دلم گرفت ! از آن مسئولی که گذاشته‌اندش پشت میز . که به گفته‌ی خودش از شش ماهگی دخترش را گذاشته مهد و حالا حسرت می‌خورد . حسرت نبودن هایش کنار دخترکش . بعد رو به من میکند و میگوید خدا نعمتت داده ها ! برو بنشین کنج خانه‌ بچه داری‌ات را بکن . تو را چه به درس خواندن ؛ آن هم با سه تا بچه ... دلم گرفت امروز ! از این مدل آدمیزادهایی که از رنج‌هایت خبر ندارند ، نمیدانند تو با چه عذاب وجدانی داری دست وپنجه نرم میکنی تا بتوانی خانه را پشت سر بگذاری با تمام چالش‌هایش و بعد پا بگذاری توی چالشی جدید به اسم سر کلاس رفتن و درس خواندن . که نمیدانند قد صبوری‌ات تا کجاست و چقدر رها کردی درس‌ت را ، بخاطر بچه‌ها . بخاطر قد کشیدنشان . بخاطر بودن باهاشان . دلم گرفت ! که امروز آن مسئولین دم از حرفهایی زدند که خودشان عمل نکردند ... #واگویه پ.ن*: واگفتم این‌ها را اینجا ، نه برای دوم بار که برای بار هزارم بود ... پ.ن**:برای آن لحظاتی که خشم چنبره زده بود توی گلویم و فریاد نشد ...

گفت : اگه یادت بره چی؟! گفتم : من چیزی که براش اشک ریختم رو فراموش نمیکنم . #واگویه