. یکی‌شان که رسماً حدودِ بلاهت را خرق کرده و چنین بلغوریده: «گیرم که خَلق را إضلالْ إبلیس کند، إبلیس را به این صفتْ که آفرید؟» و این خودش از أقویٰ شواهد است بر اینکه این جماعت حتی قرآن هم نمی‌خوانده‌اند؛ که بفهمند إبلیس در آسمان‌ها عبادتِ خدا می‌کرد و بعداً رانده شد و شروع به شیطنت کرد. یعنی ما داریم کسانی را به‌عنوانِ بزرگان‌ِ دین و أولیای خدا به مردم معرفی می‌کنیم که معتقدند خدا إبلیس را آفرید و وظیفه‌ی سازمانی‌اش را گمراه‌کردنِ مخلوقاتِ خودش قرار داد، و چون إبلیس دارد به این وظیفه‌ی فطری‌اش به نحوِ أحسن عمل می‌کند، پس نه‌تنها سزاوارِ جهنم نیست، بلکه مقتدایِ خداپرستان و خداجویان نیز هست. ‌ (متردد بین خنده و گریه) ‌

. خدایا، ﻣﺎ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﻣﺎﻥ ﺷﺒﯿﻪِ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ تو ﺍﺳﺖ؟ نقل شده که ﺳﺎﺭه (از زنانِ آوازه‌خوانِ مکّه) ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﻨﮓِ ﺑﺪﺭ ﺍﺯ ﻣﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﺭﻓﺖ. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪه‌ﺍﯼ؟ گفت: ﻧﻪ فرمود: ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺒﻮﻝِ ﺩﯾﻦِ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺁﻣﺪهﺍﯼ؟ گفت: ﻧﻪ فرمود: ﭘﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ ﺁﻣﺪهﺍﯼ؟ گفت: ﺷﻤﺎ همیشه ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﭘﻨﺎه ﻭ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻥ ﺑﻮﺩﯾﺪ؛ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻦ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‌ای ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪ ﺷﺪهﺍﻡ، ﺁﻣﺪهﺍﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ؛ نه جامه‌ای دارم، نه مَرکب‌ای و نه پول‌ای که زندگی‌ام را بگذرانم. پیامبر فرمود: ﺗﻮ ﮐﻪ در مکه روزگاری ﺁﻭﺍﺯهﺧﻮﺍﻥِ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﯼ، ﭼﻄﻮﺭ شد که ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺷﺪﯼ؟ گفت: ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﻨﮓِ ﺑﺪﺭ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻭﺍﺯهﺧﻮﺍﻧﯽ سراغِ من نمی‌آید. فراموشِ خاص و عام شده‌ام، و به سختی زندگی می‌کنم. «ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ صلوات الله علیه و آله ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥِ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻥ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ. ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺟﺎﻣﻪ ﻭ ﻣَﺮﮐﺐ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ.» عجیب ﺭﻭﺍیتی است. هم عجیب و هم ﻏﺮﯾﺐ. ﯾﮑﯽ ﺍینکه ﺍﯾﻦ ﺯﻥ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﮑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪه ﺑﻮﺩه، ﻫﻢ ﺍﺯ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ هم ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﭘﻨﺎه ﺍﻭ ﺑﻮﺩه است. ﺩﻭﻡ ﺍینکه ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ: ﻗﻮﻝ ﺑﺪه ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﻧﮑﻨﯽ ﺗﺎ کمک‌ات ﮐﻨﻢ. ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ کمک‌اش ﮐﻨﻨﺪ. ﺳﻮﻡ اینکه ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺸﺮﮎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻮﺩ، ﺁﻣﺪ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ. ﺧﺪﺍﯾﺎ، ﻣﺎ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﻣﺎﻥ ﺷﺒﯿﻪِ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ تو ﺍﺳﺖ؟ [ﺍﻟﺤﯿﺎﺓ، مرحوم حکیمی ج ۹ ﺹ ۲۳۲] ‌

➖➖➖➖➖➖➖

‌ اولین قدم آزادگی این است که هیچ‌ چیز را برای خودت سانسور نکنی ‌‌

‌ «منقولات و شنقولات» ‌

‌ ‌«کسر أصنام الجاهلیة» تأله اگر مترادف با سرقت باشد و صدر نیز به معنای أخیَب، ف‍«لصدر المتألهین» البته این را من نمی‌گویم؛ مصحّحِ کتاب‌اش، بعد از مدح و ثنای مُبالَغ در حق وی، چنین می‌گوید «بدون ذکرِ نام و نشان» ‌‌ راستی، چه اسم قشنگ‌ای دارد «شکستنِ بت‌های جاهلیّت». ‌

‌ دستگاه‌های حاکم برای جلب افراد، وسيله‌ای جز تهديد و تطميع در اختيار نداشتند. از اين‌ رو کوشيدند تا با تشويقِ دانشمندان و گرد‌آوریِ صاحب‌نظران، به دستگاه خويش رونقی بخشند و با استفاده از علوم يونانيان و روميان و ايرانيان در برابر پيشوايان اهل‌بيت (عليهم السلام) دکانی بگشايند. بدين‌ترتيب، افکار مختلف فلسفی و انواع دانش‌ها و فنون با انگيزه‌های گوناگون و به‌وسيله‌ی دوست و دشمن، وارد محيط اسلامی گرديد و مسلمانان به کاوش و پژوهش و اقتباس و نقد آنها پرداختند. مرحوم آیت‌الله مصباح یزدی، آموزش فلسفه، ج ۱، ص ۳۴ ‌ __ #فلسفه

. «فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ

لا مَعَ غَیْرِکُمْ

» ‌

‌ ‌آموزه‌های دینیِ خود را از غیرِ شیعیانِ ما نگیر، وگرنه آن را از خیانت‌کاران گرفته‌ای. از آنان‌ای که به خدا و پیامبرش و به أمانت‌های إلهی خیانت کرده‌اند ‌‌

‌ بعضاً توکّل و حسن‌ظن‌مان به خدا به‌قدری زیاد است که منتظریم بدون هیچ تلاش و مجاهدت‌ای، و صرفاً با خواب و توکل، به مکانت‌ای برسیم و به دردی بخوریم. ‌‌خودِ أئمه هم به این مقام از توکل نرسیده بودند. ‌‌