📌 اینو یه جا پین کنید بعدا متوجه‌اش میشید: بعضی وقتام خدا نجاتتون میده‌ ولی شما شکست حسابش میکنی🙏💛 #شرور #در‌آغوش‌خدا #راز_مصیبت‌ها @Manodaneshjooham

#انگیزشی #شکرگزاری یه نفر دیگه داره برای همچین چیزایی که تو نادیده میگیری دعا میکنه .. ‌ ‌@Manodaneshjooham ‌

گریۀ زنان، اقتدار مردان را له می کند! (1) تا به حال دقت کرده اید که واکنش آقایان در برابر «گریۀ زنان» شان چگونه است؟ برخی از مردان روی به «تهدید خانم» می آورند؛ درب خانه را باز می کنند، با تهدید می گویند: می خواهی گریه کنی، بفرما بیرون! گریه هاتو که کردی برگرد! برخی از مردان روی به «تمسخر خانم» می آورند؛ بچه شدی؟ خجالت بکش! باز اشک تمساح...بسه دیگه! برخی از مردان روی به «بی اعتنایی با خانم» می آورند؛ خانم در حال گریه کردن است، آقا می رود در اتاق بغل، پتو روی سر خود می اندازد و می خوابد و یا لپ تاب خود را باز می کند، خود را سرگرم می کند و یا سر در گوشی موبایل خود می کند و ابراز بی اعتنایی می کند. البته برخی هم اعتنا می کنند و برای آنکه صدای گریه و شیون و اعتراض خانم به اطراف نرسد، «تسلیم» می شوند که شاید در کوتاه مدت به نفع خانم باشد، لیکن در دراز مدت به ضرر آنان است و یک جای دیگر تلافی می کنند. وقتی زن گریه می کند منظورش این است که «شکسته ام مرا دریاب». با این کار می خواهد نظر شوهر را به خود جلب کند تا محبت بیشتری دریافت کند و به خواسته های او توجه بیشتری بشود، غافل از آنکه مرد از رفتار گریۀ زن این برداشت را ندارد. بلکه احساس می کند که زن به او می گوید: «برو گمشو»! و وقتی به یک مرد پیام «برو گمشو» داده می شود، اقتدار خود را شکسته شده قلمداد می کند و برای دفاع از اقتدار خود دست به پرخاشگری و خصومت می زند. البته جالب است که این احساس مرد نسبت به همسر خودش است و در برابر گریۀ زنان دیگر این احساس پرخاشگری را ندارد. زنان کجا و چگونه گریه کنند؟ تجربه نشان داده است که زنان اگر موقع گریه، سر به شانۀ شوهرشان بگذارند و نگویند که «تو با من چه کردی؟» بلکه بگویند که: «بر من چه می گذرد!» نه تنها حس پرخاشگری شوهرانشان را برانگیخته نمی کنند، بلکه دلسوزی و همدلی آنان را هم دریافت خواهند کرد: زن سر به شانۀ شوهر بگذارد و بگوید: امیر جان، با اینکه تو اینقدر داری زحمت می کشی، من نمی دونم چرا احساس افسردگی می کنم! نه اینکه سر به شانۀ شوهر بگذارد و بگوید: امیر جان، تو خیلی نامردی! اصلاً درک نداری! اصلاً توجه نداری... در اینجا احتمال می رود از کوتاهترین فاصله مشتی بر دهان خود احساس کند. چون در اینجا منشأ حال نامساعد خانم، به آقا نسبت داده شده است. برگرفته از کانال خرد زیستن #روانشناسی @Manodaneshjooham

#حرف_حساب #تلنگرانه هر قدر فقر درونی بیشتر باشد ... @Manodaneshjooham

#مکمل_درسی #انسان_در_اسلام #خود_عالی #خود_دانی #انگیزشی 💠⭕️چه کسی نردبان مرا برداشته است؟ از بوسعید تا سیمون وی صدیق قطبی؛ نویسنده معاصر ایرانی (با اندکی تلخیص و تصرف) مولانا غزل جالبی دارد که شاید تا به حال کمتر به آن توجه شده: گفتم که بنما نردبان، تا بر رَوَم بر آسمان گفتا سر تو نردبان، سر را درآور زیر پا چون پای خود بر سر نهی، پا بر سر اختر نهی چون تو هوا را بشکنی، پا بر هوا نه، هین بیا بوسعید هم مضمون مشابهی دارد: «سعادت بر زِبَرِ سَرِ تست. زیرِ قدم نِه تا دست بر سعادت رسد.» ترجمه امروزی این می شود که رستگاری بالای سر توست. سرت را زیر پایت بگذار تا دستت به رستگاری برسد. بوسعید و مولانا هر دو باور دارند که آسمان (=رستگاری) فراتر از ماست و برای رسیدن به آن نیازمند نردبانیم. هر دو باور دارند که این نردبان، سرِ ما است. یعنی خودِ ما. از خودمان باید بالا برویم تا دستمان به دامان آسمان برسد. نردبانی بیرون از ما نیست. خودمان را باید نردبان کنیم. البته کاری در این عالَم سخت‌تر از پا بر سرِ خود گذاشتن نیست. 🖊⭕️تحلیل تطبیقی و جالب اینجاست که سیمون وی (عارفه، فیلسوف و فعال اجتماعی فرانسوی) می‌گفت: «ما در جهان صاحب هیچ چیز نیستیم - یک اتفاق کافی است تا همه چیز را از ما بگیرد- مگر توانایی «من» گفتن را. این است آنچه باید به خداوند واگذار کنیم یا به بیان دیگر، در راه او معدومش کنیم. هیچ کنش ارادی دیگری وجود ندارد که بر عهده‌ ما نهاده شده باشد مگر نابودن ساختنِ «من». ما جز «من» چیز دیگری را نمی‌توانیم پیشکش کنیم و همه‌ چیزهایی را که پیشکش نام‌گذاری می‌کنیم، صرفاً برچسب‌هایی ترمیم‌گرند که بر ابرازِ «منِ» خود می‌چسبانیم.»(جاذبه و رحمت، سیمون وی، ص۱۱۳، نشر نی) به واسطه‌ ناپدید شدن «منِ فردی»، عشق به خدا می‌تواند مانند عبور نور از یک تکه شیشه از روح انسان عبور کند. منظور از حضور روح‌القدس در روح همین است. این در اختیار ماست که میان خدا و بخشی از خلقت که به ما سپرده شده، باشیم. رضایت ما لازم است تا از طریق خودمان، خداوند بتواند خلقت خود را فراگیرد. فقط لازم است خودمان را از جان خودمان کنار بکشیم.» (سیمون‌وی، ترجمه اکبر زمرّدی) ما با عقب‌نشینی از خود، راه را برای عبور خداوند از وجودمان فراهم می‌کنیم. حافظ نیز سر نهادن (گذار از خویشتن) را نردبان آسمان می‌داند: بر آستانِ جانان گر سر توان نهادن گلبانگِ سربلندی بر آسمان توان زد پایان سخن آنکه کسی نردبان شما را برنداشته، نردبان همین جاست: خود شما! موسسه جام @Manodaneshjooham

💠❇️  گمان می‌کنم انسان‌های شریف، نیکوکار و پاک در هنگام مرگ حسی شبیه این پنگوئن کوچک داشته باشند. از سویی روح لطیف و مهربان‌شان آنها را به جمع دوستان و خانواده در این دنیا باز می‌کشاند و همچنین انگیزه‌ آنها به ادامه دادن خوبی‌ها و خیرهایی که در این دنیا انجام داده‌اند، جدایی از این دنیا را برای آنها سخت می‌کند. چون آنها هر لحظه زندگی در دنیا را فرصتی برای کسب لبخند رضایت خدا می‌بینند. ولی از سویی شوق دیدار دوست و انداختن خود در آغوش گشاده خدا و اشتیاق شرح دادن غم فراق، آنها را به سوی اقیانوس بیکران الهی می‌کشاند. یک سرم این سوست یک سر سوی تو دو سرم چون شانه کردی عاقبت دانه‌ای بیچاره بودم زیر خاک دانه را دُردانه کردی عاقبت #دینداری_عاشقانه @Manodaneshjooham

#تلنگرانه #دینداری_عاشقانه #رسول_مهربانی درود خدا بر آقای سلطانی گوینده خبر سراسری @Manodaneshjooham

راهنمای ورود دانشجویان به سامانه جدید مرکز آموزش مجازی دانشگاهیان @Manodaneshjooham

خبر رسیده که آقایمان پدر شده است پسر رسیده؛ پدر صاحبِ سپر شده است جوانِ خوش قد و بالای خانۂ لیلا برای سید و سالارمان ثمر شده است خصایصش شده تلفیقی از نبی(ص) و علی(ع) چهارقل به لبِ هر که با خبر شده است میلاد_حضرت_علی_اکبر(ع) مبارک✨🌺 جوانان گروه روزتون😊 و روزمون😅 مبارک ✨🌼 @Manodaneshjooham

#شکر_در_سختی_ها 27 ✍چیزی که بیشتر از خودِ مصیبت ما رو از پا در میاره؛ شاخ و برگ دادن به مصیبت و بزرگ کردنِ اون در ذهنمون هست! 💢اگه مصیبت رو بزرگ نکنی؛ راحت تر تحملش می کنی @ostad_shojae #شکرگزاری #شرور #در‌آغوش‌خدا @Manodaneshjooham