#ناحله #پارت_صد_و_بیست_و_سه شونه کوچیکمو از داشبورتم در آوردمو به موهام حالت دادمو ریشمو مرتب کردم با عطرم دوش گرفتمو بعد ازاینکه یه بار دیگه تیپمو چک‌کردم از ماشین پیاده شدم ساعت کاریم که تموم شد بلافاصله اومدم محل کار آقای موحد منتظرموندم بیاد بیرون تا برم پیشش چشمم خورد بهش دست راستش با باند بسته شده بود تا جلوی در دیدمش دوییدم سمتش با دیدنم پلک هاشو روی هم فشرد و با حرص گفت:لعنت بر شیطان با خوشرویی سلام کردم که گفت:علیک ورفت اون سمت پیاده رو دنبالش رفتمو گفتم:میتونم چند لحظه وقتتون رو بگیرم‌؟خیلی کوتاه؟! به حرفم اعتنایی نکرد حس کردم منتظره کسیه ماشینشو ندیده بودم به ذهنم رسید شاید نتونه رانندگی کنه واسه همین گفتم:میخواین من برسونمتون؟ چپ چپ نگام کرد و دوباره نگاهشو چرخوند اون سمت خیابون و گفت:راننده ای شما؟ خواستم جواب بدم که چند نفر از اون سمت خیابون اومدن سمتمون یکیشون گفت:آقای موحد ببخشید دیر شد!!! من رو هل داد عقب و درِ ماشین پشت سرمو باز کرد و نشست یکی دیگشونم تو ماشین کناری نشست آقای موحدم بدون توجهی به من نشست تو ماشین به سرعت از جلوم رد شدن کلافه نشستم تو ماشینم و به این فکر کردم اصلا امکان داره بتونم این آدمو راضی کنم؟هواتاریک شده بود خسته شده بودم وقتم داشت تموم میشد و من هنوز هیچ پیشرفتی نکرده بودم نمیشد دست رو دست بزارمو تا فردا صبر کنم رفتم مسجد نمازمو که خوندم برگشتم تو ماشین پامو گذاشتم رو گاز و سمت خونشون حرکت کردم با سرعت رفتم تا شاید قبل رسیدنش بتونم برسم جلوی خونشون پارک کردمو صندلیمو دادم عقب و منتظر موندم ساعت همینطور میگذشت و هیچ خبری نبود هواتاریک شد فهمیدم قبل از من به خونشون برگشته سرمو روی فرمون گذاشتم فضای خونه خودمون اذیتم میکرد ریحانه ام خونه نبود واسه همین به خونه برنگشتم گفتم یخورده دیگه هم صبرکنم پلک هام سنگین شد (پدر فاطمه بهم نزدیک شده بود دوتا دستشو روی گلوم گرفت و محکم فشرد در حالی که دندوناشو از خشم روی هم فشرده بود داد زد:من جنازه دخترمم روی دوشت نمیزارم‌ احساس خفگی میکردم نفس کم آورده بودم سعی کردم صداش کنم ولی جونی برام نمونده بود...) با صدای بوق ماشین با وحشت از خواب پریدم تا چشم هامو باز کردم نگاهم افتاد به آقای موحد که با لباس ورزشی روی صندلی کنارم نشسته بود و با اخم بهم زل زده بود گلوم خشک شد به اطرافم نگاه کردم تمام اتفاقای دیشب یادم افتاد هنوز تو ماشین جلوی خونشون بودم از شدت ترس و هیجانم بخاطر خوابی که دیده بودمو حضور بابای فاطمه تو ماشینم زبونم نمیچرخید انگار منتظر بود حرف بزنم فکر میکردم دارم خواب میبینم با تعجب به اطرافم نگاه کردم که گفت:خواب نیستی نگاهم افتاد به عقربه های ساعتی که رو مچم بسته بودم فکر کردم اشتباه میبینم گوشیمو روشن کردم ساعت ۶ و۲ دقیقه و نشون میداد یهو داد زدم:یا حسینن نمازم با لحن آرومی گف :هنوز قضا نشده از ماشین پیاده شد منم‌اومدم پایین و از صندوق یه بطری آب برداشتمو وضو گرفتم سجاده ای هم که همیشه تو ماشینم بود رو برداشتمو پهن کردم تازه یادم افتاد جهت قبله رو نمیدونم برگشتم عقب که دیدم آقای موحد ایستاده و نگام میکنه بدون اینکه چیزی بپرسم به سمتی ایستاد وگفت:اینوره بدون توجه به حضورش نمازمو بستم نمازم که تموم شد متوجه شدم هنوزم ایستاده اومد سمتم و گفت:از کی اینجایی؟ شرمنده گفتم:از دیشب...به خدا قصد بدی نداشتم میخواستم منتظر بمونم وقتی دیدمتون باهاتون حرف بزنم نفهمیدم کی خوابم برد! نگاهش مثل قبل پر از خشم نبود بابای فاطمه:خب پس شانس آوردی خودتو ماشینتو نبردن سجادمو جمع کردمو توی ماشین گذاشتم اومد کنارم ایستاد یاد خوابم افتادم همون دستش که دورش باند پیچیده بود رو گذاشت رو صورتم با تعجب نگاش میکردم خودمو آماده کرده بودم که دوتا سیلی خوشگل تر ازش بخورم روی صورتم جایی که دفعه قبل سیلی زده بود دست کشید و با لحنی که آروم تراز قبل بود گفت:ببین پسرجون تو آدم خوبی هستی منو ببخش بخاطر حرفایی که از روی عصبانیت بهت زدم ولی خواهش میکنم دور فاطمه ی منو خط بکش مسیر خودت رو برو با کسی که شبیه خودته ازدواج کن ‌تمام حرف من همینه ایندفعه هم این اشتباهتو میبخشم ولی دیگه نمیخوام اینورا پیدات بشه!نمیخوام دیگه ببینمت!میفهمی؟ چیزی نگفتم که در طرف راننده ماشین رو باز کرد وقتی نشستم درو بست و یه لبخند ساختگی تحویلم داد از خونشون دور شدم حس کردم سرگیجه داشتم به هر زوری بود خودمو به محل کارم رسوندم تو اتاقم نشسته بودم سرم رو تنم سنگینی میکرد یه شکلات برداشتمو گذاشتم دهنم شیرینیش حالمو بهتر کرد... نویسندگان:فاطمه زهرا درزی وغزاله میرزا پور. @mashgh_eshgh_313