🌱چگونه نظم را به فرزندم آموزش بدهم؟ 🌸پاسخ خانم دکتر فاطمه فیاض🌸 نظم دغدغه بسیاری از والدین در این دوره رشدی است و سبب بسیاری از مشاجرات و مسائل با فرزندان نیز هست که متاسفانه آسیبهای زیادی را بعضا در روابط والد- فرزند به وجود می آورد. درباره آموزش نظم به کودکانی که در هفت سال دوم زندگی هستند، چند نکته حائز اهمیت است: اول اینکه بدانیم نظم، مفهوم وسیعی دارد، مفهومی به وسعت همه‌ی زندگی. ممکن است والدین نظم را مرتب بودن وسایل و اتاق، انجام به موقع تکالیف، رعایت زمان خواب و مسواک زدن و... بدانند. این مفهوم از نظم هرچند که صحیح است اما همه مفهوم نظم را در بر نمی گیرد. از آنجا که منظم بودن مسئله‌ای است که دیده می شود و ظهور و بروز دارد، والدین به این قضیه حساس هستند و ممکن است در این زمینه با فرزند دچار چالش بشوند. دوم این که باید مراقب بود که به سبب رعایت نظم و اصرار والدین بر آن، اصلا در رابطه چالشی ایجاد نشود. خوب است والدین بدانند که نظم خود به خود و به تدریج در فرد ایجاد می شود و تا رسیدن به بلوغ عقلی یعنی انتهای نوجوانی، نباید توقع داشت در فرزندمان به طور کامل محقق شود. اگر والدین در زمینه ایجاد نظم در فرزند حساسیت زیادی نشان بدهند، به موضوعات تربیتی مهمتری که در این دوره مطرح است، نمیتوانند بپردازند. پس مراقب باشیم که مسایل مهم را فدای مسائل غیر مهم نکنیم و با تحریک وبرانگیخته کردن فرزند در مسائل کمتر مهم، حرف شنوی او را در مسائل مهم خدشه دار نکنیم. در غیر این صورت ممکن است در مسائل مهم دچار مشکل بشویم و نتوانیم تربیت خود را در موضوعات مهم اعمال کنیم. نظم در امور به این معناست که تمام برنامه و رفتارهای انسان حتی باورها، منش، سبک زندگی، عواطف و همه ابعاد زندگی فردی و اجتماعی او، دارای اصول و قاعده و نظام باشد، به گونه‌ای که به نتیجه‌ی درست برسد و به فرد نفع برساند. بنابراین مفهوم نظم گسترده تر از چیزی است که ما فکر می‌کنیم. اصل سوم این است که در آموزش نظم خصوصا در سالهای ابتدای دبستان، به هیج وجه نباید به گونه‌ای رفتار کرد که حساسیت و لجاجت کودک را در پی داشته باشد. مثلا اگر می خواهیم توصیه‌ای به کودک داشته باشیم یا از او بخواهیم اتاق یا وسایلش را مرتب کند، نباید با لحن تند و نامناسب صحبت کنیم که لجاجت فرزند برانگیخته شود و تندی بکند یا از ما بخواهد در کارش دخالت نکنیم. و اصل چهارم این که برای هر درخواستی که داریم (مثل مرتب کردن کمد و...) به فرزندمان فرصت بدهیم و توقع نداشته باشیم فورا درخواست ما را اجابت کند. ایجاد نظم در فرزند مانند بسیاری از موضوعات دیگر، نیازمند صبر و تحمل است. به تدریج که بچه ها بزرگ تر می شوند، این موضوع را بهتر درک میکنند و به رعایت نظم علاقمند می شوند؛ به شرطی که الگوی مناسبی در زندگی داشته باشند و به دلیل اصرارهای بیش از حد و زودتر از موعد والدین، در آنها بیعلاقگی ایجاد نشده باشد. و اما اصل آخر اینکه سعی کنیم درخواست هایمان از فرزندان متناسب با ظرفیت و توان آنها باشد. وقتی کار بزرگی به آنها سپرده شود احساس می کنند نمی‌توانند انجام بدهند و عقب نشینی می‌کنند، مثل وقتی که از آنها بخواهیم خیلی سریع اتاق یا کمدهایشان را مرتب کنند. مسئله مهم دیگر این است که هفت سال دوم، مهم ترین زمان برای مساعدت است. به این معنا که والدین به فرزندان در انجام امور کمک می کنند و به آنها راهکار می دهند و موانع را برطرف می کنند و این به معنی مساعدت فکری و عملی است. گاهی می توانیم به فرزند پیشنهاداتی بدهیم و بگوییم با انجام این کارها، سریع تر و بهتر پیش می روی، گاهی می شود در انجام کاری با او همکاری کنیم و کمک عملی دهیم. گاهی لازم است موانع را برطرف کنیم مثلا وسایلش روی زمین است و جایی برای آنها ندارد، م یتوان کمد یا جعبه‌ای را به آن وسایل اختصاص داد. پس برای منظم شدن فرزند صبر وتحمل داشته باشیم وعجله نداشته باشیم، از فرزندمان خواسته‌ای بیش از توان و ظرفیت اش نداشته باشیم و مساعدت فکری و عملی را از او دریغ نکنیم. #نظم #کودک #نوجوان #خانم_فیاض https://ble.ir/koodak_nojavan

🌱سلام فرزندم به موقع تکالیفش را انجام نمی‌دهد و تذکرات مداوم من تاثیر زیادی ندارد. رفتار ما در برابر عدم انجام به موقع تکالیف توسط فرزندان ،چگونه باید باشد؟ 💫پاسخ خانم دکتر فاطمه فیاض: 🌱یکی از عواملی که ممکن است باعث شود رابطه ی بین والدین وفرزندان خراب شود،موضوع انجام تکالیف است و فشارها وباید و نباید هایی که والدین در این زمینه اعمال می کنند.اگر والدین رفتار صحیحی نسبت به این قضیه نداشته باشند اتفاقاتی مثل تخریب رابطه،پرخاشگری و کم طاقت شدن بچه ها اتفاق می افتد. اینکه میگوییم هفت سال دوم،دوره ی عبودیت است به این معنا نیست که بچه ها نسبت به والدین و معلمان کاملا مطیع وسمعاً و طاعةً باشند، نه! بلکه رشد شناختی وعقلی هفت سال دوم این است که بچه ها خودشان،با میل و رضایت به باید ونباید هایی در حوزه های مختلف تن بدهند و آنها را با رغبت بپذیرند،بدون اجبار و دیکته شدن باید و نبایدها توسط والدین. در مورد تکلیف،اگروالدین بیش از فرزند نگران باشند و مدام تذکر بدهند،فرزند فکر میکند نیازی نیست نگران انجام تکالیفش باشد و پدر و مادر به اندازه ی کافی نگران هستند! این روش مانع از رشد شناختی و عقلی فرزند می شود.باعث میشود فرزند بدعادت شود و باید و نباید هارا به والدین واگذار کند در صورتی که اوخودش باید به نتیجه برسد وخود را نسبت به انجام به موقع تکالیف ملزم کند. خوب است که بچه ها پیامد انجام ندادن تکلیف را در مدرسه ببینند وبا آن مواجه بشوندتا به الزام درونی برای انجام تکالیف برسند. حالا اگر فرزند ما ناراحتی معلم را دید وبرای انجام تکلیف از ما کمک خواست، به اوکمک می کنیم. به این کار،مساعدت میگویند.مساعدت یعنی کمک کردن به کودک در انجام باید نبایدها،مثلا انجام تکالیفش. چگونه می توان به فرزند در انجام تکالیف کمک کرد؟ ممکن است از ما بخواهد دقایقی کنارش باشیم. یا اینکه زمان انجام تکلیف را به او یاداوری کنیم،یا از او درس بپرسیم،یا اشکالش را برطرف کنیم در برابر این درخواست ها جواب ما مثبت است و به او کمک میکنیم. نتیجه اینکه اگروالدین دائما پیگیر درس خواندن ومشق نوشتن و بیست گرفتن فرزندان باشند،گویی میخواهند به جای فرزندشان تصمیم بگییرند و رشد کنند و این مانع رشد و پرورش صحیح کودک می شود و طبیعتا پرخاشگری کودک را در پی دارد چون بچه ها دوست دارند خودشان به شناخت برسند و باید و نبایدها را بفهمند و عمل کنند. 🌸برگرفته از کتاب« پرسش و پاسخ ۲»🌸 #کودک #مدرسه #تکالیف #خانم_فیاض https://ble.ir/koodak_nojavan