از بامداد عاشوراء تا اذان مغرب، ساعات سخت و لحظات دلهره‌آوری‌ست! به قول اهل روضه، "با حال مناسب" تنفس کنید...

‌‌ إنالله و إنا إلیه راجعون! آجـرک الله یاصاحب‌الزّمان «أعظَمَ اللهُ اُجورَنا و اجُورَكم بمُصابِنا بِالحُسَینِ وَ جَعَلَنا و إیّاکُم مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَع وَلیّهِ الامامِ المَهدیِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ علیهم السلام»

#روایت شام غریبان شهر ما در استان مازندران بدین گونه است که هیئات مختلف شهر، دسته راه می‌اندازند به سمت مسجد جامع شهر. بخشی از اهالی شهر هم برای میزبانی در مسجد جامع می‌مانند. دسته‌جات عزاداری با حزن و غم و آهسته، یکی یکی به مسجد جامع شهر می‌آیند و بخشی دیگر از شهر به استقبال آنان با اشک و آه و نگاه می‌روند. بعد این دسته، دسته‌ی بعدی و دسته‌ی بعدی و دسته‌ی بعدی... چراغ‌های مسجد جامع نیز تا خروج دسته‌جات میهمان خاموش می‌ماند تا حزن و اندوه بر فضا حاکم بماند. پسِ خروج دسته‌ها، مردم میزبان برای اقامه عزای آل‌الله به داخل مسجد جامع می‌روند. روشنایی مسجد را می‌گیرد و سخنران و مداح عزا سر می‌دهند. مردم دسته‌رو نیز به مساجد محلی خود می‌روند تا عزا را ادامه دهند...

لحظاتی از این حُزن و اندوه را گوش جان بسپارید...

رئیس‌جمهور منتخب در گردش عاشورایی به سر می‌برد و پیش‌برد امور و چینش کابینه‌اش را واگذار کرده به وزیری بدسابقه در دولتی بدسابقه. آن وزیر هم در صداوسیما با افتخار می‌گوید اگر شیعه یا وزیر بوده باشید امتیازی ندارید. برعکس اگر تازه‌کار و بانو و از اقلیت‌های دینی باشید امتیازی دارید. شوخی می‌کنید دیگه؟!

شب‌های سختی بر محور مقاومت سپری می‌شود؛ غزه‌یِ سرو، زیر بمباران لحظه‌ای رژیم کودک‌کش، لحظه‌ای خم نشده. یمنِ شجاع، هزینه‌ی ایستادنش کنار فلسطین را با تحریم‌ها، بمباران‌های سنگین و فقر همگانی می‌پردازد. حزب‌اللهِ سیدحسن، در سایه‌ی بی‌دولتی و اقتصادِ تقریباً فروپاشیده‌ی لبنان، نبرد پارتیزانی با نظامیان کودک‌کش را با قوت ادامه می‌دهد و در هفته‌، شهیدانی را تقدیم می‌کند. عراقِ دلیر، یک‌تنه و بدون حمایت دولتش، درحالی‌که با نظامیان آمریکایی هم‌جوار است، آن‌ها را زیر فشارهای گیج‌کننده قرار داده. و ایران؛ ایرانِ سیدنا القائد، پس از بحران از دست دادن رئیس‌جمهور و وزیرخارجه‌ی انقلابی و مقتدر و مغتنمش، انتخاباتی برپا کرد و رئیس‌جمهوری رأی آورد که نمی‌دانیم در پسش چه خواهد بود. اما با همه‌ی این‌ها، همه در محور مقاومت دل‌گرمیم به وعده‌ی محقَق الهی: ﴿يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن تَنصُرُواْ ٱللَّهَ يَنصُركُم وَيُثَبِّت أَقدَامَكُم﴾

#یادداشت_تربیتی امروز می‌خواهم برایتان از یک گزاره‌ی تربیتی نام آشنا اما غریب در عرصه‌ی تربیت بگویم. گزاره‌ای که اکثر والدین و مربیان و متولیان امر تربیت اگر نگوییم که از وجود چنین گزاره‌ای اطلاع ندارد، حداقل به اهمیت آن دقت ندارند. آن گزاره‌ی سه کلمه‌ای عبارت است از: 'تربیت در صحنه' تصور کنید شما پدر/مادر هستید. خب طبیعی‌ست که مثل هر پدر و مادری، بایدها و نبایدهای تربیتی را "به‌صورت مستقیم" به فرزندتان آموزش دهید. مثلاً به او می‌گویید که مسخره کردن کار خوبی نیست یا احترام به بزرگ‌تر کار درستی‌ست. اما در تربیت، علاوه بر آموزش مستقیم گزاره‌های تربیتی، یک "آموزش‌های غیر مستقیم تربیتی" نیز داریم که ما به آن تربیت در صحنه می‌گوییم. تربیت در صحنه را اگر بخواهم خیلی ساده برایتان توضیح دهم، یک مثال می‌زنم و در ضمن این مثال اهمیتش را عرض می‌کنم. مثلاً خانواده‌ی شما در یک مهمانیِ خانوادگی است و فرزندتان در میهمانی، فرزند میزبان را مسخره می‌کند یا برعکس به میزبانِ بزرگ‌تر احترام می‌گذارد. خب مثل همه‌ی والدین، شما این‌جا فرزند خود را تشویق یا تنبیه می‌کنید. این‌جا دو حالت وجود دارد: - یا از قبل به فرزند خود بد بودنِ مسخره کردن یا خوب بودنِ احترام گذاشتن را به‌صورت مستقیم یاد داده‌اید و الآن با تنبیه با تشویق آن را یادآوری می‌کنید. - یا از قبل این آموزش مستقیم را ندادید و در همان میدان این بایدها و نبایدهارا به او آموزش می‌دهید. هر دو حالت بالا، دو حالت از تربیت در صحنه هستند. اما آن‌چه که ما در این یادداشت با آن کار داریم، حالت اول است. آن حالتی که شما یک آموزش مستقیم داده‌اید و پِی آن را در میدانِ واقعیِ فرزند، به‌صورت غیرمستقیم ادامه می‌دهید. دقیقاً مانند یک مربی ورزشی که هم قبل از مسابقه، به بازیکن خود آموزش‌های تئوری را می‌دهد و هم در میدان مسابقه او را رها نمی‌کند و آموزش را به‌صورت غیرمستقیم پِی می‌گیرد و آموزش‌های مستقیم را به او یادآور می‌شود. حال شما تصور کنید پدر و مادری که در میدانِ فرزند خود مانند تفریحات بچه‌گانه و پارک و بازی‌های خانگی، میهمانی‌ها و مسافرت‌های خانوادگی، فرزند را با خود همراه نمی‌کنند و برایش وقت نمی‌گذارند، آیا می‌توانند از مزایایی بی‌بدیل تربیت در صحنه بهره ببرند؟ قطعاً خیر! چون خانواده در میدان فرزند حضور ندارد و آموزه‌های تربیتی برای فرزند در میدان واقعی مرور و اصطلاحاً جا نمی‌افتد. یا مربیان و کانون‌های تربیتی که تربیت را در آموزش‌های معارفیِ تئوری منحصر می‌کنند و در عرصه‌های مختلفِ متربی مانند سالن فوتسال و استخر و بازی و اردو و بیرون‌رفتن‌ها، آن‌هارا همراهی نمی‌کنند آیا از تربیت در صحنه نفعی می‌برند یا صحبت‌های تئوریِ تربیتی‌شان مانند قرص‌های مسکن، بعد از مدتی بی‌اثر می‌شود و بدتر از آن، متربی نسبت به آن‌ها سِر و عادی می‌شود؟ در این باره، بعداً بیش‌تر صحبت خواهیم کرد... پایان/ 📥 @MAHDIIZADI_IR

نظرتون رو در باره‌ی این دست یادداشت‌های تربیتی بفرمائید 👇🏻 @mahdiizadi_pv

#نظر_شما👇🏻 سلام حاج‌آقا واقعاً این یادداشتتون برای من مفید بود. با اجازتون یادداشت تون رو داخل گروهام ارسال کردم

#نظر_شما👇🏻 سلام خییلی خوبه که یادداشت های تربیتی رو شروع کردین و کانال‌تون رو به این سمت دارین جهت مییدین. لطفاً ببشتر بنویسید🙏🏻

#توئیت نباید هم تعجب کرد...

‏و سلام بر آنانی که دیگر با هیچ پروازی، به دنیای ما باز نمی‌گردند... ‎#رئیسی_عزیز

#توئیت آقای رئیس‌جمهور، دست مریزاد👌🏻

🔺حمله گسترده به شمال اسرائیل 🔸خروج‌ گسترده موشک‌های پدافندی اسرائیل از لانچرها نشان می‌‌دهد شمار زیادی موشک از لبنان به سمت فلسطین شلیک شده است.

ظاهراً حزب‌الله داره لانچرهای اسرائیل رو برای انتقام اصلی خالی می‌کنه...

راستی شماهم عازمید؟

"رهبر انقلاب: باید در فضای مجازی، حکمرانی قانون‌مند وجود داشته باشد." شاید باورتان نشود اما موافقان و کاسبان #فیلترینگ و #فیلترشکن از همین بیان رهبری، حمایت ایشان از این وضعیت مضحکِ #اینترنت را برداشت، تبیین و به گوش مسئولین صاحب امضاء می‌رسانند تا هم‌چنان کاسبی ادامه داشته باشد...

شب آخر است، گدا را حلال کن...

"کاسه به دست" بوتراب در میان دُرّنامه‌اش، گوهری دارد با این مضمون که: هر مسألت، شخصیتت را می‌بلعد، پس بدان که در برابر چه کسی مسئلت داری. ما نیز اقتدا کردیم به بوتراب و اشک بردیم بر درگاه فرزندانش، غصه بردیم بر دامان همسرش و حاجت خواستیم از خودش. حاجت خواستیم که ما از خودش به غیر خودش حواله ندهد و دست‌مان را از درب خانه‌ش کوتَه نسازد که ما جز او و فرزندانش هیچ نداریم و هیچ نیستیم و هیچ نمی‌شویم. حال که ساعات آخر دو ماهِ مشکی‌پوشی و آه‌کشی و سینه‌زنی و عزاداری و ماتم‌زدگی بر فرزند شهیدِ بوتراب، حسین‌بن مظلوم است، کاسه به دست، چشم به انتظار و دل به اضطراب، بست‌نشینِ خانه‌ی شهیدِ دو عالَم نشسته‌ایم که مزد بگیریم از مادرش و نگاه بگیریم از پدرش تا مگر تفضل شود و شهید عنوان گرفتیم و قتیل محشور شویم. خدای #حسین را چه دیدی؟ او که مارا در عزاخانه‌ش راه داده و در اربعینش اذن داده و در موکبش جا داده و در حرمش نفس داده، یک شهادت نداده؟ حاشا از این خدا که نعمت دهد و اتمام نکند به خون و اکمال نکند به #شهادت و احلیٰ بالشهادة... . . #به‌تاریخ‌چهاردهم‌شهریور‌ماه‌چهارصد‌وسه . . | #یاحسین |

#توئیت صوت جلسه هم که منتشر شده...

حاج‌آقا هارداسان؟؟

لحظات سختی بر برادران حزب‌الله سپری می‌شود! رژیم کودک‌کش بنای حمله زمینی بر لبنان را دارد. اما تجربه‌های گذشته‌ی این نبرد نشان داده که حزب‌الله دست برتر را در نبردهای زمینی و رودررو دارد. توسل و توکل و تضرع را کم اهمیت ندانیم...

کلمات در بیان این شادی کم می‌آورد و اشک فراق بر سید المقاومه و سید محرومان بند نمی‌آید...

لذت ببرید😊