4_5821046507154965719.mp3
1.71M
🔸ترتیل صفحه 3 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست
🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه
☘️☘️☘️☘️
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d
قرآن ترجمه المیزان
سوره 2
سوره مبارکه البقرة
صفحه 3
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (6)
همانا اين کسانى که کفر ورزيده اند چه به آنان اخطار کنى يا اخطار نکنى برايشان يکسان است و ايمان نخواهند آورد. (6)
خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (7)
خدا بر قلب ها و بر گوش هايشان مهر نهاده و بر چشمانشان پرده اى ]ضخيم[ قرار دارد و برايشان عذابى بزرگ خواهد بود. (7)
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ (8)
و از مردم کسانى هستند که مى گويند: به خدا و روز واپسين ايمان آورده ايم در حالى که آنان مؤمن نيستند. (8)
يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (9)
مى خواهند خدا و اهل ايمان را فريب دهند، در حالى که جز خودشان را فريب نمى دهند و نمى فهمند. (9)
فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ (10)
در قلب هايشان مَرَضى هست، پس خدا به مرضشان افزوده است و برايشان به سبب دروغ گفتنشان عذابى دردآور خواهد بود. (10)
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ (11)
و چون به آنان گفته شود: در زمين فساد نکنيد، مى گويند: ما فقط اصلاح گرانيم. (11)
أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰكِنْ لَا يَشْعُرُونَ (12)
آگاه باشيد که بى شک آنان خودشان فسادگرانند ولى نمى فهمند. (12)
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰكِنْ لَا يَعْلَمُونَ (13)
و چون به آنان گفته شود: شما هم مانند ايمان آوردن اين مردم ايمان بياوريد مى گويند: آيا ما هم مانند ايمان آوردن اين سبک مغزان ايمان بياوريم؟ آگاه باشيد که بى شک آنان خودشان سبک مغزند ولى نمى دانند. (13)
وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ (14)
و چون با مؤمنان برخورد کنند مى گويند: ما ايمان آورده ايم و چون با شيطان هاى خود خلوت کنند مى گويند: قطعاً ما با شمائيم، ما ]مؤمنان را [فقط استهزا مى کنيم. (14)
اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (15)
خداست که استهزايشان مى کند و آنان را در طغيانشان سرگشته مى دارد. (15)
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (16)
اينانند آن کسانى که گمراهى را به بهاى هدايت خريده اند، از اين رو تجارتشان سود نکرده و هدايت يافته نيستند. (16)
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d
نکته تفسیری صفحه ۳:
خرابکاران حقیقی:
عبدالله بن اُبَی، همراه با دوستانش در کوچه های مدینه قدم می زد. تمام فکر و ذهنش، ضربه زدن به مسلمانان بود. بارها برای نابودی پیامبر صلوات الله علیه و مسلمانان نقشه کشیده امّا هر بار به لطف خدا نقشه هایش نقش بر آب شده بود. تقریباً همه می دانستند که اسلام آوردن او دروغین است؛ ولی پیامبر فرموده بود که جان و مال هر کس که خود را مسلمان معرفی کرده، محترم است و تا زمانی که منافقان به شمشیر دست نبرده اند، کسی حق ندارد به آنان آزار برساند. ناگهان سوارانی از دوردست پیدا شدند. توجه عبدالله و یارانش به آنان جلب شد. نزدیکتر رسیدند. عبدالله، آنان را شناخت. تمام وجودش از خشم و نفرت پر شد. آنان چند تن از بهترین یاران پیامبر بودند؛ علی بن ابیطالب(ع)، سلمان فارسی، عمار، صهیب، مقداد و ابوذر. عبدالله تکانی به خود داد، ابروهایش را از هم باز کرد و با لبخندی اجباری به امیر مؤمنان علی علیه السلام نزدیک شد و گفت: «به به! سلام و درود به سرور قبیله ی بنی هاشم؛ جانشین پیامبر و برادر و داماد او و پدر دو نوه ی عزیز پیامبر؛ کسی که جان و مالش را برای خدا فدا می کند.» حضرت علی علیه السلام که عبدالله و خیانت های او را به خوبی می شناخت، به او فرمود:
«وای بر تو ای پسـر اُبَی! من گواهی می دهم که تو منافق هستی.» عبدالله سری تکان داد و خود را مسلمان معرفی کرد؛ ولی حضـرت علی علیه السلام سخن خود را تکرار کرد. پس آنگاه حضرت علی علیه السلام نزد پیامبر رفت و ماجرا را بازگو کرد. در این هنگام، این آیات نازل شد و خداوند مسلمانان را از خطر منافقان آگاه کرد.[1]
پیامبر خدا و مسلمانان، از طرف دو گروه تهدید می شدند. گروه نخست، کافران بودند؛ کسانی که دعوت پیامبر را آشکارا رد می کردند و برای نابودی اسلام شمشیر کشیده بودند. گروه دوم، منافقان بودند؛ کسانی که اسلام را در ظاهر پذیرفته بودند؛ امّا در حقیقت هیچ اعتقادی به آن نداشتند و تمام هم و غمشان، نابود کردن دین خدا بود. شاید نیازی به این توضیح نباشد که خطر کدام گروه بیشتر است: گروهی که از روبه رو شمشیر می کشند؛ یا گروهی که از پشت سر ضربه می زنند.
خداوند بارها و بارها مسلمانان را از خطر منافقان آگاه کرده و در آیه ی 4 سوره ی منافقون در باره ی آنان فرموده است:
«دشمنان واقعی، آنان هستند؛ بنابراین، از آنان بپرهیز». به راستی که اسلام از هیچ گروه و دسته ای به اندازه ی آنان ضربه نخورد؛ تا آنجا که همین روباه صفتان دورو، با هزار حیله و نیرنگ، مسیر خلافت پیامبر را تغییر دادند و جانشین حقیقی آن حضـرت یعنی علی بن ابیطالب را کنار زدند؛ کسی که حدود دو ماه پیش از رحلت پیامبر، بیش از صد هزار نفر از مسلمانان در غدیر خم با او بیعت کردند و جانشینی او را پذیرفتند. اینجاست که به ریزبینی و دقّت پیامبرمان آفرین می گوییم که فرمود:
«من از هیچ مؤمن یا مشرکی نمیترسم که بر امت اسلام ضربه وارد کند؛ زیرا خدا مؤمن را به وسیلهی ایمانش نگه میدارد و مشرک را به علّت شرکاش نابود می کند. من از منافق پنهانکار می ترسم که به شما آسیب برساند؛ کسانی که به زیبایی سخن می گویند و سخنانی به زبان می آورند که شما آن را سخنان خوب می دانید؛ ولی کارهایی می کنند که آن کارها را زشت می شمارید.»[2]
[1] . شواهد التزیل ، جلد 1 ، ص 94
[2] . نهج البلاغه ، ترجمه محمد دشتی ، ص 511
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d
4_5825529993450489453.mp3
1.98M
🔸ترتیل صفحه 4 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست
🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه
☘️☘️☘️☘️
#تلاوتروزانهیکصفحهقرآن
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d
قرآن ترجمه المیزان
سوره 2
سوره مبارکه البقرة
صفحه 4
مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ (17)
مَثَل آنان مَثَل کسى است که آتشى برافروزد ]تا از نور آن بهره بگيرد[ پس وقتى که اطراف او را روشن کرد خدا نورشان را بَبَرد و آنان را در ظلمت هائى ]متراکم [رها کند در حالى که ]هيچ چيز را [نمى بينند. (17)
صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ (18)
]آنان[ کر و لال و کور هستند از اينرو ]به حق [برنمى گردند. (18)
أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ مِنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ (19)
يا ]مَثَلشان[ مانند اين است که بارانى شديد از آسمان ببارد که در آن، تاريکى ها و رعد و برقى هست و آنان به سبب صاعقه ها، از ترس مرگ انگشتانشان را در گوش هايشان مى گذارند و خدا به کافران احاطه دارد. (19)
يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (20)
نزديک است که برق چشمانشان را ببرد، هر بار که براى آنان روشنى دهد در آن راه مى روند و چون بر آنان تاريک شود مى ايستند و اگر خدا بخواهد گوش ها و چشم هايشان را مى برد، همانا خدا بر هر چيزى تواناست. (20)
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (21)
اى مردم! پرودرگارتان را که شما و آنان را که پيش از شما بودند خلق کرد بپرستيد باشد که تقوا پيدا کنيد. (21)
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ ۖ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (22)
همان که زمين را براى شما فرشى و آسمان را سقفى قرار داد و از آسمان آبى نازل کرد و به وسيله آن از محصولات براى شما رزقى پديد آورد; پس با اينکه مى دانيد ]او خالق همه چيز است[ براى خدا همتايانى قرار ندهيد. (22)
وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (23)
و اگر در آنچه بر بنده خود نازل کرده ايم شکّى داريد، اگر راست مى گوئيد، يک سوره مانند آن بياوريد و ياوران خود را جز خدا ]به يارى[ بخوانيد. (23)
فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (24)
پس اگر نکرديد ـ و هرگز نخواهيد کرد ـ بترسيد از آتشى که سوخت آن مردم و سنگ ها خواهد بود، که براى کافران آماده شده است. (24)
💐🍃💐🍃💐🍃
#تلاوتروزانهیکصفحهقرآن
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d
نکته تفسیری صفحه ۴:
فقط یک سوره بیاورید!:
حدود 1400 سال پیش، مردی در مکه به پا خاست و ادعا کرد که از سوی خدا برای مردم دنیا برنامه ی سعادت و خوشبختی آورده است و برای اثبات ادعایش، کتابی را به مردم عرضه کرد. آری؛ کسی که در تمام عمرش نه یک کلمه خوانده و نه یک خط نوشته بود، با خود کتابی آورد و ادعا کرد که این کتاب از جانب آفریدگار جهان است. همه شگفت زده شدند. برخی او را دروغگو شمردند و ادعایش را یک دروغ بزرگ خواندند؛ ولی آن کتاب که 114 سوره داشت، آنان را به مبارزه دعوت کرد و از آنان خواست که اگر راست می گویند و اعجازی در کار قرآن نیست، همه دست به دست هم دهند و فقط یک سوره مانند سوره های آن بیاورند؛ فقط یک سوره! شما چه فکری می کنید؟ اگر دشمنان قسمخورده ی قرآن و پیامبر که حاضر بودند در راه دشمنی با اسلام، جان خود را هم بدهند، می توانستند، یک سوره بیاورند، آیا دیگر به خود زحمت لشکرکشی و جنگ و دعوا می دادند؟ بی شک اگر می توانستند، یک سوره می آوردند و بساط قرآن را در هم می پیچیدند. البته بیکار هم ننشستند؛ ولی تیرهایشان به سنگ خورد.
بد نیست یکی از شاهکارهای آنان را با هم بخوانیم. این سوره ی ساختگی، از مسیلمه ی کذّاب است که در زمان پیامبر اسلام، خود را پیامبر معرفی کرد: «قسم به دهقانان و کشاورزان. قسم به دروکنندگان. قسم به جداکنندگان کاه از گندم. قسم به خمیرکنندگان. قسم به پزندگان نان. قسم به تَریدکنندگان (که در غذایشان نان ریز می کنند). قسم به کسانی که لقمه های چرب و نرم برمی دارند.»؛ یا اینکه گفت: «ای قورباغه، دختر قورباغه! آنچه می خواهی، صدا کن! نیمی از تو در آب و نیم دیگر در گل است. نه آب را گل آلود می کنی و نه جلوی آب خوردن کسی را می گیری.» [1]
آری، 1400 سال است که خورشید قرآن در آسمان عقل و خرد می تابد و هیچ ابر تیرهای نتوانسته است از نورافشانی آن جلوگیری کند. قرآن، معجزه ی آخرین و بزرگترین پیامبر خداست. بنابراین، از تمام معجزات پیامبران گذشته بزرگتر است و چون حضرت محمّد صلوات الله علیه ، پیام آور خدا به سوی همه ی مردم جهان تا روز قیامت است، این کتاب آسمانی تا پایان دنیا دلیل برحق بودن او خواهد بود.
پیش از نزول قرآن، فن سخنوری و شعر و شاعری در میان مردم عرب به اوج رسیده بود و آنان خود را خدایگان سخن می پنداشتند؛ امّا با ظهور قرآن، سخنوران عرب در حیرت فرو رفتند و شاهکارهای ادبیشان تحت الشعاع نور قرآن قرار گرفت. البتّه قرآن، غیر از جنبه ی ادبی، از جهات دیگر نیز معجزه شمرده می شود. قرآن، کامل ترین کتاب برای هدایت انسانهاست و بی شک هیچ کتابی مانند قرآن، موضوعات و مسائل گوناگون هستی و گذشته، حال و آینده ی جهان را بازنگفته است. قرآن، به تمام نیازهای بشر توجّه کرده و چیزی را از قلم نینداخته است. علاوه بر این، قرآن حوادثی را پیشگویی کرده که همگی به وقوع پیوسته اند؛ حوادثی مانند پیروزی رومیان بر ایرانیان و فتح مکّه. همچنین قرآن به مطالب علمی مهمی اشاره کرده که با گذشت زمان و پیشرفت علوم، پرده از چهره ی برخی از آنها برداشته شده است.[2] اکنون قرآن، این معجزه ی جاوید آخرین پیامبر خدا، در دستان ماست و این ما هستیم که باید راه و رسم زندگی را از آیات درخشان آن بیاموزیم.
[1] . تفسیر نمونه ج 1 ص 135
[2] . برای اطلاع بیشتر ر.ک به تفسیر المیزان، ج 1، ص 58 (الکلام فی الاعجاز و اعجاز القرآن)
#تلاوتروزانهیکصفحهقرآن
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d
4_5827781793264174855.mp3
1.75M
🔸ترتیل صفحه ۵ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام سه گاه
🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه
☘️☘️☘️☘️
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d
قرآن ترجمه المیزان
سوره 2
سوره مبارکه البقرة
صفحه 5
وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ كُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقًا ۙ قَالُوا هَٰذَا الَّذِي رُزِقْنَا مِنْ قَبْلُ ۖ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا ۖ وَلَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ ۖ وَهُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (25)
و به کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند بشارت ده که براى آنها بهشت هائى است که از پائين آنها نهرها جريان دارد، هر بار که از آنها از ثمره اى رزقى به آنان داده شود مى گويند: اين همان چيزى است که قبلا به ما عطا شده بود و برايشان عطائى همانند مى آورند، و برايشان در آنجا همسرانى پاکيزه است، و ايشان در آن جاودانه اند. (25)
۞ إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۘ يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيَهْدِي بِهِ كَثِيرًا ۚ وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ (26)
همانا خدا شرم نمى کند از اين که به پشّه اى و بالاتر از آن مثل بزند پس کسانى که ايمان آورده اند مى دانند که آن حقّ است از جانب پروردگارشان، و امّا کسانى که کفر ورزيده اند مى گويند: خدا از اين مَثَل چه اراده کرده است؟ بسيارى را با آن گمراه مى سازد و بسيارى را با آن هدايت مى کند، و با آن جز فاسقان را گمراه نمى کند. (26)
الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (27)
همانان که عهد خدا را بعد از محکم کردن آن مى شکنند و آنچه را خدا به وصل کردن آن فرمان داده است مى گسلند و در زمين فساد مى کنند، اينان همان زيانکارانند. (27)
كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَكُنْتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْيَاكُمْ ۖ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (28)
چگونه به خدا کفر مىورزيد در حالى که شما حيات نداشتيد و او حياتتان داد؟ سپس شما را مى ميراند سپس زنده تان مى کند، سپس به سوى او بازگردانده مى شويد. (28)
هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (29)
او است آن کسى که آنچه در زمين است همه را براى شما خلق کرد، و نيز آهنگ آسمان کرد و آنها را به صورت هفت آسمان بپرداخت و او به هر چيزى داناست. (29)
🌺🌺
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d
🌺تفسیر صفحه 5🌺
سوره مبارکه بقره از آیات 25 تا 29
این صفحه شریفه مسیری را طی کرده است که بعضا در قران عزیز ما شاهد آن هستیم . وقتی که خدای عزیز در قران مردم را معرفی می کند. اقسام مختلف و گونه های مختلف مردم را معرفی می کند نتیجه کار این گروه های مردمی هم بیان می کند .اگر دقت کردید در صفحات ما قبل خداوند به سه گروه از مردم اشاره کرد در حقیقت مردم از 3 گروه خارج نیستند یا اهل ایمان و تقوا هستند یا کافران و مشرکان هستند و یا منافقان هستند .که بهر حال این گروه منافق معلوم نیست نهایتا با کدام گروه هستند البته قران عزیز فرمود که اینها با اهل ایمان نخواهند بود وقتی که راجع به هر سه گروه خداوند صحبت کرد نتیجه کار هر سه گروه را هم بیان کرد نتیجه کار آن دو گروه یعنی منافقان و کفار این شد که آنها هیزم جهنم خواهند بود آنها در دنیا سعاتمند نمی شوند در آخرت هم گرفتار اعمال خود و عذاب الهی هستند . اما در صفحه 5 در آیه 25 خداوند نتیجه کار گروه سوم را بیان فرموده است .فرموده است : وَبَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ این که الان ملاحظه کردید در سوره بقره بعضا در همه جای قران آمده وقتی که خداوند درباره گروه ها صحبت کرد آنها را هم بیان می کند.در باره اهل ایمان فرموده خداوند به آنها بشارت می دهد به آنهایی که ایمان و عمل صالح دارند که آنها در بهشت الهی رستگار خواهند شد .قران عزیز ما را دعوت می کند اگر واقعا دنبال سعادت هستیم باید دو مسیر را طی کنیم اول مسیر مسیر اعتقادی است یعنی ایمان و دوم عمل صالح است یعنی اعمالی که تا بع آن ایمان باشد اگر یکی از اینها باشد و دیگری نباشد انسان سعادتمند نخواهد شد یعنی اگر عملی باشد عمل خوبی باشد اما اعتقاد درستی نداشته باشد این عمل، عمل صالح نیست و به نتیجه هم نخواهد رسید و اگر کسی مومن باشد به کتاب خدا به پیامبر خدا و به خدای عزیز ایمان داشته باشد اما اعمال نداشته باشد این هم بدرد نمی خورد آن وعده سعادتی که خداوند داده در دنیا و آخرت نصیب انسان می شود تابع ایمان و عمل صالح است. از نکات دیگر صفحه شریفه این است که خداوند یکی از موجودات کوچک جثه خودش به نام پشه مثال زده بعضی وقت ها ما فکر می کنیم مخلوقاتی که در عالم هست خلقت آنها تابع سختی و آسانی هست این سختی و آسانی برای مخلوق است وگرنه برای خالق فرقی ندارد که پشه خلق کند یا کوه خلق کند یا کهکشان خلق کند . از نظر خالق هر دو یکسان است تفاوت برای مخلوق است برای خداوند حیایی نیست و شرمی نیست و سختی نیست که پشه مثال بزند یا کوچکتر از آن یا بزرگ تر از آن. چون به هر حال هر چه که در عالم باشد مخلوق خدای عزیز است بعد فرموده آنهایی که اهل هدایت هستند اهل ایمان هستند به تمثیل های خداوند ایما ن می آورند چه کوچک چه بزرگ چه از نظر آنها سخت چه آسان .چون نگاه وقتی از نگاه خالق باشد سخت و آسانی بی معنی می شود در نتیجه اهل ایمان به اینطور مثال ها ایمان می آورند .اما آنهایی که قصد ایمان ندارند از این مثال ها هم ایراد در می آورند بهانه در می آورند .در ایه 27 خداوند از یک میثاق و عهد صحبت کرده است ما به خدای عزیز تعهد دادیم که در دنیا جز او نپرستیم و جز از او استعانت نگیریم .آنجا که فرمود : أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ دلیل بر این است که انسان پیش از تولد به خدای عزیز پیش از آمدن به عالم ماده به خدای عزیز وعده داده است پیمان بسته که جز او نپرستداما فاسقان که در آیه 26 خداوند به آن اشاره کرده این عهد را فراموش می کنند می شکنند به این عهد توجهی نمی کنند ، در دنیا مسیر فساد را طی می کنند .از آیه 28 این معنا بر می آید که عالم برزخ حتما وجود دارد اینکه فرموده كَیْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَكُنْتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْیَاكُمْ ثُمَّ یُمِیتُكُمْ ثُمَّ یُحْیِیكُمْ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ به عوالم مختلف زندگی بشر اشاره کرده است پیش از عالم ماده در عالم ماده در عالم برزخ و در عالم قیامت و آخرت .یکی از نکاتی که در آیه 21 آمده استوای بر آسمان است.این عبارت ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ که بعضا در قران عزیز خواهد آمد مثل استوای بر عرش استوای بر آسمان به معنای تدبیر امر و ربوبیت خدای عزیز هست پس این که میفرماید زمین را خلق کردم برای شما و هر آنچه که در زمین هست خلق کردم بعد از آن به آسما ن پرداختم یعنی اینکه تدبیر امرم بعد از آن متوجه آسمان شد.
🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d
هدایت شده از رنگ خدا
☘ سلام بر ابراهیم ☘
💥 قسمت هشتاد و دوم :ما تو را دوست داریم
راوی :جواد مجلسی
پائیز سال ۱۳۶۱ بود. بار دیگر به همراه ابراهیم عازم مناطق عملیاتی شدیم. این بار نقل همه مجالس توسل های ابراهیم به حضرت زهرا علیها السلام بود. هر جا می رفتیم حرف از او بود!
خیلی از بچه ها داستانها و حماسه آفرینیهای او را در عملیات ها تعریف میکردند همه آنها با توسل به حضرت صدیقه طاهره علیها السلام انجام شده بود.
به منطقه سومار رفتیم به هر سنگری سر میزدیم از ابراهیم میخواستند که برای آنها مداحی کند و از حضرت زهراء علیهاالسلام بخواند.
شب بود. ابراهیم در جمع بچه های یکی از گردانها شروع به مداحی کرد. صدای ابراهیم به خاطر خستگی و طولانی شدن مجالس گرفته بود!
بعد از تمام شدن مراسم یکی دو نفر از رفقا با ابراهیم شوخی کردند و صدایش را تقلید کردند. بعد هم چیزهائی گفتند که او خیلی ناراحت شد.
آن شب قبل از خواب ابراهیم عصبانی بود و گفت: من مهم نیستم، اینها مجلس حضرت زهرا سلام الله علیها را شوخی گرفتند برای همین دیگر مداحی نمی کنم
هر چه می گفتم حرف بچه ها را به دل نگیر آقا ابراهیم تو کار خودت را بکن، اما فایده ای نداشت.
آخر شب برگشتیم ،مقر دوباره قسم خورد که دیگر مداحی نمی کنم! ساعت یک نیمه شب بود. خسته و کوفته خوابیدم.
قبل از اذان صبح احساس کردم کسی دستم را تکان میدهد چشمانم را به سختی بازم کردم چهره نورانی ابراهیم بالای سرم بود مرا صدا زد و گفت پاشو الان موقع اذانه
من بلند شدم و گفتم این بابا انگار نمیدونه خستگی ینی چی ؟
البته میدانستم او هر ساعتی که بخوابد قبل از اذان بیدار میشود و مشغول نماز .
ابراهیم دیگر بچها را هم صدا زد و اذان گفت و نماز جماعت صبح را به پا کرد.
بعد از نماز و تسبیحات، ابراهیم شروع به خواندن دعا کرد بعد هم مداحی حضرت زهرا سلام الله علیها
اشعار زیبای ابراهیم اشک چشمان همه بچه ها را جاری کرد من هم که دیشب قسم خوردن ابراهیم را دیده بودم از همه بیشتر تعجب کردم ولی چیزی نگفتم.
بعد از خوردن صبحانه به همراه بچهها به سمت سومار برگشتیم بین راه دائم در فکر کارهای عجیب او بودم.
ابراهیم نگاه معنی داری به من کرد و گفت:میخواهی بپرسی با اینکه قسم خوردم چرا روضه خواندم ؟
گفتم خب آره شما دیشب قسم خوردی که...پرید توی حرفم و گفت : چیزی که می گویم تا زنده ام جایی نقل نکن
بعد کمی مکث کرد و ادامه داد دیشب اصلا خواب به چشمم نمی آمد اما نیمه های شب کمی خوابم برد یکدفعه دیدم وجود مقدس حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها تشریف آوردند و گفتند :نگو نمی خوانم ما تو را دوست داریم هرکس گفت بخوان تو هم بخوان
دیگر گریه امان صحبت کردن به او را نمی داد و ابراهیم به مداحی کردن ادامه داد.
📚 منبع : کتاب سلام بر ابراهیم 👉
🔻@range_khodaa🔻