⭕ مصباحم آرزوست 🔺این روزها بیش از هر ایامی خلأ نبودن عقبه تئوریک نظام را احساس می‌کنیم. خلأ نبودن کسی که بدون تعارفات مرسوم روشنفکری و سیاسی، از دین خدا دفاع کند و ارزش های الهی را سر دست بگیرد و آن را فریاد بزند. همان کسی که چندین سال در سخنرانی پیش از خطبه های نماز جمعه تهران رسالت خود را تقویت تئوریک نیروهای انقلابی و پاسخ گویی به مهملات جریان استحاله طلب می دانست. 🔺استاد مصباح بیش از دو دهه قبل، از فتنه تساهل و تسامح دینی سخن گفت و هشدارها داد؛آن روز این خطر را جدی نگرفتیم و امروز خواسته یا ناخواسته دچارش شده ایم.امروز حتی خجالت می کشیم که به صراحت بگوییم در این کشور باید احکام الهی اجرا شود. 🔺کجایند آن جماعت خام اندیشی که می گفتند مباحث مبنایی استاد مصباح قدیمی شده است و دیگر کارایی ندارد؟همانها که می گفتند این حرفها مال دهه هفتاد است و دیگر مساله حزب اللهی ها و مردم نیست.نتیجه عدم تقویت مبانی اندیشه ای اسلام را امروز در کف صحنه خیابانها می بینید.همان مبانی مستحکمی که استاد مصباح در دوره های طرح ولایت،به واسطه آن،هزاران نفر از جوانان این کشور را بیمه کرد.کجایند همانها که نسلی از حزب اللهی ها را تربیت کرده اند که امروز در دفاع از نظام و احکام الهی استخاره می کنند و غالبا هم بد در می آید. 🔺 آن عمامه به سر و بچه هیاتی که این روزها ساکت است،يقين بداند که خروجی این تساهل و تسامح دینی چیزی جز هتک حرمت عادی شده ی این روزها به روحانیت و اهانت به پرچم سیدالشهدا نخواهد بود؛حال چه شاگرد مصباح باشی و چه منتظری و چه مرید حاج منصور باشی و چه حمید علیمی. #استاد_مصباح @marghoomat

🔺تمام تفاوت امام رو با باقی علما و مجتهدین و... دقیقا در شرح، بسط، ترویج و پیاده سازی همین گفتمان میدونم. گفتمانی که در آن قرار است امامت امت نقطه آرمانی و مطلوب باشه و نه صرفا اطاعت امت. 🔺جمهوریتی که باید فضول باشد و اهل پرسش گری و نه همچون گوسفندی سر خود را پایین انداخته و بخورد و بخوابد و... جمهوریتی که در متن امر سیاسی و امر حکمرانی است و نه در حاشیه و پستو و حجره و... جمهوریتی که در بیان مطالبات خود پُر رو هست و از کسی خجالت نمی‌کشد و نمی ترسد. @marghoomat

🔺 چه کسانی در حال تحویل دادن تنگه اُحد انقلاب اسلامی به دشمن هستند؟ 🔺نقطه اشتراک قبایل سیاسی امروز جمهوری اسلامی در کجاست؟ 🔺چه زمانی نقطه شروع آغاز انحراف جریان مومن و انقلابی است؟ @marghoomat

⭕ عیدی منافقین به خلق ایران 🔺در حال تورق صفحات روزنامه جمهوری اسلامی در سال 60 بودم که به این تیتر برخوردم. حامیان خلق در این کشور بارها به ملت عیدی داده اند. روزی پیکر کودکی که از جنازه‌اش جز زغالی نمانده بود و روزی دیگر به آرتین عزیز جنازه مادر، پدر و برادرش را. 🔺کودکان و خردسالان این سرزمین همیشه قربانی تروریست بوده اند. از آرشام سرایداران، محمد رضا کشاورز و علی اصغر لری گویینی در شاهچراغ شیراز تا محمد طاها اقدامی در رژه نیروهای مسلح اهواز. شاید باورش سخت باشد اما ۹۲۵ نفر از کل شهدای ترور در کشور را کودکان و خردسالان تشکیل می‌دهند.  🔺برای داعش،منافقین،الاحوازیه و جیش الظلم و... سنی و شیعه،صغیر و کبیر،پیر و جوان، باحجاب و بدحجاب، روحانی و مکلا، پاسدار و دانشجو، خادم و زائر و... چه فرقی می کند؟ وقتی بستر داخلی توسط پادوهایشان فراهم شود، جوی های خون است که جاری می شود. 🔺گزارش روزنامه جمهوری اسلامی در 25 مهر 1360 را بخوانید:«در ساعت 4 بعدازظهر دیروز،عوامل مزدور امریکا یعنی منافقین ضد خلق،یک اتوبوس شرکت واحد را در حوالی میدان جمهوری اسلامی شیراز(فلکه نمازی سابق)به آتش کشیده و سرنشینان این اتوبوس را که در حدود 30 تا 40 نفر بودند به علت سوختگی مجروح و مصدوم نمودند.بنا به همین گزارش از این عده که 10 تن آنان زن میباشند به شدت مجروح شده و در حال حاضر در بیمارستان تحت مراقبت شدید پزشکی قرار گرفته‌اند.گزارش خبرنگار واحد مرکزی خبر حاکیست 2 کودک خردسال نیز در این واقعه به شهادت رسیده‌اند که از جسد یکی از این 2 کودک بیش از قطعه زغالی باقی نمانده است.» #علی_ریاحی_پور @marghoomat

🔺جزوه « منشور آزادی» ⬅️ تبیین وجوه مختلف مفهوم آزادی در بیان رهبر انقلاب #کپسول_مطالعاتی @marghoomat

⭕ برای عمامه... یک. 🔸می خواهی در جُرگه عمامه بوسان باش یا عمامه پراکنان، فرقی نمی کند. مهم آن است که هنوز عمامه زنده است. چه بوسیده شود و چه پرتاب. عمامه زنده است چرا که هنوز محل نزاع است. هنوز، هم جاذبه دارد و هم دافعه. عمامه هنوز هم حرف دارد، عمامه خنثی نیست، عمامه ای که در کنار عشق آفرینی اش، کینه ی خود را به دل کفر و شرک و نفاق نیندازد مگر اصالتی دارد؟ عمامه ای که جدال آفرین نباشد که عمامه نیست، جدال دو اسلام یا جدال حق و باطل. 🔸از کدام عمامه سخن می گویم؟ کدام عمامه است که تمییز حق و باطل است و محل نزاع؟ همان عمامه ای که به خون فرق سر امام عدالتخواهان خضاب شد همان که «قُتِلَ عَلِیٌّ فِی مِحْرَابِ عِبَادَتِهِ لِشِدَّةَ عَدْلِهِ». همان عمامه ای که در گودال قتلگاه به یغما بردند و بر تن صاحبش تاختند و تکبیر گفتند و از عامل بودن به فتوای عمامه به سرانشان خشنود بودند. از همان موقع ام دعوا بر سر عمامه بود. عمامه ای که می تواند قیام به عدل نکند و در حجره اش به ذکر و دعا بپرداز و یا عمامه ای که در کنار دین خدا و رسولش شمشیر بزند و جامه خونین را بر اندام فقاهت نشاند. 🔸مگر دشمن می تواند به عمامه ای که در کنار دین و مردم است کاری نداشته باشد؟ مگر دشمن می تواند به عمامه ای که در سیل و زلزله و کرونا و هشت سال جنگ تحمیلی کنار مردمش قرار دارد بی تفاوت و غضبناک نباشد؟ او کینه دارد. کینه عمامه. کینه عمامه ای که نماد دین و شرافت است. عمامه ای که پیگیر مشکلات و درد و رنج مردمش باشد مگر قابل تحمل است؟ به زندگانی شهدای این ایام روحانیت نگاه کنید. از شهید حرم رضوی تا امام جماعت سیستانی و مجروح اتوبان تهران_کرج. همگی یک ویژگی مشترک داشتند. پیگیر درد و آلام محرومین و مستضعفین. دشمن حق دارد از این عمامه بترسد، عمامه ای که آلوده به زخارف دنیا نشده است و زی علی وار را انتخاب کرده است و نه کاخ نشینی و اشرافیت عمامه به سران اسلام آمریکایی. 🔸عمامه و چادر نمادند. نماد غیرت و شرافت. اگر روزی رضاخان چادر را ممنوع کرد، قبل از آن با قانون استعماری لباس متحد الشکل، لباس روحانیت و عمامه را قدغن اعلام کرد. قانونی که 7دی 1307 اجرایی شد و البته با مقاومت بسیاری از علما همراه بود. همانند مقاومت زنان ایرانی. مادران و خواهرانی که حاضر شدند بیش از هشت سال در خانه بمانند، اما تن به قوانین ذلت بار آتاتورک مآبانه رضاخان ندهند. 🔸در خاطرات صدر الاشراف می خوانیم: « در اتوبوس زن با حجاب را راه نمی دادند و در معابر پاسبان ها از اهانت و کتک زدن به زن هایی که چادر داشتند، با نهایت بی پروایی و بی رحمی فرو گذار نمی کردند. حتی بعضی از مأمورین، به خصوص در شهرها و دهات، زن هایی که پارچه روی سر انداخته بودند، اگر چه چادر معمولی نبود، از سر آنها کشیده، پاره می کردند و اگر زن فرار می کرد، او را تا توی خانه اش تعقیب می کردند و به این مهم اکتفا نکرده، اتاق زن ها و صندوق های آنها را تفتیش کرده، اگر چادر از هر قبیل می دیدند، پاره می کردند یا به غنیمت می بردند.» 🔸انگار دعوای این روزها تازگی ندارد؛ انگار بی حجابی اجباری مرام اینان است. نوادگان رضاخانی زنده اند. همانها که این روزها در خیابان و دانشگاه چادر از سر ناموس این کشور درآوردند و نظاره گران کف و سوت زدند. دعوا از آغاز بر سر چادر و عمامه بوده است. اتفاق جدیدی نیفتاده است. 🔸عمامه عادت دارد. عادت به دار رفتن، همچون شیخ فضل الله نوری و شیخ باقر النمر ، عادت به تیرباران شدن، همچون نواب صفوی، عادت به تبعید شدن، همچون سید حسن مدرس، عادت به فحش شنیدن، همچون مصباح یزدی، عادت به جانبازی، همچون سید علی خامنه ای، عادت به شهادت، همچون شریف قنوتی و مصطفی ردانی پور و عبدالله میثمی و هادی ذوالفقاری و آرمان علی وردی. 🔸عمامه خار چشم استعمار است. همان عمامه ای که بساط قرار داد ننگین ترکمنچای را بهم می زند. میرزای شیرازی را می گویم. همان که با فتوایش آرامش را از کاخ قاجاری گرفت. همان عمامه ای که شریعتی در وصفش گفت:«من بعنوان کسی که رشته کارش تاریخ و مسائل اجتماعی است، ادعا می کنم که در تمام این دو قرن گذشته، در زیر هیچ قرارداد استعماری، امضاء یک آخوند نجف‌رفته نیست، در حالیکه در زیر همه این قراردادهای استعماری، امضای آقای دکتر و آقای مهندس فرنگ‌رفته هست.» @marghoomat

⭕ برای عمامه... دو. 🔸 عمامه فریاد می زند. امام(ره)علت این عمامه پراکنی ها را دقیق توصیف می کند: «قضیه برداشتن عمامه روحانی- که نمی‌توانست یک آخوند از توی خیابان بیاید، برای اینکه می‌ریختند و عمامه‌اش را می‌خواستند بردارند و یا بر می‌داشتند- این یک چیزی نبود که مِن باب اتفاق شده باشد، یک نقشه‌ای بود که می‌دیدند که این عمامه خیلی کار از آن می‌آید؛ مردم عقیده دارند به اینها و اینها وقتی یک چیزی را بگویند، از آنها گوش می‌کنند. از اول، دنبال این افتادند که اینها را به زمین بزنند تا وقتی که بخواهند همه نفت ما را ببرند و همه چیزهای زیرزمینی ما را ببرند و جوانهای ما را هم به نابودی بکشند، یک کسی نباشد بگوید: چرا. اینها دیدند که «چرا» از دهان روحانی هی در می‌آمد. توی مجلسش هم که بود، یک روحانی بود پا می‌شد می‌گفت: چرا؟ زمان رضا خان هم که همه نَفَسها قطع شده بود، باز روحانی بود(مدرس) که هی قیام می‌کرد و چرا می‌گفت.» 🔸اما دلها بسوزد برای عمامه. عمامه ای که قربانی عمامه می شود. عمامه ای که چوب عمامه به سرها و عابدان اسلام آمریکایی را می خورد. همان‌ عمامه ای که به جای حرب در محراب، عیش و نوش و کاخ نشینی و پرادو سواری را انتخاب می کند. همان عمامه ای که نام انقلاب را یدک می کشد و بویی از آن نبرده است، همان عمامه ای که دین را لقلقه زبان کرده است و عمل را خالی از آن. 🔸آری، هزاران عمامه به سر ساده زیست، مردمی و صادقی که با سختی و مشقت در حال گذران زندگی هستند باید فحش و کتک و چاقوی کینه ی کسانی را بخورند که دروغ و تزویر عمامه به سران اسلام اموی، عباسی و سلطنتی را دیده اند و نه اسلام علوی، حسینی و زهرایی. طلبه ها و روحانیونی که بر خلاف تصور بسیاری از مردم، با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند و مثل بسیاری از مردم، با شدید ترین فشارهای اقتصادی دسته و پنجه نرم می کنند. 🔸 برگردیم به آغاز سخن، تا زمانی که عمامه محل نزاع است، یعنی اسلام هنوز زنده است و نفس می کشد. پوشیدن لباس سربازی امام زمان لیاقت می خواهد، لباسی که همچون جامه سبز پاسداری، حکم کفن را دارد و چه کفنی زیباتر از عمامه به خون آغشته شده. #علی_ریاحی_پور @marghoomat

🔺چه میجویی عشق همین‌جاست! #سید_مرتضی @marghoomat

🔺صورتم رو به کربلا میکنم #نوستالژی #حاج_عبدالرضا_هلالی @marghoomat

🔴 قاب انقلاب اسلامی 🔸پرسش و پاسخ صريح صادق قطب زاده وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران به صورت زنده با نمایندگان برخی از روزنامه های کشور. صحنه ای که امروز جایش خالیست. قاب تلویزیون با همه سادگی خود در آن سال‌ها، ولی جذاب و ماندگار است. 🔸این قاب را به سیما برگردانید. مدیران و مسئولین را بنشانید و پرسش کنید. صدا و سیما بسترساز باشد و نمایندگان افکار عمومی پرسشگر. یک میزانسن واقعی. @marghoomat

🔴 شهدا اهل وحدتند، اما با شما نه! 🔻شهدا نقطه وفاقند، شهدا منشا وحدت هستند، شهدا را سیاسی و جناحی نکنید و... این سخنان و کلمات گوهر بار! پیرامون شهدا را بارها شنیده ایم. ▪️کما فی السابق این روزها ام این جملات را می شنویم. جملاتی که هر موقع شهید، خونش روشنگر و تمییز دهنده حق و باطل می شود به گوش می رسد. فرقی نمی کند، از اول انقلاب این جماعت همین روضه را خوانده اند. از ترور شهدای هسته ای که ماهیت ضد بشری و ضد پیشرفت ایران قوی را برای مردم نمایان کرد و ماجرای تشییع شهدای دسته بسته غواص در اوج مذاکرات هسته ای که با خود پیام مقاومت آوردند تا قصه پُر غصه ترور حاج قاسم که خط بطلانی بود بر خط سازش و بستن با کدخدا و امروز هم شهدای امنیت از آرمان علی وردی و روح الله عجمی آن تا محمد زارع مویدی و شهدای مظلوم شاهچراغ. حرف یکی است. شهید را خنثی روایت کنید و حرفی از چرایی شهادت و آرمان هایش و ظلم ظالمان و پشتوانه هایشان نزنید. ♦️متاسفانه باید گفت امروز در جامعه ما، وفاق و اتحاد ترجمان خنثی بودن، بی موضع بودن، بی تفاوت بودن، اثربخش نبودن، در تاریخ ماندن و انفعال است. شهید به هیچ عنوان نقطه اتحاد نیست، شهید نقطه افتراق است. شهید نقطه جدایی و افتراق با همه کسانیست که در جبهه مستکبرین ایفای نقش می‌کنند. شهید نقطه جدایی سالکان الی الله و مقربین درگاه شیطان است. شهید خونش فریاد می زند. شهید احیاگر است. احیاگر چشم های خواب زده و زبان های دوخته شده. از شهید ترور و امنیت و حرم و دفاع مقدس تا شهید سلامت و علم؛ هر کدام روایتی دارند. روایت مظلومیت، شجاعت، اقتدار، پيشرفت و... 🔸شهید یعنی خط جدایی اسلام ناب از اسلام آمریکایی. مرز مبارزه با متحجرین لایشعر و مرفهین بی درد و علمای بی موضع و جاهلان متنسک و عالمان متهتک. شهادت یعنی در مسیر مبارزه با تمام مظاهر فساد جانت را فدا کنی. وقتی مظاهری که شهدا برای آن جانفدا شدند هنوز به قوت خود اما به اشکال دیگری پا بر جا هستند، چگونه میتوان شهدا را نقطه اشتراک شمرد؟ شهید اساسا شهید شد که نقطه افتراق معلوم شود. افتراق با مزورین، منافقین، معاندین، مستکبرین، متذبذیین و مستحمرین. 🔸مگر می شود شهید با ظالمین، عاملین، ساکتین و نظاره گران هتک کنندگان حیثیت و شرف اسلام و ایران اشتراک و وحدتی داشته باشد؟ وحدت با کسانی که به اسم آزادی، آزادی را لگدمال کردند و امنیت را هدف قرار دادند؟ وحدت با کسانی که زندگی را بهانه کردند و صدها زندگی را به پایان رساندند؟ وحدت با کسانی که دیدند و شنیدند که عده ای شنیع ترین الفاظ و مطالبات، برخلاف تمامی اصول اسلامی و وطنی بر زبانشان جاری شد و دم بر نیاوردند؟ همانها که در زیارت وارث فرمود:«فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً ظَلَمَتْكَ، وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذَلِكَ فَرَضِيَتْ بِهِ» 🔸شهدا اهل وحدتند اما نه به سبک قبایل سیاسی و کیسه دوزان از آرای ملت. وحدت سر اصول را می پذیرند و نه وحدت حول غنائم. وحدت حول شاخص و نه اشخاص. وحدت حول اهداف و نه احزاب. وحدت واقعی و نه تصنعی. وحدتی اصولی و نه زوری. وحدتی تکلیف مدارانه و نه منفعت مدارانه. وحدتی گفتمانی و دینی و نه سلیقه ای و سقیفه ای. وحدتی عاقلانه و نه سفیهانه. وحدتی صادقانه و نه سالوس مابانه. 🔸اولین راه مسخ و تحریف یک اصل مترقی و متعالی، این است که آن را تبدیل به مفهومی کلی، انتزاعی و مبهم کنی. شهدا با هیچ شخص و جناحی اتحادی کور و بی هدف ندارند. بهترین راه حبس شهدا در تاریخ، دقیقا همین جمله است: شهدا نقطه وفاق همه احزاب و جناح ها و گروه ها و جریانات هستند. شهدا در خط مقدم مبارزه با ظلم و استکبار فدا شدند. ظلم و خودگنده پنداری(استکبار) داخلی و خارجی ندارد. 🔸حضرت امیر چه زیبا فرمود: زیادی وفاق و اتحاد، نشان از نفاق دارد.كَثرَةُ الوِفاقِ نِفاقٌ. شهدا برای تحقق حکومت عدل و اسلام به مثابه مکتب(نه صرفا مذهب) قیام کردند و جان دادند. شهدا زنده اند و نفس می‌کشند. نشانه موجود زنده اثرگذاری است. بل احیا عند ربهم یرزقون. 🔸همانطوری که جریان غربگرا و کدخداپرست و همیشه نق زن حق ندارد از شهدا حرف بزند، به همان مقدار، تمام کسانی که عمریست از قیام و مبارزه و جهاد و هزینه دادن بر حذرند و استاد توجیه و محافظه کاری و مصلحت سنجی و سکوت و قعود هستند، حق ندارند دهان کثیف خود را آغشته به نام مقدس شهدا کنند.حق ندارند از شهدا دم بزنند و اهمال کاری ها و کوتاهی های خود را به اسم شهدا رفو کنند. #علی_ریاحی_پور @marghoomat

💠 ۵۰۰ امین شماره هفته نامه ۹دی منتشر شد 👈یکشنبه روی دكه‌های مطبوعات 🔻شورش غربگراها علیه ایران اسلامی 🔹 نگاهی تاریخی به دشمنی غرب با جمهوری اسلامی و پرده جدید آن در آشوبهای اخیر 🔻 آغوش باز دولت برای گفتگو 🔹 گفتگوهای داغ اکثریت در دانشگاه‌ها جایگزین فحاشی اقلیت شد 🔸 زندگی معصومانه، مرگ عاشقانه 🔸 باز هم اشتباه قالیباف ♨️ فروش نسخه pdf هفته نامه ۹ دی ♨️ با توجه به درخواست مکرر برخی علاقمندان داخلی و بویژه عزیزان خارج از کشور، از سال ۹۸ فروش نسخه دیجیتال ۹دی آغاز شد. برای خرید نسخه PDF روی لینک زیر بزنید: ‏jaaar.com/kiosk/archives/9day هفته نامه ۹ دی 👇 @noheday مدیر مسئول 👇 @rasaee ...