قرآن ترجمه المیزان سوره 2 سوره مبارکه البقرة صفحه 2 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان الم (1) الف، لا، ميم. (1) ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ (2) اين کتاب که هيچ شکّى در آن نيست هدايتى است براى تقواپيشگان. (2) الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (3) همانان که به غيب ايمان مى آورند و نماز به پا مى دارند و از آنچه به آنها عطا کرده ايم انفاق مى کنند. (3) وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ (4) و آنان که به آنچه به سوى تو نازل شده و آنچه پيش از تو نازل شده است ايمان مى آورند و به آخرت يقين دارند. (4) أُولَٰئِكَ عَلَىٰ هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5) اينان بر هدايتى از جانب پروردگار خويش استوارند و اينان همان ظفرمندانند. (5) 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۲:  راهنمای پرهیزکاران: سفره­ ای بزرگ گسترده شده است. غذاهای رنگارنگ و نوشیدنی­ های گوناگون با چشم و دل انسان بازی می­ کند. همه چیز برای بهره بردن از نعمت­ های خدا مهیاست. میهمانان فرا می­ رسند و با اشتهای زیاد، مشغول به خوردن و نوشیدن می­ شوند؛ ولی یک نفر چیزی نمی­ خورد و عصبانی در گوشه­ ای نشسته است؛ نه­ تنها از خوردن غذا لذّت نمی­ برد، از بوی غذاهای لذیذ نیز بدش می­ آید. از او می­ پرسی که چرا چیزی نمی­ خوری. در پاسخ   می­ گوید که این غذاها خوب نیست؛ فاسد است و برای انسان ضرر دارد! بیشتر کنج­کاو می­ شوی و پس از بررسی    می­ فهمی که او بیمار است و نمی­ تواند از خوراکی­ های لذیذ و نوشیدنی­ های گوارا لذّت ببرد؛ ولی به سبب غرور و تکبّر حاضر نیست خود را مداوا کند، و از غذاها عیب می­ گیرد! همان­طور که خدای بزرگ، انواع غذاهای رنگارنگ را برای انسان­ها آفریده است تا جسم آنان رشد کند و سالم بماند، برای رشد و سلامت روح آنان نیز غذاها و مکمل­ های معنوی قرار داده است. آری، روح و جان ما نیز برای ادامه­ ی زندگی و رسیدن به کمال و سعادت، نیازمند غذاها و مکمّل­ های معنوی­ است. بی­ شک مهم­ ترین ارمغان الهی برای انسان­ها، قرآن­ کریم است؛ کتابی­ که تک­ تک الفاظش از جانب آفریدگار جهان نازل شده و در آن به تمام نیازهای بشـر توجه شده و سراسر، نور و صفا و راستی­ است. این کتاب امّا چرا فقط پرهیزکاران را هدایت می­ کند؟ مگر قرآن برای هدایت همه­ ی مردم نیامده است؟ شاید مثال پیشین بتواند ما را در رسیدن به پاسخ این پرسش کمک کند. درست است که قرآن برای هدایت همه نازل شده؛ ولی ما نیز باید توانایی استفاده از آن را داشته باشیم. کسی که واقعاً در پی حقیقت باشد و حاضر باشد برای رسیدن به آن، از بسیاری از لذت­ها و خواسته­ هایش بگذرد، بی​ شک در نخستین برخورد با قرآن، جذب آن می­ شود؛ همان­طور که بسیاری از مردم حجاز در اوّلین برخوردشان با پیامبر صلوات الله علیه و پس از شنیدن قرآن از زبان آن حضرت، بدون هیچ تردیدی اسلام را می­ پذیرفتند و بر سر سفره­ ی قرآن می­ نشستند و از نعمت­های گوناگون آن بهره می­ بردند. در مقابل امّا دشمنان کافر و لجوج پیامبر که پیوسته تلاوت وی را می­ شنیدند، نه­ تنها به قرآن احترام نمی­ گذاشتند، بر نفرت و فرارشان از حق افزوده می­ شد و حتّی سعی می­ کردند هر کاری بکنند تا صدای قرآن به مردم دیگر نرسد. آنان هرگز در پی حقیقت نبودند؛ بلکه مهم​ترین چیز برایشان، رسیدن به لذّت­ های مادی و عیش و نوش بود، و با هر چیزی که در مقابل خواسته​هایشان بود، مبارزه می­ کردند. آیا چنین افرادی، امکان و توان لازم را برای دریافت هدایت­ های قرآن دارند؟ آیا شوره­ زار می­تواند گل برویاند؛ هرچند که بر آن باران ببارد؟ «باران که در لطافت طبعش خلاف نیست در باغ ، لاله روید و در شوره​زار، خَس». پیامبر خدا در این باره فرموده است: «هر کس قرآن را پیش روی خود قرار دهد، قرآن او را به بهشت راه​نمایی می­ کند، و هر کس که قرآن را پشت سرش بیندازد، قرآن او را به دوزخ می­ راند.» 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

#ختم_ششم_قرآن 📖 #روز_سوم✨ #صفحه_سوم✨ #سوره_مبارکه_بقره 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 3 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ☘️☘️☘️☘️ 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

قرآن ترجمه المیزان سوره 2 سوره مبارکه البقرة صفحه 3 إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (6) همانا اين کسانى که کفر ورزيده اند چه به آنان اخطار کنى يا اخطار نکنى برايشان يکسان است و ايمان نخواهند آورد. (6) خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (7) خدا بر قلب ها و بر گوش هايشان مهر نهاده و بر چشمانشان پرده اى ]ضخيم[ قرار دارد و برايشان عذابى بزرگ خواهد بود. (7) وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ (8) و از مردم کسانى هستند که مى گويند: به خدا و روز واپسين ايمان آورده ايم در حالى که آنان مؤمن نيستند. (8) يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (9) مى خواهند خدا و اهل ايمان را فريب دهند، در حالى که جز خودشان را فريب نمى دهند و نمى فهمند. (9) فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ (10) در قلب هايشان مَرَضى هست، پس خدا به مرضشان افزوده است و برايشان به سبب دروغ گفتنشان عذابى دردآور خواهد بود. (10) وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ (11) و چون به آنان گفته شود: در زمين فساد نکنيد، مى گويند: ما فقط اصلاح گرانيم. (11) أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰكِنْ لَا يَشْعُرُونَ (12) آگاه باشيد که بى شک آنان خودشان فسادگرانند ولى نمى فهمند. (12) وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰكِنْ لَا يَعْلَمُونَ (13) و چون به آنان گفته شود: شما هم مانند ايمان آوردن اين مردم ايمان بياوريد مى گويند: آيا ما هم مانند ايمان آوردن اين سبک مغزان ايمان بياوريم؟ آگاه باشيد که بى شک آنان خودشان سبک مغزند ولى نمى دانند. (13) وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ (14) و چون با مؤمنان برخورد کنند مى گويند: ما ايمان آورده ايم و چون با شيطان هاى خود خلوت کنند مى گويند: قطعاً ما با شمائيم، ما ]مؤمنان را [فقط استهزا مى کنيم. (14) اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (15) خداست که استهزايشان مى کند و آنان را در طغيانشان سرگشته مى دارد. (15) أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (16) اينانند آن کسانى که گمراهى را به بهاى هدايت خريده اند، از اين رو تجارتشان سود نکرده و هدايت يافته نيستند. (16) 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۳: خرابکاران حقیقی: عبدالله بن اُبَی، همراه با دوستانش در کوچه­ های مدینه قدم می­ زد. تمام فکر و ذهنش، ضربه­ زدن به مسلمانان بود. بارها برای نابودی پیامبر صلوات الله علیه و مسلمانان نقشه کشیده امّا هر بار به لطف خدا نقشه­ هایش نقش بر آب شده بود. تقریباً همه می­ دانستند که اسلام آوردن او دروغین است؛ ولی پیامبر فرموده بود که جان و مال هر کس که خود را مسلمان معرفی کرده، محترم است و تا زمانی­ که منافقان به شمشیر دست نبرده­ اند، کسی حق ندارد به آنان آزار برساند. ناگهان سوارانی از دوردست پیدا شدند. توجه عبدالله و یارانش به آنان جلب شد. نزدیک­تر رسیدند. عبدالله، آنان را شناخت. تمام وجودش از خشم و نفرت پر شد. آنان چند تن از بهترین یاران پیامبر بودند؛ علی بن ابی​طالب(ع)، سلمان فارسی، عمار، صهیب، مقداد و ابوذر. عبدالله تکانی به خود داد، ابروهایش را از هم باز کرد و با لبخندی اجباری به امیر مؤمنان علی علیه السلام نزدیک شد و گفت: «به­ به! سلام و درود به سرور قبیله​ ی بنی­ هاشم؛ جانشین پیامبر و برادر و داماد او و پدر دو نوه­ ی عزیز پیامبر؛ کسی که جان و مالش را برای خدا فدا می­ کند.» حضرت علی علیه السلام که  عبدالله و خیانت­ های او را به­ خوبی می­ شناخت، به او فرمود: «وای بر تو ای پسـر اُبَی! من گواهی می­ دهم که تو منافق هستی.» عبدالله سری تکان داد و خود را مسلمان معرفی کرد؛ ولی حضـرت علی علیه السلام سخن خود را تکرار کرد. پس­ آنگاه حضرت علی علیه السلام نزد پیامبر رفت و ماجرا را بازگو کرد. در این هنگام، این آیات نازل شد و خداوند مسلمانان را از خطر منافقان آگاه کرد.[1] پیامبر خدا و مسلمانان، از طرف دو گروه تهدید می­ شدند. گروه نخست، کافران بودند؛ کسانی­ که دعوت پیامبر را آشکارا رد می­ کردند و برای نابودی اسلام شمشیر کشیده بودند. گروه دوم، منافقان بودند؛ کسانی­ که اسلام را در ظاهر پذیرفته بودند؛ امّا در حقیقت هیچ اعتقادی به آن نداشتند و تمام هم و غمشان، نابود کردن دین خدا بود. شاید نیازی به این توضیح نباشد که خطر کدام گروه بیشتر است: گروهی که از روبه​ رو شمشیر می​ کشند؛ یا گروهی که از پشت سر ضربه می­ زنند.  خداوند بارها و بارها مسلمانان را از خطر منافقان آگاه کرده و در آیه​ ی 4 سوره​ ی منافقون در باره​ ی آنان فرموده است: «دشمنان واقعی، آنان هستند؛ بنابراین، از آنان بپرهیز». به­ راستی که اسلام از هیچ گروه و دسته­ ای به اندازه​ ی آنان ضربه نخورد؛ تا آنجا که همین روباه­ صفتان دورو، با هزار حیله و نیرنگ، مسیر خلافت پیامبر را تغییر دادند و جانشین حقیقی آن حضـرت یعنی علی بن ابی­طالب را کنار زدند؛ کسی که حدود دو ماه پیش از رحلت پیامبر، بیش از صد هزار نفر از مسلمانان در غدیر خم با او بیعت کردند و جانشینی او را پذیرفتند. اینجاست که به ریزبینی و دقّت پیامبرمان آفرین می­ گوییم که فرمود: «من از هیچ مؤمن یا مشرکی نمی­ترسم که بر امت اسلام ضربه وارد کند؛ زیرا خدا مؤمن را  به وسیله­ی ایمانش نگه می­دارد و مشرک را به علّت شرک­اش نابود می­ کند. من از منافق پنهان­کار می‏ ترسم که به شما آسیب برساند؛ کسانی که به زیبایی سخن می­ گویند و سخنانی به زبان می­ آورند که شما آن را سخنان خوب می­ دانید؛ ولی کارهایی می­ کنند که آن کارها را زشت می­ شمارید.»[2] [1] . شواهد التزیل ، جلد 1 ، ص 94 [2] . نهج البلاغه ، ترجمه محمد دشتی ، ص 511   🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

#ختم_ششم_قرآن 📖 #روز_چهارم✨ #صفحه_چهارم✨ #سوره_مبارکه_بقره #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 4 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ☘️☘️☘️☘️ #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

قرآن ترجمه المیزان سوره 2 سوره مبارکه البقرة صفحه 4 مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ (17) مَثَل آنان مَثَل کسى است که آتشى برافروزد ]تا از نور آن بهره بگيرد[ پس وقتى که اطراف او را روشن کرد خدا نورشان را بَبَرد و آنان را در ظلمت هائى ]متراکم [رها کند در حالى که ]هيچ چيز را [نمى بينند. (17) صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ (18) ]آنان[ کر و لال و کور هستند از اينرو ]به حق [برنمى گردند. (18) أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ مِنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ (19) يا ]مَثَلشان[ مانند اين است که بارانى شديد از آسمان ببارد که در آن، تاريکى ها و رعد و برقى هست و آنان به سبب صاعقه ها، از ترس مرگ انگشتانشان را در گوش هايشان مى گذارند و خدا به کافران احاطه دارد. (19) يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (20) نزديک است که برق چشمانشان را ببرد، هر بار که براى آنان روشنى دهد در آن راه مى روند و چون بر آنان تاريک شود مى ايستند و اگر خدا بخواهد گوش ها و چشم هايشان را مى برد، همانا خدا بر هر چيزى تواناست. (20) يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (21) اى مردم! پرودرگارتان را که شما و آنان را که پيش از شما بودند خلق کرد بپرستيد باشد که تقوا پيدا کنيد. (21) الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ ۖ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (22) همان که زمين را براى شما فرشى و آسمان را سقفى قرار داد و از آسمان آبى نازل کرد و به وسيله آن از محصولات براى شما رزقى پديد آورد; پس با اينکه مى دانيد ]او خالق همه چيز است[ براى خدا همتايانى قرار ندهيد. (22) وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (23) و اگر در آنچه بر بنده خود نازل کرده ايم شکّى داريد، اگر راست مى گوئيد، يک سوره مانند آن بياوريد و ياوران خود را جز خدا ]به يارى[ بخوانيد. (23) فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (24) پس اگر نکرديد ـ و هرگز نخواهيد کرد ـ بترسيد از آتشى که سوخت آن مردم و سنگ ها خواهد بود، که براى کافران آماده شده است. (24) 💐🍃💐🍃💐🍃 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

نکته تفسیری صفحه ۴: فقط یک سوره بیاورید!: حدود 1400 سال پیش، مردی در مکه به پا خاست و ادعا کرد که از سوی خدا برای مردم دنیا برنامه­ ی سعادت و خوشبختی آورده است و برای اثبات ادعایش، کتابی را به مردم عرضه کرد. آری؛ کسی که در تمام عمرش نه یک کلمه خوانده و نه یک خط نوشته بود، با خود کتابی آورد و ادعا کرد که این کتاب از جانب آفریدگار جهان است. همه شگفت­ زده شدند. برخی او را دروغ­گو شمردند و ادعایش را یک دروغ بزرگ خواندند؛ ولی آن کتاب که 114 سوره داشت، آنان را به مبارزه دعوت کرد و از آنان خواست که اگر راست می­ گویند و اعجازی در کار قرآن نیست، همه دست به دست هم دهند و فقط یک سوره مانند سوره­ های آن بیاورند؛ فقط یک سوره! شما چه فکری می­ کنید؟ اگر دشمنان قسم​خورده​ ی قرآن و پیامبر که حاضر بودند در راه دشمنی با اسلام، جان خود را هم بدهند، می­ توانستند، یک سوره بیاورند، آیا دیگر به خود زحمت لشکرکشی و جنگ و دعوا می­ دادند؟ بی­ شک اگر   می­ توانستند، یک سوره می­ آوردند و بساط قرآن را در هم می­ پیچیدند. البته بیکار هم ننشستند؛ ولی تیر­هایشان به سنگ خورد. بد نیست یکی از شاه­کارهای آنان را با هم بخوانیم. این سوره­ ی ساختگی، از مسیلمه­ ی کذّاب است که در زمان پیامبر اسلام، خود را پیامبر معرفی کرد: «قسم به دهقانان و کشاورزان. قسم به دروکنندگان. قسم به جداکنندگان کاه از گندم. قسم به خمیرکنندگان. قسم به پزندگان نان. قسم به تَریدکنندگان (که در غذایشان نان ریز می­ کنند). قسم به کسانی که لقمه­ های چرب و نرم برمی­ دارند.»؛ یا این​که گفت: «ای قورباغه، دختر قورباغه! آنچه می­ خواهی، صدا کن! نیمی از تو در آب و نیم دیگر در گل است. نه آب را گل­ آلود می­ کنی و نه جلوی آب خوردن کسی را می­ گیری.» [1] آری، 1400 سال است که خورشید قرآن در آسمان عقل و خرد می­ تابد و هیچ ابر تیره­ای نتوانسته است از نورافشانی آن جلوگیری کند. قرآن، معجزه­ ی آخرین و بزرگ­ترین پیامبر خداست. بنابراین، از تمام معجزات پیامبران گذشته بزرگ­تر است و چون حضرت محمّد صلوات الله علیه ، پیام​ آور خدا به سوی همه​ ی مردم جهان تا روز قیامت است، این کتاب آسمانی تا پایان دنیا دلیل برحق بودن او خواهد بود. پیش از نزول قرآن، فن سخنوری و شعر و شاعری در میان مردم عرب به اوج رسیده بود و آنان خود را خدایگان سخن می­ پنداشتند؛ امّا با ظهور قرآن، سخنوران عرب در حیرت فرو رفتند و شاه​کارهای ادبی­شان تحت­ الشعاع نور قرآن قرار گرفت. البتّه قرآن، غیر از جنبه​ ی ادبی، از جهات دیگر نیز معجزه شمرده می­ شود. قرآن، کامل­ ترین کتاب برای هدایت انسان­هاست و بی​ شک هیچ کتابی مانند قرآن، موضوعات و مسائل گوناگون هستی و گذشته، حال و آینده­ ی جهان را بازنگفته است. قرآن، به تمام نیازهای بشر توجّه کرده و چیزی را از قلم نینداخته است. علاوه بر این، قرآن حوادثی را پیش​گویی کرده که همگی به وقوع پیوسته­ اند؛ حوادثی مانند پیروزی رومیان بر ایرانیان و فتح مکّه. همچنین قرآن به مطالب علمی مهمی اشاره کرده که با گذشت زمان و پیشرفت علوم، پرده از چهره­ ی برخی از آن​ها برداشته شده است.[2] اکنون قرآن، این معجزه​ ی جاوید آخرین پیامبر خدا، در دستان ماست و این ما هستیم که باید راه و رسم زندگی را از آیات درخشان آن بیاموزیم. [1] . تفسیر نمونه ج 1 ص 135 [2] . برای اطلاع بیشتر ر.ک به تفسیر المیزان، ج 1، ص 58 (الکلام فی الاعجاز و اعجاز القرآن) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

#ختم_ششم_قرآن 📖 #روز_پنجم✨ #صفحه_پنجم✨ #سوره_مبارکه_بقره 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d