عقب‌گرد نکنیم! ✍ مهدی محمدصادقی اینکه خودمان می‌توانیم، بدون تجربه و استناد ملی و تجربه بین‌المللی چگونه می‌توانیم؟ با این نسخه دل و روده مملکت را بیرون می‌ریزیم و نمی‌توانیم جمع کنیم... چرا کارشناس خارجی نمی‌آوریم؟... چرا برای اقتصاد بیمار، صنعت، بانکداری و کشاورزی به سراغ اروپا نمی‌رویم؟! شاید اگر موتورهای جستجوگر اینترنتی در دسترس نبود؛ هیچ کس، گوینده این جملات را نمی‌یافت و لاجرم این گزاره‌ها به افراد شاخص جریان غربزده دوران پهلوی همچون تقی‌زاده یا فرنگی‌مآبان عصر قاجاری نظیر آخوندزاده و میرزا ملکم‌خان، منتسب می‌شد. بن‌مایه این تفکر و اندیشه محوری آن، غرب‌باوری و اروپاپرستی است که پیامد هولناک آن، سلطه‌جویی و وابستگی به اجنبی و بیگانگان است. علاوه بر این، پذیرش این گفتمان موجب می‌شود از ظرفیت‌ها و استعدادهای داخلی کشور غافل شده و با هزینه‌تراشی از بیت‌المال، طالبوف‌ها و لطیف‌ها را به سفرهای لاکچری فرستاد تا با پیوستن به معاهدات و توافقات بین‌المللی، ما را به مقلدان و غلامان حلقه به گوش فرنگی‌ها، مبدل سازند. بگذریم که این الگوی اداره کشور، چه به روز مملکت‌مان خواهد آورد؛ اما ناگزیر به برخی از تبعات خسارت‌بار این گفتمان اشاره می‌شود و درباره آثار این اندیشه در توقف فرایند پیشرفت کشور و تضعیف روحیه خودباوری مردم، مطالبی ارائه خواهد شد. روزی که تقی‌زاده برای حل مسائل کشور، نسخه غربی شدن ایرانیان از فرق سر تا نوک پا را تجویز می‌کرد؛ گمان نمی‌برد پس از خاتمه دوران استعمار نیز نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری ایران، این‌چنین پرچم غرب‌پرستی و خودباختگی را به دست بگیرد! جالب ماجرا این جاست که این بنده خدا با چنین تفکر واداده و ناامیدانه‌ای دنبال نگهداشت سرمایه انسانی در کشور است و می‌خواهد از میل به مهاجرت جوانان بکاهد. حال آن که این قبیل گفتار، بر طبل ناامیدی و غفلت از سرمایه‌های ملی می‌کوبد و هم‌راستا با رسانه‌های دشمن، انگاره خودتحقیری را تقویت می‌کند و روحیه خودباوری جوان ایرانی را فرو می‌پاشد! ضمناً بسیاری از اندیشه‌ورزان و فرهیختگان ایرانی بر این باورند، پیشرفت هر کشور، دارای نسخه بومی و ملی است؛ بنابراین با درک اقتضائات کلان و ملاحظات فرهنگی جامعه، باید الگوها و مدل‌های ارتقا دهنده و سیاست‌های پیش‌برنده را اجرا کرد. البته این نافی بهره‌مندی از تجربیات موفق سیاستگذاری سایر کشورها نیست. فقط اعتقاد بر این است که نباید در این زمینه در وادی افراط افتاد و به طرح‌ها و برنامه‌های خارجی به دیده «معیار» و «قبله آمال» نگریست. متاسفانه اطرافیان و حامیان جناب پزشکیان، نماد بی‌برنامگی و خودبیگانگی هستند که تاریخ نشان می‌دهد تمام تخم‌مرغ‌هایشان را در سبد توسعه خارجی و سفرهای فرنگ می‌چینند و اگر در انتخاب‌مان دقت نکنیم؛ آینده‌مان را تباه می‌کنند و به روز سیاه می‌نشانندمان. مطمئن باشید این قماش، چون در غرب فرو رفته و محو الگوی توسعه غربی هستند؛ هیچ‌گاه نگاه درون‌زا نخواهند داشت و دل‌شان به حال و روز ما نخواهد سوخت. یقین بدانید این بی‌برنامه‌های غرب‌پرست، به جز تقلید و دنباله‌روی، هیچ الگو و مدل پیشرفتی برای کشور متصور نیستند و وقتی به نتیجه نرسند و به عملکردشان انتقاد شود؛ میکروفن به زمین خواهند کوبید و با دوگانه‌سازی تخیلی، به «نمی‌گذارند» و «نمی‌شود»، حواله‌مان خواهند داد! فراموش نکرده‌ایم که بعد کلی سفر لاکچری و اتلاف بیت‌المال از سوی این عزیزان، نه تنها گشایش اقتصادی ایجاد نشد و به نتیجه‌ای نرسیدیم؛ بلکه هر روز شاهد تعطیلی کارخانجات و بیکاری جوانان‌مان بودیم. پس، فریب جلیلی‌هراسی این جماعت را نخوریم و با دست خود دوباره مسیر پیشرفت کشور را به سرطان غرب‌زدگی مبتلا نکنیم که این موقف، تکرار تاریخ و بازگشت به دوران ماقبل مشروطه است! #ما_می‌توانیم #نه_به_خودتحقیری #یک_ایران_دعوت #نقش_من 📲 @mahdimsadeghi