#یادداشت سرود باشگاه شما چیست؟/ سرودهای معروف در فوتبال دنیا شیوع #کرونا و بسته شدن درب ورزشگاه‌ها به روی تماشاگران، شبکه‌های تلویزیونی را وادار به راهکارها و خلاقیت‌های جدید برای حفظ و افزایش مخاطبان خود کرد. رجوع به آرشیو صوتی جذاب بازی رایانه‌ای «فیفا» (شرکت ایی‌ای‌اسپورت)، نصب ماکت تماشاگران و شبیه‌سازی آن‌ها در تلویزیون و پخش صدای ضبط شده‌شان در استادیوم‌ها، گوشه‌ای از تلاش اروپایی‌ها برای گرم نگه داشتن تنور لیگ‌های خود در روزهای پایانی آن بود. در ایران هم با شروع دوبارهٔ بازی‌های #لیگ_برتر، فولادی‌ها در میزبانی از #استقلال، هیاهوی هوادارانشان را از بلندگوهای #فولاد_آره‌نا با بازیکنانشان همراه کردند، اتفاقی که بعد از آن در چند ورزشگاه دیگر هم تکرار شد. در #انگلیس و #اسپانیا، هنگام پخش بازی‌ها شخص باتجربه‌ای از شرکت سازنده بازی‌های رایانه‌ای فیفا، در اتاق فرمان، روند مسابقه را به دقت دنبال و با توجه به شرایط بازی، کلیپ شنیداری مناسب را به‌عنوان صدای پیرامون پخش می‌کرد. در ایران اما با اینکه نیم قرن از اولین پخش زنده #فوتبال در تلویزیون می‌گذرد (تابستان ۱۳۴۹/جام جهانی ۱۹۷۰) بی‌توجه به شرایط بازی، آن هم با یادآوری گزارشگر، چند «پرسپولیس سرور استقلال» و «استقلال سرور پرسپولیس» پخش می‌شود که حتی گزارشگر هم به اشتباه می‌اندازد و دنبال یافتن منبع صدا ـ تماشاگر ـ در استادیوم می‌افتد! امشب (۳۰ مرداد ۹۹) نوزدهمین سال لیگ حرفه‌ای و برتر فوتبال ایران هم تمام می‌شود، بیش از یک قرن از ورود فوتبال به #بوشهر و ایران از سوی انگلیسی‌ها و ملوانان خارجی کشتی‌ها می‌گذرد، صد سال از اولین سازمان و تشکیلات فوتبال ـ انجمن ترقی و ترویج فوتبال ایران ـ در کشور گذشته، اما هنوز هیچ باشگاهی در ایران سرود و شعار اختصاصی ندارد! و صداوسیما از میان صداهای بستهٔ تماشاگران در روزگار پیش از کرونا، به دنبال صدایی برای روزهای تنهایی بازیکنان است و دست آخر به دو سرور این و آن سکوی ۳۶ آزادی ـ جایگاه تیفوسی‌ها در شمال غربی ورزشگاه آزادی ـ می‌رسد! تلویزیون که خود «یک دانشگاه است و می‌تواند مملکتی را اصلاح کند» (امام خمینی(ره)) با وجود فقد و فقر شعار و سرود در تیم‌های ایرانی، شاید می‌توانست به‌جای جستجو میان شعارهای بعضاً بوق‌دار سکوها، با تبدیل کرونا به فرصت، با صداسازی مناسب، چند شعار خوب قابل پخش را به تماشاگران و فوتبالدوستان کشور معرفی کند. ۱۰ سرود معروف باشگاه‌های جهان باشگاه‌های بزرگ دنیا از سرودهای تاریخی خود جدا نیستند و هواداران دو آتشه تیم‌ها معمولاً به سرودهای قدیمی و شاید معنادار خود افتخار می‌کنند. با یک جستجو؛ نام باشگاه‌هایی مانند #لیورپول، #سلتیک و #دورتموند در رأس این باشگاه‌ها می‌بینید. (مشترک) شعار «تو تنها قدم نخواهی زد» لیورپولی‌ها دیگر یک شعار معمولی نیست، یا حتی فریاد چند بارهٔ کلمه «رُم» تماشاگران #آ.اس.رم در #ایتالیا. شعار «همیشه برای قهرمانی پیش می‌رویم» باشگاه #اتلتیک‌وداد در جنگ جهانی دوم موجب تحریک افکار عمومی و تشکیل گروه‌های مبارز می‌شد! و یا سرود باشگاه اول آندلوس (سویا) که گاهی از سرود منطقه آندلوسیا هم برایشان مهم‌تر است. #پاناتینایکوس یونان، کلاغ‌های سیاه قلعه #نیوکاسل، #بشیکتاش ترکیه، #بوکاجونیورز آرژانتین و حتی #وستهام انگلیس هم سرودهای معروفی دارند و #فرانس_فوتبال آن‌ها را جزء ۱۰ سرود اول باشگاه‌های دنیا می‌داند. #بارسلونا دیگر تیم معروف دنیاست که سرودش به نوعی سرود ملی موسوم به کشور کاتولونیاست. سرود و مکتب باشگاه‌های ایرانی در ایران اما هر چند در حوزه موسیقی برخی هواداران استقلال و #پرسپولیس و دیگران، ترانه‌هایی به یاد و طرفداری از این تیم‌ها خوانده اند (رضا یزدانی، بابک جهانبخش، سعید عرب، قاسم افشار و...) و شعارهایی از روی دست هم کپی کرده‌اند اما بسیاری مانند دکتر #احسان_محمدی به‌درستی معتقدند: «آنچه امروز در فضای فوتبال ایران جاری است، ربط چندانی به #مکتب ندارد، بیشتر شبیه اندرزنامه‌ها و سخنرانی‌های اخلاقی است تا اصول و مبانی که پایه‎های باشگاه بر آن بنا نهاده شده و بعید است اگر از بازیکنان یک تیم فوتبال بپرسید که شعار باشگاه یا فلسفه و مکتب شما چیست، پنج نفر آن‌ها یک پاسخ واحد بدهند. مکتب مثل بسیاری دیگر از واژگان در این سرزمین از معنا تهی شده است، در فضای پر از توهین و فحاشی هواداری، تخریب و اتهام‌پراکنی، خالی‌کردن زیر پای همدیگر برای گرفتن پُست در باشگاه، عدم تعهد در پرداخت مطالبات بازیکنان و شکایت‌های متعدد به فیفا و رفتارهای سبک‌سرانه و سلیقه‌ای برخی بازیکنان، حرف زدن از مکتب باشگاه بیشتر به کار بردن یک واژه شیک، کلی و مرعوب‌کننده علیه حریف است.» چهارشنبه چه کسی سرور است؟ حالا باید دید در #شهرآورد_تهران در نیمه‌نهایی جام حذفی - پنج شهریور ۹۹ - چه کسی سرور است! تاکنون صدای تلویزیون و بلندگوی ورزشگاه‌ها در