‌‌ «سلام بر تو» یعنی: تو از صدمه‌ی جسمی از سوی من در سلامت و امنیّت هستی (نه به جنگِ تو خواهم آمد، و نه تو را خواهم زد). تو از صدمه و گزندِ زبانیِ من در امان هستی (غیبت‌ات را نخواهم کرد. به تو تهمت یا زخم‌زبان نخواهم زد. تعییر و تحقیرت نمی‌کنم. و إلی هذا). «تو از آزار و رنجِ قلبی از سوی من در امان هستی» یعنی من کاری نخواهم کرد که موجب رنجشِ خاطر تو شود. کاری نمی‌کنم که تو دوست‌اش نداری. و به حُکمِ عَرضه‌ی هفتگی و بلکه روزانه‌ی أعمالِ شیعیان بر همه‌ی أئمه‌ی أطهار، از رسولِ‌خدا تا صاحب‌الأمر -علیهم‌ السلام-، و مسرورشدن‌شان با طاعاتِ ما و مکدّر و محزون شدن‌شان با دیدنِ گناهانِ ما، «السلام علیك یا أباعبدالله» یعنی «أستغفر الله مِن ذنوبي، و أتوب إلیه» السلام علیك یا أباعبدالله ‌

‌ شیوخ نهروان قرآن حمایل آلنی برجسته سنین نیزه‌لر بنذر زبان افعی مسته سه‌شعبه تیر و پیکان جعبه‌دان‌لاردا نئچه دسته قلج‌لار سوولانوب قول چمرانوب دامن بئله بسته امام ئولدورمَگه، الله اکبر، گور نه غوغا دور نقاب اعرفونی آتدی وجه الله جمالیندن او نابینالر آلسون فائده شمع وصالیندن یاغاردی درّ ابیض لعل و یاقوت اتصالیندن اولون آگه جماعت سیز حسینون شرح حالیندن بابام احمد آتام حیدر آنام زهرای کبرا دور ندای اعرفونی دفعتا ناقص قویوب لشکر آیاقلار بیر بیرینه دگدی سسلندی او زنگی‌لر نئجه آهن دوگنده سسلنور دکّان آهنگر پیاده صف‌لریندن ظاهر اولدی مختلف سسلر امامون حجتینه بو هیاهو عذر بی‌جا دور بو وضع نامناسب شهریاری ائله‌دی وادار او قومه بیر نمونه قدرتیندن ایله‌سین اظهار بویوردی: ایها الجند الشیاطین اسکتوا زنهار واریم‌دور اقتداریم روحوزی الآن ائدیم احضار منیم حکمیم تمام انفاس و ارواح ایچره مُجریٰ‌دور نشست ائتدی او دم رعب امامت نحس دللرده تصرفله قوروتدی قوه‌ی روحی بدنلرده پیاده یا سواره دوردی ساکت دوردوقی یئرده یونولمیش داش‌تک هیکللر صف اندر صف برابرده فنا آیینه‌سینده هر بیری بیر صورت «لا» دور بو قدرت‌لن سیزی ائتدیم مخیر اوچ سوزه لشکر گورون ذی نفع سوز هانسیندا اجرا ایله‌یین سیزلر قیتسون یثربه منع ائتمیون تا آل پیغمبر وئرون یا بیر ایچیم سو تشنه‌دور تشنه، یانور لب‌لر و یا جنگیمه گلسون بیر به بیر کیم مرد هیجا دور قبوله یتمدی افسوس شرط اول و ثانی اوچومجی شرط قانون عرب جلب ائتدی اعدانی شجاعان مبرز گلدی دوتدی راه نیرانی او روباهان کم‌جرات تانیردی شیر میدانی غراب بی‌هنر هاردان حریف رزم عنقا دور گوروب سعد اوغلی تاپماز قصدی بو ترتیب‌لن انجام وئروب فرمان یئریندن اوینادی نیروی خون‌آشام قشون واحدلری جنگ وجود واحده اعزام او غیرِ عادلانه حمله که اونلار ائدوب اقدام نه قانونِ عرب، طرزِ عجم، نه رسم ترسا دور نئجه پوره وئرور یای‌فصلی پشه شهد ناب اوسته اونون مثلینده لشکر حمله گتدی اول‌ جناب اوسته نئجه بیر خشمگین شهباز اوچار فوج غراب اوسته اونون مثلینده حضرت زیندن قالخوب رکاب اوسته ملخ‌دن، موردن، زنبوردن شیره نه پروا دور دوه‌لر صیحه‌سی، آت شیهه‌سی، آواز واویلا عربلر سسلنور طبل و دهل گرهاگر اعدا طنین‌اندازی‌دی آفاقه صوت رش و عرا او ساعت‌دور اهمّ ساعت ساعات عاشورا هامی قدّوسیان حیرت‌ده مشغول تماشا دور ‌ جاری بر قریحه‌ی: مرحوم تاج‌الشعراء، یحیوی اردبیلی صلوات الله تعالی علیه

‌ ‌ بلا دشتی مفصّل بیر بیابان علف یوخ، سبزه یوخ، توپراقی عریان او دشتون زینتی خار مغیلان شاخار شدتله گون، چون برقِ سوزان فقط بیر نهر دور بیر جنگلستان حسین نهرون کنارینده لب‌عطشان حرارت قیزدیروب آبِ فراتی .. مینوب بیر آت لجام و زینی زردار قیزل جوشن گئیوب گون‌تک پاریلدار باشیندا بیر زمرّد رنگْ دستار جواهرکوب قلخان سایه کردار الینده تیغِ برق‌افشانْ شرر بار بو وصفیلن حسین مشغولِ پیکار ایچیردور دشمنه زهرِ مماتی .. او وسعتده چولی مانند پرگار احاطه ائیله‌ییب اشرارِ خونخوار هاموسی قان‌توکن، ظالم، ستمکار حسین سرگرمِ دعوا بی مددکار عَلَم‌لر، نیزه‌لر، اوخلار، قلیجلار هوای جنگیله اللرده اوینار گونه غالبْ قیلینجون شعشعاتی .. نئجه طوفان ایدر دریاده طغیان اونون‌تک حمله گتدی قوم سفیان نئجه طوفاندان اولماز کعبه لرزان حسینده اولمادی تسلیمِ طوفان او طوفانی داغیتدی تیغِ بُرّان هامی بیلدی حسین‌دور مرد میدان پوزوبدور دورت طرف‌دن دسته‌جاتی .. منیم جدّیم محمد مصطفیٰ‌ دور عظیم الشأن، ختم الأنبیا دور منیم زهرا آنام خیرالنسا دور حسن‌دور قارداشیم، بحرِ سخادور عَموم حمزه شهیدِ ابتدا دور آتام حیدر علیّ المرتضیٰ دور قوپارتدی کعبه‌دن لات و مَناتی .. هواده سسلنور پیکان فولاد اولور داشلار فلاخن‌لردن آزاد قلیجلار توققوشور برق ائیلیر ایجاد بیابانی عرب‌لر مثلِ جلّاد چکر عرّا، اوجالمیش داد و فریاد مَلَک گلمیش حسینه ائتسون امداد هیاهو دولدوروب دشت و فلاتی .. صدای طبل‌دن قوشلار اوچاردی دوه‌لر رَم ییوب آتلار قاچاردی عرب عورتلری حوصه ووراردی قلیجلار شعله‌سی اود یاغدیراردی حسین بیدق ییخوب صف سیندیراردی بدن‌لردن دمادم قان آخاردی بویاردی قانه سُمّ‌ِ سافناتی .. ائیله سرگرمیدی جنگه او مولا که قان‌دان قرمزی رنگ آلدی صحرا گلوب روح الأمین اؤل پیک معنا ائدوب ابلاغِ حکمِ حق تعالی بویورمیش یا حسین حیّ‌ِ  توانا حسین عبدیم‌دی، عبدیّت وار اوندا حسین‌ده جمع‌دور الله صفاتی .. ایدورسن جنگ‌ده بو نوعی شدت واروندور بو عمل‌ده گر ندامت تمامْ انصار و اعوانون بو ساعت سنه تحویل ائدیم زنده سلامت یازیلسون آدیوه فیض شهادت سنه مختصّ‌دور امر شفاعت وئر اوز أحبابیوه حکمِ بَراتی .. حسینه چون یئتوب فرمانِ کبریٰ به‌فوری ائتدی قصدِ ترکِ دعوا گویه یوز دوتدی عرض ائتدی: خدایا، تَرَکتُ الخلقَ طُرّاً في هَواکا و أیْتَمْتُ العیالَ لِکَي أراکا وارام اجرای عهدیم‌ده مهیّا باشیم‌دان آتمیشام شوق حیاتی .. إلهی، عالَم‌ِ امکان سنیون‌دور سوسوز یتمیش‌ایکی قربان سنیون‌دور بو باش پیکر سنون، بو قان سنیون‌دور عیال و مال و فرزندان سنیون‌دور منیم عهدیم ازل پیمان سنیون‌دور بوغازیم‌دن توکول‌سون قان سنیون‌دور دیریلت‌سین مستحبّ و واجباتی .. اولوب‌دور لوح پیمانیم مزیّن کئچیم اولاد و مال و عترتیم‌دن کسیل‌سون سجده‌ده باشیم بدن‌دن اولا تا ذات پاکون راضی من‌دن مطیعِ اَمروَم یا حیّ‌ِ ذو المَن شهادت جامینون مشتاقی‌ام من إلهی کسمه من‌دن التفاتی ............. جاری بر قریحه‌ی: تاج الشعراء عباسقلی یحیوی اردبیلی صلوات‌الله‌تعالی‌علیه ‌

‌ آنکه خوابِ خوش‌ام از دیده ربوده است، تویی ‌

‌ قال مولانا الصادق علیه‌السلام: وَ اللَّهِ أَنَا أَرْحَمُ بِكُمْ مِنْكُمْ بِأَنْفُسِكُمْ. مولای‌ ما امام صادق علیه السلام فرمود: به خدا قسم، من به شما از خودِ شما مهربان‌ترم. الخرائج و الجرائح ج ۲، ص ۷۱۴ بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۴۷، ص ۳ یا سیدالشهداء، ای امام مهربان، زدنا حُبّاً لك و الطاعة ‌

‌ ترجمه‌ی قسمتی از أبیاتِ دعبل خُزاعی در رثای سیدنا الشهید علیه‌السلام چرا گریه نکنم بر حسین و أهل‌بیتِ او؟ چرا گریه نکنم بر کسی که محمد بر او گریسته است؟ به‌خدا که فرشتگان آسمان بر او گریسته‌اند فرشتگانی نورانی و با کرامت؛ آنها که در رکوع و سجودند نگه نداشتند این امّت رسمِ محبتِ محمد الرسول را آن هنگام که به او چشاندند حرارتی را که سرد نخواهد شد کشتند حسین را، و پیامبر را عزادارِ نوه‌اش کردند پس این عزاء بعد از حسین در همه‌جا خواهد بود این حسین است، که با شمشیرها تکه‌تکه شده است غلطیده در خونِ خود، و شهید در راه خدا عریان و بدون لباس، افتاده در خاک که بین سُم اسب‌ها و حیوانات دنبال‌اش می‌گردند چگونه آرام بگیرم، درحالیکه در بین اسیرها «زینب» هست که از فرط حرارت فریاد می‌زند: ای احمد ای جدّ بزرگوار، همانا سگ‌ها از این آب می‌خورند در امنیّت تا اینکه سیراب می‌شوند، ولی ما از آبِ فرات منع شده‌ایم ‌

صلی الله تعالی علی النبي و آله الأطهار

‌ وصف شجاعت مولانا أبی‌الفضل العباس علیه‌السلام: أیها القومِ ظُلَم، عالَمه سردار منم نائبِ منقبتِ حیدرِ کرار منم «هَل أتیٰ» مخزنی‌نین دُرّ‌ِ گران‌مایه‌سی‌‌ام «لا فَتیٰ» دُرجینه بیر لؤلؤ‌ِ شَهوار منم نقطه‌ی ذالِ «إذا زُلزِلَتِ الْاَرض»ـه ضمیر قدرتِ قاهره‌ی قادرِ قهّار منم مقصدِ «اَنْفُسَنا»، وارثِ فخر النُّجَباء «قُل کَفیٰ» آیه‌سینه مَحرَم‌ِ اسرار منم آیه‌ی «نصرُ مِنَ اللَّه»ده اولان فتحِ قریب سیفِ برّنده‌ی مَسلولِ شَرَربار منم إعْلَموا وَ اسْتَمِعوا أیّها الأنصارِ یزید کلمه‌ی نُصرتِ حَقّی ائدن إظهار منم ضاربُ السَّيفِ، شجاعٌ بَطَلٌ مرتضویّ قاهرُ القومِ العَدو، قامِعُ الأشرار منم سالکِ نَهجِ هُدا، ناهِجِ مِنهاجِ وفا لفظِ «یُوفون» ضمیرین‌ده وفادار منم و اَنَا ابْنُ أسدِ الله ِ إمامِ الثَّقَلین زاده‌ی صَف‌شکن و سَروَرِ أبرار منم حُجَّةُ اللَّهِ أخي، بَلْ هُوَ قرآنٌ مَجید فیضِ قرآنِ مبین شَرحینه طومار منم لقبیم ماهِ بني‌هاشم، اوزوم زُهره‌جَبین شمسِ أفلاکِ وفا، مَطلَعُ الأنوار منم بیر اَلیم آتشِ سوزان، بیر اَلیم آبِ رَوان دشمنه برقِ بلا، قاتلِ کُفّار منم تابعیم‌دور ملکَ الموت، نَقیبیم‌دی قضا کاروانِ هنره قافله‌سالار منم دوتموش آفاقی جلالیم، گوز آچون یاخشی باخون تانیون، حضرتِ عباسِ علمدار منم قیلمشام جانیمه مین خنجرِ بُرّانی قبول بو حسین قارداشیما یار و مددکار منم قویموسوز سوره‌ی توحید کیمی فرد و وحید قیریلوب یاور و أنصاری، اونا یار منم سالموسوز دایره‌ی محنته چون نقطه‌ی نون «وَ القَلَم» نونی‌دور ای قوم، اونا غمخوار منم ای إمامی بئله خوار اولدورَن اُمَّت تانیون دَرگَه‌اینده بو شَهین عبدِ گنهکار منم ایلیوب‌دور منی سقا بو جگر تشنه‌لره خجلتیم چوخ، اَلی بوش، دیده‌سی خونبار منم خنجر و نیزه سیزین، سینه‌ی مجروح منیم نَقَدَر اولسا وورون، یاخشی خریدار منم جاری بر قریحه‌ی مرحوم محمدتقی قُمری دربندی صلوات‌الله‌تعالی‌علیه از شعرای منطقه‌ی خودمختار داغستان (روسیه) ‌

‌ با صدایی خیلی‌بهتر، از ایـنـجـا بشنوید ‌

‌ در وصف سقّای دشت کربلاء، قمر العشیرة، مولانا أبی‌الفضل العباس علیه‌السلام جاری بر قریحه‌ی استاد ولی‌الله کلامی وفّقه‌الله‌تعالی ‌

‌ خواهرش بر سینه و بر سر زنان رفت تا گیرد برادر را عنان سیل اشک‌اش بست بر شَهْ راه را دود آه‌اش کرد حیرانْ شاه را در قفای شاه رفتی هر زمان بانگِ مَهلاً مَهلَنَش بر آسمان کای سوارِ سَرگِران، کم کن شتاب جانِ من لَختی سبک‌تر زن رکاب تا ببوسم آن رُخِ دلجوی تو تا ببویم آن شکنجِ موی تو شه سراپا گرمِ شوق و مستِ ناز گوشه‌ی چشمی به آن‌سو کرد باز دید مِشکین‌مویی از جنس زنان بر فلک دست‌ای و، دست‌ای بر عَنان زن مگو، مردآفرینِ روزگار زن مگو، بنت الجلال، أخت الوقار زن مگو خاکِ دَرَش نقشِ جبین زن مگو، دستِ خدا در آستین بازْ دل بر عقل می‌گیرد عنان اهلِ دل را آتش اندر جانْ زنان می‌دَرانَد پردهْ اهلِ راز را می‌زند با ما مخالفْ ساز را پنجه اندر جامه‌ی جان می‌بَرَد صبر و طاقت را گریبان می‌درد هر زمان هنگامه‌یی سر می‌کند گر کنم منع‌اش، فزون‌تر می‌کند اندر این مطلبْ عنان از من گرفت من از او گوش، او زبان از من گرفت می‌کند مستی به آوازِ بلند کاین‌قَدَر در پردهْ مَطلَب تا به چند؟ سرخوش از صهبای آگاهی شدم دیگر اینجا زینب‌الله‌ای شدم مدعی گو کم کن این افسانه را پندِ بی‌حاصل مده دیوانه را کارِ عاقلْ رازها بِنهُفتن‌ است کار دیوانه پریشان گفتن‌ است خشت بر دریا زدن بی‌حاصل‌ است مُشت بر سِندان، نه کارِ عاقل‌ است لـٰکن اندر مَشربِ فرزانگان همرهی صعب است با دیوانگان جاری بر قریحه‌ی: میرزا نورالله عَمّان سامانی (أعلی‌ الله‌ تعالی‌ مقامه‌ الشریف) معروف به تاج‌الشعراء، از شاعران آیینی عهد قاجار ‌

‌ سبحان الله ‌ ‌

‌‌ سخن این است که مـا بی تـو نخواهیم حیات ‌

‌. أشهد أن لا إله الله و لا ربّ سواه، و أن محمدا عبده و رسوله و أن أهل بیته المعصومین، و منهم زینب الکبریٰ علیها سلام الله تعالی، عباده المکرمون و حججه علی بریّته و معادن حکمته ‌

‌ بیر سوسوزدان قورویان لب‌لری سو یاد ایلر گئجه‌نی صبحه‌کیمی سو اودو فریاد ایلر گزر آواره، وورار باشینی داش‌دان داشه ناله ایلر دالیدان ذبح اولونان بیر باشه بلی لازم‌دی گرک شیعه اولان آغلاشه گرچه آغلاشماقا بیگانه‌لر ایراد ایلر ‌ عارف الشعراء مرحوم بیضاء اردبیلی ‌

‌ یا أباعبدالله، واقعیت بودی سن زنده‌ترین واقعه‌سن دفتر عشقیده زیبا غزلون معجزه‌دی علقم اوستونده غروبِ قمرین معجزه‌دی زینبوندن نه دییم؟ معجزه در معجزه‌دی رسم‌دور معجزه‌یه هامّی باخار حیرتیلن سنه هر ثانیه حیرت‌له باخان معجزه‌دی عاشقه عشقْ ضرر وورسا اگر، سود ایلیر «بی‌نهایت» لقبی، وصف‌وی محدود ایلیر هر جهت‌دن که تماشا ایدورم معجزه‌سن سنی بیر کلمه‌ده معنا ایدورم: «معجزه‌»سن کیپریگون آیه‌دی، قرآن‌دی گؤزون، معجزه‌سن انبیا معجزه ایلیر، سن اوزون معجزه‌سن لعنت اولسون سنون اعجازی‌وه شک ایلیه‌نه احسن اولسون آدیوی سینه‌ده حک ایلیه‌نه سنیدون روزِ بلا زندگیه روزی وئرن سنیدون جبهه‌لره معنیِ پیروزی وئرن نیّتیم درگهِ پاکینده قوجالماخ‌دی آقا بو قوجالماق منه واللهی اوجالماخ‌دی آقا ‌ ‌ ساری بر خامه‌ی پُرمایه‌ی: شاعر معاصر و جوان، وفا منافی اردبیلی (حفظه‌الله‌تعالی) ‌

‌ گئتدی بیر گونده که دورد اوغلی اَلین‌دن ننه‌نین یثرب اهلی، اونا بیرده دئمه‌یون أمّ بنین منی غم‌ دوره‌لِییب، دولتِ غم‌دن غَني‌یَم آخی یوخدی منیم اوغلوم؛ من اوغول‌سوز ننه‌یَم ‌

می‌رسد خشک‌لب از شط فرات اکبر من نوجوان اکبر من سیلانی بکن ای چشمه چشم تر من نوجوان اکبر من کسوت عمر تو تا این خم فیروزه نمون لعلی آورد به خون گیتی از نیل عزا ساخت سیه معجر من نوجوان اکبر من تا ابد داغ تو ای زاده آزاده نهاد نتوان برد ز یاد از ازل کاش نمی‌زاد مرا مادر من نوجوان اکبر من کرد تا لطمه باد اجل ای نخل جوان باغ عمر تو خزان ریخت از شاخ طراوات همه برگ و بر من نوجوان اکبر من دولت سوگ توام ای شه اقلیم بها خسروی کرد عطا سینه طبل است و علم آه و الم لشکر من نوجوان اکبر من چرخ کز داغ غم‌ات سوخت بر آتش چو خس‌ام تا به دامانت رسم کاش بر باد دهد توده خاکستر من نوجوان اکبر من قسمتی از سروده‌ی مرحوم یغمای جندقی (رضوان الله تعالی علیه) ‌‌ با صدای: مرحوم استاد محمدتقی جعفری (أعلی الله تعالی مقامه الشریف) ‌

‌ #السلام_علیک_یا_أباعبدالله تکلیفِ عشقه وِئردی او گون که رضا #حسین مردانه سَسلَنوب‌دی «قَبِلتُ بَلیٰ» #حسین تا پیرِ عشق اولدی بَلیّاته مشتری حیرت‌ده قویدی سر به سرِ انبیالَری خالق که گوردی ایستور اولا جان‌فدا حسین امر ائتدی عرشه یازدیلا نوریله «یا حسین» تشریح اولوب قضیّه‌ی «قالوا بلی» اونا مولای عشق اِیلَمه‌دی اعتنا اونا گورسَتدیلَر مُحیطِ بلانون مَرارتین اوز سینه‌سینده حدّیدَن آرتیخ جراحتین صبرون فریضه‌دور دئدیلَر، ظلم ائوین ییخا اوخ سینه‌وه اوتورسا کورَک‌دَن گَرَک چیخا میقاتِ غم‌ده اکبر عباپوش اولا گَرَک قاسم‌ده طوی گونونده قدح‌نوش اولا گَرَک یانسین گَرَک‌دی سوزِ عطش‌ده ستاره‌لَر اوز سینه‌ن اوسته آت چاپاجاخلار سواره‌لَر ای سوز و آهِ درده اولان خِبره مشتری لازم‌دی بو قیام‌ده عباسون اَللَری میقاتی‌وون هزار فرود و فرازی وار بو اهلِ عشقون اصغره حتی نیازی وار بیز عاشقی صبورِ غم و ماتم ایستیروخ بو امتحاندا زینبی قَدّی‌خَم ایستیروخ آیا وارون بو محنته روحیّه‌ی ثُبوت؟ بو امرده حسین ائله‌دی مختصر سکوت! فکره گئدوب، تفکر ائدوب انقلابینه عرض ائتدی دل سوزون گئنه مالکْ‌رِقابینه من عاشقم سنه دئدی ای حَیّ‌ِ سَرمَدی عشقون جهانه وئرمه‌گه قارداش باجی نَدی؟! مرد عاشقم، خزان و بهاریم سَنون‌کی‌دی دارِ فناده دار و نداریم سَنون‌کی‌دی من پایبند محنت میثاقم ای خدا یا رب دِیوب سورونمَگه مشتاقم ای خدا من جان‌فدای حضرت باری اولام گَرَک مستانه نوک نیزه‌ده قاری اولام گرک انگشتر حقارتی من تاخمارام اَلَه قاتل‌ده چیخسا سینه‌مه حاشا ائده‌م گِلَه عشقونده دِل‌دَن اولموشام آماده‌ی خطر زهرانون اوغلی خولی تنورین جنان گورَر ائتدی قبول درد و غمِ عشقی تا #حسین الله ‌دا، انبیاده دئدی: مرحبا #حسین ‌#صلی_الله_علیک_یا_سید_الشهداء ‌

‌ تو آبروی ما هستی مولاجان، ما آبروی خویش به گوهر نمی‌دهیم بخلِ به‌جا به همّتِ حاتمْ برابر است ‌

‌ روي أن قالها هاتفٌ حین حمل رأسه علی القناة ‌

‌ ‏من وحدتِ‌وجودی انکار ائدردیم هر آن قان تک دامارلاریم‌دا جریانین اولماسایدی ‌ ‌

‌ گریه‌ بر أباعبدالله علیه‌السلام، در سیره‌ی شیعیان عصر امام صادق علیه‌السلام حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ عُقْبَةَ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنَّ لَنَا خَادِماً لاَ تَعْرِفُ مَا نَحْنُ عَلَيْهِ، فَإِذَا أَذْنَبَتْ ذَنْباً وَ أَرَادَتْ أَنْ تَحْلِفَ بِيَمِينٍ قَالَتْ: لاَ وَ حَقِّ اَلَّذِي إِذَا ذَكَرْتُمُوهُ بَكَيْتُمْ. قَالَ، فَقَالَ: رَحِمَكُمُ اللَّهُ مِنْ أَهْلِ اَلْبَيْتِ. رجال کشی ج۱ ص ۳۴۴ عقبه گوید: به امام صادق علیه‌السلام گفتم: ما خادمه‌ای در منزل‌مان داریم که چیزی از تشیع نمی‌داند. هروقت کار اشتباهی می‌کند و می‌خواهد قَسَم بخورد، می‌گوید: نه (من این کار را نکرده‌ام) قَسَم به حقّ‌ِ کسی که هر وقت او را یاد می‌کنید به گریه می‌افتید. امام صادق علیه‌السلام فرمود: خداوند رحمت‌اش را بر خانواده‌ی شما نازل کند. ‌

‌ فَنوٓدِيَ: دَعـهُ يـٰا حُسَينُ؛ فَإنَّ لَهُ مُرضِعاً فِی الْجَنَّة ‌