ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع #باب_الحج 🖊 شرح الحدیث ▪️ «عرفه»، روز نهم ذی الحجه، روز وقوف حجاج در سرزمین «عرفات» است. در عظمت اين روز و اين سرزمين همين بس كه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از آن به «تمام حج» و امیرالمومنین علی (علیه السلام) از آن به «روز حج اکبر» و «روز مغفرت» (۱) تعبير نموده و فرموده‌اند: «الْحَجُّ عَرَفَةُ» (۲) و «أَنَّ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ هُوَ يَوْمُ عَرَفَةَ» (۳). و این دلالت بر ضرورتِ تأمل در معنای عرفه دارد. 📗 (۱) . امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «مَنْ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ فِی شَهْرِ رَمَضانَ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ اِلی قابِلٍ اِلاَّ اَنْ یَشْهَدَ عَرَفَةَ»؛ کسی که در ماه رمضان بخشیده نشود، تا سال آینده بخشیده نمی شود، مگر اینکه [روز] عرفه را درک کند. 📗 (۲) . عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، ج‏ ۲، ص ۹۳ 📗 (۳) . همان، ج ۲، ص ۹۷ ▪️ بلافاصله پس از ذکر عرفه و معنای آن (معرفت یا شناخت)، حدیث شریف «مَنْ‏ عَرَفَ‏ نَفْسَهُ‏ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ» متبادر می شود. پس اهمیت عرفه در شناخت خود است. حال سوال این است که خود را چگونه باید بشناسیم تا به آن حقیقت معنای عرفه برسیم؟! ▪️ در روایات از این روز به عنوان، روز معرفت خلق به خالق و به ذوات مقدسه اهل بیت (علیهم السلام) و استجابت ندای ربّ در عهد های الهی تعبیر شده است. ▪️ این معرفت در یک ظرفیت زمان به نام «عرفه»، و در یک ظرفیت مکان به نام «عرفات» ایجاد شد. 🔘 چنانچه از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت شده که فرمودند: «أَخَذَ اللَّهُ الْمِیثَاقَ مِنْ ظَهْرِ آدَمَ بِنَعْمَانَ یَعْنِی " عَرَفَه "، فَأَخْرَجَ مِنْ صُلْبِهِ کُلَّ ذُرِّیَّة ذَرَأَهَا فَنَشَرَهُمْ بَیْنَ یَدَیْهِ کَالذَّرِّ. ثُمَّ کَلَّمَهُمْ وَ تَلا : أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ؟ قالُوا: بَلی؛ خداوند از نسل آدم، در سرزمین نعمان یعنی عرفه پیمان گرفت و از صلب وی ذرّیّه‌ هایی خارج نمود، آن‌ ها را همچون ذر پراکند، سپس با آنان صحبت کرد و این عهد را بیان فرمود: آیا من پروردگارتان نیستم، همه گفتند: بله. 📗 تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، ج‏ ۵، ص ۲۳۴ ▪️ همچنین امام صادق (علیه السلام) در روایتی به تحقّقِ این معرفت در ظرف زمانی عرفه و عهد های الهی و نبوت و ولایت اشاره کرده و فرمودند این معرفت همان فطرتی است که خلق با آن ولادت می یابند: أَخْرَجَ اللَّهُ مِنْ ظَهْرِ آدَمَ ذُرِّيَّتَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فَخَرَجُوا كَالذَّرِّ، " فَعَرَّفَهُمْ نَفْسَهُ وَ أَرَاهُمْ نَفْسَهُ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَمْ يَعْرِفْ أَحَدٌ رَبَّهُ ". قَالَ: أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ؟ قالُوا: بَلى! قَالَ: فَإِنَّ مُحَمَّداً عَبْدِي وَ رَسُولِي وَ إِنَّ عَلِيّاً أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ خَلِيفَتِي وَ أَمِينِي وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ: كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الْمَعْرِفَةِ وَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى خَالِقُهُ. 📗 إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج‏ ۳، ص ۱۷۳ ⏪ بنابراین روز عرفه، زمان معرفت خلق به خالق و ذوات مقدسه اهل بیت (علیهم السلام) یعنی همان معرفت به فطرت بوده که هر آنکه این فطرت را بشناسد، ربّ خود را شناخته و این همان دین قیم است که در آیه مبارکه «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ» بر آن تصریح شده و امام باقر العلوم (علیه السلام) ذیل آن فرمودند: مراد از فطرت، همان «ولایت» است. ▪️ با این بیان، معنای کلام امام صادق (علیه السلام) در تبیین علت تسمیه عرفه و عرفات معلوم می شود. چنانچه در أخبار دیگر تصریح شده است که عرفه همان روزی بوده که آدم أبوالبشر خداوند را به أسماء الله الحسنی (نام مبارک اهل بیت (علیهم السلام) خوانده و توبه اش مقبول واقع شد؛ «فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيم‏» (سوره مبارکه بقره، آیه ۳۷) أَنَّهُ قَالَ: «يَا رَبِّ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ إِلَّا تُبْتَ عَلَيَّ». 📗 الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏ ۸، ص ۳۰۵ 📗 شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج‏ ۱، ص ۱۰۱ ⏪ پس عرفه، شناخت فطرت است و شناخت فطرت، معرفت به ولایت ائمه معصومین (علیهم السلام) است. و چون کسی به این معرفت برسد، به حقیقت حج رسیده است؛ چون فرموده اند: «تَمَامُ الْحَجِّ لِقَاءُ الْإِمَامِ». از اینرو از عرفه به «حج» و «روز حج أکبر» تعبیر شده است. 📗 وسائل الشيعة، ج‏۱۴، ص ۳۲۴ 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑

ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع #باب_الحج ا❁﷽❁ا 📑 علة الأضحية ▪️ حضرت سیدالمرسلین محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله) روز عید قربان نزد حضرت أم أبیها (سلام الله علیها) رفته و فرمودند: يَا فَاطِمَةُ! قُومِي فَاشْهَدِي أُضْحِيَّتَكِ‌ ای فاطمه جان! برخیز و در صحنه ذبح قربانی خود حضور یاب فَإِنَّ بِكُلِّ قَطْرَةٍ مِنْ دَمِهَا كَفَّارَةَ كُلِّ ذَنْبٍ زیرا در ازای هر قطره‌ای که از خون آن می‌چکد، کفاره همه گناهان است. أَمَا إِنَّهَا يُؤْتَى بِهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَتُوضَعُ فِي مِيزَانِكِ مِثْلَ مَا هِيَ سَبْعِينَ ضِعْفاً آگاه باش که آن در روز قیامت آورده می‌ شود و در ترازوی اعمال قرار داده شده و به میزان هفتاد برابر می‌ شود. مقداد بن اسود گفت: يَا رَسُولَ اللَّهِ ! هَذَا خَاصَّةٌ أَمْ لِكُلِّ مُؤْمِنٍ عَامَّةً ؟ آن حضرت فرمودند: بَلْ لِآلِ مُحَمَّدٍ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ بلکه برای خاندان محمد (علیهم السلام) و همه مؤمنان است. 📗 بحار الأنوار، ج‏ ۳۷، ص ۳۰۰ 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑

ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع #باب_الحج 🖊 شرح الحدیث ☑️ از جمله علل تضحیه، استغفار ذنوب است. ⬅️ همانطور که در این حدیث شریف نبوی و در کلام سایر معصومین (علیهم السلام) نیز بدان تصریح شده است. ✔️ چنانچه امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند: «لَوْ عَلِمَ النَّاسُ مَا فِي الْأُضْحِيَّةِ لَاسْتَدَانُوا وَ ضَحَّوْا، إِنَّهُ يُغْفَرُ لِصَاحِبِ الْأُضْحِيَّةِ عِنْدَ أَوَّلِ قَطْرَةٍ تَقْطُرُ مِنْ دَمِهَا»؛ اگر مردم پاداش قربانی کردن را می‌ دانستند، حتما قرض می‌ گرفتند و قربانی می‌ کردند. همانا کسی که قربانی می‌ کند، با اولین قطره خونی که از قربانی بر زمین فرو می‌ چکد، گناهش ‌آمرزیده می‌ شود. 📗 علل الشرائع، ج‏ ۲، ص ۴۴۰ ⬅️ هر قطره از قطرات خون قربانی، کفاره ذنوب می باشد. زیرا همان طور که در تشریع عید قربان ذکر شد، قربانی، فدیه است. لذا به تصریح لسان مبارک حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله و سلم) این فدیه در میزان اعمال قرار داده می شود، چون در عداد أعمال صالح است، از اینرو در نصوص، معلل به علت فوق، تاکید به تنزیه و استفراه قربانی (بمعنای تیمار کردن و رسیدگی) شده است. ✔️ چنانچه از رسول اکرم (صلوات الله علیه) مرویست: «اسْتَفْرِهُوا ضَحَايَاكُمْ فَإِنَّهَا مَطَايَاكُمْ عَلَى الصِّرَاطِ»؛ قربانیان خود را خوب تیمار کنید، چرا که آنان مرکب‌ های شما در صراط می باشند. 📗 من لا يحضره الفقيه، ج‏ ۲، ص ۲۱۳ ↩️ که البته ظاهر حدیث شریف دلالت معنایی باطنی نیز دارد که در مباحث بعدی به آن اشاره خواهد شد. 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑

ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع #باب_الحج 📑 علة الأضحية ▪️ صراط أقوم امام صادق (علیه السلام) درباره علت قربانی کردن در حج فرمودند: «إِنَّهُ يُغْفَرُ لِصَاحِبِهَا عِنْدَ أَوَّلِ قَطْرَةٍ تَقْطُرُ مِنْ دَمِهَا إِلَى الْأَرْضِ وَ لِيَعْلَمَ الله تَعَالَى مَنْ يَتَّقِيهِ بِالْغَيْبِ. قَالَ الله تَعَالَى: «لَنْ يَنالَ الله لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لكِنْ يَنالُهُ التَّقْوى‏ مِنْكُمْ» ثُمَّ قَالَ: انْظُرْ كَيْفَ قَبِلَ الله قُرْبَانَ هَابِيلَ وَ رَدَّ قُرْبَانَ قَابِيلَ»؛ خداوند متعال هنگام ريختن اوّلين قطره خون قربانی به زمين صاحب قربانى را مى‏ بخشد، و بدين وسيله اهل تقوى از غيرشان ممتاز می شود. چنانچه خداوند متعال در قرآن کریم فرموده است: «(بدانید که) هرگز گوشت و خون این قربانیها نزد خدا (به درجه قبول) نمی‌ رسد، لیکن تقوای شماست که به (پیشگاه قبول) او خواهد رسید». سپس فرمودند: بنگرید که خداوند چگونه قربانی هابیل را پذیرفت و قربانی قابیل را رد کرد. 📗 علل الشرائع، ج‏ ۲، ص ۴۳۸ 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑

ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع #باب_الحج 🖊 شرح الحدیث ☑️ أضحیه، قربانی کردن است؛ اسمی که در اصطلاح شرعی برای مسمّای ذبیحه قرار داده شده، به این سبب است که قربان یعنی «ما يتقرّب به إلى الله سبحانه»؛ یعنی عباد به واسطۀ قربانی، تقرب به ساحت کبریایی می جویند. 📗 الوافي، ج‏ ١٢، ص ١٩٦ ☑️ همانطور که در خصوص تشریع این سنت آمده است : ✔️ زمانیکه صدق و اخلاص و قوت صبر نبی خدا ابراهیم (علی نبینا و آله و علیه السلام) در آزمایش الهی اثبات شد، از جانب خداوند أرحم الراحمین به او چنین ندا شد: « يا إِبْراهِيمُ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ إِنَّ هذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِينُ وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ » و به این ترتیب ابراهیم، به امر الهی کبشی را فدیه فرزندش اسماعیل کرد و این عمل، سنتی جاری گردید. 📗المصباح للكفعمي (جنة الأمان الواقية)، ص ٧١٤ ✔️ نیز خداوند تبارک و تعالی در سوره مبارکه حج، آیه ٣٧ می فرماید: «لَنْ يَنالَ الله لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لكِنْ يَنالُهُ التَّقْوى‏ مِنْكُمْ»؛ ➖ بدانید گوشت و خون اين قربانيها ارزشى در نظر خداوند متعال ندارد، بلکه آنچه ارزش و اهميت دارد، تقوای قلوب و نیت شماست. ➖ «لَنْ يَنالَ اللَّهَ» یعنی هرگز [ظاهر عمل قربانی کردن] مصیب رضای الهی واقع نخواهد شد. ➖ «لكِنْ يَنالُهُ التَّقْوى» بلکه آنچه موجب نیل به قرب و رضای الهی می شود، تقوای قلوب است. تفسير الصافي، ج‏٣، ص ٣٨٠ ↩️ قلب، أمیر مطاع و متبوع، و أعضا و جوارح أتباع آن می باشند، و «أنّ في الجسد لمضغة [قلب]، إذا صلحت صلح لها سائر الجسد». 📗 مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، ج‏٨، ص ٩٦ ⏪ از اینجا معلوم می شود که گرچه ظواهر أوامر حجیت قطعی دارند، لکن أهم از آن ظاهر، آنچه تعیین کننده ارزش اعمال عباد است و موجب قبولی و تقرب آنها نزد مولا می شود، نیت مقرب و تقوی القلوب است. زیرا نیت جنبه علیت دارد و اصل و ریشه و روح عمل می باشد، درحالیکه عمل فرع آن است. 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑

ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع #باب_الحج 🖊 شرح الحدیث ☑️ معنای رمی جمره ➖ رمی در لغت به معنی طرح شیء و نبذ آن؛ پرتاب کردن و افکندن است. ➖ جمْرَه که جمع آن «جِمار» و «جَمَرات» است، در لغت به معنای سنگ ریزه آمده است. ➖ جمرات یا جمرات ثلاث‌، نام سه محل مخصوص در سرزمین مِنا است که با ستون‌ های سنگی مشخص شده‌ اند و از آن رو به آنها جَمْره گفته می‌ شود که محل تجمع سنگ‌ ریزه‌هایی هستند که حاجیان به سوی آنها پرتاب می‌ کنند، یا بدین سبب که توده سنگ‌ ریزه (جِمار) به سوی آنها پرتاب می‌ شود، یا از آن رو که مردم گرد آنها جمع می‌ شوند. ▪️ در اصطلاح شرعی، رمی جمرات از مناسک حج است که در منی و در دو نوبت انجام می‏گیرد: ➖ در عید قربان (روز دهم ذیحجه) پس از ورود حاجّ به سرزمین منا، ابتدا جمره عقبه را رمی و سپس قربانی و حلق یا تقصیر می‌ کنند. ➖ در ایام تشریق (روزهای یازده، دوازده و نیز سیزدهم ذیحجه) حاجیان باید در روزِ یازدهم و همچنین دوازدهم به ترتیب جمره اولیٰ، جمره وُسْطیٰ و عَقَبه را رمی کنند. آنان برای این کار از طلوع آفتاب تا غروب فرصت دارند. اگر حاجی شب سیزدهم را هم در منا باشد لازم است در روز سیزدهم نیز جمرات سه گانه را رمی کند. البته رمی جمرات أحکام و شروطی دارد که در جایگاهش به تبیین آن خواهیم پرداخت. 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑

ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع #باب_الحج ☑️ تشریع رمی جمره براساس أخبار، نخستین کسی که در این سرزمین، شیطان را رمی کرد حضرت آدم بود. و أما علت تشریع آن مستفاد از أخبار، ظاهر شدن شیطان لعین بر حضرت ابراهیم بود. ✔️ سأَلْتُهُ عَنْ رَمْيِ الْجِمَارِ لِمَ جُعِلَ ؟ قَالَ (علیه السلام): لِأَنَّ إِبْلِيسَ اللَّعِينَ كَانَ يَتَرَاءَى لِإِبْرَاهِيمَ فِي مَوْضِعِ الْجِمَارِ فَرَجَمَهُ إِبْرَاهِيمُ فَجَرَتِ السُّنَّةُ بِذَلِكَ؛ رمی جمار جعل شد، چون در مكانى كه ريگ پرتاب مى ‏كنند، ابليس ملعون به نظر حضرت ابراهيم آمد، آن جناب او را با ريگ زد و پس از آن اين عمل در آن جا سنّت شد. 📗 علل الشرائع، ج‏ ۲، ص ۴۳۷ ☑️ دلالت رمی جمرات بر تبرّی از شیطان همانطور که بیان شد، رمی جمرات، از باب تبری از شیطان لعین تشریع شد. حاجّ نیز هنگام رمی جمره، تکبیر گفته و چنین دعا می کنند: «اللَّهُمَّ ادْحَرْ عَنِّي الشَّيْطَانَ وَ جُنُودَه‏» خدایا شیطان را از من دور گردان. 📗 من لا يحضره الفقيه، ج‏ ۲، ص ۵۴۸ 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑

ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع #باب_الحج 📑 العلة التي من أجلها سميت منى منى‏ ▪️ امام صادق (علیه السلام) درباره علت نامیده شدن سرزمین مِنا به این نام فرمودند: « إِنَّ جَبْرَئِيلَ أَتَى إِبْرَاهِيمَ فَقَالَ : تَمَنَّ يَا إِبْرَاهِيمَ ! فَكَانَتْ تُسَمَّى مُنًى، فَسَمَّاهَا النَّاسُ مِنًى‏ »؛ جناب جبرئيل (عليه السّلام) در اين سرزمين نزد حضرت ابراهيم (علی نبینا و آله و عليه السّلام) آمد و به آن جناب گفت: اى ابراهيم ! آرزو كن. به این دلیل نام آن سرزمین منا شد، پس مردم آن سرزمين را مِنا ناميدند. 📗 علل الشرائع، ج‏ ۲، ص ۴۳۳ 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑

ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع #باب_الحج 🖊 شرح الحدیث ☑️ منا سرزمینی در پنج کیلومتریِ شرق شهر مکه و در ۷ کیلومتری شمال شرقی مسجد الحرام است که بین مشعر الحرام (مُزدلفه) و مکه قرار گرفته که از طریق تونل منا، فقط ۴ کیلومتر با مسجد الحرام فاصله دارد. این سرزمین جزئی از حرم مکه محسوب می شود. ☑️ حاجیان از صبح عید قربان (دهم ذی الحجه) تا دو روز بعد بخشی از اعمال حج را در آن انجام می‌ دهند. این اعمال عبارتند از: ➖ رمی جمرات ➖ قربانی ➖ حلق یا تقصیر ➖ بیتوته در منا ☑️ وجه تسمیه منا براساس أخبار، منا، موضع گرفتار شدن سپاه ابرهه در عذاب الهی، محل انعقاد پیمانهای عقبه اول و عقبه دوم و همچنین مکان ابلاغ آیات برائت توسط امیرالمومنین علی (علیه السلام) بوده است. امام صادق (علیه السلام) در وجه تسمیه منا به آرزوی او در آن میقات اشاره کردند. ✔️ امام رضا (علیه السلام) در مزید فیه فرمودند: سُمِّيَتْ مِنًى مِنًى أَنَّ جَبْرَئِيلَ قَالَ هُنَاكَ: يَا إِبْرَاهِيمُ! تَمَنَّ عَلَى رَبِّكَ مَا شِئْتَ‏ فَتَمَنَّى إِبْرَاهِيمُ فِي نَفْسِهِ أَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ مَكَانَ ابْنِهِ إِسْمَاعِيلَ كَبْشاً يَأْمُرُهُ بِذَبْحِهِ فِدَاءً لَهُ فَأُعْطِيَ مُنَاهُ... خداوند تبارک و تعالی به نبی خود ابراهيم فرمان داد بجاى پسرش اسماعيل، قوچی را ذبح كند. ابراهيم خليل در دل آرزوی توفیق اجر عظيم مصيبت را در ذبح فرزند عزیزش کرد. پس خداوند به او وحى كرد: اى ابراهيم! محبوب‏ترين خلق من نزد تو كيست؟ آيا او و فرزندش را بيشتر دوست دارى يا خودت را؟ ذبح شدن فرزند او به دست دشمنانش براى تو دردناك‏تر است يا ذبح شدن فرزندت به دست خودت به سبب اطاعت من؟ او عرضه داشت: محبوب‏تر از حبيبت محمد مصطفی (صلوات الله علیه) نيافريده‏ اى. او را از خودم و فرزندش را از فرزندم بیشتر دوست می دارم و ذبح شدن فرزند او به دست دشمنانش برايم دردناك‏تر از ذبح فرزندم به دست خودم است. سپس ذات اقدس الهی مصائب کربلا را برای او بیان فرمود. پس ابراهيم با شنيدن اين سخن، قلبش به درد آمد و گريه كرد. و خداوند متعال در ازای جزع و بکاء ابراهیم چنین فرمود: جزع تو بر حسين (علیه السلام) و مصائبش را معادل جزعت بر فرزندت اسماعيل، در صورتى كه او را ذبح مى‏ كردى قرار مى‏ دهم و با اين كار تو را به بالاترين درجه اهل ثواب در مصيبت مى ‏رسانم. و تمام قربان هايي كه تا قيامت در مني ذبح مي شوند، فداي اسماعيل است. 📗 علل الشرائع، ج‏ ۲، ص ۴۳۶ 📗 عيون أخبار الرضا(عليه السلام)، ج‏۱، ص ۲۰۹ ⏪ به این ترتیب منا، به سبب آرزوی ابراهیم (علی نبینا و آله و علیه السلام) در قلبش مبنی بر ایصال به اجر عظيم مصيبت در ذبح فرزندش که به جزع و بکاء بر حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) منتهی شد، چنین نامیده شد. 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑

ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع ا❁﷽❁ا 📑 أمَرَ الله تعالی أَنْ يُصَلِّيَ ابراهیم و محمدا إِلَى الْكَعْبَة در روايات وارده آمده است: أَنَّ اللَّه‏ تَعَالَى أَمَرَ آدَمَ أَنْ يُصَلِّيَ إِلَى الْمَغْرِبِ وَ نُوحاً أَنْ يُصَلِّيَ إِلَى الْمَشْرِقِ وَ إِبْرَاهِيمَ [أَنْ‏] يَجْمَعَهُمَا وَ هِيَ الْكَعْبَةُ فَلَمَّا بَعَثَ مُوسَى أَمَرَهُ أَنْ يُحْيِيَ دِينَ آدَمَ وَ لَمَّا بَعَثَ عِيسَى أَمَرَهُ أَنْ يُحْيِيَ دِينَ نُوحٍ وَ لَمَّا بُعِثَ مُحَمَّدٌ أَمَرَهُ أَنْ يُحْيِيَ دِينَ إِبْرَاهِيم‏؛ ▪️خداوند متعال به حضرت آدم (عليه السّلام) دستور داد كه به سوى مغرب نماز بخواند، و به حضرت نوح (عليه السّلام) امر فرمود كه به سوى مشرق نماز بگزارد، و به حضرت ابراهيم (عليه السّلام) امر فرمود كه بين مشرق و مغرب جمع كند، كه مقصود همان كعبه است، و هنگامى كه حضرت موسى (عليه السّلام) را به پيامبرى مبعوث فرمود دستور داد كه دين حضرت آدم (عليه السّلام) را احيا كند، و وقتى حضرت عيسى (عليه السّلام) را مبعوث فرمود، دستور داد كه دين حضرت نوح (عليه السّلام) را احيا نمايد، و هنگامى كه حضرت محمّد (صلّى اللَّه عليه و آله) را مبعوث فرمود، دستور داد كه دين حضرت ابراهيم (عليه السّلام) را زنده گرداند. 📗فلاح السائل و نجاح المسائل، ص ۱۲۹ 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑

ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 #علل_الشرایع 🔳 شرح الحدیث 🖊 در روایت شریفه تصریح شده است که صلاة اختصاص به دین اسلام نداشته، بلکه جمیع انبیای پیشین به امر خداوند تبارک و تعالی در دینشان اقامه صلاة می نمودند. منتهی استقبال قبله در زمان هر یک از انبیا دربرگیرنده یک بعد بوده، اما در زمان ابراهیم (علیه السلام) امر به اجتماع وجوه شده است؛ یعنی آدم و موسی(علیهما السلام) به سوی مغرب، نوح و عیسی(علیهما السلام) به سوی مشرق نماز گزاردند، اما استقبال قبله برای ابراهیم(علیه السلام) و حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله) به صورت جمع بین مشرق و مغرب بوده است. حضرت ابراهیم (علیه السلام) صاحب دين حنيف بوده است؛ «ما كانَ إِبْراهيمُ يَهُودِيًّا وَ لا نَصْرانِيًّا وَ لكِنْ كانَ حَنيفاً مُسْلِماً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكين‏». همه اجداد پيامبر(صلی الله علیه وآله) که از نسل ایشان بوده اند نیز حَنيفاً مُسْلِماً وَ عَلَى مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ بودند. حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام ) در روایتی می فرمایند: «مَا أَحَدٌ عَلَى مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا وَ سَائِرُ النَّاسِ مِنْهَا بِرَاءٌ». 📗الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏۱، ص۴۳۵ پس نتيجه مي شود، گستره شریعت و رسالت حضرت ابراهيم(علیه السلام) كه براي استقبال قبله يعني اتجاه امر اقامه صلاة، مأمور به جمع بين مشرق و مغرب بود، چيزي متفاوت از انبياء گذشته خود بوده است؛ آن حضرت صاحب همان دين قيّم بوده و حنيفا مسلما است. خانه كعبه هم به دست ايشان و نسل ايشان تجديد بنا و تجليل گرديد و اين خود مؤيد دیگری بر اثبات مطلب فوق الذکر است. و همه اين وجوه و شئون در وجود مبارك حضرت ختمی مرتبت (صلوات الله علیه) به اعلی و افضل و اتم مرتبه خود ميرسد. لذا دین اسلام أکمل و أتم کلیه ادیان است، و این دین احیا کننده و تکمیل کننده دین ابراهيم (عليه السّلام) بوده است. حال که مشخص شد دین اسلام کاملترین و برترین أدیان است، روشن می شود که هریک از اجزای این دین نیز در جایگاه خود جامع ترین و کاملترین وجوه می باشد. به عنوان نمونه در خصوص وجه استقبال قبله، جامع ترین وجه آن مورد امر الهی قرار گرفته؛ یعنی استقبال به قبله بصورت جمع بین مشرق و مغرب است که بنابر تصریح خبر مذکور، جمع بین مشرق و مغرب، کعبه است. 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑

🎞 گزیده ای از نشست تخصصی: معرفی قواعد اصولی فقه البیان در حوزه علمیه امام خامنه ای ارومیه - چهارشنبه ۱۹ مهر ۱۴۰۲ - ارومیه ❓چگونه فقاهت را ارتقاء دهیم؟ #فقه_البیان #علل_الشرایع https://eitaa.com/olgou4