#یادداشت_روز_بیستم #در_باب_طلبگی #لذت_های_طلبگی بالاترین لذت طلبگی از نظر این قلم داشتن یک کسره است که عنوان ما را به #اشرف_ممکنات گره می زند. وقتی #چوب_بارگاه ائمه علیهم السلام از این کسره شرف می گیرد و بوسیدنی می شود، انسان ذی شعور مختار که این نسبت را با #اختیار و #اشتیاق برای خود برگزیده قطعا جای خود دارد. حقیقتا لذتی بالاتر از #اتصال_به_امام_عصر عجل الله تعالی فرجه نیست. همانطور که بلاتشبیه سربازان سردار سلیمانی کلاه این سربازی را تاج افتخار خود می دانند. اما این لذت را چه کسی #درک می کند؟ اگر #حوزه_علمیه را پادگان سربازی امام زمان بدانیم، کسی سرباز این پادگان است که پذیرفته باشد یکی از نقش های سربازی حضرت را به عهده بگیرد. کسی که #مسلح به سلاح طلبگی و #ملبس به لباس آن باشد. کسی که راهی غیر از این #سربازی را در سر ندارد و هیچ راهی جز نگاه به فرمان فرمانده را در دل نمی پروراند. لذت در این دنیای پرچالش به #فنا_شدن در اراده فرمانده است و نادیده گرفتن خواسته های دنیایی خود. برای سربازی که دل به دل فرمانده داده فرقی نمی کند که کجا #خدمت می کند. او سعی می کند در جایی خدمت کند که #بیشترین_منفعت را به فرمانده برساند. شهید عزیز #حاج_قاسم_سلیمانی اگر می خواست می توانست رئیس جمهور شود و در این منصب به جامعه خدمت کند، اما لذت خود را در #رضایت_فرمانده می بیند و زدودن غم دل او را با حضور در #میدان های پر آتش و خاک آلود و خطرناک ترجیح می دهد. انتخاب #مسیر_طلبگی با این نگاه، چیزی جز لذت نیست. زیرا همیشه خود را ذیل نگاه فرمانده می بیند و اتصال خود را همیشه برقرار می داند. او با تمام #توان_خود را آماده می کند و تا پای جان #تلاش می کند و شاید در دل این بیت شعر را زمزمه می کند که: تو #بندگی چو غلامان به شرط مزد نکن که #خواجه خود روش بنده پروری داند. @masirtalabe