🌷امام مهدی شناسی ۱۲۱۱🌷 💠جناب حاج آقا یعقوب الدین جویباری صاحب کتاب تفسیر کبیر البصائر سوره والعصر جلد دوم صفحه ۳۶۱ درباره مقامات نورانی حضرات معصومین (علیهم السلام) علی الخصوص حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) می‌فرمایند: چنین انسانی صاحب مرتبه «کن» می‌باشد. اوست مشیة الله که با مشیت الهی تصرف در کائنات می‌کند. 💠در صفحه ۳۳۷ می‌فرمایند: اهل البیت وحی (علیهم السلام) که سرسلسله آنها حضرت امیرالمومنین (علیه السلام است امام (علیه السلام) مشتق از علی اعلی مظهر اتم و اکمل اسماء حسنی الهی و کلمات الله غیر متناهی و نا محدودند (البته نه در عرض خدا بلکه در عرصه ممکنات) که هیچ رسول و نبی و هیچ وصی و مومن راستین توان درک اسرار خزان خزائن، واقعیت‌های آن‌ها را نداشته چه رسد به افکار. 💠این کلمه مقدس (کن)، فقط در جایگاه قدسی و وجود ملکوتی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف» مسکن می‌گزیند؛ زیرا در این زمان، درب اراده خدا از وجود گرامی امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) باز می‌گردد. 💠طبق روایت فوق هر چیزی که موجودیت پیدا می‌کند، توسط کلمه «کن» از زبان مبارک خلیفة الله خواهد بود. 💠مرحوم علامه عالی قدر میر جهانی در کتاب ولایت کلیه، این روایت از امام معصوم (علیه السلام) را نقل نموده اند که: «نحن مشیه الله » «مشیت و اراده خدا، ما هستیم». 💠یا در روایت دیگر نقل است: «فهم خاصه الله... و قدرۀالرب و مشیته».«اینان مخصوص خدا هستند؛ بلکه قدرت پروردگار و مشیت او می‌باشند». 💠حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در خطبه ای در مسجد کوفه می‌فرمایند: «إنما صدرت الأمور عن مشیته »«همانا منشا صدور تمام امور، از مشیت است». 💠یعنی تمام فیوضات و مقدرات از درب مشیت بیرون می‌آید و بروز این مشیت از ناحیه محمد و آل محمد غالب است که طبق فرموده خودشان، همان کاف و نون «کن» هستند. اما آنچه نیازمند بحث است، ظرف «أوعیة » و محل فرود آمدن مشیت است. اراده ی خدا باید از مجرایی جاری گردد و آن ظرف، خانه قلوب مطهر ذوات مقدس است که فرموده اند: «بل قلوبنا أوعیة لمشیة الله». «دل‌های ما ظرفهای اراده خداوند است». 💠حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند: «الامام... یجعل قلبه مکان مشیته». «خدای متعال قلب او (امام علیه السلام) را مکان مشیت خود قرار داده است». 💠در واقع نفوذ اراده و کاری که حق تعالی می‌خواهد انجام دهد، از این ناحیه به اجرا در می‌آید؛ چراکه که مجریان دستگاه آفرینش، ائمه اطهار (علیهم السلام) هستند و این همان مقام ارادة اللهی و سبب بودن برای خلقت است. کسی که دارای چنین مقام شگفت آوری است، باید به خدا متصل باشد. البته اتصالی که ناشی از قرب معنوی است و نه فنای در ذات اقدس الهی. همان چیزی که آیه شریفه«ثم دنا فتدلی * فکان قاب قوسین أو أدنی». 💠بدان اشاره دارد که فرمودند: «إذا شئنا شاء الله و لانشاءإلاأن یشاء الله». «هنگامی که چیزی را اراده کنیم یا بخواهیم، همان لحظه، بدون انقطاع، خدا هم همان را اراده کرده و می‌خواهد. چیزی را اراده نمی کنیم، مگر اینکه خداوند اراده کند». 💠در فرازی از زیارت حضرت امام حسین (علیه السلام) می‌خوانیم: «إرادة الرب فی مقادیر أموره تهبط إلیکم و تصدر من بیوتکم». «اراده پروردگار در اندازه گیری کارهایش و اراده جمیع امورش به سوی شما فرود می‌آید». یعنی اراده خدا در تقدیر امور و کارهایش به سوی خانه‌های شما فرود می‌آید و از آنجا به تمامی ذرات آفرینش صادر می‌گردد. آن خانه ها، همان ابدان مطهر و قلوب نورانی ایشان است که خزائن علم خداوند متعال است، همان سینه ای که محل اراده اوست. 💠پس هر چیزی که از ناحیه امام (علیه السلام) صادر می‌شود، معارض با اراده خدا نمی شود. با این تفصیل، در نزد اهل بصیرت و معنا، دیگر جنبه‌های بشری امام (علیه السلام) لحاظ نمیشود؛ بلکه هر چه از وجود امام (علیه السلام) می‌بینند، به اصطلاح، خدایی‌های خداست؛ یعنی همه کارهای خدایی و در صفات و فعل، متخلق محض به اخلاق الله هستند. 💠حضرت امام صادق (علیه السلام): «العبودیة جوهره کنههاالربوبیة» «عبودیتی حقیقتی است که آن طرف سکه اش و سویدای آن، ربوبیت است». ‌📚معرفت به نورانیت امام عصر (عجل الله فرجه) ✍محمد تقی تقی پور #مهدی_شناسی #نورانیت_امام #قسمت_1211 #امام_زمان @mahdimontazeremast