🗒 بار پیش که آقای دکتر صادق حقیقت در برنامۀ تلویزیونی شیوه، آیت‌الله مصباح را به بی‌ارزش‌انگاری رأی مردم در مقام استمرار حکومت متهم کرد، ایشان را به مناظره دعوت کردم. دو مجموعۀ رسانه‌ای با ایشان تماس گرفتند و پیشنهاد برگزاری مناظره را دادند. گویا ایشان به یکی از آنها گفته بود فشار خونم بالاست و امکان مناظره ندارم. پاسخ ایشان نشان می‌دهد که مرا می‌شناسد و می‌داند در مناظره، چه خواهد گذشت. به‌هرحال، ایشان نپذیرفت و من مجبور شدم که بدون حضور ایشان، در یک محفل پرمخاطب و جوان و نظری، اثبات کنم که چنین برداشتی درست نیست. اکنون دوباره ایشان در یک گفتگو، همان سخن ناصواب را مطرح کرده است. این بار چه کنم؟! باز به مناظره فرابخوانم؟! چگونه ممکن است یک استاد دانشگاه، سخنی را تکرار کند اما از عهدۀ اثبات آن در قالب مواجهۀ نظری برنیاید؟! ایشان از تمامیت تفکر آیت‌الله مصباح، یک تک‌جمله را ـ که البته درست است ـ برگرفته و فقط بدان استناد می‌کند و آنچه را که می‌خواهد نسبت می‌دهد. این یعنی ایشان حتی خود را ملزم به منطق فهم و قاعدۀ تحلیل منطقی نیز نمی‌داند و با تکیه بر مغالطه، نظر خود را پیش می‌برد. چه‌بسا، پرهیز وی از مناظره نیز برخاسته از هراس ایشان نسبت به واسازی همین مغالطه باشد. از آزادی، گفتگو، مدارا، نقادی، تفکر و ... سخن می‌گویند، اما در مقام عمل، عادت به تک‌گویی و تک‌صدایی دارند و از مواجهه و مناظره، خوف دارند. آنان که صادقانه فکر می‌کنند و در پی آواز حقیقت می‌دوند، از مناظره نمی‌هراسند... مهدی جمشیدی #آیت‌الله‌مصباح #جمهوریت #مناظره #صادق‌حقیقت https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60