🌼🌿🌼 🌿🌼 🌼 🌸 #رمــان 🍃 #آوای_انتظار 📖 #قسمت_سی_و_هشتم اسلحه مثل توموری شده بود که یه جا نگهم داشته بود حتی از اینکه کسی بهم برخورد کنه میترسیدم بعد سلامو احوالپرسی با سهیلا و بقیه دوباره تو جام نشستم وجود کسی رو کنارم حس کردم زیر چشمی نگاهم به دستش افتاد دستای مردونشو روی دسته مبل گذاشت متوجه حضور آرش شدم که گفت +: چطوری دختر عمو؟ میدونی چقدر دلم برات تنگ شده بود؟ چیزی از حرفاش نمیفهمیدم چرا باید دلش برای من تنگ میشد؟ با یه لبخند اکتفا کردم ادامه داد +: بده کتتو آویزون کنم روی چوب لباسی ! ضریان قلبم شدت گرفت با خونسردی جواب دادم -: ممنون ... لازم نیست تو تنم راحت ترم... +: راستی... منتظرنگاهش کردم که ادامه داد :+ موهات ... منتظر بودم حرفش تموم شه موهام چی؟ چی کار به موهام داشت اصلا/؟ ادامه حرفشو خورد اونقدر سرو صدا بود مه کسی صدامونو بین اون همه. همهمه نمیشنید... بازم ادامه حرفش واسم سوال مونده بود ... فکرو ذهنم همش پیش اسلحه بود اه سپهرِ لعنتی کاش امشب میومدی و من از شر این اضطراب راحت میشدم اون شب هم گذشت بی حوصله برگشتیم سمت خونه... انقدر خسته بودم که روی تخت ولو شدم اسلحه رو سر جاش تو کتاب گذاشتم و سُرش دادم زیر تخت... به یه مسواک اکتفا کردمو خوابیدم... روز دوم وسوم و چهارم عید همینطور گذشت تعطیلات بودو نه به بهونه ای میتونستم برم بیرون و نه میشد سپهرو پیدا کرد... دیگه داشت دیر میشد ... سه تا لقمه صبحونه خوردم و مشغول درسام شدم مامان و بابا به عیدی تک تک فامیل میرفتن و من میموندم خونه پای درسام... بلاخره سیزده به در رسید ته مونده شکلات هاو آجیلا وشیرینیا واسم مونده بود همشونو تو یه ظرف بزرگ ریختم و بردم تو اتاقم مثل این دختر بچه ها ذوق زده خوشحال بودم که همش ماله منه! 🌼 🌿🌼 🌼🌿🌼 #رمان '‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‎‌‎‌‌‎‎‎‎‌‌‎‎‎‌‎‌‎‌‌‎‌‎‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‎‌‎‌‌‎‎‎‎‌‌‎‎‎‌‎‌‎‌‌‎‌‎‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‎‌‎‌‌‎‎‎‎‌‌‎‎‎‌‎‌‎‌‌‎‌‎‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‎‌‎‌‌‎‎‎‎‌‌‎‎‎‌‎‌‎‌‌‎‌‎‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎💚✨' ᯽⊱┈@MAHMOUM01┈⊰᯽