💠دلم از کینه وحشی صفتان سخت گرفت تا وطن در غمِ بیگانه به خون رخت گرفت دلم از کینه وحشی صفتان سخت گرفت دامنم تر شد و چشمم ز مصیبت خون شد بسکه بر مرد و زن و کودک‌مان سخت گرفت رحم و اخلاق و مروّت ز میان رفت مگر ؟ هموطن بر شرفِ هموطنان سخت گرفت دشمنِ ملت و امنیت و ایمان به خطا بر سرِ چادر و عفت به زنان سخت گرفت با همه زور و زر و حیله و تزویر و ریا بر همه قاطبه یِ ملت مان سخت گرفت دستِ اشرار شد آلوده به خونِ پاکان همرهِ داعش و جلاّدِ زمان سخت گرفت هر چه بر خاطرشان رحم و ترحم کردیم آتشِ بغضِ عدو بر سرمان سخت گرفت همچو گل پرپر و پروانه صفت سوخته ایم که چنین پست و زبون بر همگان سخت گرفت دلِ فرزندِ علی گشت پر از خون زین غم تا عدو بر تن این‌ مُلک گران سخت گرفت خاک این بیشه ز شیران وطن خالی نیست گر چه با رفتن یاران به گمان سخت گرفت دشمن احمق و نادان به خیالش گُل کاشت زین سبب با همه نیرو و توان سخت گرفت جایِ صیّاد و سلیمانی و یاران خالی که ببینند چنین دشمن مان سخت گرفت بوسه بر خاک شهیدانِ وطن واجب گشت بس که دلها ز کران تا به کران سخت گرفت لاله ها می دمد از خون جوانان صابر سینه از داغِ غمِ برگ‌ِ خزان سخت گرفت ۱۸ / ۸ / ۱۴۰۱ #محمد_صادق_ربانی