و من چطور زنده مانده‌ام؟ اجساد سوخته‌ی کودکان را دیدم و زنده ماندم چشم‌های سرد #ریم زیبا با آن موهای سرکش و گونه‌های رنگ‌پریده، و بوسه‌ی خالد پدربزرگش بر چشم‌های خشکیده‌اش را دیدم و زنده ماندم گورهای دسته‌جمعی را دیدم و زنده ماندم پدر و دختر شهیدشده در آغوش هم را دیدم و زنده ماندم پسرک خردسال را که حین جراحیِ پایش قرآن می‌خواند دیدم و زنده ماندم پزشکان شهید، پرستاران شهید، نوزادان شهید، جنین‌های شهید... دیدم و زنده ماندم ننگ بر من و زندگی‌ام، ننگ بر نفس‌های بی‌حاصلم ننگ بر من که طبابت می‌دانم و دستم به دست و پای بریده‌ی کودکان و تن‌های پاره‌پاره‌ی زنان و مردان نمی‌رسد ننگ بر سکوت آمیخته به ترس و ریا ننگ بر دهانی که به فریاد دادخواهی برایتان باز نشود و به چه کاری می‌آید پزشک بودنم، وقتی درد مجسم را می‌بینم و ناتوانم من بغضم و دیگر هیچ من شرمم و اشک و شما در محاصره‌ی تانک‌ها من نگران سرمای زمستان و کشیک‌های طرح و شما روزمره‌تان شهادت مادر و پدر و پسر و برادر و همسر یک پزشک ارتوپد در یک ثانیه است، در حالی که همان لحظه هر دوپایش را هم از دست داده و خانه‌اش ویران شده من هیچم هیچم و درد خدا مرا نبخشد که دست‌هایم بسته‌ست... ایستاده‌اید، و دنیا تماشایتان می‌کند شما با رنج‌ها بمانید یا شهید شوید، پیروزید و همیشه زنده در قلب‌ها و یادها 🇵🇸💚 @maghzesabz