👩‍🍳#دونات_مرغ 🧑‍🍳 ٥٠٠گرم سينه مرغ بدون استخوان يك سيب زميني متوسط پخته شده پياز متوسط ٥ساقه پيازچه ٣تا ٤حبه سير ٣ق غ پودر سوخاري نمك و فلفل 🍪🍗

‍ 🌸ای رمضان عزیزم 🌸آهسته ترآمدنت چه باذوق وشوق بود 🌿ولی رفتنت چه باعجله 🌸لحظه ای درنگ کن 🌿به کجا این چنین شتابان 🌸بارالها دراین روزهای پایانی ماه عزیز 🌿دوستانم را درکارشان برکت 🌸در وجودشان سلامتی 🌿در زندگی شان خوشبختی 🌸در خانه هایشان آرامش 🌿در دلهایشان شادی💖 قرارده 🌸الهی آمین 🌸🍃

💠 روایت برای اولین بار ماجرای روایت اتفاقی تجربه گر از اتاقی که دیده نشده بود قسمت بیست و چهارم؛ احراز ایمان (قسمت دوم) تجربه‌گر: آقای ایمان عبدالمالکی.

🧑‍🍳#فینگرفودآشیانه_سبزیجات👩‍🍳 ۳ بسته نودل سبزیجات ۲ عدد ادویه نودل نمک و فلفل م.ل اورگانو ۱ ق.چ پاپریکا دودی ۱ ق.چ پنیر گودا ۳ تا ۴ ق.غ سس کچاپ ۲ ق.غ درصورت تمایل تخم مرغ ۱ عدد فلفل دلمه ای رنگی از هر کدام ¼ کدو ۱ عدد کلم بروکلی ۱ عدد پیاز ½ قارچ ۵ عدد کوچک رب ۱ ق.غ سس سویا ۲ ق.غ سس ووسشر ۱ ق.غ

🌸صدای پای عید می‌آید و دل مومن بر سر دو راهی آمدن عیـد رمضان و رفتن ماه رمضان بلا تکلیف است🌸 🌸از آمدن آن یک دل شاد باشد یا از رفتن این یک محزون🌸 پیشاپیش عید فطر مبارک🌸🎊🌸 🌸🍃

پیر شدن به کوهنوردی شباهت دارد : هر قدر بالاتر می روی نیروی ات کمتر می شود اما " افق دیدت وسیع تر می گردد ... " .

وطن یعنی همه آبــــ و همه خاکــ وطن يعني خليـج تا ابد فـارس وطن یعنی ، ایـــــران 🇮🇷 «دهم‌ اردیبهشت روز ملی‌ خلیج ‌فارس گرامی باد🌺» 🌺🍃

کسیکه، «بی جـهـت» و «بـدون دلـیل» از تو «تعـریف می كند» یا، «فریبت داده»، و یا «قصد دارد» فریبت دهد.!!! گول تعاریف بیجای کسی را نخورید

#تلنگری #استاد_شجاعی ☆ فلسطین کلید رمزآلود ظهور ! 💥 حوادث فلسطین، برای کسانی که احوالات آخرالزمان را می‌شناسند؛ یک بشارت است! 💢 رهبر انقلاب؛ هیچ کس نمی‌تواند بگوید؛ ظهور نزدیک نیست! #روز_قدس #ما_و_امام_زمان علیه‌السلام #آخرالزمان

🔘 ده‌نمکی: همان‌ها که آوینی را خون به جگر کردند و برایش مرثیه خواندند، برای تو هم سیاه‌پوش می‌شوند کارگردان سینما و تلویزیون: 🔹نادر جان! می‌دانم از امشب پوستر‌هایت را فراوان چاپ خواهند کرد و برایت کلیپ‌ها و مستند‌ها خواهند ساخت اما از غصه‌های این سال‌های آخر تو نخواند گفت. 🔹از بی‌مهری‌های کسانی که تو برای‌شان نردبان فراهم کردی. از حرف‌های درگوشی که بارها برایم گفتی و مرا هم به صبوری دعوت کردی. 🔹از اینکه می‌گفتی مسعود جان! نسل جنگ چیز دیگری بود و تکرارنشدنی است و از هم‌سنگران امروز باید به اندازه فهم‌شان توقع داشت. 🔹می‌گفتی چک دست کسانی است که خودمان دسته‌چک دستشان دادیم اما به اسم نوانقلابی‌گری از روی ما رد شده‌اند. کاری که ما با نسل خودمان و سید مرتضی آوینی نکردیم. 🔹می‌دانم درست مثل شهید آوینی همان‌ها که خون به جگرش کردند و برایش مرثیه خواندند، برای تو هم همان‌ها که قلبت را آزردند سیاه‌پوش خواهند شد. 🔹حیف که به صبر و سکوتم فراخواندی وگرنه گفتنی‌ها بسیار است. 🔹عزت و ذلت دست خداست نادر جان. سلام مرا هم به امام و شهدا برسان و بگو رفقای قدیمی در راه هستند.

ادامه داستان #دمان_یک_فنجان_چای_باخدا😌 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 قسمت پنجاه: او با قربان صدقه های مادرانه اش مرا به اتاقم برد. به محض جا گیری روی تخت و خروج پروین از اتاق با دستانی لرزان گوشی را از روی میز قرض گرفتم. باید با یان یا عثمان حرف میزدم. تماس گرفتم اول با عثمان. یک بار.. دو بار.. سه بار.. جواب نمیداد و این موضوع عصبیم میکرد..شماره ی یان را گرفتم.. بعد از چندین بار جواب داد:( سلام دختر ایرانی..) صدایم ضعیف بود: ( بگو جریان چیه؟ تو کی هستی؟ ) لحنش عجیب شد:( من یانم.. دوست سارا..) دوست داشتم فریاد بزنم و زدم،هرچند کوتاه:( خفه شو..من هیچ دوستی ندارم.. من اصلا کسی رو تو این دنیا ندارم..) ( داری.. تو دانیالو داری..) نشسته رویِ‌تخت با پنجه ی پایم گلِ‌ قرمز رنگ قالی را هدف گرفتم داشتم..دیگه ندارم.. یه آشغال مثه عثمان؛اونو ازم گرفت... توام یه عوضی هستی مثه دوستت و همه ی هم کیشاش..اصلا نکنه توام مسلمونی؟)‌جدی بود:(سارا آرام باش.. هیچ چیز اونی که تو فکر میکنی نیست..از وضعیت لحظه به لحظه ات باخبرم. میدونم چه شرایطی رو از سر گذروندی. پس فعلا یه کم استراحت کن)‌از کوره در رفتم:( با خبری؟؟ چجوری؟؟ یان بیشتر از این دیوونم نکن.. این دوستی که تو ایران داری کیه؟ کسی که منو به اون آموزشگاه معرفی کرد کیه؟؟ کسی که پروینو آورد تو این خونه کیه؟؟ اسمش چیه؟؟ حسام؟؟ یان دارین باهام بازی میکنید.. اما چرا؟؟ ) گرمم بود!زیاد...به سمت پنجره رفتم تا بازش کنم.. چشمم که به تصویر خودم در شیشه افتاد میخکوبِ‌ زمین شدم.. این من بودم؟؟ همان دختر مو بور با چشمان رنگی.. این مرده ی متحرک شباهتی به من نداشت..صدای الو الو گفتنهای یان را میشنیدم..اما زبانم نمیچرخید..گوشی از دستم افتاد. به سمت آینه رفتم..دیگر چیزی از آن دختر چند ماه پیش باقی نمانده بود جز چشمانی آبی رنگ. وحشت کردم... سری بی مو..چشمی بی مژه... صورتی بی ابرو... ادامه دارد...... بامــــاهمـــراه باشــید🌹

ادامه داستان #رمان_یک_فنجان_چای_باخدا😌 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 قسمت پنجاه و یک: جیغ زدم..بلند...دوست نداشتم خودم را ببینم..پس آینه محکوم شد شکستن.. پروین هراسان به اتاقم آمد.با فریاد این زنِ تپل و مهربان را به بیرون هُل دادم. تا جاییکه از دستم برمیآمد شکستم و پاره کردم و در این بین در زدنهای گریان پروین پشت در اتاق قصد قطع شدن نداشت. صدایش را میشنیدم:( آقا حسام، مادر.. تو رو خدا خودتو زود برسون.. این دختره دیوونه شده...در اتاقم بسته..میترسم یه بلایی سر خودش بیاره.. من که زبون این بچه رو نمیفهم..) مدتی گذشت...تتمه ی توانم را صرفِ‌ خانه خرابیم کرده بودم و حالی برایِ‌ ادامه نبود.. روی زمین، تکیه زده به کمد نشستم.. دیگر چه چیزی از همه ی نداشته هایم، داشتم تا برایش زندگی کنم..؟؟با ضعیفی عجیب تکه ی خورد شده از آیینه را برداشتم... تمام لحظه های نفس کشیدنم را مرور کردم...معدود خنده هایم با دانیال... شوخی هایش..جوک های بی مزه اش.. سر به سر گذاشتن های بچه گانه اش.کل عمرم خلاصه میشد در دانیال. تکه ی تیزِ آیینه را روی مچ دستم قرار دادم.. مردن هم جرات میخواست و من یکبار نخواسته تجربه اش کرده بودم. چشمانم را بستم.که ناگهان ضربه ایی آرام به در خورد:( سارا خانووم.. لطفا درو باز کنید.. ) خودش بود...قاتل خوش صدای تنها برادرم... صدایش را شنیدم.درست مانند وقتی که قرآن میخواند نرم و خوش آهنگ.. اما من متنفر بودم، نه از صدا، که از صاحبش.. دوباره ضربه ایی به در زد:( سارا خانووم..خواهش میکنم درو باز کنید..) زیادی آلمانی را خوب حرف میزد. به همان خوبی که ته مانده ی انگیزه ی زندگیم را گرفت. دیگر چه داشتم که دل وصل کنم به بودن و نفس گرفتن؟ زیبایی، آخرین چیزی بود که از دست دادم و حالا به امید مرگ باید لحظه های آغشته به سرطانم را میشمردم.. صدایش در گوشم موج زد:( سه ثانیه صبر میکنم.. در باز نشد، میشکنمش..) پس سه ثانیه برای گذشت از زندگی و نجات از دستِ این مسلمان داعش مسلک وقت داشتم.. باید داغِ این رستگاریِ نکاحین را به دلش میگذاشتم.تکه ی آیینه را با وجودی لرزان شده از ترس روی مچ دستم فشار دادم.. مُردن کارِ ساده ایی نبود، دستم سوخت،چند ضربه ی محکم به در خورد، من با تمام وجود وحشت کردم، و در شکست... با موهایی پریشان.. صورتی خوابیده در ریش و لباسی که عدم هماهنگی در رنگهایش، عجله برای رسیدن به این خانه را نشان میداد. با رنگی پریده، سری پایین و چشمانی چسبیده به دستم، حیرت زده روبه رویم ایستاد: (صبر کن.. داری چیکار میکنی..)  زخم دستم سطحی بود..پروین با دیدنم جیغ زد.عصبی فریاد زدم:( دهنتو ببند!) حسام با آرامشی هیستیریک از پروین خواست تا اتاق را ترک کند. دو قدم به سمتم برداشت. خودم را عقب کشیدم... آرزوی این تَن را به دل میگذاشتم. (نزدیک نیا عوضی..) ایستاد. دستانش را تسلیم وار بالا برد.حسِ جوجه اردکی را داشتم که در حصاری از گربه های گرسنه دست و پا میزند. (باشه.. فقط اون شیشه رو بنداز کنار.. از دستت داره خون میاد..) روزی میخواستم زندگی را به کامش زهر کنم. اما حالا داشتم جانم را برای اخلاصی از دستش معامله میکردم. ترس و خشم صدایم را میخراشید: (بندازم کنار که بفرستیم واسه جهاد نکاح؟؟ مگه تو خواب ببینی..وقتی دانیالو ازگرفتی..وقتی با اون خدا و اسلامت تنها خوشیمو آتیش زدی و کَردیش یه قصاب عین خودتو اون دوستای لعنتیت، عهد کردم که پیدات کنمو خِرخِرتو بجوئم.. اما تو پیدام کردی اونم به لطف اون عثمان و یانِ عوضی..و درست وقتی که حتی انرژی واسه نفس کشیدن ندارم.. نمیدونمم دنبال چی هستی.. چی از جوونم میخوای.. اما آرزوی اینکه منو به رفقای داعشیت بدی رو به دلت میذارم.)گوشیم به صدا درآمد و حسام به سمتم دوید..غافلگیر شدم..به شیشه ی مشت شده در دستم چنگ زد و من با تمام نیرویی که ترس، چند برابرش کرده بود در عین مقاومت، حمله کردم. نمیدانم چند ثانیه گذشت.. اما شیشه در دستش بود و از پاره گیِ به جا مانده رویِ سینه اش خون بیرون میزد.. هارمونی عجیبی  داشت قرمزیِ رنگ خون و پیراهن اسپرت و دودی رنگش.. روی دو زانو نشسته بود و جای زخم را فشار میداد. کاش میمیرد.. چرا قلبش را نشکافتم؟؟ مبهوت و بی انرژی مانده بودم.. شیشه را به درون سطل پرتاب کرد.. چهره اش از فرط درد جمع شده بود اما حرفی نمیزد. شالِ آویزان شده از میزم را برداشت و روی سرم انداخت. گوشی مدام زنگ میخورد..مطمئن بودم یان است. گوشی را برداشت با صدایی گرفته از سلامتیم گفت.. این آرامش از جنسِ خاطراتِ صوفی نبود.. مشتی دستمال کاغذی برداشت و روی زخم گذاشت که در برقی از ثانیه، تمامش خونی شد! ادامه دارد....... بامــــاهمـــراه باشــید🌹