه با توسعه فناوری و اطلاعات ممکن است پدران از این مهم جا مانده باشند. ضعف مهارتی پدران و ناآگاهی از پیشرفت‌های رایج روز مانند دنیای فناوری، سبب می‌شود در همراهی فرزندان خود دچار مشکل جدی گردند و اقتدار لازم برای تابع‌سازی آنها را نداشته باشند. همچنین نداشتن روش‌های صحیح متقاعد سازی کودکان و انتقال ارزش‌ها به آنان،‌ سبب می‌شود تنش‌هایی بین پدر و فرزند به وجود آید. از این رو لازم است همپای تغییرات اجتماعی و ورود فرزندان به فضاهای جدید، پدران نیز از قافله یادگیری عقب نمانده و همراهی آگاهانه‌ای را با آنها داشته باشند. پدران پول اشتغال افراطی به کار و کسب معاش به بهانه ساختن فردایی بهتر برای فرزندان، سبب می‌شود که امروز و به دنبال آن فردای آنها هم خوب رقم نخورد. پول‌جویی و تلاش برای نان حلال، هر چند یک فضیلت بی‌نظیر است، ولی هنگامی که از دامنه اعتدال خارج شود، سبب زیان‌های تربیتی خواهد بود؛ تا جایی که رفاه منهای حضور پدر، سبب در اختیار گرفتن و جایگزین شدن ابزارها با آدم‌های مهم زندگی است. کودکی که در سنین پایین به همت پدر با ابزارهایی مانند تبلت زندگی می‌کند، در بزرگسالی هم دنیای مجازی را بر دنیای واقعی ترجیح خواهد داد. همچنین وقتی تمام همت مدیر زندگی به بخش اقتصادی آن معطوف شود، دیگر ابعاد تربیتی، فرهنگی و معنوی به حاشیه رفته و تربیت ناقصی اتفاق می‌افتد. پول هراسی به این آیه توجه کنید:”فرزندان خود را با ترس از تنگدستی نکشید”. با شنیدن این آیه فورا یاد دوران جاهلیت می­افتیم و خاطرات تلخ فرزندکشی به سراغ ما می­آید اما متاسفانه در زمان ما هم مصداق­هایی برای این آیه شریفه پیدا می­شود. خیلی به اطرافیان خودمان نگاه نکنیم، ذهن­مان جاهای دور را هم جستجو نکند؛ شاید خود ما مصداق این آیه باشیم! اشتغال، خوب و رفتاری پسندیده است. ما با اشتغال هم به خودمان خدمت می­کنیم، هم خانواده و هم جامعه؛ اما گاهی زیاده­ روی در آن به دلایلی چون مشکلات اقتصادی فراگیر، هزینه­ کردهای غیرمنطقی، فزون­خواهی و یا ابتلا به بیماری وسواس احتکار، زندگی مورچه­ ای به ما می­دهد و تمام وقت­مان را می­گیرد و شاید همه دارایی ما را! پدری که در دو یا سه شیفت کار می­کند، از پدری­ اش جز شناسنامه و نام نمی­ماند و مادری که بدون نیاز به کار، فرزندان خود را ساعت­ها در انتظار نگه می­دارد؛ در آینه قضاوت کودکان امروز و بزرگسالان فردا چگونه ارزیابی می­شود؟ کار زیاد، سبب فرسایش بدنی و روانی و در نتیجه بازماندن از ایفای نقش­های اساسی زندگی چون همسری و والدگری است. هر قدر هم جامعه به ما نیاز داشته باشد، باز یادمان باشد که بچه های ما هم به ما نیاز دارند. فاصله­ هایی که امروز ایجاد می­کنیم و رسانه­ هایی که فرزندان خود را به آنها می­سپاریم، می­توانند آینده فرزندان مان را دور از انتظار کنند. برنامه­ ریزی امروزمان را فرصتی بدانیم تا از فردا بهانه­ ها را بگیریم. با “پول­هراسی” به جنگ سلامت فرزندان خود نرویم و آنها را به دست­اندازهای تربیتی و عاطفی نیندازیم. پدران بی‌اقتدار اقتدار به معنای قدرت منطقی و همراه با مهرمندی است. زمانی که پدر با ضعف‌های فردی روبرو باشد، این اقتدار از بین می‌رود. همچنین هنگامی‌که پدر خود را در تربیت به حاشیه کشانده و از درگیر شدن در مسائل فرزندان خودداری می‌کند، اقتدارش کاهش می‌یابد. گاهی هم مادران با بدگویی‌ها و انتقادهای فراوانی که از مرد زندگی‌شان دارند، از اقتدار آنها نزد فرزندان‌شان می‌کاهند. تکرار و یادآوری اشتباه‌هایی که پدر در گذشته داشته و تصمیم‌های نادرستی که سبب دردسر اعضای خانواده شده، یکی از مصداق‌های تخریب از سوی مادر خانه است. پدرانی که خود الگوهای تربیتی موفقی نداشته‌اند، در معرض کاهش اقتدار هستند. همچنین کمبود اعتماد به نفس و ناتوانی در ارزش‌گذاری صحیح به داشته‌های خویشتن،‌ سبب می‌شود پدر از مدار قدرت اثرگذار خارج شود. #معرفت_افزایی_مربیان محتوای مهدوی/آذربایجان شرقی https://eitaa.com/madares_mahdavy

#عید_مبعث #نکته_های_ناب تمایل به تحول و انگیزه پیشرفت بر سر زبان خیلی از افراد جاری است ولی در میدان عمل، افراد کمی هستند که این شوق را تا شکفتن ادامه می‌دهند و تمایل به تغییر را تا لذت درک آن دنبال می‌کنند. در مسیر خواستن تا شدن، خارهایی است که عبور از آنها مهارت می‌خواهد و مراقبت. داشتن راهنما و نقشه راه، این سیر را سودمند می‌سازد و به همین دلیل، خداوند از میان ما آدم‌ها، کسانی را برگزید و به عنوان پیام‌رسان خود به بندگان معرفی نمود. حضرت رسول(ص)، آخرین فرستاده خدا با کامل‌ترین نقشه راه به سوی ما آمد تا سعادت ماندگار را ارزانی ما نماید و زندگی زیبا را به ما هدیه کند. مبعث، یادآوری این توجه ویژه خداوند به بندگان و گزینش نهایی او از میان پیامبران است که هر سال توجه زیباتری به آن می‌شود. مبعث، یادآور گمگشته­ ای دیرین در ساحت روانی انسان­هاست؛ میل به خودشکوفایی و رسیدن به تعالی. در جشن بعثت، یادمان می­آید که قرار بود انسانی دیگر باشیم و زیستنی بهتر را تجربه کنیم؛ نه اینکه به اندکی از داشته­ های مادی دل خوش کنیم و در دام دانه­ های پر زرق و برق، رنگ ببازیم. مأموریت انسان کامل، یادآوری چنین ارزشمندی والایی است که در پرتو زندگی درست و پرورش فضیلت­ های نهفته در جان آدمیان رخ می­نماید. هر کدام از رسالت‌های همراه با بعثت، بخشی از پروژه بزرگ تربیت آدمیان است که اگر این مسیر با مشکل روبرو شود، جایگزینی برای آن یافت نمی‌شود و نیروهای زیادی باید صرف کنترل، مدیریت و مجازات آدم‌هایی شوند که از رشد اخلاقی بازمانده‌اند. جشن مبعث، جشن آغاز شکفتن تا رهیدن از دام و دانه است. ادامه_دارد... #معرفت_افزایی_مربیان محتوای مهدوی/آذربایجان شرقی https://eitaa.com/madares_mahdavy

#عید_مبعث #نکته_های_ناب هیجان‌های مثبت و نقش آن در انتقال پیام‌های دینی مبعث از چند نگاه امروزه برترین‌ها به روش‌های گوناگون معرفی می‌شوند. المپیادها، المپیک‌ها، مسابقات جهانی و مانند آن، عرصه‌هایی برای شناخت بهترین‌ها هستند. ملاک‌های گزینش هم محدود به اندیشه بشری است. در مبعث، بهترین فردی که می‌توانست بشریت را مدیریت کند، به جهان معرفی شد نه به روش کنونی؛ بلکه با معرفی خداوند. برای جشن‌ها، بهانه‌های مختلفی جور می‌کنیم؛ تولد، ازدواج، موفقیت تحصیلی و مانند آن. رنگ و بوی تمام آنها محدود و دامنه اثرگذاری‌اش نیز در انحصار چند نفری که دعوت شده‌اند. جشن‌های معنوی اما حکایتی دیگر دارد. هم رنگ و بوی ژرف‌تر و هم فراگیری بیشتر. جشن مبعث، مرور یک خاطره تنها نیست، بلکه به یادآوری وظایف مسلمانی و جشن پایه‌ریزی نعمت اسلام است. سفارش‌های مبعث، بسیار متنوع و جالب‌اند. قرار است ما با هیجانی مثبت به نام شادی به استقبال پذیرش پیام خدا برویم. مأمور شده‌ایم به شاد بودن و شاد کردن تمام کسانی که می‌توانیم در روحیه آنها نقشی داشته باشیم. از خانواده و اطرافیان گرفته تا دوستان و جامعه‌ای که در فراز و فرود آن سهیم هستیم. از نظر روان شناسی، زمانی که هیجان های مثبت مانند شاد بودن در سطح بالایی است، آمادگی برای یادگیری هم وضعیت بهتری دارد. لذا فرصت‌هایی مانند عید مبعث، می‌تواند زمینه مناسبی برای شادی‌آفرینی و انتقال پیام‌های دینی همراه با ایجاد این حالت خوشایند است. زمانی که افراد با احساسات مذهبی مثبت روبرو می شوند، تمایل به تکرار آن هم افزایش می‌یابد. از این نظر نیز، مبعث فرصتی است برای یک تجربه مذهبی ماندگار و مقدمه‌ای برای علاقه‌مند سازی مخاطبان به ویژه نسل نو نسبت به دین و جذابیت‌های دینی. عید مبعث به تمام معنایش یک عید است. هم شادی ویژه عید را دارد، هم تلاش برای مصون ماندن از معصیت و هم جنب و جوش مخصوص یک روز عید. هر کدام به سهم خود می‌توانیم در ارتقا و ماندگاری این روز خدا نقش داشته باشیم. مبعث، یادگاری است که به دست ما به نسل آینده سپرده می‌شود. بیندیشیم که با چه کیفیتی این امانت را به فرزندان خود می‌سپاریم. برنامه دین اسلام، یک نرم‌افزار جامع است که به تمام نیازها توجه شده است. بخشی از این نیازها، هیجان‌آفرینی و ایجاد فضای شاد در سیستم روانی است. مناسبت‌هایی مانند جشن‌های مذهبی، پاسخی دینی به نیازهای روان‌شناختی است. توجه دادن دیگران به این موضوع، می‌تواند در رغبت‌آفرینی و جامع نگری به دین، نقش مثبتی داشته باشد. پیام روان‌شناختی دیگر چنین عیدهایی این است که بدون گناه هم می‌توان شاد بود، به شرط آنکه ذائقه هیجانی خود را آلوده نکرده باشیم. شادی گره خورده با گناه، ندامت است نه نشاط. زمانی که لذت گناه از بین رفته و اندوه ناشی از ارتکاب آن برای فرد باقی می‌ماند، دیگر نمی‌توان نامی از شادی برای آن گذاشت. زندگی شاد واقعیتی است که در مدل ارائه شده دینی یافت می‌شود نه در آلودگی‌هایی که به شیوه‌های مختلف و به نام شادکامی در ذهن و روان دیگران ریخته می‌شود. زمانی که نیاز به شادی به روش صحیح تأمین شود، نیازی به استفاده از نسخه‌های سمی نیست. #معرفت_افزایی_مربیان محتوای مهدوی/آذربایجان شرقی https://eitaa.com/madares_mahdavy

#عید_مبعث #نکته_های_ناب هیجان‌های مثبت و نقش آن در انتقال پیام‌های دینی مبعث از چند نگاه امروزه برترین‌ها به روش‌های گوناگون معرفی می‌شوند. المپیادها، المپیک‌ها، مسابقات جهانی و مانند آن، عرصه‌هایی برای شناخت بهترین‌ها هستند. ملاک‌های گزینش هم محدود به اندیشه بشری است. در مبعث، بهترین فردی که می‌توانست بشریت را مدیریت کند، به جهان معرفی شد نه به روش کنونی؛ بلکه با معرفی خداوند. برای جشن‌ها، بهانه‌های مختلفی جور می‌کنیم؛ تولد، ازدواج، موفقیت تحصیلی و مانند آن. رنگ و بوی تمام آنها محدود و دامنه اثرگذاری‌اش نیز در انحصار چند نفری که دعوت شده‌اند. جشن‌های معنوی اما حکایتی دیگر دارد. هم رنگ و بوی ژرف‌تر و هم فراگیری بیشتر. جشن مبعث، مرور یک خاطره تنها نیست، بلکه به یادآوری وظایف مسلمانی و جشن پایه‌ریزی نعمت اسلام است. سفارش‌های مبعث، بسیار متنوع و جالب‌اند. قرار است ما با هیجانی مثبت به نام شادی به استقبال پذیرش پیام خدا برویم. مأمور شده‌ایم به شاد بودن و شاد کردن تمام کسانی که می‌توانیم در روحیه آنها نقشی داشته باشیم. از خانواده و اطرافیان گرفته تا دوستان و جامعه‌ای که در فراز و فرود آن سهیم هستیم. از نظر روان شناسی، زمانی که هیجان های مثبت مانند شاد بودن در سطح بالایی است، آمادگی برای یادگیری هم وضعیت بهتری دارد. لذا فرصت‌هایی مانند عید مبعث، می‌تواند زمینه مناسبی برای شادی‌آفرینی و انتقال پیام‌های دینی همراه با ایجاد این حالت خوشایند است. زمانی که افراد با احساسات مذهبی مثبت روبرو می شوند، تمایل به تکرار آن هم افزایش می‌یابد. از این نظر نیز، مبعث فرصتی است برای یک تجربه مذهبی ماندگار و مقدمه‌ای برای علاقه‌مند سازی مخاطبان به ویژه نسل نو نسبت به دین و جذابیت‌های دینی. عید مبعث به تمام معنایش یک عید است. هم شادی ویژه عید را دارد، هم تلاش برای مصون ماندن از معصیت و هم جنب و جوش مخصوص یک روز عید. هر کدام به سهم خود می‌توانیم در ارتقا و ماندگاری این روز خدا نقش داشته باشیم. مبعث، یادگاری است که به دست ما به نسل آینده سپرده می‌شود. بیندیشیم که با چه کیفیتی این امانت را به فرزندان خود می‌سپاریم. برنامه دین اسلام، یک نرم‌افزار جامع است که به تمام نیازها توجه شده است. بخشی از این نیازها، هیجان‌آفرینی و ایجاد فضای شاد در سیستم روانی است. مناسبت‌هایی مانند جشن‌های مذهبی، پاسخی دینی به نیازهای روان‌شناختی است. توجه دادن دیگران به این موضوع، می‌تواند در رغبت‌آفرینی و جامع نگری به دین، نقش مثبتی داشته باشد. پیام روان‌شناختی دیگر چنین عیدهایی این است که بدون گناه هم می‌توان شاد بود، به شرط آنکه ذائقه هیجانی خود را آلوده نکرده باشیم. شادی گره خورده با گناه، ندامت است نه نشاط. زمانی که لذت گناه از بین رفته و اندوه ناشی از ارتکاب آن برای فرد باقی می‌ماند، دیگر نمی‌توان نامی از شادی برای آن گذاشت. زندگی شاد واقعیتی است که در مدل ارائه شده دینی یافت می‌شود نه در آلودگی‌هایی که به شیوه‌های مختلف و به نام شادکامی در ذهن و روان دیگران ریخته می‌شود. زمانی که نیاز به شادی به روش صحیح تأمین شود، نیازی به استفاده از نسخه‌های سمی نیست. #معرفت_افزایی_مربیان محتوای مهدوی/آذربایجان شرقی https://eitaa.com/madares_mahdavy