(امام موسی ابن جعفر ع) موسی بن جعفر رفته از دار دنیا راحت شده از رنج و ظلم و ستم ها تسلیت یا علی بن موسی الرضا۲ شهر بغداد از داغش ماتمسرا شد خونین جگر از داغ بابا رضا شد تسلیت یا علی بن موسی الرضا۲ آن که شد بر همه عالم حبل المتین در کنج زندان شد شهید زهر کین تسلیت یا علی بن موسی الرضا۲ با آن که بود از حق و حقوقش محروم سندی شاهک نموده او را مسموم تسلیت یا علی بن موسی الرضا۲ سندی شاهک نموده خون دل او آتش زده زهر کین بر حاصل او تسلیت یا علی بن موسی الرضا۲ مرغ ستمدیده در قفس افتاده هفتم گل زهرا از نفس افتاده تسلیت یا علی بن موسی الرضا۲ آن که بوده از نسل و تبار حیدر کشته ی ستم گشته موسی بن جعفر تسلیت یا علی بن موسی الرضا۲ موسی بن جعفر کشته شد ظالمانه در کنج زندان سندی غریبانه تسلیت یا علی بن موسی الرضا۲ گل زهرا در گوشه ی زندان جان داد پیکر او ماند سه روز بر جسر بغداد تسلیت یا علی بن موسی الرضا۲ معصومه از داغ پدر دیده تر شد علی بن موسی الرضا خونجگر شد تسلیت یا علی بن موسی الرضا۲ #رضا_یعقوبیان #سبک_من_علی_مظلوم_خانه_نشینم #امام_موسی_ابن_جعفر_ع

#امام_على(عليه السلام): قوتُ الجسادِ الطَّعامُ وَ قوتُ الرواحِ الاطعامُ؛ غذاى جسم، خوردن و غذاى روح، خوراندن است. #دعوات(راوندی)،ص142 #مشكاة_الأنوار،ص 325 #امام_صادق(عليه السلام): ثَلَاثَةٌ إِنْ يَعْلَمْهُنَّ الْمُؤْمِنُ كَانَتْ زِيَادَةً فِي عُمُرِهِ وَ بَقَاءَ النِّعْمَةِ عَلَيْهِ...تَطْوِيلُهُ فِي رُكُوعِهِ وَ سُجُودِهِ فِي صَلَاتِهِ وتَطْوِيلُهُ لِجُلُوسِهِ عَلَى طَعَامِهِ إِذَا أَطْعَمَ عَلَى مَائِدَتِهِ وَ اصْطِنَاعُهُ الْمَعْرُوفَ إِلَى أَهْلِهِ. سه چيز است كه اگر مؤمن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره مندى او از نعمت‏ها مى‏ شود...طول دادن ركوع و سجده، زياد نشستن بر سر سفره‏اى كه در آن ديگران را اطعام مى ‏كند و خوش رفتارى ‏اش با خانواده. #كافى(ط-الاسلامیه)،ج 4، ص 49، ح 15 #امام_صادق(عليه السلام): الْمَكَارِمُ عَشْرٌ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَكُونَ فِيكَ فَلْتَكُنْ ..... صِدْقُ الْبَأْسِ وَ صِدْقُ اللِّسَانِ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَةِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ وَ إِقْرَاءُ الضَّيْفِ وَ إِطْعَامُ السَّائِلِ وَ الْمُكَافَأَةُ عَلَى الصَّنَائِعِ وَ التَّذَمُّمُ لِلْجَارِ وَ التَّذَمُّمُ لِلصَّاحِبِ وَ رَأْسُهُنَّ الْحَيَاء مكارم ده تاست : اگر مى توانى آنها را داشته باش ... : استقامت در سختى ها، راستگويى، امانتدارى، صله رحم، ميهمان نوازى، اطعام نيازمند، جبران كردن نيكى ها، رعايت حق و حرمت همسايه، مراعات حق و حرمت رفيق و در رأس همه، حيا. #كافى(ط-الاسلامیه)،ج 2، ص 55، ح 1 #امام_باقر(عليه السلام): إنَّ اللّه يُحِبُّ إطعامَ الطَّعامِ وَ إفشاءَ السَّلامِ؛ خداوند غذا دادن و (به همه) سلام كردن را دوست دارد. #محاسن، ج2، ص388، ح7 #نبی_اکرم(صلى‏ الله‏ عليه‏ و ‏آله): مَنْ اَطْعَمَ مُسْلِما جائِعا اَطْعَمَهُ اللّه‏ُ مِنْ ثِمارِ الْجَنَّةِ؛ هر كس مسلمان گرسنه ‏اى را غذا بدهد، خداوند از ميوه‏ هاى بهشت به او بخوراند. #نهج_الفصاحه،ص757،ح 22951

شناخت #انجمن_حجتیه: از سکوت در مقابل ظلم و ممنوعیت الگوبرداری از امام حسین (علیه‌السلام) تا #نفوذ در مناصب حاکمیتی!

مونسم در حبس هارون آه شبگیر است و بس نیستم تنهای تنها کند و زنجیر است و بس عالمی دارم که دیگر در جهان کس را مباد شادمانم چون مرا این گونه تقدیر است و بس از فشار ظلم در زندان چنان کاهیده ام کز وجود من به عالم نقش تصویر است و بس روزه دارم سیلی دشمن بود افطار من در شب تارم ز سینه صوت تکبیر است و بس گرچه زندان های دیگر بود خلوتگاه راز لیک این زندان مرا درد زمین گیر است و بس جرم حق گویی اگر زندان بود ای مدعی راحتم کن چون مرا این جرم تقصیر است و بس کاش بودی محبس تاریک زنجیر گران تازیانه کوب تر از زخم شمشیر است و بس گر که مرگ خویش خواهم از خدا نبود عجب بر من مظلوم آری مرگ اکسیر است و بس تا ابد ثابت تو هم مدیون شیر مادری زان ولای ما تو را تأثیر آن شیر است و بس. #قاسم_استادی_ثابت #امام_موسی_ابن_جعفر_ع

آن که آهش در دل هفت آسمان تأثیر داشت روزها در کنج زندان ناله ی شبگیر داشت باب حاجات خلایق بود و پیش اهل فضل باب جود و بخشش او یک جهان تفسیر داشت آفتابی ذره پرور بود در ملک وجود ملک دل ها را به مهر خویش در تسخیر داشت لب ز حقگوئی نمی بست آن امام راستین گرچه روز و شب به پا و گردنش زنجیر داشت بیمی از روبه مرامان جهان در دل نداشت شیر در زنجیر بود و ناله ای چون شیر داشت روزها را روزه بود و شام در راز و نیاز با چنین اخلاص و تقوا جنگ با تزویر داشت من نمی دانم چرا آن زندگی بخش جهان از تمام زندگانی جان و قلبی سیر داشت ای «وفایی» روز آزادی از آن زندان مدام بر سرِ سجاده ی سبز دعا تکبیر داشت. #سید_هاشم_وفایی #امام_موسی_ابن_جعفر_ع

#نوحه_حضرت_موسی_بن_جعفر(ع) #سبک_حاج_ناظم یارب برس کنج قفس به دادم زیر شکنجه از نفس فتادم عدو بی بهانه، زند تازیانه جانم دگر رسیده برلب ازاین قفس خلصنی یارب واویلتا آه وواویلا4بار قعرسیه چال است از چه جایم بسته به زنجیراست دست و پایم من که بی گناهم، قفس قتله گاهم سائیده گشته ساق پایم زنجیرخون گرید برایم واویلتا از بغض غم بسته شده گلویم هر دم عدو سیلی زند به رویم جرمم آخرچه بود، صورتم شد کبود از فاطمه من ارث بردم سیلی و تازیانه خوردم واویلتا بعد از سه روز جسمم اگر کفن شد اما حسین بی سر عریان بدن شد تنش کوبیده شد، ز هم پاشیده شد جمسش شده با خاک یکسان راسش به نیزه گشته تابان واویلتا باب المراد بر خلق عالمینم شد قبله ی حاجات کاظمینم شفیعم برهمه، عزیزفاطمه شد منصبم قاضی الحاجات عمری شدم ممنوع الملاقات واویلتا... #عبدالحسین_محبی