چگونہ درڪ ڪند فیض با تو بودن را؟ ڪسی ڪہ برهمہ اعماݪ خود مراقب نیسٺ:)

اگر ڪہ غیبٺ تو طوݪ می‌ڪشد ازماسٺ وجودِ ناقصِ ما خالے از معایب نیسٺ

شب است و ذڪرفرج را به روےلب دارم شبـے ڪه بهتر از این لیلة‌الرغائب نیست•‌͡•

به یڪ نگاه مـرا روبراه ڪن، وضعم- براے آمدن تو اگـر مناسب نیست:))

اگرڪنار رَوَد پرده‌ے گُنہ، پیداست امام ما همہ جا ظاهر است و غائب نیست ..͜  

رو بہ ماهِ روشنِ شب، گفتم از دردِ فراق ؛ آسمان‌هم خاك بر سر ریخت با ما گریه ڪرد!

آنچہ ࢪا مانع دیدار شد از دیده بگیر . . . جز تو ما از همہ گفتیم،تو نشنیده بگیر !

- علمني کیف وصلت ؟! به من یاد بده چگونه رسیدی؟!

_

نیمهٔ‌شب‌کہ‌هوایت‌بہ‌دلم‌افتاده، ای‌رفیقِ‌اَبَدۍحضرتِ‌اربآب،سلام:]

دݪتنگے تو برایم شده یڪ ماجࢪاے تڪرارے و شیرین... دلتنگے دردیست ڪه درمانش جز وصل نیست... وصلے ماندگاࢪ ... وصلے ڪه در آغوش معشـوق بمانیم و آنجا جـٰان دهیم•‌͡• وگرنہ دݪتنگے کہ‌ با اندڪ وصاݪ معشـوق درمان نمیشود... دݪتنگ بہ محض رویت معشـوق قلبش شعلہ ور تر و بۍ تابۍ اش بیشتر میشود ... انتظـٰاࢪ شیࢪین است چون دࢪ آن امید وصاݪ است؛ اما وصݪ سخت است چون در آن بیم فࢪاق است =) وصلے نصیبمان ڪن که مارا بیمۍ از فࢪاق نباشد وصݪے ابدی و پایدار ... حضرت عشـق در دنیـٰا دوࢪیم از حـࢪم و صحن و سرایت تحمل میکنیم و عشـق وصاݪ را در دݪ میپرورانیم به امید وصل ابدی ... آنجا ڪہ باید بشتافیم به سراے ابدے به یاد دݪ تنگ و عشقمان به خودت باش...بدان تا لحظه ای که تپش های قلبمان ادامه داشت در هر تپش عشق تو را فریاد زد ...آنجا در آغوشمان بگیࢪ و وصݪ ابدے را نصیبمان کن:))))

گفتم حسـین(علیه‌السلام)گِࢪیَم گࢪفت اِنقد مࢪدِ ڪہ دستِ نامࢪدم گࢪفت:))