⭕️ شرایط فرهنگی و سیاسی وقوع جنگ این روزها که مساله جنگ هراسی در جریان انتخابات ریاست جمهوری مطرح می شود، لازم است درباره شرایط و عوامل وقوع جنگ تأمل جدی به عمل آورد. جنگ منازعه ای خصمانه و خشونت بار میان دولت ها است. دولت هایی که خلقیات توسعه طلبانه، استعماری و تجاوز گری و سلطه طلبی داشته باشند مستعد برای جنگ افروزی هستند. اینگونه دولت ها تنها به توان بالای فنی و نیروی انسانی خود برای جنگ افروز و تجاوز به سرزمین های دیگر تکیه نمی کند بلکه آنها شرایط اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی کشور مورد نظرشان را نیز زیر نظر می گیرند. از این رو، دولتی که از شرایط نسبی مطلوبی در همه عرصه های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی برخوردار باشد، سایه جنگ و تجاوز دشمن را از خود دور نگه داشته است. اما دولتی که مقتدر نباشد و از شرایط فرهنگی و اجتماعی منسجم و یکپارچه ای برخوردار نباشد، دولت های سلطه گر را به طمع تجاوز و جنگ افروزی وا می دارد. دولتی که فاقد برنامه اقتصادی کارآمد باشد و سیاست تبعیت از دولت های مقتدر و کدخدا مسلکی را تعقیب می کند و اخلاق بردگی و رابطه خدایگان و بنده را بر اتباع خود مسلط می کند و گسل های قومیتی را فعال می کند و سیاست واگرایی میان اقوام را رواج می دهد، چنین دولتی زمینه مساعد برای تجاوز دولت های سلطه گر را فراهم ساخته است. دولتی که در نگارش قرار داد با دولت متخاصم نقش جدی ندارد و نخوانده آن را امضا می کند و از دولت متجاوز تضمین های بدون پشتوانه می گیرد و در انجام تعهداتش سیاست گام به گام و احتیاط در عمل را پیش نمی گیرد، چنین دولتی زمینه تجاوز دولت سلطه گر را فراهم می کند. ملت ایران در دهه نود با روی کار آمدن دولتی غربزده و سلطه پذیر و واداده کاملا در آستانه جنگی ناخواسته قرار گرفته بود. اگر مردم در سال ١۴٠٠ به ادامه چنین دولتی رأی منفی نداده بود، ای بسا که دولت آمریکا جنگ علیه ایران را آغاز کرده بود. مسلماً اگر دولت سوم روحانی روی کار آید، سایه جنگ بیشتر از گذشته بر این مرز و بوم نزدیک تر خواهد شد. پس، مبادا با توهم جنگ هراسی به استقبال جنگ واقعی برویم. باید از روی کار آمدن دولت های ترسو هراسید و نه از دولت های شجاع و مقتدر. #رأی_من_دکتر_جلیلی ✍ داود مهدوی زادگان 👉 @mahdavizadegan

🔶 دولت قهوه خانه نیست دیشب مناظره دو نامزد راه یافته به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری، آقایان دکتر سعید جلیلی و دکتر مسعود پزشکیان برگزار شد. این مناظره در ابتدا با شیب کند آغاز شد ولی به تدریج که مجلس داغ تر می شد، یک طرف ( پزشکیان ) به تکرار حرف های قبلی افتاده بود و طرف دیگر ( جلیلی) گویی تازه موتورش روشن شده وسعت مطالعه و کار کارشناسی و ایده های عملی اش را به رخ رقیب می کشاند. اگر سوال شود که رفتار کدامیک از دو طرف مناظره اخلاق مدارانه تر بود، بنده رأی به آقای جلیلی می دهم. او وقت رقیب را رعایت می کرد و چند بار با گفتن ایشان درست می گوید به او احترام گذاشت. در حالی که پزشکیان در مواردی سخن جلیلی را تکرار می کرد ولی اذعان به درست بودن گفتار او نمی کرد. علاوه بر این، پزشکیان در یک جا به شهید سلیمانی و شهید رئیسی بی ادبی کرد. جلیلی به غیر بخش های پایانی گفتگو، بخاطر همین ملاحظه اخلاقی سعی نکرد اسمی از آقای روحانی بیاورد و وارد نقد جدی کارنامه ناکارآمد او شود. این اندازه افراط در اخلاق مداری در مجلس مناظره، موجب شده بود که در ذهن مخاطب جای مدافع و منتقد وضع موجود وارونه جلوه کند. در حالی که پزشکیان با ستادی که تشکیل داده مدافع بانیان وضع موجود بویژه بانیان دهه خسران و فلاکت نود ظاهر شده است. اما جمع بندی بنده از این مناظره آن است که سطح گفتار دو طرف یکسان نبود. یک طرف گویی در قهوه خانه به سر می برد و از هر دری بدون مطالعه و تفکر و ایده پردازی حرف می زد. در محفل قهوه خانه ای افراد پیرامون موضوع حرف های کلی و بدون پشتوانه علمی و خیلی عامیانه می زنند و دست آخر هم به خیال خود پیروزمندانه مجلس را ترک می کنند. مطالبی که آقای پزشکیان بیان می کرد فراتر از گفتار قهوه خانه ای نبود. ولی گفتار طرف مقابل نشان می داد که گویی در یک آکادمی علمی راهبردی با حضور مردم شرکت کرده است. او سعی داشت مطالعات و مشاهدات میدانی خود را به حدی ساده سازی کند که برای مخاطب نا آشنا نیز قابل فهم و گفتگو باشد. مسلماً سطح گفتار دو طرف باز گو کننده نگاه آن دو به ماهیت دولت است. پزشکیان دولت را محفلی قهوه خانه ای می دید. در نظر وی مسائل مهم مملکتی و بین المللی را با گعده های قهوه خانه ای با کارشناسان می توان طرح کرد و به راه حل رسید. اما نگاه جلیلی به دولت آکادمیک بود. او کابینه دولت را محفلی آکادمیک و راهبردی می پندارد که باید مسائل مملکتی و بین المللی را به نحوی عقلانی و متناسب با مقتضیات زمان و مکان، مطرح کرد و راه حل مناسب برای آنها پیدا کرد. نگاه قهوه خانه ای به دولت مخاطب را به دوران پیشا مدرن عصر قاجاری سوق می دهد. گویی شاهی هست و مجمعی از وزرا که می خواهند با گعده های غیر علمی به فهم امور و رسیدن به تصميمات ملوکانه نائل شوند. اما نگاه آکادمیک مخاطب را در فضای دولت مدرن قرار می دهد. در چنین دولتی همه امور مبتنی بر مطالعات میدانی و کارشناسی شده مورد بحث و بررسی و تصمیم عقلایی پیش می رود. اکنون انتخاب با ملت است که کدام گفتار و دیدگاه را می خواهد بر سرنوشت خود و فرزندانش حاکم کند. آیا خواهان دولت قهوه خانه ای است یا دولت آکادمیک راهبردی. اما آنچه که مسلم است دولت در مفهوم جدید آن قهوه خانه ای اداره نمی شود. عجیب آن است که در ستاد پزشکیان جماعتی حضور دارند که علی الدوام دم از عقلانیت و آشنایی با زبان بین المللی می زنند ولی نامزدی را که روی تشک مناظره می فرستند که کاملا با مفهوم جدید دولت بیگانه است و می خواهد به سبک قاجاری کابینه خود را پیش ببرد! #رای_من_دکتر_جلیلی ✍ داود مهدوی زادگان 👉 @mahdavizadegan