این روزها دارم کتاب کمی دیرتر را میخوانم . به لحاظ رعایت قواعد نویسندگی و معیار بودن و محاوره بودن ، خیلی خلط دارد ، خیلی ! گاهی خسته‌ام میکند . ولی محتوایش را دوست دارم . یک تناقضِ بسیار زیبا ! محتوا را دیشب داشتم برای یک نفر تعریف میکردم . دقیقا همان وقتی که گنبد فیروزه‌ایِ جمکران آمد جلوی چشمانم . نمیدانم کجایِ طوافمان* بودیم که گفتم : " یعنی من کجا قراره پشت اماممو خالی کنم ؟" گفت : "دلبستگیات چیان ؟" فکرم دوید طرف آدمهای زندگی‌ام ، طرف درس و بحثم ، طرف حال و احوالم ... ترسیدم ! هنوز دارم با خودم کلنجار میروم که من کجا قرار است امامم را تنها بگذارم ؟! *یک عادت است که وقتی قصد رفتن به داخل مسجد نداریم ، اگر برویم آن حوالی ، یک دور طوافش میکنیم . #اندر‌احوالات #صاحِبُنآ

امروز دم پیاده شدن از ماشین بهم گفت مامان صبرکن میخوام بغلت کنم . همینکه از دهنم پرید "مامان دیرم شده کلاس دارم " آوار عذاب وجدان و غم ریخت روسرم ... بعد چند قدم ، دیدم داره صدای دعاعهد میاد هنوز ... و این یعنی استاد نرفته سرکلاس . برگشتم ... بغلش کردم . بغلم کرد . آروم شدیم . آروممون کرد همون دعای عهد ، همون العجل یا مولای یا صاحب الزمانِ آخرش ... #اندر‌احوالات #صاحِبُنآ

توی این روزایی که داره برام سخت میگذره ؛ تموم چشم امیدم به گوشه چشم شماست* ... *صاحِبُنآ _ از من به شما ، فقط سربار بودن رسید ... #اندر‌احوالات

یه حال ناجوری ؛ مثل حال من ... حال کسی که محرم رو از دست داد . که نتونست شب عاشورا توی هیات ، وقتی چراغا خاموشه ، چادرشو بکشه روی سرش و گریه کنه ... که دلش مدام بیقراره ؛ انگار قرارش توی هیات بوده زیر خیمه امام حسین . و حالا مدام بیقراره ... که هر چی هم پای پخش زنده نشست و برا خودش روضه و مداحی گذاشت افاقه نکرد . یه حال ناجوری ، که غم امسال همیشه یادش می‌مونه . غمِ خونه‌نشینیِ دهه اول محرم . *دلِ ما را که کسی نچلاند ... #اندر‌احوالات

از یه جایی به بعد ، اون مسائلی که برات مسئله بودن صرفا یه طنزِ خنده‌دارن :) #اندر‌احوالات