#شهید_گمنام یعنی... مادری که چشم انتظار است هنوز... و دلش گرم است به مزاری که رویش نوشته شهید گمنام... آری شاید یکی از اینها فرزند او باشد... سلامتی مادران شهدا و به خصوص مادران چشم انتظار صلوات...🌷 🏴مراسم تشییع ۱۵۰ شهید دفاع مقدس در سالروز #شهادت_حضرت_زهرا(س)/تهران۱۴۰۰.۱۰.۱۶ @mahdihoseini_ir

🏴مراسم تشییع ۱۵۰ شهید دفاع مقدس در سالروز #شهادت_حضرت_زهرا(س) و #ایام_فاطمیه/تهران۱۴۰۰.۱۰.۱۶ میدان انقلاب به سمت معراج شهدا یاد همگی شما دوستان بودم.🌷 @mahdihoseini_ir

ادامه مجموعه #عشق_مشترک💕 👇👇👇

🌱 الا یا ایهّا الساقی اَدِر کاَساً و ناوِلها که عشق آسان نمود اوّل ولی افتاد مشکلها... مجموعه #عشق_مشترک💕 #قسمت_دوم از بالای ایوان که نگاهم به او افتاد، دلم لرزید. باز به چه بهانه ای به خانه ی ما آمده بود. این ارادت پسرخاله به خاله اش تمامی نداشت. ایستاده بودم به تماشا. حین ورود و خوش و بش در بغل مادر چنان جاخوش کرده بود که انگار مدتی طولانی از این دیدار محروم شده بود. مادر او را به اتاق دعوت کرد و پسرخاله هم انگار خانه ی خودش باشد، روی پتو نشست و به متکای قرمز مخملی تکیه داد. خواستم خودم را سرگرم کنم تا حواسش به من نباشد که با خیالی آسوده گفت «دخترخاله یه نیمرو درست میکنی؟» مادر خواست از جایش برخیزد که دست او را گرفت و کنار خود نشاند و دوباره جمله اش را تکرار کرد. حسابی حرصم درآمده بود. دلم میخواست سفیدی تخم مرغ را خام بگذارم تا حالش جا بیاید. یا نه، آن قدر نیمرو را سفت کنم تا نیم، روی او کم شود و از این دستورات نثار ما نکند. ولی دلم نیامد. نیمرو را جلویش نگذاشته بودم که دستور جدیدی یادش آمد. «آب!» مادر، باز خواست بلند شود که همان صحنه را تکرار کرد و گفت «می خوام زهرا بیاره.» با خشونت چشم به او دوختم و از اتاق زدم بیرون. این جا دیگر جا داشت چیزی در آبش بریزم تا آن حالش که لب دریاچه جا گذاشته بود، بیاید سر جایش. اما باز دلم نیامد و مثل یک خانم برایش آب بردم. روز بعد، هنوز گردوخاک پایش از خانه ی ما خشک نشده بود که دوباره دلش برای خاله فاطمه تنگ شد. این بار دست خالی هم نیامد، قابلمه ای هم با خودش آورد تا از خجالت دیروز دربیاید. آمد و باز روی پتو نشست. قابلمه ی لوبیا پلو را به مادر داد و بدون رودربایستی گفت «میشه دوتا تخم مرغ نیمرو کنید؟» مادر لبخند مهربانی زد و بدون اینکه تعجب خود را از رفتار پسرخاله نشان بدهد، گفت «حتما زهرا نیمرو کنه دیگه؟» مهدی لبخندی زد و سرش را انداخت پایین. لابد اگر کس دیگری بود، این ماهی تابه را باید با روغنش روی سر او دمر میکردم تا آثار سوختگی یادش بیاورد که هر روز فیلش هوای هندوستان نکند. نمی دانستم این چه فکرهایی است که به سرم می زند. گاهی دلم می خواست دعوایم کند و گاهی در فکرهایم با او دعوا میکردم. سفره را که جلویش باز کردم، بوی نان تازه ی محلی فضای اتاق را پر کرد. مادر همین طور که برایش لقمه درست می کرد، پرسید «خاله جان اردوتون تموم شد؟» مهدی لقمه را به زور فرو داد و با نگاهی گذرا به من گفت «فردا» نفس عمیقی کشیدم و چشمانم را لحظه ای بستم. حس کردم دلم از شنیدن این جمله به تب و تاب افتاد. به خودم نمی توانستم دروغ بگویم. این حس مدت ها با من بود. حتی وقتی مادر و پدر مزرعه بودند و خانه و بچه ها را به من می سپردند. حس داشتن یک حامی که خودش را می خواست به من اثبات کند. ولی غافل از تلاش بی فایده اش، پیش از آن، خودش را ثابت کرده بود. درست از زمان ایجاد این حس در وجودم، دیگر غروب های هویر، حتی نبود مادر، برایم دل تنگی نمی آورد. همان لحظه هایی که خورشید می رفت تا چهره در پس کوه های اطراف هویر پنهان کند و من باید دوباره آمدنش را به انتظار بنشینم تا شبی دیگر سر شود و مادر و پدر از مزرعه برگردند و جمع ما دوباره جمع شود. ادامه دارد... 🌿🍃🌿🍃🌿🍃🌿🍃🌿🍃 🦋ماجرای پر فراز و نشیب ازدواج #شهید_مهدی_حسینی و بانو #زهرا_سلیمانی_زاده به قلم بانو #شیرین_زارع_پور و روایتگری بانو سلیمانی زاده همسر شهید/برش هایی از کتاب #تمنای_بی_خزان 🔺کپی از مجموعه ممنوع است، در همینجا بخوانید🔻 @mahdihoseini_ir

. الحمدلله که نوکرتم الحمدلله که مادرمی الحمدلله که از بچگیام مادر سایه روی سرمی... صلی الله علیک یا فاطمه الزهرا🥀 . . . #آقامهدی #شهید_پهلو_شکسته #شهید #شهدا #شهادت #شهیدان #شهیدان_خدایی #مدافع_حرم #مدافعان_حرم #شهدای_مدافع_حرم #حضرت_زینب س #عند_ربهم_یرزقون #تمام_زندگی_ام_فدای_رقیه س #دمشق #کربلا #شهید_مدافع_حرم_مهدی_حسینی #شهید_مهدی_حسینی #اللهم_الرزقنا_شهیدانه_زیستن 🌱| @mahdihoseini_ir

حالا دیگه زهرا ندارم...😭 #فاطمیه🏴 #شهادت🏴 🌱| @mahdihoseini_ir

🍃چــرا حجــ🧕ــاب؟🍃 صِیانَةُ المَرأةِ أنعَمُ لِحالِها وَ أدوَمُ لِجَمالها صیانت زن او را شاداب‌تر و زیبایی اش را پایدارتر می‌کند. #امام_علی(ع)| غررالحکم، ۵۸۲۰📚 #حجابـ✨ 🌱| @mahdihoseini_ir

🍃سجده ی آخر...🍃 می گفت دوست دارم شهادتم در حالی باشد که در سجده هستم. يكي از دوستانش تعریف می کرد: در حال عکس گرفتن بودم که دیدم یک نفر به حالت سجدہ پیشانی به خاک گذاشته است. فکر کردم نماز می خواند؛ اما دیدم هوا کاملا روشن است و وقت نماز گذشته، همه تجهیزات نظامی را هم با خودش داشت، جلورفتم تا عکسی در همین حالت از او بگیرم. دستم را که روی کتف او گذاشتم، به پهلوافتاد. تا دیدم گلوله ای از پشت به او اصابت کرده و به قلبش رسیده، آرام بود انگار در این دنیا دیگر کاری نداشت، صورتش را که دیدم زانوهایم سست شد به زمین نشستم. با خودم گفتم این که يوسف شريف أست! #شهید_یوسف_شریف 🌱| @mahdihoseini_ir

#شرح_دعای_ندبه ۳۸ ✨ فلسفه گریه و مویه در دعای ندبه، به معنی گریه‌ بر خواسته های کوچک دنیایی نیست؛ 💥 بلکه، ناشی از فقدان متخصص معصوم و قتل عام شدن میلیون ها انسان است که ابدیت آنها از دست رفته! ※ چه کنیم که این نوع ندبه را در قلبمان زنده کنیم؟ #استاد_شجاعی 🎤 #حجت‌الاسلام_فرحزاد #استاد_پناهیان 🌱| @mahdihoseini_ir

ادامه مجموعه #عشق_مشترک💕 👇👇👇

🌱 الا یا ایهّا الساقی اَدِر کاَساً و ناوِلها که عشق آسان نمود اوّل ولی افتاد مشکلها... مجموعه #عشق_مشترک💕 #قسمت_سوم شنیده بودم راهی سربازی شده، ولی باز هم دلم میخواست مثل آن روزها که دلش هوای خاله فاطمه را می کرد و به بهانه ی دلتنگی به ما سر می زد، صدای در زدنش را بشنوم. دستورات پخت نیمرو و آوردن آب! چقدر دلم برای آن روزهای کودکیمان تنگ شده بود که بچه ها سر تیم مورد علاقه ی فوتبالشان با هم بحث می کردند و کار به یارکشی می رسید و من همیشه طرفدار تیم مورد علاقه ی مهدی بودم. از فوتبال سر در نمی آوردم، ولی میدانستم اگر مثل او فکر کنم، خوشحال می شود. از کلاس مداحی برگشتم. خستگی در چشمانم بیداد میکرد. وارد حیاط شدم و مثل هر روز به درخت های دورتادور حیاط که بی شباهت به باغ نبود، نگاهی کردم. خواستم وارد اتاق شوم که چشمم ماند روی یک جفت کفش. دلم آرام خورد شد و ریخت جلوی پاهایم. قلبم به تپش افتاده بود و هرچه سعی میکردم خودم را آرام کنم، نمی شد. میدانستم همین که وارد اتاق شوم، لرزش دستانم و تپش قلبم، پرده از اسرارم بردارد. تکیه کردم به دیوار و در فكر لحظه ی روبه رو شدن، آرام گرفتم. دستگیره ی در را فشردم و وارد اتاق شدم. چقدر آرام و متین نشسته بود کنار مادرم. تا مرا دید، به رسم ادب به پایم بلند شد. با صدای لرزانی سلام کردم. حس کردم بزرگ شده است. سرش پایین و ایستاده بود. به سمت چوب لباسی رفتم تا چادر مشکی ام را بیاویزم و چادر گل دارم را سرکنم. هنوز ایستاده بود. مادر دستش را گرفت و گفت «بشین مهدی جان.» تازه متوجه شد، مدتی ایستاده است. همان جا نشست. با دست هایش بازی کرد. نشستم گوشه ی اتاق. طوری که او را خوب ببینم و نتواند مرا ببیند. هر چند روی این را نداشت که نگاهش را به سمتم بگرداند. کمی که آرام گرفتم، متوجه شدم چقدر تغییر کرده است. انگار بزرگ تر شده بود. مردی شده بود برای خودش. دیگر از آن شیطنت ها خبری نبود. آن چه می دیدم با تمام این سالها متفاوت بود. قدبلند بود. چشمان عسلی اش در میان آن موهای خرمایی تیره و صورت سپید و زیبا، میدرخشید. نگاهش محجوب تر شده بود. خیلی مراقب دلم بودم که سرجایش بنشیند و برای خودش این طرف و آن طرف نرود. فرمان مرا نبرد. رفته بود بست نشسته بود نزدیکش و تکان هم نمی خورد. می ترسیدم کاری کند که عاقبت شرمنده شوم. چه میدانم، کاری کند تا او هم بفهمد که چه بلایی سرش آمده و هر روز به یادش سر میکند. در همین فکرها بودم که مادر، جعبه ی زیبایی را نشانم داد و گفت «پسرخاله سوغات آورده برات.» آب دهانم را به سختی فرو دادم. - من؟ - ببخشید دخترخاله. یه هدیه ی کوچیکه. نمیدانستم خوشحالی ام را کجا پنهان کنم. نتوانستم و فهمید. با لبخندی که از رضایت روی لبهایش نشسته بود گفت «برام نیمرو...» مادر نگذاشت حرفش تمام شود. به من اشاره کرد و هردو زدند زیر خنده. تابه را روی گاز گذاشته بودم و به اوضاع و احوال خودم نگاه می کردم. به آخرین باری که چهارده ساله بود و از من خواسته بود نیمرو درست کنم و حال امروزم. با مهارت خاصی نیمرو را داخل بشقاب چینی گل سرخی گذاشتم و اطرافش را با زیتون و سبزی های محلی آراستم. حسرتی به دلم نشست و آرزو کردم کاش.... داشت برای مادر از درس و کارش تعریف می کرد، تازه فهمیدم دانشکده ی افسری قبول شده و دارد کارشناسی مدیریت امور دفاعی می خواند. آن وقت ها بهانه ای جور می کرد. این بار گفته بود آمدم به یکی از دوستانم سر بزنم و دفعه های قبل هم بهانه ها دیگر. بالأخره زمان رفتنش رسید و خداحافظی کرد و رفت. راستش خیلی خبر از وابستگی ام نداشتم، اما وقتی رفت، تازه فهمیدم چه حالی دارم. 🍃در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن من خود به چشم خویشتن، دیدم که جانم می رود...🍃 جعبه ی هدیه را باز کردم. یک شیشه ی عطر بسیار زیبا بود که تا درش را باز کردم، هوای اتاق را معطر کرد. از نگاه رضایت بخش مادر، اطمینان قلبی مضاعفی گرفتم. هرچه بود، مهدی را جور دیگری دوست داشت. ادامه دارد... 🌿🍃🌿🍃🌿🍃🌿🍃🌿🍃 🦋ماجرای پر فراز و نشیب ازدواج #شهید_مهدی_حسینی و بانو #زهرا_سلیمانی_زاده به قلم بانو #شیرین_زارع_پور و روایتگری بانو سلیمانی زاده همسر شهید/برش هایی از کتاب #تمنای_بی_خزان 🔺کپی از مجموعه ممنوع است، در همینجا بخوانید🔻 @mahdihoseini_ir

🍃ویژگی مسـلـ✨ـمان واقعی🍃 اَحْسِنْ مُجاوَرَةَ مَنْ جاوَرْتَ، تَکُنْ مُسْلِما؛ با همسایه‌ات خوشرفتاری کن تا مسلمان راستین باشی. #امام_صادق(ع)| بحارالانوار: ج ۷۴، ص ۱۵۸📚 🌱| @mahdihoseini_ir

🎥 وحشت آمریکایی 📍رعب و وحشت از سیلی سپاه در «عین الاسد» به روایت فرماندهان آمریکایی (تروریستان آمریکایی) #استوری📲 #حاج_قاسم #سردار_دلها 🌱| @mahdihoseini_ir

ادامه مجموعه #عشق_مشترک💕 👇👇👇

🌱 الا یا ایهّا الساقی اَدِر کاَساً و ناوِلها که عشق آسان نمود اوّل ولی افتاد مشکلها... مجموعه #عشق_مشترک💕 #قسمت_چهارم برای اینکه خودم را سرگرم کنم، شروع کردم به مطالعه، ولی سیر مطالعه ام باید هدفمند میشد. تصمیم گرفتم برای ورودی حوزه ی علمیه درس بخوانم و ادامه تحصیل بدهم. به خاطر مشغله های بسیار کار در خانه و ذهنی مشغولم، ورودی حوزه پذیرفته نشدم، ولی این باعث نشد که ناامید شوم. تهران شرکت کردم و خوشبختانه قبول شدم. مشکل تهران ماندن و درس خواندن داشت روبه راه می شد. خواهرم سکینه از من خواست مدتی در خانه شان بمانم، اما پدر می دانست که اقامت من به مدت طولانی صورت خوشی ندارد و اسباب زحمت برای خواهرم فراهم می شود. برای همین از شمال به تهران، یک کوچ دیگر کردیم. ما به این وضعیت عادت کرده بودیم. وضعی که یا در حال کوچ و اسباب کشی بودیم، یا مادر و پدرم در مزرعه بودند و مسئولیت خانه با من بود. برگشتم شمال برای جمع کردن اسباب و وسایل خانه. این جابه جایی چند ماهی طول کشید. دو ماه منزل خواهرم و دو ماهی هم مهمان یکی از اقوام بودیم. از این که در شهری نفس میکشیدم که او هم همان جا نفس میکشد، احساس آرامش می کردم. خانه ی تازه ی ما در تهران خیابان مولوی، اصلا شبیه خانه ی بزرگ شمال نبود. برای همه ی ما سخت بود که از خانه ای بزرگ و دل باز، ساکن جایی شویم که دوتا اتاق تودرتو داشت. نه حمام و نه آشپزخانه ای در کار بود و به راحتی خانه های هویر و شمال. باغچه ی خالی اش هم انگار کچلی گرفته بود و حتى علف هرزی هم به روی خود نمی دید. شرایط خیلی سختی بود. هفت نفرمان به زور جا شده بودیم و وقتی مهمان می آمد، کلی خجالت میکشیدیم. مدت کوتاهی از حوزه رفتنم میگذشت که تصمیم گرفتم پوشیه را به حجابم اضافه کنم. فکر میکردم حالا اگر مهدی هم مرا ببیند، نخواهد شناخت، اما انگار فکرم اساس اشتباه بود. داشتم از حوزه برمیگشتم خانه. سر کوچه که رسیدم، صدایی آشنا از پشت سرم به من فهماند که هر طور که باشم، او مرا می شناسد. صدایش آرامش عجیبی به دلم نشاند. جملاتش را پرسشی مطرح می کرد تا من حس کنم مثل همیشه آمده است به خاله سر بزند. ولی لرزش صدایش حرف دیگری داشت وقتی گفت «سلام زهراخانوم.» انگار اولین باری بود که به این شکل مرا صدا می زد. نگاهش کردم و او مرا نمی دید. آرام سلام کردم و به راهم ادامه دادم. پشت سرم صدای گام هایش را می شنیدم. - خاله خونه س دیگه؟ پاسخی ندادم تا خودش بیاید و ببیند. تنها صدایی که در کوچه پس کوچه های باریک مولوی می پیچید، صدای آب جوی بود که به سرعت می گذشت و با صدای گام های ما، طنین دل نوازی داشت. از آن روز به بعد، هربار که از حوزه برمیگشتم، حس میکردم سایه ای پشت سرم مراقب من است. خودش را نمی دیدم و انگار سهم من فقط سایه اش بود. کم کم حس کردم دامنه ی این سایه وسیع تر شده و کلا سایه ی آقامهدی، ساکن مولوی و کوچه پس کوچه های باریکش شده است. ادامه دارد... 🌿🍃🌿🍃🌿🍃🌿🍃🌿🍃 🦋ماجرای پر فراز و نشیب ازدواج #شهید_مهدی_حسینی و بانو #زهرا_سلیمانی_زاده به قلم بانو #شیرین_زارع_پور و روایتگری بانو سلیمانی زاده همسر شهید/برش هایی از کتاب #تمنای_بی_خزان 🔺کپی از مجموعه ممنوع است، در همینجا بخوانید🔻 @mahdihoseini_ir

🍃زندگی من🍃 به مصطفی می‌گفتم: «من نمی‌گویم خانه مجلل باشد، ولی یک مبل داشته باشد که ما چیز بدی از اسلام نشان نداده باشیم که بگویند مسلمان‌ها چیزی ندارند، بدبخت‌اند.» مصطفی به‌شدت مخالف بود، می‌گفت: «چرا ما این همه عقده داریم؟ چرا می‌خواهیم با انجام چیزی که دیگران می‌خواهند یا می‌پسندند، نشان دهیم خوبیم؟ این آداب‌ورسوم ماست. نگاه کنید این زمین چقدر تمیز است؛ مرتب و قشنگ. این‌طوری زحمت شما هم کم می‌شود، گردوخاک کفش هم نمی‌آید روی فرش.» می‌گفت: «این‌ها برای چه؟ زینت خانه باید قرآن باشد به‌رسم اسلام. به همین سادگی.» وقتی مادرم گفت: «شما پول ندارید من برایتان وسایل خانه می‌آورم»، مصطفی رنجید؛ گفت: «مسئله پولش نیست. مسئله زندگی من است که نمی‌خواهم عوض شود.» #شهید_مصطفی_چمران| به روایت همسر شهید/منبع: ابروباد 🌱| @mahdihoseini_ir

در بین‌الطلوعین ظهور قرار داریم؛ باید در برنامه‌ریزی‌های خود، دنده عوض کنیم. #حاج_حسین_یکتا 🌱| @mahdihoseini_ir

🍃توصیه‌ای اخــ✨ـروی از حضرت امیر (ع)🍃 فَتَزَوَّدُوا فِی اَیّامِ الْفَناءِ لاَِیّامِ الْبَقاءِ مردم! در روزهای فناپذیر، برای روزگار جاودان، توشه برگیرید. #امام_علی(ع)| نهج البلاغه: خ ۱۵۷، ص ۴۶۲📚 🌱| @mahdihoseini_ir

🍃 جمله ای که مثل فنـــ🔗ـــر بلندت می کنه!🍃 #استاد_عالی🎤 #تلنگر✨ #ارسالی_از_اعضا✉️ 🌱| @mahdihoseini_ir

نگاه هاے شمـا چیزے از جنـس نجـات است! چشمتـان ڪہ بہ گوشہ ایڹ شـهر مےخورد یادتـان باشد؛ سخـت محتـاج گوشہ چشمتـان هستیـم! ڪمے نـور مهمـانمان ڪنید. 🌱| @mahdihoseini_ir

ادامه مجموعه #عشق_مشترک💕 👇👇👇

🌱 الا یا ایهّا الساقی اَدِر کاَساً و ناوِلها که عشق آسان نمود اوّل ولی افتاد مشکلها... مجموعه #عشق_مشترک💕 #قسمت_پنجم یکی از همین روزها که با سارا از جایی برمیگشتیم، پیکانی به رنگ آبی جلویمان ترمز کرد، طوری که آب و گل گودال کوچه روی چادرم پخش شد. سرم را بلند کردم که چندتا بد و بیراه بارش کنم که البته از زیر پوشیه ای که زده بودم فقط خودم می شنیدم و سارا. چشمم افتاد به او که لبخند مهربانی روی لب هایش جا خوش کرده بود. با حرص نگاهش کردم. او مرا نمی دید. شیشه ی ماشین را داد پایین و گفت «دارم میرم خونه ی شما. میرسونمتون.» به سارا نگاه کردم تا نظرش را جویا شوم. سرش را به علامت موافق پایین آورد. بعد از کمی مکث هردو سوار ماشین شدیم. خواستم عقب بنشینم که در شاگرد را باز کرد. ناچار شدم به درخواستش احترام بگذارم. این اولین باری بود که این قدر نزدیکش شده بودم. قلبم اوضاع خوبی نداشت. دستم را گذاشته بودم روی قلبم تا شاید بتوانم مانع بلند شدن صدایش شوم. دست هایم را زیر چادر پنهان کرده بودم که متوجه لرزش آنها نشود. اصلا فکر میکنم رو به احتضار بودم. هرسه در سکوت، مسیری را طی کردیم تا بالأخره سکوت را شکست. - میخوام باهاتون صحبت کنم. آب دهانم را به سختی فرو دادم و گفتم : راجع به چی؟ - راجع به خودمون. پوشیه ام را کنار زدم و نگاهش کردم. - خب. می شنوم. با سرعت به کوچه ی بن بستی پیچید و ایستاد. - دارم میرم مأموریت. سعی کردم خودم را بی تفاوت نشان دهم. برای همین گفتم - خب به سلامت. بی تفاوتی ام او را به هم ریخته بود. این را وقتی از کوچه ی بن بست خارج شد، با سرعتی که به رانندگی اش داد، فهمیدم. نزدیک خانه سر کوچه ترمز کرد و گفت «فردا می آم دنبال تون حوزه. منتظرم باشید.» هیچ حرفی نزدم. سارا از او تشکر کرد و از ماشین پیاده شدیم. آن قدر ایستاد تا مطمئن شود وارد خانه شده ایم. سارا زیر لب غرولند می کرد که «چرا این طوری جوابش رو دادی. دلش رو شکستی.» تا این را گفت، بغضم ترکید و اشک هایم جاری شد. دفاعیه ای نداشتم به سارا تحویل دهم. ادامه دارد... 🌿🍃🌿🍃🌿🍃🌿🍃🌿🍃 🦋ماجرای پر فراز و نشیب ازدواج #شهید_مهدی_حسینی و بانو #زهرا_سلیمانی_زاده به قلم بانو #شیرین_زارع_پور و روایتگری بانو سلیمانی زاده همسر شهید/برش هایی از کتاب #تمنای_بی_خزان 🔺کپی از مجموعه ممنوع است، در همینجا بخوانید🔻 @mahdihoseini_ir

🍃مذمت سرگـرمــ🎲ـی زیاد🍃 مَن کَثُرَ لَهوُهُ قَلَّ عَقلُهُ کسی که زیاد به سرگرمی بپردازد، عقلش کم است. #امام_علی(ع)| غررالحکم، ح ۸۴۲۶📚 🌱| @mahdihoseini_ir

💬 #شهید_محمد_بلباسی: در عرصه های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی حضور داشته باشید، ادامه دهنده ی راه شهدا باشید، نگذارید این عَلَم به زمین بیافتد. 🌱| @mahdihoseini_ir

می گفتند استاد دانشگاه است و فلسفه درس میده. توی جبهه ترکش پایش رو قطع کرد و خون ریزی شدیدی داشت. کسی کاری نمی تونست بکنه. گفت : این بیسکویت ها که توی صبحگاه می دادند... پیش خودم فکر کردم بیسکویت می خواد چیکار توی این وضعیت؟ گفت : من یک باریکی اش رو بردم برای دخترم، اشکال نداره. گفتم : سهمیه خودت بوده. گفت : آره گفتم : اِن شاءالله که اشکال نداره. #تلنگر #دفاع_مقدس #چه_بودند_چه_هستیم...! 🌱| @mahdihoseini_ir