#پرسش‌های_شما #مشاوره_رایگان #فحش_دادن_کودک راهکارهایی برای جلوگیری از فحش دادن کودک چهرهٔ بی‌حالت و خونسردی داشته باشید: هنگامی که کودکتان فحشی را به زبان می‌آورد یا به کارکردهای بدن اشاره می‌کند، در برابر تمایل به خندیدن مقاومت کنید، وگرنه او این خنده را به عنوان تشویقی برای انجام دوباره‌ٔ این کار تلقی می‌کند. وقتی کوچک هستید توانایی خنداندن بزرگسالان، عصبانیت یا ناراحت کردن آنها بسیار مهم است و حتی اگر خیلی بامزه باشد که بشنوید کوچولوی شما اصطلاحات جدیدی ابداع می‌کند، اما نشان دادن احساستان به نفع او نیست. مراقب کلمات خودتان هم باشید: اگر بچه‌ٔ شما بشنود که شما در گفت‌وگوهای روزانهٔ خود با بی‌قیدی فحاشی می‌کنید، متقاعد کردن او به فحش ندادن بسیار دشوارتر خواهد بود. اگر او چیزی را که شما گفته‌اید تقلید می‌کند، اعتراف کنید که شما هم نباید آن را می‌گفتید، بعد سریع حواس او را با یک آهنگ یا داستان پرت کنید و به خودتان قول بدهید که این عادت را ترک کنید. گزینه‌های سرگرم‌کننده اما مناسب را جایگزین کنید: اگر بچه‌ٔ شما فقط در حال امتحان کردن کلمه‌ای جدید است تا ببیند چگونه است یا آن را برای هیجان خود زیر لب با آواز تکرار می‌کند، احتمالاً می‌توانید او را ترغیب کنید که یک کلمه‌ٔ جدید هیجان‌انگیز دیگر مثل «اجی مجی لاترجی» را امتحان کنید یا شعری کودکانه را جایگزین کند. همچنین شما می‌توانید یک کلمه‌ٔ خنده‌دار با وزن مشابه را با کلمه‌ٔ نامناسب جایگزین کنید. اگر مشکل این است که او کلمات قابل قبول برای ابراز خشم یا سرخوردگی شدید را ندارد، ممکن است مفید باشد که او را تشویق کنید این عبارت‌ها را بگوید: «من عصبانی‌ام» یا «کلافه شدم».محدودیت‌ تعیین کنید: اگر کودک شما چند فحش جدی یاد گرفته است، لازم است قوانینی تعیین کنید. بسیار مهم است که این کار را با آرامش انجام دهید، یعنی بدون اینکه آشفته یا عصبانی شوید، چون در غیر این صورت، هر بار که عصبانی می‌شوید، فقط به او یادآوری می‌کنید که چقدر راحت می‌تواند شما را وادار به توجه سریع به او کند. اگر این مورد یک کلمه‌ٔ ساختگی است، به او بگویید که چنین چیزی وجود ندارد و شما نمی‌فهمید که او چه می‌گوید. برای فحش‌های بزرگسالان، معنی آنها یا دلیل غیرقابل قبول بودن آنها را توضیح ندهید. فقط با لحنی کاملاً خونسرد و بی‌علاقه، واضح و روشن بگویید که کدام کلمات غیرمجاز هستند. همچنین یادتان باشد گفتن «این کلمه‌ای نیست که بتونی استفاده کنی.» یا «ما اجازه‌ٔ این نوع حرف زدن رو نمی‌دیم» برای یک کودک چهار ساله هم خیلی مبهم است. عواقبی ایجاد کنید: اگر کودک سه یا چهار سالهٔ شما حتی بعد از یکی دو اخطار، این نوع صحبت کردن را متوقف نمی‌کند، وقت آن است که تاکتیک‌های تربیتی را به کار بگیرید. آرام باشید، سریع پاسخ دهید و ثابت‌قدم باشید. به عنوان مثال می‌توانید بگویید: «این کلمه باعث می‌شه از من یه تذکر بگیری.» از قبل «تذکر» را به کودک یاد داده باشید و مطمئن شوید که او مفهومش را می‌داند. اگر تذکر دادن به تنهایی به نتیجه نرسید، ممکن است لازم باشد با لغو امتیازات، هزینه‌ٔ این کار را بالا ببرید، اما باز هم، این کار را تا جایی که می‌توانید به شکل مداوم و غیراحساسی انجام دهید. مثلاً بگویدد: «اگه از این کلمه استفاده کنی، نمی‌تونی برای بازی بری خونه‌ٔ امیرعلی» یا «نمی‌تونی امروز بعدازظهر کتاب داستان اژدها رو تماشا کنی». در این مرحله، لازم است در مورد اینکه چرا کودکتان این‌قدر به مبارزه با شما تمایل دارد کمی فکر کنید. شاید استفاده‌ٔ او از کلمات ناشایسه نشانه‌ٔ این باشد که مثلاً چیز دیگری او را آزار می‌دهد.نگذارید از فحش دادن نتیجه بگیرد: اگر کودک شما به این دلیل از فحش و ناسزا استفاده می‌کند که چیزی می‌خواهد، مطمئن شوید چیزی را که می‌خواهد به دست نمی‌آورد. به عنوان مثال، اگر حرف بدی می‌زند تا به بستنی‌اش دست پیدا کند، به دنبال حرف زشتش، گفتن این جمله از طرف شما به کودک که «این حرف خوبی نبود، اما بیا این بستنی قیفیت» مسلماً خوب و درست نیست. احترام را بیاموزید: اگر بگذارید فرزندتان فکر کند ایرادی ندارد به بچه‌های دیگر لقب‌های کودکانه‌ٔ منفی بدهد، لطفی در حق او نکرده‌اید. به عنوان مثال، از او بپرسید چه احساسی دارد اگر کسی او را با آن نام صدا کند؟ توضیح دهید که این کلمات احساسات مردم را جریحه‌دار می‌کنند، تفاوتی نمی‌کند که بچه‌های دیگر از این کلمات استفاده می‌کنند و لقب دادن و برچسب زدن اصلاً مجاز نیست. فرزند شما هنوز در حال یادگیری همدلی است و احتمالاً به خاطر نمی‌آورد که به دیگران فکر کند، اما با این حال هم باید بداند که اعمال او روی دیگران تأثیر می‌گذارد. https://eitaa.com/joinchat/4076208147Cf5eedbd72d