"لمس قشنگ‌ترین خنده های دنیا"

you were red and you like me cause i was blue you touch me and suddenly was lilac sky and you decided purple just wasn't for you. Everything is blue. تو قرمز بودی و از من خوشت میومد چون آبی بودم، اما تو لمسم کردی و یهو تبدیل به یه آسمون بنفش شدم و بعد از اون یهو تصمیم گرفتی که بنفش رنگ مورد علاقه تو نیست.

از بدیهیات زندگی من، جوگیری و اعمال هیجانی درلحظه بدون درصدی فکر هست که بیس‌چاری پشیمونی رو میندازه به جونم. خلاصه که خاکبرسرت فاطمه.

"و در نهایت همه اون گل‌ها خشک شدند"

این که گذشته دوباره و دوباره تکرار میشه خیلی عذابه، انگاری تا ابد باید این درد رو تکرار و تحمل کنم.

اون مرحله دوری و دوستی با اون آدمی که هنوز باهم کامل رفیق نشدین خیلی حال میده، اونجاست که اصلا به بعدش و کوفت و زهرمارش فکر نمیکنی و فقط از این هیجان وارده بهت هی کف و خون قاطی میکنی. هرچند که درنهایت همه چیز یا از دست میره و یا کمرنگ و کمرنگ‌تر میشه.

نشست کل واقعیتو تو صورتم فریاد زد منم صامت فقط نگاهش میکردم، من نمیخوام این باشه واقعا نمیخوام.

بخند و روزگارمو دوباره مثل چشم‌هات شب سیاه کن، نرو. به هرمسافری که جز من از لب تو سهم داشت، بگو جهان جدید نیست، بگو فقط گناه داشت.

"حتی اگه من خواستم، تو نزار"

نمیتونم چیزی رو درست کنم فقط میتونم انقدر تو اشتباهات گذشته زندگی کنم که آینده رو هم از دست بدم.

"اینجا برای غصه خوردن زیادی روشنه"