📚 #برشی_از_کتاب 📋استعمار کُهنه، استعماری نظامی است؛ استعمار نو چه استعماری است؟ استعمار یعنی تعطیلی فکر. نه به آن معنا که اجازه ندهند شما فکر کنید، بلکه به آن معنا که فرصت ندهند شما فکر کنید؛ آن هم نه به این صورت که اگر فکر کردید شما را بزند؛ نه، بلکه اجازه ندهد نیاز ها، شما را به فکر وادارد. میخواهد به مجرد اینکه نیازی پیدا کنید از شما رفع نیاز کند این یعنی تعطیلی فکر... استعمار به همین روش جلوی تفکر را میگیرد. استعمار میخواهد اصلا تو (نیازی) به فکر نداشته باشی . 📖 #تفکر 🖋 #آیت_الله_حائری_شیرازی 🛑www.fatehan.net 🆔 @fatehan #آموزش_زندگی #مدرسه_حیات_طیبه #پرورش_پیش_از_آموزش #آموزش_در_خدمت_پرورش #همه_چیز_در_خدمت_انسانیت_انسان @madresearmani

📖 *ریشه‌های تربیتی تفکر* 🔸این‌که ما یک مقدار کم فکر می‌کنیم و این شده سنت ما، ریشه در تربیت ما دارد؛ همان تربیتِ ابتدای بچگی. بیگانگان در ابتدای بچگی مایه‌هایی می‌گذارند. دیده‌اید که بچه‌های هشت نه ماه یا یک‌ساله وقتی می‌نشینند سر سفره، وقتی یک لیوان آب به دستشان می آید، چه کارش می کنند؟ یک لیوان آب را می‌گیرند و با آن بازی می‌کنند و ریخت‌وپاش می‌کنند. 🔹برخورد با بچه‌ای که به سمت لیوان آب می‌آید، در فرهنگ‌های مختلف متفاوت است. آن‌هایی که طبقات پایین یا طبقات کم‌رنگ جامعه هستند، روی دست بچه با سوزن یا چیزی فشار می‌دهند و تنبیه‌اش می‌کنند؛ آن‌هایی که یک خُرده از این‌ها پیشرفته ترند، نگاه تندی می‌کنند؛ آن‌هایی که یک خُرده باسوادترند و اهل تربیت هستند، لیوان را از جلوی بچه برمی‌دارند یا بچه را از جلوی لیوان برمی‌دارند، شما اگر راه دیگری دارید بگویید! به نظر شما می‌شود کار دیگری کرد؟ اگر رهایش کنی، لیوان آب را یا روی قالی می‌ریزد، یا روی خودش می‌ریزد و خسارت به بار می‌آورد. 🔸عروس من اتریشی است. بچه‌اش امین حدوداً یک‌ساله بود، یک لیوان روی سفره بود که داخلش آب بود. امین آمد بردارد، عروس ما وقتی دید امین به لیوان نزدیک شد، نه لیوان را برداشت و نه بچه را. هیچ تذکری هم به او نداد و چیزی نگفت؛ بلکه یک لیوان خالی گذاشت بغل دستش. امین هم از این لیوان ریخت درون آن یکی و از آن یکی ریخت درون دیگری. زمین را کثیف نکرد و آب‌بازی خودش را هم انجام داد. 🔹این، فکر کردن است؛ اما وقتی بچه را برمی‌داری، معنای آن این است که قدّ تو به این نمی‌رسد، تو کوچک‌تر از این هستی، تو توانایی نداری و هزار القا و تحقیر در متن انجام این کار نسبت به طرف مقابل وارد می‌شود. بعد این بچه که بزرگ شد استعمارپذیر می‌شود؛ اما آن دیگری که بزرگ شد، اگر بدذات باشد استعمارگر می‌شود و اگر روی دنده عقل راه برود و خوش ذات باشد، بُت‌شکن می‌شود. ✂️ *#برشی_از_کتاب : تفکر؛ ص ۷۲ 👤 استاد آيت‌الله حائري‌ شيرازي(ره) 🌐 fatehan.net 🆔 @fatehan*

📖 کار و کوشش يا شانس و بخت 🔸اصولاً یک روش غلط در تربیت اجتماعی ما هست و آن این‌که ما مردم در محیط «خانواده» و «فرهنگ» و «کسب‌وکار» واقعیت زندگی را براساس شانس استوار می‌دانیم. و پدر و مادر و یا معلمان و آموزگاران و یا بازرگانان، صحنه‌هایی به وجود می‌آورند که مردم ناچار، پیروزی و شکست خود را معلول شانس و بخت بدانند. این تربیت غلط در ادوار سه‌گانه، اثر نامطلوب خود را برای همیشه در مغز افراد حفظ خواهد کرد. 🔹کتاب بزرگ آسمانی ما «قرآن» با یک آیه کوتاه و پُرمغز بر این افکار موهوم خط‌ قرمز کشیده و می‌فرمايد: «و ان لیس للإنسان إلا ما سعی» یعنی انسان در گرو کار و کوشش خود می‌باشد. 🔸بزرگ‌ترین عیب و ضرر قمار و انواع بخت‌آزمایی‌ها این است که فرزندان و جوانان محیط ما را، به یک سلسله عوامل موهوم معتقد می‌سازد، روح کار و کوشش را در آن‌ها تضعیف می‌کند و جوانان توانا و مستعد را به‌جای این‌که از طریق به کار انداختن نیروهای فکری و جسمی، صاحب مقام و شخصیت و ثروت شوند در راه های موهومی سیر می‌دهد. 🔹مردان و زنان موفق، همیشه از قاموس زندگی خود واژه‌های: طالع و فال و ستاره، کف‌بینی و بخت و شانس را حذف می‌کنند، زیرا اعتقاد به این‌ها به‌سان زنجیرهای آهنينی است که به دست و پای آن‌ها می‌پیچد. 🔸جوانی که در آستانه ترقی و تکامل است، و می‌خواهد نیروهای خود را برای پیشرفت در زندگی بسیج نماید، باید بداند؛ پیروزی یک دانشجو، موفقیت یک مخترع، تفوق نظامی و سیاسی یک ملت، معلول این است که آنها حقیقت زندگی را لمس کرده و از طریق علل واقعی آن که در راس آن «کار و کوشش» و «استقامت و نظم» است وارد شده‌اند. هیچ ستاره‌ای و یا طلسم یا بخت و شانسی در پیشرفت آن‌ها مؤثر نبوده است. ✂️ #برشی_از_کتاب : رمز پيروزیِ مردان بزرگ، ص۱۹۴ 👤 آيت‌الله جعفر سبحانی 🌐 fatehan.net 🆔 @fatehan_net

📖 حفظ فاصله با کودک 🔸در تربيت، بايد از فرزند يا شاگرد فاصله گرفت تا شکوفا شود. نصيحت، موعظه، قصه، قهر، آشتي و ...، فاصله گرفتن هاي لازم از کودک است. الزام، فشار، حيا، خجالت دادن و ...، کار را مصنوعي مي کند و با پيدايش کوچک ترين راه فرار، دوباره سر جاي اولش بر مي گردد. انسان بايد با پاي خودش برود، نه اينکه او را ببرند. 🔹وقتي در آيه «فَذَکِّر اِنَّما اَنتَ مُذَکِّر لَستَ عَلَيهِم بِمُصَيطِر» خداي تعالي به پيامبر(ص) مي فرمايد: «اي پيامبر، تو فقط يادآوري کننده هستي و برآن ها چيره نيستي!» معنايش اين است که مربي و والدين هم، بر شاگرد يا فرزند چيره و مصيطر نيستند؛ بلکه حالت يادآوري کننده براي او دارند. هيچ پدري نمي تواند اختياراتي بيشتر از پيغمبر(ص) بر اولادش داشته باشد. به محضي که بخواهد سيطره يابد، جدال شروع مي شود. انسان اگر بو ببرد که مي خواهند بر او سيطره پيدا کنند، آن را اعلان جنگ تلقي مي کند و در پاسخ، عمليات جنگي او آغاز مي شود. ✂️ #برشی_از_کتاب : تربيت ديني کودک؛ ص ۱۳۱ 👤 استاد حائري شيرازي (ره) 🌐 fatehan.net 🆔 @fatehan