#امام_حسین_ع_مناجات_محرمی #امام_حسین_ع_شهادت #امام_حسین_ع_روز_عاشورا #امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه برای روضه نشستیم و روضه‌خوان آمد صداگرفته و غمگین و ناتوان آمد نشست و گفت سلامٌ علیکَ یا عطشان سلام حضرت لب تشنه! روضه‌خوان آمد سلام حضرت شیب الخضیب! مقتل‌ها نوشته‌اند چه بر روزگارتان آمد نوشته‌اند مقاتل که ظهر روز دهم چه روضه‌ها که از این داغ بر زبان آمد سه سیب را، سه هدف را، سه تیر کافی بود سه بار حرمله هربار با کمان آمد نوشته‌اند که شاهی ز صدر زین افتاد اگر غلط نکنم عرش در فغان آمد نوشته‌اند مقاتل که عصر عاشورا بلند مرتبه‌ای خسته، نیمه‌جان آمد بلند مرتبه شاها! همین که افتادی بریده باد زبانم ولی سنان آمد بلند مرتبه شاها! همین که افتادی به قصد حنجره‌ات شمر همچنان آمد بلند مرتبه شاها! همین که افتادی میان هروله زینب دوان دوان آمد یکی به دشنه تو را زد‌، یکی به نیزه؛ ولی یکی به قصد تبرک عصا زنان آمد هنوز داخل گودالی و تنت بر خاک رسید خولی و در دشت بوی نان آمد.. #محسن_ناصحی

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه قلب سیاهش نور را انکار می‌کرد با قصد قربت با خدا پیکار می‌کرد روی زمین دربین گودال آب می‌ریخت وقتی عطش چشم حسین را تار می‌کرد از بوسه‌گاه مصطفا خنجر حیا کرد خنجر نمی‌برّید شمر اصرار می‌کرد دربین گودال آسمان را پشت و رو کرد طاق فلک را بر زمین آوار می‌کرد خنجر نمی‌برید ضربه ضربه ضربه تکرار هی تکرار هی تکرار می‌کرد چیزی به روی لب حسین می‌گفت انگار شاید برای شمر استغفار می‌کرد #علی_اصغر_شاهسنایی

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه ای روسیاه! دشنه به خون خدا نزن! با تیغ کُند بر جگر مصطفی نزن از روی این کتاب مقدس بلند شو! پا این قدر به آیه‌ى "قالو بلی" نزن این کشته‌ی فتاده به هامون، عزیز ماست طعنه به یادگار شه لافتی مزن این تشنه، دست شسته ز جان بعد اکبرش این ضربه‌ی دوازدهم را بیا نزن یک چند لحظه صبر کن ای خصم سنگ دل در پیش چشم فاطمه این ضربه را نزن این زخم‌ها بس است برای شهادتش آن تیغ کُند را تو دگر از قفا نزن از این عزیز پیرهنش را جدا مکن آتش به قلب مضطر آل عبا مزن انگشت او جدا مکن ای ساربان، برو! این قدْر زخم بر دلِ خیرالنسا مزن از کودکان مضایقه کردید آب را آتش دگر به خیمه‌ی اطفال ما مزن #سیدروح_الله_مؤید

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه غمی به وسعت عالم نشسته بر جانش تمام ناحیه خیس از دو چشم گریانش شبیه ابر بهاری هوای ناحیه را پر از ترنم غم کرده اشک سوزانش سلام کرد به جدّش... سلامی از سر صدق سلام آن‌ که کند جان فدای جانانش سلام کرد بر آن گونه‌های خاک‌آلود بر آن تنی که نمودند نیزه بارانش سلام کرد بر آن بوسه‌گاه نورانی سلام آن‌ که کند جان خویش قربانش سلام آن‌ که دلش زخمی مصیبت‌هاست سلام آن‌ که اگر بود کربلا، جانش، میان طف، سپر نیزه و سنان می‌شد و می‌سپرد به شمشیرها گریبانش... سلام آن‌ که اگر نینوا حضور نداشت علی‌الدوام شده نالۀ فراوانش سلام آن‌ که سرازیر می‌شود هر روز به جای اشک روان، سیل خون ز چشمانش... #مریم_سقلاطونی

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه یک نصفه‌روز قدر چهل سال خسته شد زینب کنار رأس برادر شکسته شد از دور دید، شمر کجا پا گذاشته اینگونه شد نماز عقیله نشسته شد می‌دید دسته دسته به گودال آمدند می‌دید جسم دلبر خود دسته دسته شد با نیزه‌ای که روی گلویش گذاشتند راه نفس کشیدن ارباب بسته شد خیلی مسیرِ خیمه و گودال را دوید یک نصفه‌روز قدر چهل سال خسته شد #احسان_نرگسی

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه #امام_حسین_ع_روز_عاشورا اینبار بی مقدمه از سر شروع کرد این روضه‌خوان پیر از آخر شروع کرد مقتل گشوده شد همه دیدند روضه را از جای بوسه‌های پیمبر شروع کرد از تل دوید مرثیه‌ی قتلگاه را از لابلای نیزه و خنجر شروع کرد   از خط به خط مقتل گودال رد شد و با گریه از اسیری خواهر شروع کرد اینجا چقدر چشم حرامی به خیمه‌هاست! طاقت نداشت، از خط دیگر شروع کرد بر روی سر کشید عبا را و صیحه زد از روضه‌های سیلی و معجر شروع کرد برگشت، روضه را به تمامی دشت برد از ارباً اربنِ تن اکبر شروع کرد لب‌تشنه بود خیره به لیوان و... آب شد از التهاب مشک برادر شروع کرد   هی دست را شبیه به یک گاهواره کرد از لای لایِ مادر اصغر شروع کرد تیر از گلوی کودک من در بیاورید! هی خواند و گریه کرد و مکرر شروع کرد غش کرد روضه‌خوان نفسش با شماره شد مدّاحی از کناره‌ی منبر شروع کرد: ای تشنه‌لب حسین من! ای بی کفن حسین! دم را برای روضه‌ی مادر شروع کرد   یک کوچه وا کنید که زهرا رسیده است مداح بی مقدمه از در شروع کرد - هیزم می‌آورند حرم را خبر کنید- این بیت را چه مرثیه‌آور شروع کرد وقتی که شعر قافیه‌هایش تمام شد شاعر بدون واهمه از سر شروع کرد.. #محسن_ناصحی

#امام_حسین_ع_روز_عاشورا #امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه تمام دشت روایت از آب می‌کردند به هر شراره دلی را کباب می‌کردند شبیه ماهی افتاده در کناره‌ی رود رقیّه‌های حرم آب آب می‌کردند به پیشواز حسین ابرهای خونباری قبای سرخ، تن آفتاب می‌کردند عصا و سنگ و سه شعبه...، خدا قبول کند! به هر طریق که می‌شد، ثواب می‌کردند سر و هرآنچه که شد از تنش به غارت رفت چقدر روی تن او حساب می‌کردند! غروب روز دهم اسب‌ها امامی را برای گندم ری آسیاب می‌کردند تو را اگرچه سر صبر کشته‌اند، امّا به وقت حمله به خیمه شتاب می‌کردند و هرکه گفته...، دروغ است! من که می‌دانم مخدّرات به هر رو حجاب می‌کردند ولی بمیر مسلمان! که مست‌ها با دست به آیه‌های نجابت عتاب می‌کردند شبی به خاک نشستند آسمانی‌ها که اقتدا به غم بوتراب می‌کردند #حسن_خسروی_وقار

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه دم زد از حق و ناروا کشتند از وفا گفت و از جفا کشتند دعوت از کوفه بود و مهمان را قبل کوفه به نینوا کشتند هرکس آمد پی نصیحت‌شان یا به سنگش زدند یا کشتند خنجر از پشت خوردنش درد است طبق تاریخ از قفا کشتند آه از ازدحام رعیت‌ها شاه را زیر دست و پا کشتند با وضو، بلکه قربةً لله تا که راضی شود خدا کشتند هرکسی هرچه کرد گفت آن روز مزد می‌خواست، با ریا کشتند گاه با تیر و نیزه و شمشیر گاه با طعن و ناسزا کشتند حوصله خرج شد برای علی اکبرش را هجا هجا کشتند داغ عباس کار خود را کرد کودکش را دگر چرا کشتند؟ از سر ظهر تا غروب آن روز ذره ذره حسین را کشتند علقمه…پشت خیمه…در گودال پس نه یک‌ بار، بارها کشتند #سید_جعفر_حیدری

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه #امام_حسین_ع_روز_عاشورا الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم نه تنها سر، برایت بلكه از سر بهتر آوردم پی ابقایِ قَد قامَت، به ظهر روز عاشورا برای گفتن اللّه‌اكبر، اكبر آوردم... علی را در غدیر خم، نبی بگرفت روی دست ولی من روی دست خود، علی اصغر آوردم اگر با كشتن من دین تو جاوید می‌گردد برای خنجر شمر ستمگر، حنجر آوردم برای آن‌كه قرآنت نگردد پایمال خصم برای سُمّ مركب‌ها، خدایا پیكر آوردم علی، انگشتر خود را به سائل داد اما من برای ساربان انگشت با انگشتر آوردم... من «ژولیده» می‌گویم، حسین بن علی گفتا: الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم #ژوليده_نيشابوری

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه شمر آمد لب گودال و سرم تیر کشید دست بر حنجره‌ات زد...، جگرم تیر کشید روی تل بود که دیدم نفسم می‌گیرد روی تل بود که ناگه کمرم تیر کشید اولین ضربه که زد...، قلب من افتاد به خاک دومین ضربه، دودست قمرم تیر کشید در همان لحظه که او شاهرگت را می‌زد حنجر و شاهرگ و شاهپرم تیر کشید ناگهان از دل گودال سرت بالا رفت ناگهان‌تر همه‌ی دوروبرم تیر کشید ذوالجناح تو که برگشت چه غوغایی شد خیمه‌ها سوخت، دل اهل حرم تیر کشید دور هر خیمه که می‌سوخت دویدم اما نیزه‌ها خوردم و از نو کمرم تیر کشید خوب شد بچه‌ی شش‌ماهه‌ی خود را بردی پای گهواره ی او چشم ترم تیر کشید دختر کوچک تو سیلی سختی خورد و صورت نیلی‌اش از درد و ورم، تیر کشید مثل آن روز که مادر به روی خاک افتاد_ مقنعه، چادر و سنجاق سرم تیر کشید پهلوی مادرمان باز هم انگار شکست باز انگار که فرق پدرم تیر کشید اسب تا سینه‌ی آقا پسرت را له کرد آن طرف سینه‌ی آقا پسرم تیر کشید شش برادر همه بر روی زمین افتادند اینچنین سینه‌ی خیرالبشرم تیر کشید خوب شد همسفرم بودی و دیدی که چقدر نیزه‌ها خوردم و پای سفرم تیر کشید چه بگویم که کجای جگرم می سوزد‌ چه بگویم که کجای جگرم تیر کشید #ایوب_پرنداور

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه #امام_حسین_ع_روز_عاشورا تضمینی از شعر جناب مقبل کاشانی زوال ظهر، تن خسته و لب عطشان بدون لشگر و یار و بدون پشتیبان میان حلقۀ خولیّ و شمر و زجر و سنان " روایت است که چون تنگ شد بر او میدان فتاده از حرکت ذوالجناح وز جولان  " نه آل فاطمه عادت به این جسارت داشت نه شیرخواره به گهواره خواب راحت داشت نه پای دخترکانش به خار عادت داشت " نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت نه سید الشهدا بر جدال طاقت داشت " نه بود دست علمدار تا کند امداد نه حُرّ و عابس و مسلم برای استمداد نه اکبریّ و نه قاسم، ز بی کسی فریاد " کشید پا ز رکاب آن خلاصۀ ایجاد به رنگ پرتو خورشید بر زمین افتاد " همین که خیمۀ عباس بی ستون گردید دو چشم اهل حرم رنگِ اشک و خون گردید به گریه زینبش از خیمه‌ها برون گردید " هوا ز بادِ مخالف چو قیرگون گردید عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید " هزار و یک ورق از مصحف مبین افتاد عزیز فاطمه بی یار و بی معین افتاد غروبِ حادثه بر خاک با جبین افتاد " بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد " #مهدی_مقیمی

#امام_حسین_ع_گودال_قتلگاه آن لحظه که غرق ربنّا بود حسین مشغول مناجات و دعا بود حسین بر روی لبش به غیر تسلیم نبود امّا نگران خیمه ها بود حسین #علی_مقدم