آنکه را خوبی کنیم، هاری نگیرد آرزوست.

و فاصله تجربه‌ ای بیهوده است.

گر با همه ای چو بی منی، بی همه ای وَر بی همه ای چو بامنی، با همه ای .. - مولانا

یه درونگرا می تونه ساعت ها پیش دوستاش وقت بگذرونه، می تونه تو محیط کارش بدرخشه و با همه ارتباط بگیره، می تونه یه بند فک بزنه و پر حرفی کنه. می تونه پارتی بره و خوشبگذرونه، می تونه گاهی وقتا جمعو دستش بگیره و مدیریت کنه، می تونه با هر کسی بیرون بره، می تونه ساعت ها پشت تلفن با کسی که دوسش داره صحبت کنه، می تونه توی چت حرف کم نیاره، حتی می تونه راجب احساساتش حرف بزنه و اونارو نشون بده، فقط یه تایمی هم باید خلوت کنه و تنها باشه تا انرژی از دست رفتش برگرده. اون از دورن خودش انرژی می گیره برونگرا از بیرون. اینو بفهمید خواهشاً.

در جان کنمت جای نه در دیده و دل.

تو نه‌ای ز جنس خلقان تو ز خلق آسمانی .. - مولانا

گفت اگر کلمه بودم؟ گفتم امن، نور، آغوش، وطن، امید، حس زندگی، پناه، پناه، پناه.

ما به قربانِ تو رفتیم و همان جا ماندیم.

در تماشایِ تو از بَس کرده‌ام قالب تهی هر که می‌بیند مرا بی‌جان تصوّر می‌کند

انقدر مهربون و احمقیم که اگر کسی هم از چشممون بیفته، بَرش می‌داریم، یه فوتش می‌کنیم و میذاریم سرجاش :)

اگر می‌دانستم به کجا بروم، قطعا می‌رفتم.