🔻جلسه سی و پنجم: قرآن کتاب عشق است کلمه عشق در قرآن نیست، این درست است اما واژه‌ها که یکی نیست. کلمه «Love» هم در قرآن نیست، کلمه عشق هم در انگلیسی نیست، «Love» هم در فارسی یا عربی نیست. آنچه هست همان مسأله‌ای است که قرآن به‌عنوان ولایت میان انسان و خدا، ایمان انسان به خدا، حب نسبت به خدا، حب و دوستی خدا و دوستی خدا نسبت به انسان: «ان الله يحب المحسنين»، «ان الله لایحب المعتدين» این که چه کسانی را دوست دارد و چه کسانی را دوست ندارد و یا «يحبهم و يحبونه» انسان‌هایی که خدا را دوست دارند و خدا آن‌ها را دوست دارد، تحت این عناوین بیان شده است 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه سی و ششم: پرسش و پاسخ پرسش: حالاتی که در اثر ترس و امن و غیره در قلب به‌وجود می‌آید، بر اثر دستوراتی است که مغز، توسط دستگاه عصبی به آن می‌دهد. پس خود قلب، خود به خود دچار این تغییرات نمی‌شود؟ 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه سی و هفتم: پرسش و پاسخ پرسش: رابطه بین عقل نظری و عقل عملی را بیان فرمایید. پاسخ: رابطه این است که عرض کردم. عقل نظری، عقلی واقعیت‌شناس است و عقل عملی، عقلی حقیقت‌شناس است. عقل عملی، عقلی است که خیر و کمال و زیبایی‌ها را می‌یابد اما این از عقل نظری انتظاریست بیهوده، سراغش هم نروید؛ عرضه این کار را ندارد. اما عقل نظری باید در خدمت عقل عملی قرار گیرد. 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه سی‌وهشتم: انسان اعجوبه عالم آفرینش است انسان بدون تردید در این جهان محسوس ما، در نقطه اوج قرار دارد. حتی مادیون هم قبول دارند که انسان کامل‌ترین و پیچیده‌ترین موجود عالم ماده است؛ در این تردیدی نیست. اگر معنی کامل‌ترین و تکامل یافته‌ترین، پیچیده‌ترین است، انسان به راستی پیچیده‌ترین موجود است، برای این که همه پیچیدگی‌هایی را که یک اتم دارد انسان نیز دارد، چون انسان هم پیکرش مجموعه‌ای از اتم‌هاست... 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔻جلسه سی‌ونهم: نفخت فیه من روحی در این مجموعه عظیم که «جهانش» می‌نامیم، «انسان» موجود برجسته و ممتازی است که باید مورد شناسایی دقیق قرار گیرد. انسان از این لحاظ که به جز جنبه مادی، دارای جنبه استثنایی دیگر نیز هست، از دیگر موجودات جهان تمایز می‌یابد. آن جنبه دیگر همان برخورداری از «نفخه ربانی» و روح خدایی است و این چیزی سوای جان در همه جانداران است. این آفرینشی دیگر است که پیش روی او راهی مخصوص و ممتاز به بی‌نهایت می‌گشاید و به اعتبار آن، خدای بزرگ، خود را «نیکوترین آفرینندگان» توصیف می کند... 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

♦️جلسه چهلم: روح الهی «ما انسان را از فشرده‌ای از خاک آفریدیم - در نخستین انسان - و سپس آن را به‌صورت نطفه و تافته‌ای در جایگاهی، دارای گنج لازم قرار دادیم - نطفه‌ای که هم در مرد و هم در زن هست و سرانجام در رحم زن جای می‌گیرد. سپس نطفه را به لخته خون تبدیل کردیم و در پی آن، لخته خون را به پارۂ گوشت مبدل ساختیم. آنگاه این پارۂ گوشت را به‌صورت مجموعه‌ای از استخوان در آوردیم که پوششی از گوشت داشت و پوششی از گوشت بر آن آوردیم.» تا اینجا چه چیز ساخته می‌شود؟ تا این‌جا بدن انسان به همراه حیات ساخته می‌شود، یعنی حتی خود نطفه هم زنده است چون اگر نطفه بمیرد، اگر اسپرم‌ها بمیرند دیگر چیزی نمی‌تواند از آنها به وجود بیاید. بنابراین جنین در این مراحل تکاملی رحم، جاندار و زنده است. تا همین مرحله که می‌رسد یک جسم بی‌جان نیست بلکه یک جسم جاندار است. در پی آن می‌گوید وقتی این کار را کردیم به او آفرینشی دگر عطا کردیم... 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

♦️ جلسه چهل‌ویکم: پیوند ویژه میان انسان و خدا همه موجودات، سرچشمه‌شان خداست اما انسان با خدا یک پیوند علاوه هم دارد. این که در مسیحیت، انسان‌ها را به‌عنوان فرزندان خدا، پسران و دختران خدا، یاد می‌کنند تعبير بدی است و شایسته نیست چون موهم این است که کسی خیال کند خدا واقعا فرزند دارد. تعبیر خوبی نیست ولی صحیح این است که بگوییم انسان‌ها، پیوند دیگری با خدا دارند و از طریق این پیوند، راهی تازه به بی‌نهایت دارند... 🔹️ رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔸 جلسه چهل‌ودوم: اندیشه دوربرد اندیشه دوربرد مربوط به چیست؟ عقل نظری؟ اگر عقل نظری به آسمان برود، به زمین بیاید، به اعماق دریا برود، روی سطح آب بیاید یا به کرات دیگر برود، محال است بتواند خیر و شر را درک کند. بنده روی این مطلب سخت تکیه دارم و این از همان مسائل بسیار ظریف در بینش و فلسفه اسلامی ماست و آن این که اصولا ما عقل نظری را قادر بر فهم خیر و شر، حسن و قبح، زیبایی و زشتی، زیبا و زشت و بد و خوب نمی‌یابیم... 🔹 رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔸جلسه چهل‌وسوم: اختیار و مسئولیت وقتی انسان آگاه بود، نیک و بد را شناخت، آن وقت نوبت به چه چیز می‌رسد؟ به اختیار. اختیار یعنی چه؟ یعنی نیک را برگزیدن، خیر را انتخاب کردن. به‌دنبال احساس نیک و بد، حسن و قبح و اختیار، نوبت به احساس مسئولیت می‌رسد. وقتی آدم فهمید خوب و بدی هست، تکلیفی هست، در پی آن احساس مسئولیت می‌کند... 🔹 رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔸جلسه چهل‌وچهارم: انسان خلاق انسان محیط زندگی را می‌سازد. هوا گرم است باید خنک بشود. چه کار کند؟ اول گفت می‌روم در غار یعنی چیزی نمی‌ساخت. فقط جابه جا می‌شد. اگر گاومیش هم گرمش می‌شد درون آب می‌رفت. حرکت انسان چیزی بود مثل آن. اما بعد گفت هوا گرم است و غار هم اینجا نیست، سایه بان هم نیست، زمین را کند و زیر زمین رفت... 🔹 رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔸جلسه چهل‌وپنجم: پرسش و پاسخ سوال: در آیات سوره مؤمنون، «ثم أنشاناه خلقا آخر»، طبق نظریه ملاصدرا و حرکت جوهری او، باید در همان اولین قدم رشد نطفه انسان، نفخه الهی در او باشد نه بعد از مضغه و علقه، زیرا روح خدایی در انسان جسمانية الحدوث و روحانية البقاء» است. ولی با سخنان شما، پس از مدتی که بدنش مقداری رشد کرد مضه، علقه، عظام، آنگاه پوشش لحم بر عظام و بعد نفخۀ الهی به‌وجود می‌آید، و حال آنکه نفخه الهی باید در همان اول حرکت نطفه باشد تا با نظریه ملاصدرا نیز مطابقت کند... 🔹 رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔸 جلسه چهل‌وششم: پرسش و پاسخ سوال: درباره قسمت آخر آیه شریفه «ثم أنشأناه خلقا آخر» با توجه به آنکه قبول توضیحات حضرت عالی کمی ثقیل به‌نظرم می‌رسد آیا در هر دگرگونی و تغییر و تبدیل باید یک رابطه و هم سنخیتی بین مرحله اول و دوم باشد یا نه؟ مثلا در تغییر نطفه به علقه و علقه به مضغه، یک هم جنسی و وجه تشابه و وجه مشترک بین تمام مراحل و دگرگونی‌ها هست اما در «أنشأناه خلقا آخر» هیچ نوع وجه مشترک و تشابهی وجود ندارد و به‌طورکلی جنبۀ مادی از ملکوتی جداست، پس چطور می‌شود در اینجا به خلق معنی تغییر و دگرگونی داد و آیا اصولا می‌شود از این بن بست با استفاده از کلمه «أنشأنا» گریخت. آیا ربطی بین «أنشأنا» با تازگی بودن و جدا بودن مرحله ملکوتی از مادی وجود دارد؟ 🔹 رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔸 جلسه چهل‌وهفتم: غرایز و کشش‌های نامتعادل در زندگی انسان پنج ویژگی برای انسان بر شمردیم: ۱- اندیشه دوربرد ۲- شناخت خیر و شر، زیبا و زشت، نیک و بد، حسن و قبح ۳- اختیار و انتخاب آگاهانه و آزادانه ۴- احساس مسئولیت و ۵- خلاقیت و ابتکار؛ و پیرامون هر یک تا حدودی توضیح دادیم. در این جلسه هم مسائل دیگری در رابطه با شناخت انسان مطرح است. اولین آن، مسئله غرایز و انگیزه‌ها است. در انسان یک سلسله انگیزه‌های درونی هست که محرک انسان است و انسان را به حرکت و جنبش و کار و تلاش وا می‌دارند. این محرک‌ها و این انگیزه‌ها را بشناسیم. 🔹 رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti

🔸 جلسه چهل‌وهشتم: غرایز؛ محرکی در مسیر سعادت یا تباهی غرایز به‌عنوان انگیزه و محرک در زندگی انسان، بسیار مثبت و مفید هستند، به شرط آن که در کنترل باشند و مهار بشوند. همه این غریزه‌ها خود به خود چیز خوبی است ولی شرط آن مهار شدن است و توانایی انسان بر مهار آن‌ها عاملی می‌شود که این انگیزه‌ها را در جهت سعادت و خیر و کمال فرد انسان و جامعه انسانی به کار برد و اگر این مهار نباشد و این انگیزه‌ها و این تمایلات و این خواست‌ها سرکش بشود، برای فرد انسان و برای جامعه انسانی، منشاء فساد و تباهی می‌شود. 🔹 رسانه مکتب بهشتی @maktabbeheshti @AndisheBeheshti