💢ولایت مطلقه فقیه یادداشت اول را از اینجا بخوانید. عرض شد اطلاق در ولایت مطلقه دست‌کم نسبت به سه قید قابل طرح است. 1. قید انتخاب مردم: اطلاق از این قید به این معنا است که فقیه برای اعمال ولایت نیازی به انتخاب مردم ندارد. ولایت اصالتا متعلق به خداوند متعال است و به تبع خدا رسول و وصی رسول نیز ولایت دارند. در دوران غیبت هم امام معصوم به فقیه ولایت داده است و نیازی به انتخاب مردم ندارد. کسی که معتقد به چنین اطلاقی است باید از مسیر شریعت چنین اطلاقی را اثبات کند. 2. اطلاق از قید قانون اساسی: اطلاق از این قید به این معناست که فقیه برای اعمال ولایت خویش محدود به قانون اساسی نیست و می‌تواند خارج از این چارچوب ولایت خود را اعمال کند. در حالی که معتقدان به تقید ولایت می‌گویند فقیه حق‌ ندارد خارج از چارچوب قانون اساسی عمل کند و او در حقیقت پاسبان قانون اساسی و باید در ذیل آن عملش را تعریف کند. 3. اطلاق از قید شریعت: اگر کسی حیطه اعمال ولایت فقیه را قوانین اولی و ثانوی موجود در شریعت بداند در حقیقت ولایت را مقید به احکام اولی و ثانوی شرع می‌داند و او را صرفا مجری دستورات شریعت می‌داند، اما اگر کسی اعمال ولایت را در چارچوب مصلحت بداند بگونه‌ای که در صورت لزوم خارج از چارچوب احکام اولی و ثانوی شرع و صرفا به دلیل مصلحت بتواند اصدار حکم کند یا حکم شریعت را هر چند به صورت موقت محدود کند آنگاه ولایت فقیه نسبت به قید شریعت مطلق تلقی می‌شود. پ.ن 1: مقصود از احکام اولی نماز، روزه، جهاد، حج، زکات و...است. پ.ن2: مقصود از احکام ثانوی احکامی که هنگام حرج، ضرر، اخلال نظام و... اجرا می‌شوند. پ.ن 3: ممکن است کسی ولایت فقیه را نسبت به یک قید مطلق و نسبت به یک قید دیگر مقید بداند.