تصمیم گرفتم شما را فراموش کنم و مطمئن باشید اینکار را خواهم کرد این اولین تصمیم درست من پس از آشنایی با شماست و با قیمت روح و روانم هم اگر باشد هرگز زیر این تفکر نخواهم زد و در نهایت اگر با گفتن این حرف ها به بی ثباتی و احساسات بیش از اندازه ام میاندیشید باید عرض کنم هر روز عزاداری خواهم کرد تا این حجم عظیم دوست داشتن و شیفتگی چشم هایم ، از دیدگانم شسته شود و برون ریزد .

حتی فروردینم تموم شد و تو هنوز برای من تموم نشدی

یاد من میافتی ، در انحنای شبی که پذیرفتی دیگر کسی تورا بخاطر خودت دوست ندارد .

تو عزیزترین حزن من بودی ، زیبا ترین زخمم بودی و اینکه با افعال گذشته از تو یاد میکنم دردناک ترین شیوه ی انقراضیست که برای خود برگزیده ام .

اینکه ویبره ی تو رو میبینم و نمیتونم دستاتو فشار بدم و بگم نگرانتم خیلی آزار دهندست

تظاهر به نخواستن از نخواستن و پذیرش نداشتن به مراتب سخت تره

و روزی همان غروری که له کردی تورا در آغوش میکشد و برایت دلسوز تر از هرکسی میگرید .

اینکه میبینی با تب کردنت میمیرم و کاری نمیکنی عجیبه .

آدمیزاد؟ اشرف مفلوکات .

میخوام بگم دیگه نمیتونم ، نمیخوام ، نمیکشم . ولی یاد تو میافتم . . .

آدمیزاد؟ اشرف معدومات

روز معلم رو به اونایی که همه سعیشون رو کردن تا ما ازشون بد بودنو یاد بگیریم هم تبریک میگم