بسم الله الرحمن الرحیم امشب از شبهای دی مجنون ترم آتشی افتاده است در دفترم بند بند شعر من آذر گرفت در رثایی شعله پا تا سر گرفت یادم آمد از حسین و خواهرش روضه می خوانم به جای مادرش تا قلم از لا قلم امداد کرد از حسین و خواهر او یاد کرد آن شهنشاهی که ذکرش یارب است خواهری دارد که نامش زینب است کیست زینب یار ثارالله شد در سپهر آفرینش ماه شد زینبی که دین حق یاری کند جای عباسش علمداری کند کیست زینب اسوه ی شرم و حیا کیست زینب زائر خون خدا در میان قتله گه ماوا گرفت بوسه ای جانسوز زان رگها گرفت با برادر گفته او با صد خروش زینبت هر گز نمی گردد خموش یا اخا خصم تو رسوا می کنم سوره ی عشق تو معنا می کنم حالیا وقت سفر آمد مرا راه پر پیچ و خطر آمد مرا لیک می دانم که در حین سفر می کنی همراهی خواهر به سر من به محمل باشم و تو روی نی عاشقانه می کنیم این راه طی کوفه و شام بلا در پیش روست راس تو بر نیزه ها درپبش روست دیگر آمد لحظه ی جان دادنم ای برادر جان بیا بر دیدنم یوسفا بازآ و یعقوبم ببین ای برادر صبر ایوبم ببین گر بیایی رو نما جان می کنم حنجرت را بوسه باران می کنم مثنوی های تو عابد ماندنی است بیت بیتش در رثایم خواندنی است ✍ #اکبر_عابدی 🏷#اشعار_وفات_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها

بسم الله الرحمن الرحیم در مدارِ با وفایی بر قرار و در مدارِ با وفایی زیستی ای که پیش از کربلا هم کربلایی زیستی با محمّد زخم خوردی، با علی فرقت شکافت مصطفایی زیستی و مرتضایی زیستی دم به دم با پهلوی مادر شکستی در خودت لحظه ها را در تبِ داغِ جدایی زیستی خون جگر بودی تمامِ عمر از زهرِ جفا مجتبایی، مجتبایی، مجتبایی زیستی بی زمان در بارگاهِ قدس با عشقِ حسین پیش از آنی که به این دنیا بیایی زیستی آمدی از «جانِ عالَم» خود پرستاری کنی دورِ او هر لحظه گشتی و فدایی زیستی غیرِ زیبایی ندیدی در بلا بارانِ عشق از اَلَستِ عاشقی قالوا بلایی زیستی از نیستان دور ماندی، داغ غربت بر جگر در هوای ناله های نینوایی زیستی خطبه خواندی حیدری از مصحفی آتش به جان هم نَفَس با آیه های روشنایی زیستی عالَمی دیگر مگر سازند و از نو آدمی تا عیان گردد که بودی و کجایی زیستی پر بزن! وقتِ پریدن آمد ای که سال ها در قفس هر لحظه با شوقِ رهایی زیستی ✍ #اردستانی 🏷#اشعار_وفات_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها