غیر از فرار کردن کار دیگه ای هم بلدی فاطمه؟

گفتم برات چقدر منتظرت بودم؟ نگفتم عزیزم نگفتم. به هر چیزی که میشه چنگ انداختم تا فقط یه کلمه بگم. نشد، دلم نیومد. آخه کدوم احمقی دلش میاد برنجونه که از رنج خودش کم شه؟ دلم میخواد یکی بشینه فقط حرف بزنم براش، حس میکنم زنده نیستم. مثل احمق ها منتظرم که یکی بیاد بگه نه و انکار کنه تا منم باور کنم.

امسال در خلاصه برای من سال _از دست دادن_ بود. از اهداف و عقیده ها گرفته تا آدم های بسیار نزدیک و این از دست دادن حتی تا همین دقایق پیش هم ادامه داشت. درواقع مثل یک هزارتویی از احساسات بود که از هرطرف تورو با یه چیز مواجه میکرد غم، خشم، آسودگی، خستگی، اشتیاق، تنفر، دوست داشتن، بُهت، بی‌رمقی و ... که نتیجش شد دست کشیدن و تنهایی. وقت‌کشی. پارسال این‌موقع حرم بودم بین سیل جمعیت ولی تنهایی اونجا هم ول کن نبود و این شد که سالمون با شرشر اشک تحویل شد مثل الان که با شرشر بارون داره تحویل میشه هرچند که امسال نه حرمی هست و نه سیل جمعیتی، فقط یه فاطمه‌ست و صدای تلوزیونی که تا ته بلند شده تا تنهایی کمتر جلوه کنه. یجورایی الان حالم از خودم بهم میخوره، انگار امام رضا هم فهمیده چه آدمی هستم که حرمم راهم نداد. ولی خب عیبی نداره امسال قول میدم آدم شم اگه این فروپاشی های روانی وقت و بی‌وقت بزارن البته.

زخمات واسه همه زشته واسه من خوشگله.

انگاری اون قسمت مغزم که برای درس خوندن ساخته شده جدی جدی از دست دادم.

انقدری به خود گرفتنم خرابه که طرف راست راست بیاد حرفشو بزنه هم من میگم وا معلومه که ازین پیامای فورواردی فرمالیته‌ست که مردم واسه همه مخاطبینشون میفرستن. _چقدرم حالم بهم میخوره من ازین پیاما_ و آخرشم با یه دستتون دردنکنه قلب جمعش میکنم و تا ابد خودمو به نفهمی میزنم.

گاهی وقتا ناخواسته یجوری استاکربازی درمیارم که خا‌کبرسرم. ولی جدی مگه من گفتم این آدم و زندگیش هرجا میرم جلوی روم سبز شه؟

خداوندا این آدمایی که آفریدی چرا صدوهشتاد درجه برعکس خواسته ها و حرفاشونن؟ بعد تازه انتظار دارن ری‌اکشن ما بهشون اگگگگ هم نباشه.

پریدن از روی پشت‌بوم؟ نه عزیزم هنوز کلی خجالت هست که نکشیدی.

مگه قرار نبود فقط شبا دلمون تنگ بشه و غم عالم بریزه سرمون؟ چرا واسه من بیس و چار ساعته شده؟

1:15 کاش میشد منم دیگه بگم به جهنم. محض رضای خدا دیگه انقدر سعی نکنم تا هر آدمی میبینم به سیم‌ثانیه نکشیده عین‌خواسته ها و فرد مورد علاقه‌ش رفتار کنم. خستم. میترسم، از اون صدای آشنا میترسم. میترسم ازم بدشون بیاد، آخه یه رازی رو بهت بگم؟ من خودمم از خودم بدم میاد. [اینا همش اداست، ساختگیه، من خیلی حال بهم زن تر از این حرفام]

دلم یه هم‌غصه ای میخواد. که مثلا وقت بی‌وقت هروقت غصه‌مون گرفت پیش هم غصه بخوریم. معمولا من تا میام پیش آدم ها چه دور چه نزدیک غصه بخورم خیلی عذاب وجدانی میشم، البته که من اول عذاب وجدان بودم و بعد دست و پا دروردم. مثلا با خودم میگم که غلط میکنی غصه های خودت روهم به بقیه تحمیل کنی وقتی خودشون هزار یک جور غصه دارن یا اصلا شاید طرف خسته باشه، حوصله نداشته باشه، گشنه باشه و بلابلابلابلا چرا باید وقتشو بگیری؟